wolvster schreef:Ik denk dat Cleva wel een goed punt heeft. Mevrouw is misschien überhaupt niet evenwichtig genoeg.
Diana, het leek mij geen angst. Claimen wel.
Tara, nou ze greep wel onmiddellijk in, maar bleef lang boos en ik vermoed dat de hond daar ook wat verward door raakt of juist versterkt wordt in het idee dat er iets aan de hand is om boos over te worden.
Het lijkt nooit angst. Maar in bijna alle gevallen is het dat wel. Het is zelden tot nooit echte bescherming. Maar hij doet het alleen als hond bij mevrouw is? Dan voelt hij zich waarschijnlijk gesterkt door haar en durft door haar bijzijn meer dan zonder haar bijzijn. Of het elke keer boos worden heeft zijn stress niveau in dit soort situaties versterkt waardoor de angst in haar bijzijn groter is dan zonder. Maar bescherming, nee, zelden, dat is een menselijke invulling van dergelijk gedrag.
Ik zou mevrouw BAT aanraden.
Ik ben daar nu zelf met Duke aan begonnen en er zijn hier heel wat ogen open gegaan. Angst en emotie valt niet te bestraffen. Boos worden heeft geen enkele zin en maak je het alleen maar erger mee.
Blijven blootstellen heeft ook geen enkele zin naar mijn idee, tenzij je het op de BAT manier gaat aanpakken. Hond valt uit omdat die zich bedreigt voelt, weg wil, maar niet weg kan, en dus de aanval als beste verdediging kiest. Het idee van BAT is dat je hond de controle geeft om aan te geven wanneer hij iets eng vind en dat als hij weg wilt dat hij weg mag en dat je dan ook weg gaat. Doordat hij gaat leren dat hij weg kan, zal de emotie erbij ook veranderen en langzaam steeds meer gaan durven.
Dat ze zo graag wilt dat hondje met andere hondjes speelt moet ze gewoon uit haar hoofd zetten. Voor wie wil ze dat graag? Voor zichzelf of voor de hond. Want de hond vind het totaal niet leuk, dus waarom zou hij dat dan moeten?
, en al is het dan maar een kwartier of half uurtje dat zulke bange bijtertjes zorgeloos en vrolijk kunnen wandelen, dat is een goeie positieve ervaring, en dat is wat waard.
