"Dus alles over wat je van een hond mag verwachten. Van diens eigenaar. En hoever een hond mag gaan"
Deze vraag vind ik wat lastig. Ik verwacht dat mijn hond stabiel blijft, niet gaat happen, springen en zeker niet bijt of op voorhand al gaat grommen naar kinderen. Daar heb ik moeite voor gedaan, maar het zal toch ook aan het karakter van de hond liggen of hij alle kinderen ook accepteert, leuk vind, negeert daar waar nodig. Als de hond moeite heeft met kinderen vind ik dat je als eigenaar enorm alert moet blijven buiten en niets aan het toeval moet overlaten.
"En ook wat een kind wel en niet kan maken. Waar ouders al dan niet zouden moeten ingrijpen."
Dit vind ik ook een lastige, ouders die totaal geen benul hebben over omgang met dieren in zijn algemeenheid zullen gewoon niet ingrijpen. Dus kom je automatisch weer uit op het feit dat jij als eigenaar van een hond zelf moet zorgen dat het veilig blijft.
Heb best wat dingen meegemaakt ook met mijn andere twee honden die zo onverwacht kwamen en waarbij ouders van kinderen totaal geen notie hadden over hoe dom hun actie was en hoe fout dat zou kunnen aflopen.
Even wat rare voorbeelden:
-Pinnen bij een redelijk rustige pinautomaat. De twee herders voor mijn benen zittend tussen het pinapparaat (muur) en mij in.
Ineens bewoog Bluf wat en toen ik keek stond er een dreumes enthousiast in haar handjes te klappen en Bluf tegen de schouder te slaan/aaien.
Haar vader stond het op afstand te bekijken en vond het helemaal geweldig dat zijn kleine meisje (haalde de schouder van Bluf net qua grootte) dit durfde en niet bang was. Ik was blij dat Bluf een vriendelijke teef was die niet snel ergens van schrok of zou snauwen. De reu bleef overigens ook rustig zitten, en zou zo'n klein kind ook niets doen.
-Kindje komt op mijn herder aflopen die ergens vast staat en zit. Ik wilde er naar toe lopen (stond vlakbij) maar zie de moeder ingrijpen. "Je moet niet zomaar op vreemde honden aflopen hoor!". Ik dacht nog, wat fijn, zo'n verantwoordelijke moeder, om vervolgens haar het kleine handje van het kind te pakken en die vooruit gestoken naar de neus en bek van mijn hond te brengen
. "Eerst altijd laten ruiken wie je bent!".- Op de markt. "Mag ze de hond aaien?". Prima hoor "Als ze dat wil", ze wezen naar Jol. Kind loopt op de herder Aki af en omhelst hem ineens
, er gebeurde niets, hij is gelukkig ook niet zo moeilijk, anders zou ik het sowieso niet toestaan uiteraard. Maar de omhelzing vond ik niet zo geslaagd, en ik zei dus ook dat dat geen aaien was 
"Ja maar ze is herders gewend hoor!".
Tsja, de ene hond is de ander niet hé
- in het andere huis, behoorlijk wat kinderen (alleen maar ook soms met de ouders erbij) vaak voor het hek en die handen er maar doorheen steken en elkaar uitdagen om de honden te aaien op de kop, en dan de handen weg trekken omdat ze het doodeng vonden. Wilde het daar al niet hebben (heb het hek verhoogd, de spleten ertussen dichtgemaakt etc.), en heb regelmatig de kinderen weggestuurd, maar hier in het nieuwe huis met andere honden ben ik heel resoluut. Doorlopen gewoon en de honden (en ons) met rust laten als we buiten zitten.
-mijn eigen nichtje in huis, ze was erg bang voor honden, maar ging toch regelmatig richting mijn eerste hond. En ging dan gillen, of zelfs een keer met haar voet boven zijn staart hangen toen hij lag. "Tante, wat gebeurd er als ik hem nu heel hard op zijn staart trap?"
Nooit! heb ik haar alleen met de hond gelaten, als zij ergens heen ging waar mijn hond was (in de keuken bij andere volwassenen bijvoorbeeld) dan vloog ik er achteraan, vertrouwde het voor geen meter en wist donders goed dat als mijn hond zou snauwen of snappen mijn hond de gebeten hond zou zijn.
Zelf ga ik er gewoon niet van uit dat kinderen en hun ouders weten wat ze doen bij honden, en vind ik dat de verantwoordelijkheid bij mij ligt als eigenaar om te voorkomen dat er wat gebeurd.
En ik was en ben niet zo bekrompen, de vorige honden vonden het ook leuk als kinderen eens een balletje gooiden en ik wilde wel altijd dat ze de hond iets lieten doen voor ze wat zouden gooien (zit sowieso, of een pootje geven) en Aak is ook wel zo dat hij bij kinderen een simpel commando opvolgt, op een gezonde manier (vreemde) kinderen met mijn honden (die er ok mee zijn) af en toe laten omgaan zie ik niets kwaads in. Wel hou ik zelf een oogje in het zeil en grijp in als ik het wat te druk vind worden bijvoorbeeld (hond of kinderen).
) maar mijn honden zijn mijn verantwoordelijkheid en niet die van iemand anders, zeker niet die van een kind maar ook niet die van diens ouders. 
Jezus denk ik dan, dat zie je toch.
