Welke hond had jij eigenlijk moeten hebben?

[Tineke]

Onze honden passen perfect bij ons , ze zijn een fijn en hecht roedel samen en dat vinden wij belangrijk.
In dat opzicht heb ik eigenlijk altijd geboft met de honden die ik had en waren ze altijd prima te pruimen in eigen roedel en ook naar de opvangers die er in het verleden regelmatig waren.
Voor ons is de Fila het leukste en best passende ras bij ons en dat dan samen met een klein hondje erbij om de boel wat in balans te houden. Overigens heb ik wel aan het ras moeten wennen en zeker met Orson heb ik in het begin weleens gedacht waar ben ik aan begonnen. Dat is gelukkig helemaal omgeslagen naar wat een bofkont dat deze hond op mijn pad gekomen is
Ik zou dus niet willen veranderen aan de situatie zoals die nu is.

Door mijn werk heb ik best wat rassen en honden leren kennen en wat dus totaal niet bij mij zou passen zijn borders en terriërs ben ik van overtuigd. Met enkele uitzonderingen daargelaten.

[Le Grand]

Ik wil alleen nooit meer zo'n vacht!

[Miezemuis]

Wat ik trouwens wel grappig vind: Mijn broer zijn hond is vorige week overleden. Zij was 15 en echt een ongelofelijk kreng dat helemaal verkeerd zat bij mijn broer en schoonzus. Ik kreeg het telefoontje toen wij op weg waren om Keetje uit te zoeken. Mijn broer belde me een pasr dagen later op dat hij het zo kastig vind en dat hij blij was dat ik de pup zaterdag mee zou nemen naar de Sintviering van mijn familie.

Keetje heeft zich daar perfect gedragen. Kinderen van mijn broer zijn 2 en 5. De jongste wilde steeds knuffelen en de oudste is hartstikke druk. Maar er zijn geen vingertjes of kleding gesneuveld. Ze heeft helemaal niet in kleding gehangen enheeft de hond van mijn moeder ook met rust gelaten.

Mijn broer zei me op het einde vande avond dat hij zeker wist dat Keetje net zo 'n saaie hond zou worden als Lizzie.
Saai? Ik snapte er niks van. Toen gaf hij aan dat beide hondenhemnooit uit zichzelf opzoeken. En dat klopt. Mijn honden weten heel goed wie hun roedel is en daar zijn ze vrij duidelijkin. Ik had me nooit gerealiseerd dat dat voor anderen saai is, hij ook niet dat dat juist voor een eigenaar fijn is.

Wat ik met dit ellenlange verhaal wil zeggen is dat je soms alleen maar kan weten wat bij je past als het echt je eigen dier is. Ik weet prima wat er niet bij me past, maar of er iets is wat beter past weet ik pas als ik een hond in huis heb.

[Miezemuis]

Wat ik trouwens wel grappig vind: Mijn broer zijn hond is vorige week overleden. Zij was 15 en echt een ongelofelijk kreng dat helemaal verkeerd zat bij mijn broer en schoonzus. Ik kreeg het telefoontje toen wij op weg waren om Keetje uit te zoeken. Mijn broer belde me een paar dagen later op dat hij het zo lastig vind en dat hij blij was dat ik de pup zaterdag mee zou nemen naar de Sintviering van mijn familie.

Keetje heeft zich daar perfect gedragen. Kinderen van mijn broer zijn 2 en 5. De jongste wilde steeds knuffelen en de oudste is hartstikke druk. Maar er zijn geen vingertjes of kleding gesneuveld. Ze heeft helemaal niet in kleding gehangen en heeft de hond van mijn moeder ook met rust gelaten.

Mijn broer zei me op het einde vande avond dat hij zeker wist dat Keetje net zo 'n saaie hond zou worden als Lizzie.
Saai? Ik snapte er niks van. Toen gaf hij aan dat beide honden hem nooit uit zichzelf opzoeken. En dat klopt. Mijn honden weten heel goed wie hun roedel is en daar zijn ze vrij duidelijk in. Ik had me nooit gerealiseerd dat dat voor anderen saai is, hij ook niet dat dat juist voor een eigenaar fijn is.

Wat ik met dit ellenlange verhaal wil zeggen is dat je soms alleen maar kan weten wat bij je past als het echt je eigen dier is. Ik weet prima wat er niet bij me past, maar of er iets is wat beter past weet ik pas als ik een hond in huis heb.

