Ja verdorie! Ik lag in een heerlijk warm bad toen we gebeld werden dat ze op de weg liep. Ik ben gelijk in mijn kleren gesprongen, nog half nat

en heb mijn moeder gebeld die dichterbij woont of zij er al snel heen kon. Toen we er bijna waren belde mijn moeder dat ze haar zagen en dat ze hen had herkend maar nog niet dichtbij durfde te komen. 20 seconden later had mijn zusje haar rustig kunnen pakken. We moesten toen nog een minuut of 10 rijden. Jonathan zat alleen maar te lachen en ik begon keihard te janken.
Eenmaal daar zat mijn zusje met Uma op schoot in de auto. Uma herkende onze stemmen en ik zag haar met die grote oren naar buiten kijken en ze was ZO blij. Ze wreef zichzelf tegen ons aan en vooral Jonathan kreeg een uitgebreide begroeting. Ze is niet mager, hooguit wat afgevallen en haar vacht ziet er nog gelikt uit. Ze heeft wel heel pijnlijke poten.
Ze staat as we speak naast me te piepen dat ik door moet aaien dus dat ga ik maar doen
Onze Uma is thuis
Zo ontzettend veel dank voor al jullie duimen, lieve woorden, meedenken en alle hulp. Het is zo belangrijk voor ons geweest
