Intimiderende jonge kerel

[Alfilillo]

Sinds begin juli hebben we podenco-pup Lily die toen 9 weken was. Reutje Alfil, precies een jaar ouder, was toen al een half jaar bij ons. In principe gaat het samenzijn heel goed. Ze spelen ontzettend veel met elkaar. Toch, vanaf het begin moet Alfil Lily een paar keer per dag intimideren. Dat kan in de vorm van snel naar haar toe lopen en zijn kop boven haar nek houden, waarop Lily een beetje in elkaar duikt met haar kopje laag naar de zijkant gekeerd. Dat laat ik begaan. Maar het kan ook zijn dat Alfil haar echt aanvalt, met happen en grauwen. Hij raakt haar daarbij nooit aan volgens mij (nog nooit een schrammetje gezien), maar het is een hels kabaal. Alfil gromt en grauwt, Lily piepte in het begin als een mager speenvarken. Tegenwoordig bijt en blaft ze van zich af, maar ze is wel onder de indruk. Tot voor kort greep ik in en haalde Alfil bij haar weg. Maar nu is ze inmiddels even zwaar (wel wat kleiner en ze heeft nog melktanden), en sinds een paar dagen grijp ik niet in. Het blijft een hels kabaal, maar uiteindelijk stopt Alfil met zijn gedoe, en vervolgens gaan ze aan elkaars neus snuffelen. Lily is er wel van onder de indruk, dat zie je aan haar, en vaak doet ze ook een plasje van schrik, zo sneu..

Tijdens wandelingen gebeurt dit nooit, dan is het samen rennen, snuffelen en stoeien. Alleen als we met een groepje mensen zijn, met kinderen erbij, en we blijven een tijdje op bijvoorbeeld een strandje hangen (dan zijn we dus niet in de travel-modus), dan kan Alfil haar wel eens aanvliegen. Ik heb het idee dat het met jaloezie te maken heeft.

Ik vind Alfil trouwens geen geboren leider. Hij is snel gespannen en onzeker in bepaalde situaties.

Ik wil graag van ervaren mensen met roedels weten hoe ze hierop zouden reageren. Wel of niet ingrijpen? Zo ja, hoe?

Dank wederom!

[Budkes]

Ik laat dit nooit toe. Ik wil het zelf niet hebben en als ik iets niet wil hebben gebeurd het niet. Punt.
Heb hier nu het weer een jong volwassen Mechelaar reu bij mijn andere 3 reuen en die is onstuimig patserig. Hij is niet direct erg agressief maar duikt grommerig patsend bovenop de andere. En dat wil ik dus niet hebben. De rest vindt het niet leuk, en jouw teefje ook niet zo te lezen, en ik wil niet dat het zich uitbreidt naar wel een knokpartij.
Dus ik verbied het gewoon, en ik zie het al aan zijn manier van lopen en zijn kop. Dus dan grijp ik al op voorhand in. Nu komt hij meestal al vanzelf bij me als contact dreigt. De Jack Russells zijn er helemaal niet van gediend dus zo gauw hij nu in de buurt van hen komt op een onbehouwen manier en ze beginnen te grommen komt hij naar mij toe. Dus het kwartje begint te vallen gelukkig.

Ik heb het nooit toegestaan in welke vorm dan ook, van geen enkele hond. Prettig spelen mag. Geen gepats. Gewoon nooit.

[Alfilillo]

Ik laat dit nooit toe. Ik wil het zelf niet hebben en als ik iets niet wil hebben gebeurd het niet. Punt.
Heb hier nu het weer een jong volwassen Mechelaar reu bij mijn andere 3 reuen en die is onstuimig patserig. Hij is niet direct erg agressief maar duikt grommerig patsend bovenop de andere. En dat wil ik dus niet hebben. De rest vindt het niet leuk, en jouw teefje ook niet zo te lezen, en ik wil niet dat het zich uitbreidt naar wel een knokpartij.
Dus ik verbied het gewoon, en ik zie het al aan zijn manier van lopen en zijn kop. Dus dan grijp ik al op voorhand in. Nu komt hij meestal al vanzelf bij me als contact dreigt. De Jack Russells zijn er helemaal niet van gediend dus zo gauw hij nu in de buurt van hen komt op een onbehouwen manier en ze beginnen te grommen komt hij naar mij toe. Dus het kwartje begint te vallen gelukkig.