[sirene]

Ik heb superfijne allround honden, maar af en toe zou ik het zo leuk vinden als ik echt een werkhond had. Eentje die altijd wil, ook dagen na elkaar. Eentje die je af moet remmen ipv motiveren. Het voelt oneerlijk naar mijn honden om dit te zeggen want ze doen echt altijd hun best. Maar een hond met een beetje meer pit, snelheid en motivatie in de sport zou ik best leuk vinden. Verder heb ik niks te klagen. Het is een heerlijk en gezond stel en ik ben best gezegend met een roedel waarmee ik nog kan fietsen en steppen terwijl er 3 al ruim de veteranenleeftijd hebben.

[Hippo]

Mijn huidige honden passen uitstekend bij me (net als de vorige 2 mechels). Het is echt t type hond waar ik mee kan lezen en schrijven, wat ik nodig heb.
Niet altijd makkelijk maar er moet ook altijd wel een uitdaging zijn.
Ik heb dobers gehad maar nee dat is niet mijn ras. Het past niet.

Ik heb precies hetzelfde. Ik heb eerst Dobermanns gehad, vind het leuke honden, maar toen we ze hadden bleken ze toch diverse rastypische eigenschappen te hebben wat niet bij mij paste. Het neurotische, slopen, neusfluiten en eigenwijze is toch niet wat ik zoek. Daarnaast bij veel exemplaren zeer slechte mentale belastbaarheid (angst, nervositeit, agressie) en ze hangen lichamelijk van rotheid aan elkaar...

Ik ben met mijn eerste Dober in de IPO gestart en op die club waren ook een paar mechels, het trok mij niet echt. Ook de meeste mensen die ik kende waren vrij negatief over mechels. Pas toe ik met mijn Dober bij de KNPV belandde ben ik overstag gegaan en ik snap niet dat het zo lang heeft moeten duren .
Wat een fijne honden die KNPV mechels: rustig in huis, maar altijd klaar voor actie, onbevreesd, baasgericht, álles qua activiteiten is leuk, ze beschermen huis en haard, geen jachtdrift, nauwelijks sloopgedrag, heel loyaal

Ik ben ook nog steeds van mening dat een Staffordachtige de perfecte aanvulling is op de mechels, helaas wegens de aankomende wetgeving gaan we daar niet meer aan beginnen. Mocht ik door leeftijd of lichamelijk gebrek minder actief zijn, dan zou ik wel van de mechel afstappen voor een hond met een tandje minder drive.

[Soooof]

Ik vind het leuk om al jullie verschillende verhalen te lezen. Grappig dat iedereen zo zijn eigen voorkeuren heeft en dat wat voor de één de perfecte hond is, voor de ander totaal niet werkt.

En soms tref je een hond van je favoriete ras die je evengoed niet ligt.

Dat hou je toch wel lijkt me. Dat is direct ook lastig denk ik; dat je zorgvuldig uitgezochte ras nooit een garantie is voor het daadwerkelijk krijgen van de 'standaard' raseigenschappen. Ik heb zelfs geprobeerd onze huidige hond daarop uit te zoeken, dat is behoorlijk gelukt, want ouders zeggen natuurlijk ook een hoop. Maar het blijft wel een soort ingecalculeerd risico.

Ik heb ons huidige ras heel bewust gekozen en tot nu toe is ie behoorlijk 'perfect', voor zover dat bestaat, en in elk geval heel passend bij zowel mij als mijn man. We wilden beide wel het baasgerichte en leergierige, en het sportieve wat ie heeft. Lekker hardlopen met ons. We hebben de witte herder vooral gekozen omdat ik de duitsers tegenwoordig vaak gewoon echt zielig vindt, maar een vierkante duitser van een jaartje of 100 geleden had denk ik ook goed gepast. Eigenlijk alle herders wel. Hoewel de tweede reden voor de witte wel was dat dat wat meer softies zijn dan de duitsers. Ik heb wel heel scherp op de ouders gelet en gezocht naar stabiele, niet-angstige, niet-nerveuze ouders, omdat je bij veel witte herders de angst de overhand ziet nemen. Dat wilde ik niet, maar het was wel een ingecalculeerd risico. Gelukkig is het goed uitgepakt, zeker als ik hem vergelijk met sommige rasgenoten hier in de wijk.

[malinois]

Mijn huidige honden passen uitstekend bij me (net als de vorige 2 mechels). Het is echt t type hond waar ik mee kan lezen en schrijven, wat ik nodig heb.
Niet altijd makkelijk maar er moet ook altijd wel een uitdaging zijn.
Ik heb dobers gehad maar nee dat is niet mijn ras. Het past niet.

Ik heb precies hetzelfde. Ik heb eerst Dobermanns gehad, vind het leuke honden, maar toen we ze hadden bleken ze toch diverse rastypische eigenschappen te hebben wat niet bij mij paste. Het neurotische, slopen, neusfluiten en eigenwijze is toch niet wat ik zoek. Daarnaast bij veel exemplaren zeer slechte mentale belastbaarheid (angst, nervositeit, agressie) en ze hangen lichamelijk van rotheid aan elkaar...

