hormoontjes

[Isa2015]

Hoi allemaal,

Graag zou ik wat advies willen voor onze Isa. Eind april wordt ze twee jaar en rond die tijd verwacht ik ook dat ze weer loops wordt. Wij zijn niet van plan om met haar te fokken, maar we hebben haar intact gelaten omdat we dat altijd met onze hondjes hebben gedaan en er weinig problemen mee hebben gehad.

Maar Isa is nu twee keer loops geweest en twee keer langdurig schijnzwanger. De laatste keer is ze op 1 oktober loops geworden en een paar weken daarna was ze weer schijnzwanger en eigenlijk is dat nu net weer over. Ik merk ineens dat ze een stuk rustiger is en minder heftig reageert. ik heb nooit geweten dat het mogelijk was dat het zo lang kon duren. In april zou ze weer loops moeten worden. Op deze manier is ze voortdurend door de hormoontjes beïnvloed.

Isa heeft zich ontwikkeld als een hele lieve, speelse en zeer actieve hond, maar dus gevoelig voor hormoonwisselingen. Ze kan af en toe een heel kort lontje hebben naar andere hondjes en een opgetrokken lipje of een te brutale blik is al voldoende om tot de aanval over te gaan. Als ze losloopt gaat het meestal wel goed, maar ze heeft helaas wel lijnagressie ontwikkeld.

Nu zijn we toch aan het overwegen om haar te laten behandelen, maar wat me tegenhoud is dat ik vaak lees dat dominantie hierdoor alleen maar verergert. Nou heb ik begrepen dat dit vooral gaat om honden die angstagressie vertonen en niet bij honden met gewoon een kort lontje.

Wat is wijsheid? Het probleem is dat het een nogal definitieve beslissing is en niet teruggedraaid kan worden.

Graag jullie advies.

[gyanty]

Ik heb 2 teven gehad. De eerste teef moest met 10 jaar geholpen worden vanwege baarmoederontsteking. Was een hele brave hond, maar kreeg daarna een korter lontje. Ze werd snapperiger. Als ik haar kamde dan snapte ze vaker sneller even. Verder bleef het een lieve hond, wel vrij snel daarna last van incontinentie.
Norah was een teef met al een behoorlijk probleem met andere honden, ook met hormoonwisselingen. Met 3 of 4 jaar geholpen. Daarna is het probleem wel groter geworden en haar lontje werd ook nog korter dan die al was. Het heeft ons heel wat tijd gekost om deze hond weer in het gareel te krijgen. Overigens geen spijt van het feit haar geholpen te hebben hoor. Ze werd in ieder geval stabieler in haar slechte gedrag en geen enorme pieken en dalen meer wat haar zo onvoorspelbaar maakte.

Maar goed ik ben meer een reuenmens eigenlijk

[gyanty]

Ik zou castreren voor haar rust en de opvoeding wat strakker ter hand nemen.
Flink oefenen op netjes meelopen aan de lijn, dat uitvalgedrag is nergens voor nodig en hoef je niet lijdzaam te accepteren. En andere honden leren negeren. Het is een herder en die kan dat best. Ze zijn er slim genoeg voor.
Wel na castratie letten op haar lijn. Zeker een kwart minder voeren.

Tja Norah mogen we, zoals het schijnt, tot 1 van de slimste rassen rekenen. Toch was het uitvalsgedrag er niet zo heel makkelijk uit te krijgen en nog is het er niet uit, maar wel een stuk voorruit gegaan. Herders mogen veel te leren zijn, maar het zijn ook hysterica's die meerdere dingen tegelijk kunnen (zowel braaf als stout tegelijk zijn )

[DesireeB]

Izzy werd ook heel onvoorspelbaar. En was buiten naar andere honden toe ook vaak niet meer te doen. Ze was het bekende kut keffertje uit de buurt aan het worden en durfde daarbij ook heus wel te bijten als dat zo uit kwam.
Komt bij dat ze elke 4 maanden zo'n beetje loops was en met een intacte reu in huis was het niet leuk meer dus ik heb haar laten castreren.