Ik heb het nooit toegestaan in welke vorm dan ook, van geen enkele hond. Prettig spelen mag. Geen gepats. Gewoon nooit.

Ok... Nee, Lily vindt het zeker niet leuk. Ik zie het ook hem voordat hij daadwerkelijk tot actie over gaat: gespannen lijf en starende blik. Bij hem zou ik het echter geen patserigheid noemen. Eerder jaloezie en spanning.

[lucie]

Ik zou ook zeker ingrijpen. Niet eens zozeer omdat ik bang was voor een knokpartij, maar je hond maakt niet de dienst uit.
Bij mijn eerste hond heb ik ook de fout gemaakt om niets te doen want zij was immers de (duidelijk) dominante teef van de twee. Maar dat ging van kwaad tot erger. TOt ik er schijtgenoeg van had en een enorme brul gaf. Het leek haast of ze blij was dat ik de touwtjes in handen nam
Daarbij is je reu zelf nog erg jong en heeft extra veel behoefte aan duidelijke grenzen.
Ik vind het daarnaast ook belangrijk dat de eerste hond genoeg individuele aandacht krijgt om jaloezie te voorkomen.

[Budkes]

Ik laat dit nooit toe. Ik wil het zelf niet hebben en als ik iets niet wil hebben gebeurd het niet. Punt.
Heb hier nu het weer een jong volwassen Mechelaar reu bij mijn andere 3 reuen en die is onstuimig patserig. Hij is niet direct erg agressief maar duikt grommerig patsend bovenop de andere. En dat wil ik dus niet hebben. De rest vindt het niet leuk, en jouw teefje ook niet zo te lezen, en ik wil niet dat het zich uitbreidt naar wel een knokpartij.
Dus ik verbied het gewoon, en ik zie het al aan zijn manier van lopen en zijn kop. Dus dan grijp ik al op voorhand in. Nu komt hij meestal al vanzelf bij me als contact dreigt. De Jack Russells zijn er helemaal niet van gediend dus zo gauw hij nu in de buurt van hen komt op een onbehouwen manier en ze beginnen te grommen komt hij naar mij toe. Dus het kwartje begint te vallen gelukkig.

Ik heb het nooit toegestaan in welke vorm dan ook, van geen enkele hond. Prettig spelen mag. Geen gepats. Gewoon nooit.

Ok... Nee, Lily vindt het zeker niet leuk. Ik zie het ook hem voordat hij daadwerkelijk tot actie over gaat: gespannen lijf en starende blik. Bij hem zou ik het echter geen patserigheid noemen. Eerder jaloezie en spanning.

Spanning en onzekerheid ga ik wel in mee. Zelf schrijf ik honden niet zo snel jaloerse gevoelens toe.
De jong volwassenen Mechelaar blinkt ook zeker niet uit in zelfverzekerdheid. Dat patserig is omdat hij geen idee heeft hoe hij met de situatie om moet gaan.
Hoe jij beschrijft hoe Alfil zich gedraagt valt in mijn beleving 100% onder patsen. Snel naar haar toe lopen, kop op haar schouders leggen. Aanvallen met happen en grauwen. In mijn woordenboek is dat patsen met een hoofdletter P.
En waarom of ze dat doen boeit me eigenlijk niet zo. Ik wil het niet hebben, dus ik grijp in. Zodra ik de beginseinen zie. Eheh NEE hier!
En dat werkt en uiteindelijk wordt iedereen kalmer en ontspannen. Ik ook en daar draait het voor mij om in een roedel. Rust.

[Fotogravinnetje]

Hier pats-gedrag ook niet geaccepteerd. Niet van Paco naar Elco, maar ook geen geregel door Elco naar Paco toe. Als samen spelen niet goed gaat, negeer je elkaar maar. Werkte hier goed. Tegen het einde van Paco's logeerpartij konden ze soms wel een beetje samen spelen, al bleef het opletten voor ons

[Alfilillo]

Toch blijven ingrijpen dus...