Ik ben met mijn eerste Dober in de IPO gestart en op die club waren ook een paar mechels, het trok mij niet echt. Ook de meeste mensen die ik kende waren vrij negatief over mechels. Pas toe ik met mijn Dober bij de KNPV belandde ben ik overstag gegaan en ik snap niet dat het zo lang heeft moeten duren .
Wat een fijne honden die KNPV mechels: rustig in huis, maar altijd klaar voor actie, onbevreesd, baasgericht, álles qua activiteiten is leuk, ze beschermen huis en haard, geen jachtdrift, nauwelijks sloopgedrag, heel loyaal

Ik ben ook nog steeds van mening dat een Staffordachtige de perfecte aanvulling is op de mechels, helaas wegens de aankomende wetgeving gaan we daar niet meer aan beginnen. Mocht ik door leeftijd of lichamelijk gebrek minder actief zijn, dan zou ik wel van de mechel afstappen voor een hond met een tandje minder drive.

Ja, ex was van de dobers daarom kwam deze er en ondanks dat t voor ons geweldig lieve honden waren had ik er gewoon geen klik mee. Dat neusfluiten inderdaad... daar kun je me echt gek van krijgen. Gezondheid was inderdaad bagger alleen daarom zou ik t al niet meer doen. De laatste is amper 5 geworden.
Maar ja wat dan... ik ging voor een Duitser eigenlijk maar gezien de net zo beroerde gezondheid toen voor een mechel gegaan. Ik vond t prachtige honden maar dacht dat t teveel hond zou zijn voor mij. Nou niets daarvan het was een gouden keus.
Had ik t maar jaren eerder gedaan!

[Gimmick]

Ik vind teckels geweldig alleen ik kan hoorndol worden van het gekef.
Dus gentle is echt mijn wijffie maar wel de laatste teckel.

Staffords vallen af. Ben gek op Gimmick en we bereiken best veel samen. Maar hrt risico op agressie is gewoonweg lastiger te managen met 2 kinderen in huis.

De american hairless terriër is precies wat ik zoek.
Ontzettend actief, vinden alles leuk, net een pittig randje en laten dus niet alles geworden, met daarnaast nog een will to please en een beetje zelfstandigheid.
En geen haar in huis hahaha

[mosquito1980]

Ik ben verwent geweest met 2 super honden
Nu met Vusi heeft het een beetje meer uitdaging Maar ik zou haar voor geen goud van de wereld willen missen

[Hylos]

Ik vind het heel lastig om te zeggen.
Er moest altijd een zwarte labrador komen.. daar had ik het als kind al over.
Maar als ik dat zo nu bekijk, zou dat ook niet geschikt zijn voor mij.
Ik denk eerder een whippet of podenco.
Wat ik er hier over lees komen ze erg overeen met de leuke/handige kanten van Xavi. Ik wil geen hond die altijd klaar staat voor actie. Onder dekentjes liggen stinken heeft de voorkeur.
Daarnaast gewoon rustig. Geen geblaf en gejank en gepiep, daar kan ik echt niet tegen. En ook wat zelfverzekerd of makkelijk zijn zodat alleen blijven een mogelijkheid is.
Eigenlijk komt Xavi heel dicht bij wat ik zoek in een hond.
Maar die terrierkop, dat is niks voor mij. Dat zo omslaan naar hypermodus bij het ruiken van een bepaalde geur en het dan niet meer bij kunnen sturen. Hij vergeet dan echt dat ik besta. Grootste nadeel vind ik dan dat ik daarom eigenlijk geen oppas voor hem heb. Het is op straat gewoon geen makkelijke hond. Ook natuurlijk ivm uitvallen naar andere honden.

Een labrador lijkt me daarom alsnog te ontstuimig.. ik heb daar echt niks mee.
Doe mij maar een "rustige" hond waar ik lekker mee kan wandelen en de boel eens leuk kan bekijken buiten. En als die hond dan een sport ook nog leuk vind (speuren bijvoorbeeld) zou het helemaal perfect zijn.
Xavi is een natuurtalent maar die slaat dan in de terriermodus. Die is niet te houden.
Oh en er mag wel wat diva karakter inzitten hoor.
Xavi is ook een echt diva, ik houd er zo van!