Uiteraard was ik al bezig om haar gedrag in goede banen te lijden maar na castratie begon het pas echt vruchten af te werpen. Ze kan nu met vrijwel elke hond. Enige minpunt is dat het een racistisch ettertje is in de buurt. Ze vind grote zwarte(en donker bruine) honden maar niks en die wenst ze op te jagen. Het blijft bij jagen maar heel tof vind ik het niet, daarvoor lijn ik haar dus aan en met de paar stoïcijnse zwarte honden uit de buurt kan ik soms even oefenen op haar gedrag. Gek genoeg doet ze dit alleen bij de ronde in de buurt en niet als we ergens anders zijn.

Voor Izzy heeft dit dus super geholpen en voor ons dus ook.

[Nicaaa!]

Ik heb Nikki laten castreren om de zelfde reden als ts beschrijft en heb geen karakterverandering gezien. Nik is een vrij zacht iets onzeker energiek en dwars hondje en dat is ze nog steeds. Ze is gecastreerd toen ze 2 was en nu ze 10 is is ze iets incontinent, daar gebruik ik propalin voor en dat gaat prima.

[ranetje]

Hoi allemaal,

Graag zou ik wat advies willen voor onze Isa. Eind april wordt ze twee jaar en rond die tijd verwacht ik ook dat ze weer loops wordt. Wij zijn niet van plan om met haar te fokken, maar we hebben haar intact gelaten omdat we dat altijd met onze hondjes hebben gedaan en er weinig problemen mee hebben gehad.

Maar Isa is nu twee keer loops geweest en twee keer langdurig schijnzwanger. De laatste keer is ze op 1 oktober loops geworden en een paar weken daarna was ze weer schijnzwanger en eigenlijk is dat nu net weer over. Ik merk ineens dat ze een stuk rustiger is en minder heftig reageert. ik heb nooit geweten dat het mogelijk was dat het zo lang kon duren. In april zou ze weer loops moeten worden. Op deze manier is ze voortdurend door de hormoontjes beïnvloed.

Isa heeft zich ontwikkeld als een hele lieve, speelse en zeer actieve hond, maar dus gevoelig voor hormoonwisselingen. Ze kan af en toe een heel kort lontje hebben naar andere hondjes en een opgetrokken lipje of een te brutale blik is al voldoende om tot de aanval over te gaan. Als ze losloopt gaat het meestal wel goed, maar ze heeft helaas wel lijnagressie ontwikkeld.

Nu zijn we toch aan het overwegen om haar te laten behandelen, maar wat me tegenhoud is dat ik vaak lees dat dominantie hierdoor alleen maar verergert. Nou heb ik begrepen dat dit vooral gaat om honden die angstagressie vertonen en niet bij honden met gewoon een kort lontje.

Wat is wijsheid? Het probleem is dat het een nogal definitieve beslissing is en niet teruggedraaid kan worden.

Graag jullie advies.

Het is uit je verhaal niet te bepalen of ze "gewoon" een kort lontje heeft of dat haar reacties uit angst voortkomen.
Ongewenst gedrag aan de lijn kan je in ieder geval uittrainen.
Hoe dat moet kan je het beste vragen aan een deskundige in je buurt.

Ik heb zelf een zogenaamd "dominante" teef laten castreren omdat ze elke 3 à 4 maanden loops werd en daarna schijnzwanger.
Zij had eigenlijk vrijwel altijd last van de hormoonwisselingen.
Na de operatie was ze veel gelijkmatiger.
Ik geef je geen advies, alleen mijn ervaring.

Het advies van Nanna om na de castratie minder te voeren zou ik zeker opvolgen
Je kunt beter eerst iets te weinig geven en later wat extra er bij doen dan laten afvallen omdat ze te veel bleek te krijgen.