Vinden jullie het niet vreemd dat 20 seconden na de chaos alles weer koek en ei is? Lily is dan helemaal niet bang meer, en vaak nodigt één van de twee dan weer uit tot spel; dat kan dan zowel Lily als Alfil zijn. En dan gaan ze echt weer lekker met elkaar liggen spelen.

[sbientje]

Zou hier niet mogen iig. Ze mogen hier gerust communiceren en pom geeft karel ook weleens een pak op zijn flikker, maar zomaar komen patsen, nee. Ik vind het overigens ook wat apart gedrag t.o.v. een toch nog jonge pup (en dan ook nog een teefje). Er zijn best honden die geen pups moeten maar hij speelt normaal wel met haar zeg je, dat vind ik wel vreemd. Is alfil intact?

[Budkes]

Toch blijven ingrijpen dus...

Vinden jullie het niet vreemd dat 20 seconden na de chaos alles weer koek en ei is? Lily is dan helemaal niet bang meer, en vaak nodigt één van de twee dan weer uit tot spel; dat kan dan zowel Lily als Alfil zijn. En dan gaan ze echt weer lekker met elkaar liggen spelen.

Nee hoor, dat vind ik niet vreemd. De wereld is ook niet vergaan. Zover is het immers niet gekomen.
Maar regels zijn wel nodig. Ik hou gewoon niet zo van het zelf uitzoeken. En zeker niet op die leeftijd. Dan moeten ze hun grenzen leren kennen, en die bepaal ik voor ze. En in mijn beleving vaart iedereen daar wel bij.

[ranetje]

Ik heb wat reserves.
Ingrijpen?........... misschien .......... maar waarom en hoe?

Even een klein voorbeeldverhaaltje:
Een bekende trainster van jachthonden had zelf teckels.
Van tijd tot tijd kwam er wel eens een pup in huis die door haar werd getraind voor iemand anders (jachttraining).
Een van haar teckels reageerde verschillend op de pups.
De ene pup werd rustig benaderd en mocht veel, de andere pup kreeg op de eerste dag alle hoeken van het huis te zien (zonder schade).
De trainster ontdekte al snel dat het ene pupje heel zacht van aard was en met weinig sturing toe kon, terwijl het pupje dat alle hoeken kreeg te zien een behoorlijk brutale en eigengereide tante was..................

Het gedrag van de reu zou dus iets kunnen zeggen over de aard/het karakter van de pup.
Ik denk dat je daar ook je reacties op moet afstemmen.
Wat wordt er niet getolereerd door de oudere hond?
Wat gebeurt er op het moment dat hij zijn kleine zusje even de les leest of domineert?
Laat dit eens observeren door iemand die goed honden kan lezen?

Misschien moet je bij de pup ook iets regelen en niet alleen de oudere hond "afstraffen" op zijn houding.
Bij de korte dominerende handelingen zou ik waarschijnlijk niet ingrijpen, zeker niet als ze snel daarna weer samen spelen.
Bij een heftiger confrontatie zou ik graag willen weten waarom de oudere hond zo heftig reageert.
Liefst zonder daar menselijke gemoedstoestanden aan te koppelen zoals "jaloers".

[Alfilillo]

Zou hier niet mogen iig. Ze mogen hier gerust communiceren en pom geeft karel ook weleens een pak op zijn flikker, maar zomaar komen patsen, nee. Ik vind het overigens ook wat apart gedrag t.o.v. een toch nog jonge pup (en dan ook nog een teefje). Er zijn best honden die geen pups moeten maar hij speelt normaal wel met haar zeg je, dat vind ik wel vreemd. Is alfil intact?

Nee, hij is gecastreerd. Ik denk niet dat het het typische patserige gedrag als tussen twee reuen is. Zoals ik noemde, eerder jaloezie en spanning. Ik merk het aan hem als hij gespannen is en dan gaat hij óf rijden op zijn knuffelkoe óf hij doet een uitval naar Lily. Ik zou dus eigenlijk iets aan die spanning moeten doen, maar wat? Ik wandel veel met hem en thuis is het rustig. De kinderen zijn niet wild en er zijn genoeg plekjes waar hij zich helemaal kan terug trekken.

