Vanochtend vond ik Suus in een plas met speeksel, urine en poep.. Helemaal van de kaart was ze. Reageerde op niks en kon niet staan. Met spoed naar de dierenarts.. Alle reflexen waren ermee op gehouden, alle testen waren heel slecht. Alles wees op een hele grote hersenbloeding. Je was volledig blind, je was doodsbang. Je hersenen zendde geen signalen meer door aan de rest.. Je poten deden niks meer.. Je piepte, rilde, was compleet van slag.
De dierenarts zei al gauw dat ik geen keuze had, je moest laten inslapen. Teveel schade, te ver heen.
Toen ik zei dat we dat dan maar moeste doen, kreeg je nog een hele heftige epileptische aanval er overheen, waar je zelf niet meer uit kon komen. Je kreeg kalmeringsmiddelen toegediend zodat je volledig in slaap viel. De blauwe spuit was nog niet leeg, of je was al weg. Je was op.
Zo jong, nog zoveel moesten we doen. Gister nog aan het stoeien en spelen op het strand. Ik plaatste nog een mooie foto op Facebook. En nu ben je weg.
Ik ga kapot van verdriet. Ik kan dit niet bevatten. Oh wat doet dit zeer.
Mijn meisje.. Mijn knappe meisje..Ik heb niet eens echt afscheid kunnen nemen.
Wat is dit vreselijk
Een waardig afscheid, zoals je verdient
Je vriendje, speelmaatje.. God,hij zal je ook zo missen
Gister op het strand...
Slaap lekker mijn lieve lieve knappe meisje
