Zoveel herinneringen, zoveel dingen samen meegemaakt, en dat maakte je mijn beste vriend en maatje. Waar ik was, was jij en je leefde om te mogen werken en je hield ontzettend van eten ^^
Maar je werd ouder en ouder, en je lijfje begon het op te geven, je achterhand werd steeds slechter en je had ineens een verdikking in je neus zitten. Toch nog even naar de dierenarts en daar gaf je aan dat je pijn had. Dit was voormij het moment om te beslissen je op korte termijn te laten gaan, je ging mee naar huis en we konden nog even 2 weken flink van elkaar genieten. En gister was dan de dag, de dierenarts kwam aan en je begroete ze nog maar ging al snel op je plekje in de huiskamer liggen. Je kreeg een infuse in je pootje en toen ging de eerste spuit erin, binnen enkele seconde was je al ver weg en lag je als een lappenpop op mijn schoot. De dierenarts zei al dat is wel extreem snel, maar voormij was het een teken dat ik de juiste beslissing had gemaakt. De laatste spuit ging erin en terwijl het spul nog werd ingespoten blies je al je laatste adem uit, ik voelde je hartje nog op hol slaan om ineens niks meer te voelen. De dierenarts controleerde het nog even maar je was inderdaad overleden.
Ik heb Magnum zelf naar het crematorium gebracht, waar ik hem in een grote mand heb gelegd zodat ik nog afscheid van hem kon nemen. En waar ook besproken werd wat ik graag wou, Magnum word morgenochtend gecremeerd en ik kan hem dan zaterdag ophalen. Hij komt thuis in een urn in de vorm van een tennisbal.
Ondanks het verdriet en de stilte nu in huis, ben ik blij dat ik hem verder lijden heb kunnen besparen. No longer by my side, but furever in my heart <3 <3 <3
. 