[Kimmie]

in de loop der jaren hebben we een aantal rassen gehad,en daar zijn er bij welke ik nooit meer zou nemen, gebleken is dat de rottweiler hier precies is wat ik zoek en wil hebben,ras past mij als een handschoen...

de kruisingen zijn geweldig,maar deze worden eigenlijk nooit door andere mensen gefokt,en dit zullen waarschijnlijk de laatste kruisingen zijn,nog een keer 'eigen honden' maken gaat er niet meer inzitten,dus zullen er alleen nog maar rottweilers in de toekomst bij gaan komen.

[veertje]

Soms zou ik wel eens een Finn willen hebben met meer werklust. Zodat ik niet de motivatie moet zijn, maar dat het uit hemzelf komt. Maar dan denk ik dat hij dat eigenzinnige en die duidelijke eigen mening niet zou hebben gehad waarschijnlijk, dus laat hem maar lekker Finn zijn zoals hij is. Zo passen we uiteindelijk heel erg prima bij elkaar

Voor Tess had ik puur op verstand voor een wat makkelijker ras moeten gaan, een leuk werkend gezelschapshondje of golden. Maar dat wilde ik niet, dus voor een uitdaging gegaan en dat bevalt best goed

[DeDiana]

Soms kun je het ook echt niet van tevoren bedenken tot je de hond daadwerkelijk een tijdje hebt. En inderdaad, de ene hond van een bepaald ras is de andere niet, en bij kruisingen kun je daar al helemaal niet op selecteren.
Ik had nooit verwacht dat een podenco(mix) zo goed bij me zou passen, eigenlijk vooral vanwege dat jachtinstinct. En ik heb er ook echt wel mee geworsteld, maar ik heb er mijn weg wel in gevonden en blijkbaar beschik ik over het geduld, doorzettingsvermogen en de flexibiliteit om ermee om te gaan op een manier die voor mij en mijn honden prettig is. Het is voor mij ook niet iets negatiefs, het is een mooi en puur instinct dat ik ook gebruik als motivator in trainingen en ik kan ook echt genieten van bijvoorbeeld Amy op de renbaan of aan het speuren. Het brengt ook veel positieve dingen en veel talenten met zich mee. Podenco's zijn daarnaast heel intelligente, stuurbare, gevoelige en zachte honden qua karakter, daarin verschillen Amy en Taartje bijvoorbeeld helemaal niet zo veel van Mila. Ik vind het fijn als honden heel gevoelig zijn voor mijn feedback en graag willen leren, en dat hebben ze alle vier - ik denk dan ook dat andere rassen/kruisingen met die eigenschappen ook goed bij mij zouden passen.

[Gollum]

Gol is de juiste match geweest als eerste hond, ik ben zo gek op dat beestje. Ze voegt zich zo makkelijk, het maakte niet uit waar we heen gingen of wat we meemaakten, als we samen waren was het goed. En nu we meer stabiliteit hebben is het ook goed. Ik denk dat ik nooit meer zo'n hond vind. Ik had ook geen andere hond als eerste hond willen hebben.

Bij Mika heb ik het keffen wat overschat, daar kan ik me wel aan ergeren. Ook de totale desinteresse voor spelen en leren vind ik lastig. Maar ik zou haar voor geen goud wegdoen, mijn kleine knorrepot. Ze is ook hilarisch in haar stelligheid

Rani is ook een geweldige hond maar gelukkig niet de eerste. Ze is best pittig, ik heb denk ik meer vragen over Rani gesteld dan ooit over Gollum. Rani past meer als een handschoen bij mijn vriend, twee handen op een buik die twee. Rani luistert ook perfect naar hem terwijl ik soms alle zeilen moet bijzetten om haar goed te begeleiden. Mijn vriend schrok zich ook een ongeluk toen ik voorstelde om een muilkorf voor haar te kopen, bij hem bijt ze nooit andere honden. Dat komt aan de ene kant omdat ik meer tijd heb om met haar te lopen en aan de andere kant omdat ze gewoon beter luistert naar hem. Maar dat is niet erg, we zijn onwijs gek met haar. Ze kan knuffelen als de beste, veel meer dan Gollum of Mika. Rani kruipt echt in je, ze laat zich soms ook zo achterover vallen op de bank in mijn schoot zodat ze op haar buik gekriebeld kan worden. Ze vertrouwt ons volledig

Alledrie de honden passen goed, maar Gol het best. Ik ben dus gewoon een suf Labrador baasje

[Bishy]

Wat een fijne honden die KNPV mechels: rustig in huis, maar altijd klaar voor actie, onbevreesd, baasgericht, álles qua activiteiten is leuk, ze beschermen huis en haard, geen jachtdrift, nauwelijks sloopgedrag, heel loyaal

Dit uit het stukje van Hippo geknipt. Zou zo over mijn Hollandse herder kunnen gaan, behalve dat hij huis en haard niet beschermd.
En toch.... als Duitse herders in het formaat van een Belgische of Hollandse herder kwamen nam ik er morgen weer één.