Wat verstaan jullie trouwens onder ingrijpen?

[Brindlecardi]

Staren en verstarren is voor mij vaak een echte no go. Tenzij ik zie dat het is om een spelletje te starten, maar dat ziet er toch wel echt anders uit. Ik zou dus op dat moment al gaan ingrijpen.
Dat spelen daarna zal wel even spanning 'afschudden' zijn.

[DesireeB]

Ik zou dat absoluut niet toelaten.
Een correctie onderling is prima. Maar ga niet stoer lopen doen om wat voor reden dan ook.

Izzy had dat Droef hier net was nog al wat moeite met het huis delen met Droef. Eerst mocht hij niet bij haar, wat ik niet erg vond dat gaf ze netjes aan en als hij door ging kreeg hij een snauw en kwam naar mijn. Maar vervolgens had ze besloten dat Droef op bepaalde plekken niet mocht komen in huis. Terwijl ze daar niet eens was en er lag ook niks van haar. De tweede keer gaf ik een brul en de derde keer heb ik haar een zwieper door de woonkamer gegeven. Met in haar oor tetterend dat het mijn huis is en niet die van haar.

Waarschijnlijk deed die zwieper het hem bij haar en sinds dien is alles koek en ei, de eerste dagen heeft Droef haar genegeerd en langzaam aan begon Izzy met het uitdagen van spel en inmiddels zijn ze heel leuk samen.

Izzy heeft dus duidelijk sturing daarin nodig, anders denkt ze dat ze zelf wel even de dienst mag uitmaken.

[Budkes]

Zou hier niet mogen iig. Ze mogen hier gerust communiceren en pom geeft karel ook weleens een pak op zijn flikker, maar zomaar komen patsen, nee. Ik vind het overigens ook wat apart gedrag t.o.v. een toch nog jonge pup (en dan ook nog een teefje). Er zijn best honden die geen pups moeten maar hij speelt normaal wel met haar zeg je, dat vind ik wel vreemd. Is alfil intact?

Nee, hij is gecastreerd. Ik denk niet dat het het typische patserige gedrag als tussen twee reuen is. Zoals ik noemde, eerder jaloezie en spanning. Ik merk het aan hem als hij gespannen is en dan gaat hij óf rijden op zijn knuffelkoe óf hij doet een uitval naar Lily. Ik zou dus eigenlijk iets aan die spanning moeten doen, maar wat? Ik wandel veel met hem en thuis is het rustig. De kinderen zijn niet wild en er zijn genoeg plekjes waar hij zich helemaal kan terug trekken.

Wat verstaan jullie trouwens onder ingrijpen?

Dat ligt aan wat de situatie. Ik blok ze af, dus ga er tussen staan. Ik haal hem er af aan zijn halsband, of, en dat zou ik in jouw geval niet doen, ik klets er een keer met een uitlaanlijntje tegenaan.
Maar dan ben ik dus al in principe te laat. Meestal ben ik het dus voor. Ze kennen hier heel goed het woord Nee of Uhuh. Dus dan is het Nee Bello Uhuh. Als ik zie dat hij het van plan is.
Nogmaals ik begrijp dat hij het uit spanning of onzekerheid doet, (maar het blijft gewoon patsen in mijn ogen) maar ook dan kun je hem juist ontlasten door hem duidelijk te begrenzen.
Nee Alfil, dit gaan we niet doen. Maar zo sta ik ook uit spanning rijden op een knuffel niet hoe trouwens. Ik zie persoonlijk nooit dat honden hier rust door vinden, ze worden eerder nog meer hyper als het al geen obsessie wordt.
Maar goed ik ben dan ook een strenge, hopelijk wel rechtvaardige , hondenmama.
Wat trouwens wel resulteert in dat alles hier altijd samen kan na korte tijd.
En ik heb er natuurlijk ook wel de honden voor. De gemiddelde Mechelaar/ Jack Russell heeft echt wel duidelijke grenzen nodig.

[DeDiana]

Ik heb wat reserves.
Ingrijpen?........... misschien .......... maar waarom en hoe?