[meriam]

Ik heb om dezelfde reden Cayra laten helpen vorig jaar mei. Ze was toen 5,5 jaar en kreeg steeds kortere lontjes tijdens de schijnzwangerschappen en de symptomen werden steeds heftiger. Voor haar heeft het zeker geholpen, de hormoonveranderingen waren voor haar niet bevorderlijk en ze heeft een stuk meer rust in haar koppie nu.

[lieke]

Ik heb een stuk of 6 of 7 gecastreerde teven gehad. Van een aantal weet ik niet hoe ze ervoor waren omdat het volwassen honden waren en door de stichting die ze bemiddelde alleen gecastreerde honden plaatst. Allebei lieve, vrolijke en sociale honden.
Een aantal teven heb ik zelf laten castreren en op één na geen karakterverschil. Die bleven gewoon lief en sociaal.
De ene waar wel wat veranderde was dat ze van een tamelijk labiele, onzekere hond stabieler werd en meer zelfvertrouwen kreeg.

Ik heb ze overigens alleen laten castreren vanwege ernstige schijnzwangerschappen en twee maal een gesloten baarmoederontsteking. Beide keren net op tijd geopereerd, anders hadden ze het niet overleefd. Maar ondanks hun schijnzwangerschappen en baarmoederontstekingen heb ik sowieso nooit last gehad van chagrijnig of agressief gedrag.

Overigens, ik ben altijd tegen 'zomaar' castreren geweest en vooral omdat dit voor de vacht van mijn ras (collie) funest is, maar na de tweede gesloten baarmoederontsteking vorig jaar bij Abby, denk ik dat ik in het vervolg mijn teven altijd laat helpen. Ik heb de schrik nu toch wel echt te pakken en wil dit niet nog een keer meemaken.

[DeDiana]

Amy is ook gecastreerd om medische redenen toen ze 2,5 was. Zij heeft ook moeite met vreemde honden die haar benaderen als ze aangelijnd is (voornamelijk onzekerheid) en haar reactie is na de castratie wel wat feller en heftiger geworden. In de eigen roedel is ze nog steeds onderdanig, maar durft wel wat meer op haar strepen te gaan staan. Ik vind het lastig om te bepalen of dit door de castratie komt of door het volwassen worden - misschien een beetje van allebei.

[Miranda]

Ik heb Skadi om dezelfde reden laten castreren. Die had echt heel erg veel last van haar cyclus. Denk letterlijk met schuim op haar bek door het bos de twee dagen voor ze loops werd, op zoek naar teven die DOOD! moesten.
Ze is nu véél stabieler, wat dat betreft heb ik een goede beslissing genomen. Ze is trouwens nog steeds even dominant, alleen niet meer met dat superkorte lontje.

Ze heeft wél....en knoop dit goed in je oren...last van alle nadelen zo'n beetje.
Een verschrikkelijke castratenvacht, ze moet medicatie want ze is incontinent geworden en ze wordt dik van lucht. Dat zijn geen geringe nadelen.

[Arline]

Fenja is gecastreerd toen ze 3,5 jaar was. Ze had enorme last vanaf ongeveer een week voor de loopsheid. Ze werd mega pissig op alles en iedereen en brulde alles uit haar buurt, zelf de vuilnis langs de weg bij wijze van. Ik kende haar heel goed en wist dat ze eerder onzeker was en was niet bang dat ze pittiger zou worden.
Of ik het nu nog zo had gedaan weet ik niet, het is alweer 8jr geleden. Maar Fenja is er enorm van opgeknapt en veel gelijkmatiger geworden en zekerder.

Edit: de nadelen van aankomen was voor Fen een voordeel, die is erg snel mager. Alleen die ontplofte onderwol vind ik geen gezicht. 2x per jaar een fikse ontwol beurt doet wonderen.