Vandaag de urn opgehaald, ze is weer thuis..Of nouja, voor nu een strooikoker omdat de urnen daar naar mijn mening maar lelijk en deprimerend waren. Ik wil eigenlijk al helemaal geen urn, maar Coda moet bij me blijven. Dus toch een urn, maar dan wel een mooie. Nu gaan we er één laten maken, in de vorm van een tennisbal
Nilo en Bizzy vinden het onwennig. Nilo trekt zich vooral terug, ligt hele dagen in z'n mand, slaat niet aan als de bel gaat etc. Bizzy wisselt tussen teruggetrokken en soms werkelijk losgeslagen. Dat onrustige heeft ze de afgelopen weken al gehad, vraag me nu af of ze onbewust aanvoelde dat het niet goed was met Coda.
En ik..ik weet het niet meer. Ik heb de afgelopen dagen niets anders gedaan dan huilen, schelden, vloeken en afvragen waarom. Vanmiddag weer een huilbui bij het zien van de post en vele lieve kaartjes. Maar eigenlijk ben ik sinds vandaag meer verdoofd dan wat anders. Het knaagt aan me, maar de huilbuien zijn weg. Geen idee waarom dat is, en het zal vast nog wel omslaan..
heel erg heftig