Even een klein voorbeeldverhaaltje:
Een bekende trainster van jachthonden had zelf teckels.
Van tijd tot tijd kwam er wel eens een pup in huis die door haar werd getraind voor iemand anders (jachttraining).
Een van haar teckels reageerde verschillend op de pups.
De ene pup werd rustig benaderd en mocht veel, de andere pup kreeg op de eerste dag alle hoeken van het huis te zien (zonder schade).
De trainster ontdekte al snel dat het ene pupje heel zacht van aard was en met weinig sturing toe kon, terwijl het pupje dat alle hoeken kreeg te zien een behoorlijk brutale en eigengereide tante was..................

Het gedrag van de reu zou dus iets kunnen zeggen over de aard/het karakter van de pup.
Ik denk dat je daar ook je reacties op moet afstemmen.
Wat wordt er niet getolereerd door de oudere hond?
Wat gebeurt er op het moment dat hij zijn kleine zusje even de les leest of domineert?
Laat dit eens observeren door iemand die goed honden kan lezen?

Misschien moet je bij de pup ook iets regelen en niet alleen de oudere hond "afstraffen" op zijn houding.
Bij de korte dominerende handelingen zou ik waarschijnlijk niet ingrijpen, zeker niet als ze snel daarna weer samen spelen.
Bij een heftiger confrontatie zou ik graag willen weten waarom de oudere hond zo heftig reageert.
Liefst zonder daar menselijke gemoedstoestanden aan te koppelen zoals "jaloers".

Hier ben ik het helemaal mee eens. Tot op bepaalde hoogte mogen mijn honden dingen gewoon onderling regelen en soms komt daar nu eenmaal een snauw aan te pas. Vechten tolereer ik absoluut niet, maar daar heb ik gelukkig ook nog nooit mee te maken gehad.
Mila is best wel streng voor Amy, terwijl Amy bij andere honden eigenlijk overal mee wegkomt. Af en toe moet Amy even op haar zij gaan liggen van Mila, ik zie niet altijd wat de aanleiding is, maar Mila loopt er dan rustig naartoe met een bepaalde houding en blik en Amy gaat dan heel onderdanig op haar zij liggen. Met dat soort communicatie ga ik me niet bemoeien. Er komt verder ook geen snauw aan te pas, houding en blik zijn genoeg. Ik vind het ook wel goed voor Amy eigenlijk, want zij kan behoorlijk brutaal zijn tegen andere honden en denkt dat ze alles kan maken. De enige honden waar ze zich beleefd tegen gedraagt, zijn Mila en Sep (de hond van mijn zus, die ook af en toe wel streng is voor haar).
Wat Mila niet mag, is haar eigen spanning afreageren op de andere honden (dat is dan ook meestal Amy omdat zij ranglaagste is). Grenzen aangeven en af en toe de verhoudingen bevestigen vind ik prima, dat gebeurt ook allemaal netjes en geproportioneerd. Afreageren sta ik niet toe, maar dat zie ik al van mijlenver aankomen en dan geef ik Mila gewoon even een andere opdracht voordat ze vervelend gaat doen. Ze zal in zo'n geval ook niet een andere hond op gaan zoeken, maar als die op het verkeerde moment in de weg loopt, is haar lontje heel kort als ze chagrijnig of gespannen is. Dan zorg ik dat ze allemaal de ruimte hebben en is er niets aan de hand verder.

[Alfilillo]

Ik heb wat reserves.
Ingrijpen?........... misschien .......... maar waarom en hoe?

Even een klein voorbeeldverhaaltje:
Een bekende trainster van jachthonden had zelf teckels.
Van tijd tot tijd kwam er wel eens een pup in huis die door haar werd getraind voor iemand anders (jachttraining).
Een van haar teckels reageerde verschillend op de pups.
De ene pup werd rustig benaderd en mocht veel, de andere pup kreeg op de eerste dag alle hoeken van het huis te zien (zonder schade).
De trainster ontdekte al snel dat het ene pupje heel zacht van aard was en met weinig sturing toe kon, terwijl het pupje dat alle hoeken kreeg te zien een behoorlijk brutale en eigengereide tante was..................

