Ik was vandaag op de Koningsmarkt en trof daar een aso op een kleedje met een leuke hond. Leek een bordercollie-mixje. Hond werd enthousiast bij het zien van mij en een kind dat toevallig naast me liep, ging voorzichtig kwispelen en kwam een stukje overeind.
Waarop de 'baas' meteen begon te brullen dat het beest moest gaan "LIGGEN! BLIJF LIGGEN ZEI IK!".
Beestje kromp ineen, keek schuchter omhoog en bleef liggen. Ik kon het niet laten met mijn grote waffel, en heen gevraagd of de hond doof is.
Baas antwoordde ontkennend. "Waarom sta je dan zo te schreeuwen?" Nou, "omdat het een rotjoekel is, die niet wil luisteren."
Juist.
Na nog een woordenwisseling met de zgn 'baas', zei hij dat als ik het zo'n leuke hond vond, "neem je m toch mee, ben ik er mooi vanaf!"
Hij zei nog iets over dat de hond anders op marktplaats ging en toen ben ik met tegenzin maar verder gelopen.
Mijn bloeddruk was enorm namelijk en ik baalde dat er werkelijk niemand was die ook voor het hondje opkwam.
Een half uur later ben ik met een vriendin nog eens terug gegaan, maar man, hond en hun kleedje met troep waren verdwenen.
*piep*
Maar wel beter voor mijn bloeddruk.
En nu.... zie ik vanavond een advertentie op marktplaats. Er wordt een 'boddercolie kruizing' aangeboden, en in de beschrijving wordt gezegd dat de hond een harde hand nodig heeft omdat hij anders niet luistert. Mag zó worden opgehaald, eventueel ook geruild voor een stafford.
Dit kon gewoon niet missen, dus ik heb wat over en weer gemaild en het blijkt inderdaad dezelfde hond-en-klootzak te zijn.
Eigenlijk hebben we genoeg dieren (2 honden, 4katten en 4 cavia's), maar fuck it, morgen ga ik hem halen. Hij zal niet gauw ergens slechter af zijn dan bij die kerel...
Ben ik nou zo'n zweefteef dat ik het gevoel heb dat hij 'op mijn pad is gekomen' of 'het zo moest zijn' ofzo?