[DesireeB]

De oeb past mij prima. Zowel met Maylo en nu met Droef heb ik een enorm goede klik. Qua karakter zou ik niet anders willen. Lekker eigenwijs maar niet zelfstandig. Geen werk mentaliteit maar gewoon gezellig samen willen zijn zonder altijd maar uitgedaagd te moeten worden. Formaat is ook prima, net niet te groot om te tillen indien nodig, al zou ik ook geen enorme afstanden tillen kunnen afleggen.
Ze zijn slim op hun eigen manier en je moet ze wel kunnen begrijpen, net als hun uitdrukkingen, die moet je leren lezen. Als dat eenmaal lukt heb je er een wereld hond aan weet je wat je er aan heb.
Als ik niet zoveel pech had gehad omtrent de gezondheid van een oeb en er geen hr lijst in de planning stond had ik nooit meer ander gehad denk ik.

Mijn eerste hond was een kruising staff x (vermoedelijk) mechelaar. Ondanks dat ik van die hond gehouden heb was ze altijd wel moeilijk te pijlen en had een portie hond agressie. Ze deed werkelijk niks voor je. Daarbij was ze ook best snel bang, maar wilde ook geen steun hierin. Pas toen ze echt oud was rond de 12 jaar kwamen dit soort dingen wel en dat maakte het wat makkelijker ook was ze buiten een stuk beter te pruimen naar andere honden.

Izzy is een kruising met weet ik veel wat. Ik vermoed zomaar dat er wel een flink scheut terriër in zit. Izzy is heel zelfstandig en stronteigenwijs.
Kan prima leren maar er moet wel altijd iets tegenover staan, anders doet ze niks voor je. Izzy is dus niet bepaald makkelijk, nog steeds valt ze soms terug in haar oude gedrag en dat overmatig blaffen is om gek van te worden. Daarbij ben ik er nu wel achter dat ik niet zoveel met een trim vacht heb, want dat moet ik steeds bijhouden. Daarom is haar vacht altijd kort zodat ik er zo min mogelijk aan hoef te doen.

[runninggirl]

Soms kun je het ook echt niet van tevoren bedenken tot je de hond daadwerkelijk een tijdje hebt. En inderdaad, de ene hond van een bepaald ras is de andere niet, en bij kruisingen kun je daar al helemaal niet op selecteren.
Ik had nooit verwacht dat een podenco(mix) zo goed bij me zou passen, eigenlijk vooral vanwege dat jachtinstinct. En ik heb er ook echt wel mee geworsteld, maar ik heb er mijn weg wel in gevonden en blijkbaar beschik ik over het geduld, doorzettingsvermogen en de flexibiliteit om ermee om te gaan op een manier die voor mij en mijn honden prettig is. Het is voor mij ook niet iets negatiefs, het is een mooi en puur instinct dat ik ook gebruik als motivator in trainingen en ik kan ook echt genieten van bijvoorbeeld Amy op de renbaan of aan het speuren. Het brengt ook veel positieve dingen en veel talenten met zich mee. Podenco's zijn daarnaast heel intelligente, stuurbare, gevoelige en zachte honden qua karakter, daarin verschillen Amy en Taartje bijvoorbeeld helemaal niet zo veel van Mila. Ik vind het fijn als honden heel gevoelig zijn voor mijn feedback en graag willen leren, en dat hebben ze alle vier - ik denk dan ook dat andere rassen/kruisingen met die eigenschappen ook goed bij mij zouden passen.

Ik herken me erg in wat je schrijft. Ik riep altijd keihard dat ik na Jura vooral niet nog een hond met jachtinstinct wilde. Maar toen kwam Mahru, en ja die heeft het ook al is ze veel makkelijker te sturen.
En nu Lazar er bij, ik gok maar zo dat ie nooit los zal kunnen lopen die wordt horendol van alle geuren in het bos. Maar blijkbaar heb ik me aangepast en is het gewoon iets dat bij de hond hoort.
Sowieso is er veel veranderd, dacht ik vroeger het vooral leuk te vinden om een hond te hebben "voor op het hondenspeelveld". Oftewel eentje die sociaal is met alles en dat ook leuk zou vinden.
Nu is vooral het wandelen heerlijk, zowel 1 op 1 met de honden als met de hele roedel samen. Ze moeten vooral elkaar passen en ons en verder boeit het niet meer zo.
En dat jagen hebben we ook mee leren leven dus. Ze zijn ook zo verschillend van karakter, Jura behoorlijk baasgericht, Mahru enorm zelfstandig... Lazar ach die is nog jong we zullen het wel zien.
Ik denk dat het zo zal blijven gaan, er komen honden op ons pad en die wordt het dan. Dus ik heb ook geen idee wat voor hond ik eigenlijk zou moeten hebben.

