Pup adopteren, ervaringen?

[veerrrrr]

Zoals sommigen van jullie misschien al wel gelezen hebben, wij willen thuis een hond adopteren. We hebben rondgekeken en gezocht, maar ons werd toch afgeraden om een oudere hond uit het asiel of uit het buitenland te adopteren. Dit, omdat deze honden vaak een verleden hebben waar niet veel over bekend is en deze hond enorm zal moeten wennen aan een nieuwe situatie en dit niet altijd goed gaat.
Aangezien wij nooit eerder een hond hebben gehad, raadt een vriendin van de familie (zij is bekend met het opvoeden van pups) ons aan, om een pup te adopteren.
Deze heeft geen verleden en kun je opvoeden tot een goede hond. Wij hebben verschillende pups gezien uit het buitenland die op straat zijn gevonden van rond de 4 à 6 maanden oud. Deze zijn door organisaties opgevangen en als je een pup adopteert, wordt deze naar Nederland gebracht. Hierna kun je met je pup aan de slag.
Wij hebben ons ingelezen in wat je allemaal met een pup moet doen en zijn ons ervan bewust dat dit een redelijk zware taak is en je hier veel aandacht aan moet besteden. Nu vroeg ik mij af of iemand hier ervaring mee heeft en hier wat meer over kan vertellen?
En ook wat er allemaal komt kijken bij het in huis nemen van een pup!

[bellabeest]

allereerst verschilt het erg per stichting.
maar bij de meeste stichtingen en sowieso asiels in nederland kan je rustig een volwassen hond adopteren echt niet elke hond heeft een dramatisch groot probleem wat je als onervaren hondeneigenaar niet aan kan. bij een pup kan je veel meer verpesten. maar goed daar vroeg je niet om.
ik heb meerdere pups uit buitenland geadopteerd de ene is van begin af aan super vrolijk en sociaal enz.
maar ook bij pups kan je "rotte" appels treffen en hele bange niet gesocialiseerde treffen die in hun korte leven dus wel al een verleden hebben.

[Zamunda]

Hm, ik vind het nogal vervelend lezen dat blauwe en dikgedrukte (waarom doe je dat?) dus ik quote je even en dan ga ik dat lezen.
[edit: ah, fijn dat je je tekst gewijzigd hebt]

[mirriejj]

Juna heb ik met 4 maanden uit het buitenland gekregen, zij heeft op straat geleefd. Om maar meteen met de deur in huis te vallen, ik zou het nooit weer doen, maar dat is mijn persoonlijke mening.

Op het moment dat ik voor Juna en haar zusje wou gaan kijken, werd mij al aangegeven dat ze nog wat schuw waren. Voor mij was dat geen probleem, Juna zou niet mijn eerste hond worden en in de loop der jaren had ik wel ervaring opgedaan.
Voor mij was de regel dat ik er open in zou gaan en de mensen die haar plaatsten zou laten kiezen welke van de 2 mee naar huis ging. Op het moment dat ik daar kwam, liet Juna zich niet aaien of pakken. Haar zusje deed dit wel, maar ook niet van harte. Omdat ik graag een hond wou om ook mee te sporten, hebben hun ervoor gekozen om Juna bij mij te plaatsen.

Juna was bang, heel heel bang, ze vloog door het huis bij ieder geluidje, mensen waren eng, honden waren eng, beesten waren eng. Letterlijk de hele buitenwereld vond ze eng. Meteen een adaptilstekker in huis gestoken en met rust gelaten.
Al snel beterde het wel een beetje, ze begon aan ons te wennen, trok zich op aan Tender. We konden op de hondenschool trainen, wel op meters afstand van de rest, maar ala. Alleen daar bleven we op hangen. Andere mensen waren eng, andere honden ook, ze begon daarmee heel erg te blaffen. Daarbij had ze vanaf dat ze begon te wennen aan ons, een gigantische verlatingsangst, ze kon letterlijk nog geen minuut alleen zijn. Ik ben maanden bezig geweest om dit heel rustig op te bouwen.

Na een tijd werd ook duidelijk dat Juna een gigantische jachtpassie heeft, iets waar ik niet goed mee om kan gaan helaas, dus ze loopt alleen nog aan de sleeplijn in het bos.

We hebben gedragstherapie gehad, dat hielp niet. We zijn op een gegeven moment Zylkene gaan proberen en dat hielp als een tierelier. Momenteel is het voor haar dus ook goed te handelen. Veel dingen vind ze evengoed nog eng, maar heel soms durft ze nu zelfs een snoepje van een vreemd iemand aan te nemen.

Als ik onder de streep ga kijken en nogmaals de keuze had moeten maken, dan had ik het nooit gedaan. Juna geeft me veel liefde en plezier, maar op veel momenten ontneemt ze mij het plezier in honden ook wel Ik heb echt moeten leren om blij te zijn met babystapjes en niet te veel te verwachten.

[Zamunda]

Zoals sommigen van jullie misschien al wel gelezen hebben, wij willen thuis een hond adopteren. We hebben rondgekeken en gezocht, maar ons werd toch afgeraden om een oudere hond uit het asiel of uit het buitenland te adopteren. Dit, omdat deze honden vaak een verleden hebben waar niet veel over bekend is en deze hond enorm zal moeten wennen aan een nieuwe situatie en dit niet altijd goed gaat.

