Hij heeft heel hard individuele aandacht nodig. Zijn baas is zijn houvast en het liefst ligt hij de hele dag aan je voeten, daar haalt hij zijn rust uit.
In m'n eentje kon ik dat nog compenseren door heel veel met hem apart te ondernemen en kon hij zich er bij neerleggen.
Met samenwonen en een pup kwam de nadruk tijdelijk veel meer op de roedel dan iedere hond apart te liggen. En daar is het gaan wringen.
Hij is stukje bij beetje meer in zichzelf gekeerd geraakt, de focus lag puur en alleen nog op de wandelingen, het enige moment dat hij zich nog kon ontspannen.
Hij ging al vaker naar de oppas om even bij te tanken.
Dan kom je op een gegeven moment tot het besef dat je hond al maanden alleen maar ligt te luisteren of hij alsjeblieft weg kan. En wij hem met geen mogelijkheid genoeg tegemoet kunnen komen om hem weer blij te maken.Zodra hij buiten is met ons laat hij alle stress achter zich. Zo ook vanochtend weer.
We hebben gewandeld met een hele lieve, rustige mevrouw. Haar herder is een tijd terug overleden en ze was al langer op zoek.
Zij en haar partner hebben er ontzettend veel zin in, ze stond te stuiteren
Hij wordt haar hondenkind en dat is precies wat hij verdient.
Ze ging er heel behoudend in en kon niet geloven hoe braaf hij is
Hij gaf ons nog een knuffel en liep zo met haar mee naar het perron
Nog stiekem even gegluurd en daar zat hij hoor, keurig naast zijn nieuwe baasje, zonder ook maar een kik.
Hij maakt er wel wat van die koekenbakker, dat kan niet anders.
ik hoor Vusi al de hele dag 
Maar het is goed opgelost toch? Je zult 'm wel missen gok ik zomaar... 
Heb gewacht met brullen tot we uit zicht waren.
Of de rest mag in een hoek van de kamer en de hele dag niet meer bewegen, dan hadden we alles kunnen houden.