[sjm]

Het stel wat we nu hebben vind ik erg leuk. Zahra past ook perfect bij ons.

Maar we hadden het er toevallig laatst over. Wat in de toekomst? Een Saluki vinden we echt fantastisch, maar zou een volgende ook wel zo fantastisch worden als Zahra? Zahra is wel een beetje een geval apart soms. En stel dat we dan de kleintjes niet meer zouden hebben? Zou een Saluki dan ook wel zo leuk worden. Ik denk dat Zahra het enthousiaste begroeten aardig van Isa heeft overgenomen. Dus wat nou als ze niet zon voorbeeld heeft? Dan wordt het vast anders..
2 Saluki's zou ik denk ik ook niet aandurven.. Ik weet 't niet.

Ik vind het wel fijn om de kleintjes naast Zahra te hebben. Die hebben meer "JAAAAA KNUFFELEN BAAS ALTIJD!". Zahra kijkt je vaak een keer zo aan: en loopt gewoon langs je en gaat op haar plaats liggen. Je loopt regelmatig een blauwtje met haar.

Maar toch weet ik niet of ik nog Chihuahua's zou willen hierna. Ze zijn super leuk, maar zoooooo kwetsbaar als je ziet hoe vaak kleine hondjes worden gepakt/doodgebeten. Ik vind het gewoon eng. Helemaal na wat met Sally is gebeurd.

[Lieske_1977]

Wat een fijne honden die KNPV mechels: rustig in huis, maar altijd klaar voor actie, onbevreesd, baasgericht, álles qua activiteiten is leuk, ze beschermen huis en haard, geen jachtdrift, nauwelijks sloopgedrag, heel loyaal

Dit uit het stukje van Hippo geknipt. Zou zo over mijn Hollandse herder kunnen gaan, behalve dat hij huis en haard niet beschermd.
En toch.... als Duitse herders in het formaat van een Belgische of Hollandse herder kwamen nam ik er morgen weer één.

Zo op de beschrijving afgaand lijken mechelaars me heerlijke honden, maar ik zou niet goed overweg kunnen met het huis en haard beschermen. Ik heb daar de woonomgeving niet voor (flat) en wil mensen in huis kunnen ontvangen zonder het gevaar te lopen dat ze opgevreten worden. Ik moet dus een Hollandse herder, zie ik Al komt Joy ook een heel eind in de richting van de omschrijving van Hippo, vreemd genoeg (alleen minder stoer en onbevreesd, en Joy waarschuwt wel als er iemand voor de deur staat of binnenkomt, maar daar blijft het dan ook bij).

Eigenlijk is Joy voor mij wel de ideale hond en ben ik verknocht aan het ras. Volgende keer ga ik denk ik wel voor een lab uit werklijnen. Ik ben er dankzij Joy, die heel baasgericht is en gek op apporteren, achter dat ik dat heel fijne eigenschappen vind. Mijn vorige lab was een enórm lief en leuk beest, een echte clown, maar minder geneigd tot samenwerken, meer allemansvriend en daardoor lastiger op te voeden en te trainen.

[dre]

Ik denk dat ik mij ergens gewoon geschikt heb, of gewoon altijd de juiste honden heb gevonden

Mijn eerste hond was even wennen, nieuw, jong en ineens was daar het fenomeen "angstagressie", ik heb mij verdiept in hondengedrag toen en ben ermee leren omgaan. Hij liep altijd los, luisterde voldoende, had geen rare fratsen en met andere honden ging hoofdzakelijk wel goed.

Daarna kwam Juno want ik wist inmiddels dat ik een actievere hond wilde. Dat is ze ook, met behoorlijk jachtinstinct ik heb moeten leren loslaten en langzaamaan kunnen we met elkaar lezen en schrijven.

Ik wilde eigenlijk pas als Juno wat ouder was een hond erbij, een actievere hond met meer will-to-please, waar ik lekker mee kon gaan trainen en die dat ook leuk vind. Ineens was daar Shelly, een kruising border collie en ik viel als een blok. In het begin aardig wat bloed, zweet en tranen in gegaan, het kind was zo bang dat ze de bench niet uitdurfde in huis. Deed ik er wel goed aan? Ging ze ooit meekomen?
Gelukkig doorgezet en voor mij is het een heerlijke hond, ze geeft zich volledig met trainen, maar die angst blijft. Zodra ze denkt dat je verwachtingen hebt kan ze dichtslaan en dan is het klaar. Dat vergt aardig wat geduld en ik hou van mijn trainers die het begrip voor haar kunnen opbrengen en die alles uit hun rugzak halen om het aan te pakken op een manier die voor haar werkt.

