Het hele verhaal volgt nog wel, want ik wil het wel delen... Maar nog even te onwerkelijk allemaal...
Kort samengevat: op anderhalve dag tijd is Janoo zijn lichaam het gaan begeven, en heb ik hem moeten laten inslapen.
11.5 jaar. En het klopte niet zo. We hadden 15 jaar afgesproken. Ik had echt verwacht dat hij op een dag één of ander totaal geschift frisbee-manoeuvre zou uithalen (want dat deed hij nog vol overgave), en dan door zijn rug zou gaan, of een poot zou breken, of whatever...
Ik mis hem ontzettend.
Deze foto maakte ik enkele maanden geleden op onze familie-vakantie in Zeeland. Nu zijn ze er allebei niet meer. Peanut, de jonge hond van mijn broer, en Janoo...
Maar heel veel sterkte, wat sneu..
. Goed dat je het zegt, want ik zag ze wel gewoon. Straks even andere oplossing zoeken...
Heel verdrietig dat je hem zo plots moet missen, heel veel sterkte 