Ik heb je vorige topic vluchtig gelezen, vnml jou reacties. En mijn eerste vraag is: hoe is het nu met jou?
Heb je goed aan jezelf kunnen werken?
Ik heb eenzelfde situatie meegemaakt met mijn zusje.
Ondertussen al heel wat jaren geleden. Zij hebben alleen al na 2dgn besloten de hond terug te brengen naar de vorige eigenaar. Deze labrador was voor hun ook to much.
Mijn zusje en ik komen uit een gezin waar honden altijd heel prominent aanwezig waren.
Ik was er altijd mee bezig, mijn zusje leefde meer haar eigen leven binnen ons gezin
Uiteindelijk in een stabiele relatie wilden ze dan toch graag een hond, haar vriend had nog een hond gehad, zijn ouders hebben niets met dieren in het algemeen.
Na deze geflopte 1e x zijn ze toch verder blijven zoeken, en kort erna kwam balou in hun leven.
ik denk dat balou een 3 jaar oud was. Keurig opgevoed, maar bij oudere mensen die door hun gezondheid
Haar niet meer konden geven wat ze nodig vonden. Ze is cursussen met haar gaan doen om haar nog gehoorzamen te maken en een band op te bouwen.
4 1/2 jaar geleden is mijn moeder overleden, en heeft ze joy een vd 3 labradors van mijn ouders van 1 jaar oud, erbij in huis genomen.
Joy was oa door de slopende ziekte van mijn moeder dat 7 maanden geduurd heeft, minder goed opgevoed dan
Dat balou was. En een stuk jonger natuurlijk. Dit heeft mijn zusje ook al veel meer moeite gekost, maar is uiteindelijk goed gekomen.
Balou is 3 1/2 jaar geleden overleden, joy was toen 2, en nog niet klaar voor een nieuwe 2e hond.
Dik een jaar geleden, joy was toen dus ongeveer 4, is cato erbij gekomen.
De 3e labrador in rij, maar wel de 1e pup.
Mijn zusje heeft ook een verleden van depressies, en de pup viel haar veel zwaarder dan verwacht.
Ze had zich 4 maanden onbetaald verlof genomen om de basis, zindelijkheid en bench training te gaan doen.
En cato kon pas mee met de uitlaatdienst vanaf 6 maanden.
In deze periode is het dus ook bij haar mis gegaan.
Ze had nog nooit een pup gehad, en cato kreeg veel te veel vrijheid. Geen structuur, geen regels.
Eindresultaat een over prikkelde , oververmoeide pup, die overal in beet, tegen haar terug blafte etc.
Mijn zusje kon niet met haar een band opbouwen hierdoor, en het leek helemaal niet goed te komen.
Ze raakte weer overspannen en terug aan de antidepressiva.
Nu op dit moment is cato bijna 1 1/2 jaar, en gaat het al een hele tijd wel goed, maar het is haar zwaar gevallen.
Vandaar mijn vraag, hoe is het nu met jou? En onderschat het aub niet.
Er zijn zoveel wel leuke herplaatsers. Maar maak duidelijkere afspraken.
Een maand proeftijd bijvoorbeeld.
Heel veel succes en wijsheid gewenst