En nu besloten om voor het eerst een puppy erbij te nemen, met hopelijk een combinatie van de huidige karakters, het "oke dan doen we dat" van Juno en het "watgaanwedoenwatgaanwedoen!!*stuiterstuiter*" van Shelly. Het zal afwachten worden of het daadwerkelijk zo uitvalt, maar we hebben goede hoop. Daarbij zal het sowieso een leuke hond worden
Wij zoeken eigenlijk gewoon honden die graag met je bezig zijn en houden van een actief leven met sporten, wandelen en af en toe wat raars tussendoor, gelukkig zijn er daar een heleboel van

[dagmar88]

En soms tref je een hond van je favoriete ras die je evengoed niet ligt. Ik had dat met Hoppa. Geen klik en lichte wrevel.
Onlangs heeft ie hier drie weken gelogeerd en toen had ik dat weer. Ik was blij dat hij weg was, het is zonde dat ik het zeg.
Hij had ook niet veel met mij hoor. Liep wel braaf los mee en zette verder niet veel stappen verkeerd maar toch. We hebben niet veel met elkaar.
Nu heeft hij zijn nieuwe vrouwtje en hij is DOL op haar, vanaf dag één. Iemand anders mag zijn riem ook niet vasthouden want hij wil bij Maria lopen.
Waar ligt dat aan. Geen idee.

Ik klik met de meeste mensen niet, dus waarom met iedere hond wel.
Pjotr heb ik juist herplaatst omdat hij zo vrolijk, lief en makkelijk is. Hij paste niet in de roedel (jaloers) en ging uit frustratie hele vervelende dingen uitlokken.
Meerdere partners hebben hem meegemaakt en hij haalde ze allemaal het bloed onder de nagels vandaan omdat hij geen contact maakte, voortdurend grenzen op bleef zoeken en helemaal over de tief raakte.
Voor mij was het een mak schaap, m'n maatje.

Ik heb ook nu niet met iedere hond even veel. Charlie en de Naap zijn mijn oogappeltjes, daar loopt m'n hart van over. Beiden zijn zeer intelligent, hebben een oneindige fascinatie met "de mens" en communicatie, dus daar zorgen ze eigenlijk ook zelf voor.
Op de rest ben ik ook heel dol en ze zijn net zo rotverwend, dus ze doen het er maar lekker mee.
Als je het zou kunnen vragen zouden ze denk ik geen andere bazen willen.

[dagmar88]

Het stel wat we nu hebben vind ik erg leuk. Zahra past ook perfect bij ons.

Maar we hadden het er toevallig laatst over. Wat in de toekomst? Een Saluki vinden we echt fantastisch, maar zou een volgende ook wel zo fantastisch worden als Zahra? Zahra is wel een beetje een geval apart soms. En stel dat we dan de kleintjes niet meer zouden hebben? Zou een Saluki dan ook wel zo leuk worden. Ik denk dat Zahra het enthousiaste begroeten aardig van Isa heeft overgenomen. Dus wat nou als ze niet zon voorbeeld heeft? Dan wordt het vast anders..
2 Saluki's zou ik denk ik ook niet aandurven.. Ik weet 't niet.

Ik vind het wel fijn om de kleintjes naast Zahra te hebben. Die hebben meer "JAAAAA KNUFFELEN BAAS ALTIJD!". Zahra kijkt je vaak een keer zo aan: en loopt gewoon langs je en gaat op haar plaats liggen. Je loopt regelmatig een blauwtje met haar.

Maar toch weet ik niet of ik nog Chihuahua's zou willen hierna. Ze zijn super leuk, maar zoooooo kwetsbaar als je ziet hoe vaak kleine hondjes worden gepakt/doodgebeten. Ik vind het gewoon eng. Helemaal na wat met Sally is gebeurd.

Met zo'n mooie bijzondere hond ben je min of meer verplicht een keer een nestje te doen

[sjm]

Het stel wat we nu hebben vind ik erg leuk. Zahra past ook perfect bij ons.

Maar we hadden het er toevallig laatst over. Wat in de toekomst? Een Saluki vinden we echt fantastisch, maar zou een volgende ook wel zo fantastisch worden als Zahra? Zahra is wel een beetje een geval apart soms. En stel dat we dan de kleintjes niet meer zouden hebben? Zou een Saluki dan ook wel zo leuk worden. Ik denk dat Zahra het enthousiaste begroeten aardig van Isa heeft overgenomen. Dus wat nou als ze niet zon voorbeeld heeft? Dan wordt het vast anders..
2 Saluki's zou ik denk ik ook niet aandurven.. Ik weet 't niet.