Het gedrag van de reu zou dus iets kunnen zeggen over de aard/het karakter van de pup.
Ik denk dat je daar ook je reacties op moet afstemmen.
Wat wordt er niet getolereerd door de oudere hond?
Wat gebeurt er op het moment dat hij zijn kleine zusje even de les leest of domineert?
Laat dit eens observeren door iemand die goed honden kan lezen?

Misschien moet je bij de pup ook iets regelen en niet alleen de oudere hond "afstraffen" op zijn houding.
Bij de korte dominerende handelingen zou ik waarschijnlijk niet ingrijpen, zeker niet als ze snel daarna weer samen spelen.
Bij een heftiger confrontatie zou ik graag willen weten waarom de oudere hond zo heftig reageert.
Liefst zonder daar menselijke gemoedstoestanden aan te koppelen zoals "jaloers".

Dit herken ik deels. Lily was absoluut een brutale en eigengereide tante toen ze hier kwam. Ze hing aan zijn staart en zijn nek alsof ze met een van haar broertjes aan het spelen was. Erg fel en zelfverzekerd. Als Alfil dan liet merken dat het genoeg was, of op de momenten dat ze té hyper was met eten of zo dat gedrag afkapte, vond ik het niet zo'n punt. Maar nu is ze een stuk zachter en rustiger geworden. Een uitval van Alfil lijkt niet geprovoceerd te worden door Lily. Ze ligt of zit dan gewoon ergens in de kamer (hij doet het overigens niet als ze slaapt). Ik weet natuurlijk niet of er een blikwisseling aan vooraf gaat, maar ik denk het eigenlijk niet.

Excuses als ik het gedrag vermenselijk. Misschien is jaloers niet het goede woord. Territoriaal of bezitterig dekt waarschijnlijk meer de lading.

[Alfilillo]

Ik zou dat absoluut niet toelaten.
Een correctie onderling is prima. Maar ga niet stoer lopen doen om wat voor reden dan ook.

Izzy had dat Droef hier net was nog al wat moeite met het huis delen met Droef. Eerst mocht hij niet bij haar, wat ik niet erg vond dat gaf ze netjes aan en als hij door ging kreeg hij een snauw en kwam naar mijn. Maar vervolgens had ze besloten dat Droef op bepaalde plekken niet mocht komen in huis. Terwijl ze daar niet eens was en er lag ook niks van haar. De tweede keer gaf ik een brul en de derde keer heb ik haar een zwieper door de woonkamer gegeven. Met in haar oor tetterend dat het mijn huis is en niet die van haar.

Waarschijnlijk deed die zwieper het hem bij haar en sinds dien is alles koek en ei, de eerste dagen heeft Droef haar genegeerd en langzaam aan begon Izzy met het uitdagen van spel en inmiddels zijn ze heel leuk samen.

Izzy heeft dus duidelijk sturing daarin nodig, anders denkt ze dat ze zelf wel even de dienst mag uitmaken.

Heel herkenbaar. Lily mocht op een gegeven moment niet onder de eettafel tijdens het eten,want Alfil beschouwde dat als zijn plek. Nu mogen ze allebei niet meer in de keuken als ik kook of als we aan het eten zijn. Dat werkt goed. Ook valt hij uit als Lily aan 'zijn kant' van het bed komt. Dat wil zeggen, naast mij op de grond. In die context zei ik 'jaloers', maar waarschijnlijk is dit meer bezitterigheid.

[Alfilillo]

Nogmaals dank voor alle reacties. Heel interessant allemaal.

Gelukkig zijn ze het grootste deel van de tijd hartstikke leuk met elkaar en ik kan er ontzettend van genieten om ze samen te zien spelen. Gek genoeg zijn bepaalde neurotische trekjes van Alfil (het is nou eenmaal een hond met gebruiksaanwijzing) verdwenen sinds Lily er is, zoals achter de staart aan rennen en in de grond bijten. Ik denk omdat hij veel energie kwijt kan in het rennen en stoeien met haar.

Maar dit punt ....ja, daar moeten we absoluut aan blijven werken.