Ik vind het wel fijn om de kleintjes naast Zahra te hebben. Die hebben meer "JAAAAA KNUFFELEN BAAS ALTIJD!". Zahra kijkt je vaak een keer zo aan: en loopt gewoon langs je en gaat op haar plaats liggen. Je loopt regelmatig een blauwtje met haar.

Maar toch weet ik niet of ik nog Chihuahua's zou willen hierna. Ze zijn super leuk, maar zoooooo kwetsbaar als je ziet hoe vaak kleine hondjes worden gepakt/doodgebeten. Ik vind het gewoon eng. Helemaal na wat met Sally is gebeurd.

Met zo'n mooie bijzondere hond ben je min of meer verplicht een keer een nestje te doen

En dan de pups aan de straatstenen niet kwijt raken. (En net als de fokker eindigen met moeder, 2 zonen en 1 dochter.)

[Laura84]

ik vind de HH langhaar absoluut één van de mooiste honden die ik ooit heb gezien, het eigengereide en het (voor een herder) zelfstandig denken en werken vind ik heerlijk. Ik zie alleen het ras (variëteit) hard achteruit hollen. De gevoeligheid op prikkels lijkt steeds sterker te worden als ik kijk naar wat er nu voor wat jonger grut rond loopt. Als ik een tweede Laicka zou vinden dan zou ik er zonder nadenken voor gaan maar goed, dat is niet het geval. Dus de toekomst is onzeker wat de volgende hond gaat worden (hopen dat er in de toekomst een leuke outcross HH komt waarbij er ook gekeken wordt naar stabiliteit)

[laeken]

Ik heb prima honden nu maar val op veel meer honden. Het maakt me niet uit welke honden ik heb als ik er wat mee kan. Pas me ook wel aan zelf.
Wat ik alleen niet wil is agressie. Ik haaaaat agressie omdat het onverenigbaar is met mijn karakter. Dus dat Tom zo waaks is baal ik van. Maar de bench is hij dol op en met een bot kan hij er prima een avondje in. Doodkalm en tevreden dus opgelost.

[pioenroos]

Dat zijn twee onverenigbare grootheden
De enige sport die je met een Whippet zou kunnen doen is rennen of coursen. En een enkeling vind flyball of frisbee heel leuk.

Ik ken 2 whippets die behendigheid en zoeken leuk vinden. Ze zullen niet bij de beste horen of een officiële reddingshond worden maar baas en hond hebben veel plezier samen

[TessaThomas]

Eigenlijk best een moeilijke vraag. Ik vind de Duitse herders heel goed bij mij passen, baasgericht, will to please, actief met uitknop en niet overdreven sociaal, maar ook weer geen agressieve monsters, zichzelf kunnen vermaken, maar ook altijd in om iets samen te doen. Niet te nerveus ook. En dan haal je je eerste hond in huis. Een DH lookalike. Blijkt zij op geen enkel vlak te passen om het heel bot te zeggen. Geen will to please, onzeker/angstig, niet baasgericht, jachtinstinct, angstagressief, niet actief. Ze wil niks samen doen, leert heel moeilijk, omdat ze niet tot nauwelijks te belonen is. Ze heeft wel een uit knop, alleen die zit vastgeroest en staat dus permanent aan.

Maar toen kwam gelukkig Tay en die past wel weer heel goed, hoewel het op dit moment qua activiteit met mijn gezondheid niet past, maar dat wordt gelukkig opgevangen. Winni past in principe ook goed, heel fijn karakter, maar die is zo enorm baasgericht dat ze de rest van de wereld vergeet. En ik ben niet haar baas

[veertje]

Dat zijn twee onverenigbare grootheden
De enige sport die je met een Whippet zou kunnen doen is rennen of coursen. En een enkeling vind flyball of frisbee heel leuk.

Ik ken 2 whippets die behendigheid en zoeken leuk vinden. Ze zullen niet bij de beste horen of een officiële reddingshond worden maar baas en hond hebben veel plezier samen

Dit is een kruising whippet:

Klik

[lucie]

Dat zijn twee onverenigbare grootheden
De enige sport die je met een Whippet zou kunnen doen is rennen of coursen. En een enkeling vind flyball of frisbee heel leuk.

Ik ken 2 whippets die behendigheid en zoeken leuk vinden. Ze zullen niet bij de beste horen of een officiële reddingshond worden maar baas en hond hebben veel plezier samen

Lizzy doet alles voor wat lekkers