Zelf denk ik dat je het beste weet wat je in huis haalt als je een volwassen herplaatser neemt of een volwassen buitenlandse hond die al een tijd in Nederland in een gezin zit. Dan is er gewoon veel bekend over het karakter en gedrag van de hond, over angsten en aandachtspunten.

Aangezien wij nooit eerder een hond hebben gehad, raadt een vriendin van de familie (zij is bekend met het opvoeden van pups) ons aan, om een pup te adopteren.
Deze heeft geen verleden en kun je opvoeden tot een goede hond. Wij hebben verschillende pups gezien uit het buitenland die op straat zijn gevonden van rond de 4 à 6 maanden oud. Deze zijn door organisaties opgevangen en als je een pup adopteert, wordt deze naar Nederland gebracht. Hierna kun je met je pup aan de slag.

Ten eerste is niet alles maakbaar, dus ook een pup is niet altijd even goed naar je hand te zetten. Ten tweede heeft een pup die gevonden is met 4 à 6 maanden oud natuurlijk wél een verleden alleen is daar helemaal niets van bekend. Wel kunnen ze nog heel veel en snel leren, maar het is gewoon een grote gok (qua achtergrond, karakter etc). Prima als je daarvoor kiest, maar doe dat wel bewust.

[DeDiana]

Aan zowel het nemen van een pup als het nemen van een volwassen herplaatser zitten voor- en nadelen, makkelijke en minder makkelijke kanten en het zal in beide gevallen ook heel erg afhangen van de individuele hond.

Met een pup kun je ook fouten maken en ook een pup heeft een bepaald karakter in zich waar je het mee moet doen. Bij een volwassen hond is dat karakter vaak al wat duidelijker, maar ook een volwassen hond die bijvoorbeeld bij een opvanggezin probleemloos is, kan in een nieuwe situatie ook weer ander gedrag laten zien.

Omdat ik uit een van je eerdere topics begreep dat jullie helemaal geen ervaring hebben met honden, zou ik eerder een volwassen (3 jaar of ouder) herplaatser aanraden die erg makkelijk en stabiel is. Ongetwijfeld zul je nog wel tegen wat kleine dingen aan lopen omdat de hond ook moet wennen op zijn nieuwe plek en jullie aan het leven en omgaan met een hond, maar de kans op een goede match is dan wel het grootst.
Ik zou dan wel kiezen voor een hond die al in een Nederlands opvanggezin zit (de meeste stichtingen die buitenlandse honden plaatsen werken zo), zodat de hond al wat gewend is aan het leven hier en er al meer bekend is over zijn karakter. Het leven in een buitenlands asiel is echt niet te vergelijken met een leven hier als huishond, dus als je de hond direct uit het buitenland adopteert, is de kans op aanpassingsproblemen groter.

[tobi__]

Aan allebei zitten voor en nadelen. Uiteindelijk moet je doen wat bij jou (als gezin) past. De één wilt perse een pup en de andere en herplaatser etc. Het één is niet slechter dan het ander

[Paisley]

Mijn moeder heeft een pup uit het buitenland gehaald van 4 maanden. Dat is een heerlijk beest wat alleen de normale jpnge-honden-fratsen heeft uitgehaald.
Nu heeft ze er een 2 jarig hondje bij uit het buitenland en dat is ook een probleemloos leuk beest.
Je moet goed uitkiezen. Als er "terughoudend " in de advertentie staat, zou ik er vanaf blijven. Vaak zijn de problemen veel groter dan een beetje terughoudendheid. Angst is in een situatie dat een pup slecht is gesocialiseerd heel begrijpelijk maar uit dezelfde situatie komen er ook honden die binnen 2 week de achterstand inhalen en een feestje van t leven maken. Zoeen zou ik graag adopteren maar ik zou me mateloos storen aan een hond die met samengeknepen billen het huis door vliegt als een keukenkastje dichtslaat. Hoe zielig t ook is.

[DeDiana]

Mijn moeder heeft een pup uit het buitenland gehaald van 4 maanden. Dat is een heerlijk beest wat alleen de normale jpnge-honden-fratsen heeft uitgehaald.
Nu heeft ze er een 2 jarig hondje bij uit het buitenland en dat is ook een probleemloos leuk beest.
Je moet goed uitkiezen. Als er "terughoudend " in de advertentie staat, zou ik er vanaf blijven. Vaak zijn de problemen veel groter dan een beetje terughoudendheid. Angst is in een situatie dat een pup slecht is gesocialiseerd heel begrijpelijk maar uit dezelfde situatie komen er ook honden die binnen 2 week de achterstand inhalen en een feestje van t leven maken. Zoeen zou ik graag adopteren maar ik zou me mateloos storen aan een hond die met samengeknepen billen het huis door vliegt als een keukenkastje dichtslaat. Hoe zielig t ook is.

Ja, eens, daar zou ik als onervaren hondeneigenaar zeker niet aan beginnen. En dat zie je ook wel als je een hond in een opvanggezin gaat bezoeken.

Er is ook helemaal niks tegen op een pup, maar het is zeker geen garantie voor minder werk of minder dingen waar je tegenaan gaat lopen. Ook bij pups heb je makkelijke en minder makkelijke exemplaren.

[Shiloh86]

Een pup is gewoon hard werken. Ik wilde heel graag een pup en ben nog steeds blij met de keuze, maar als er ooit een tweede hond zou komen, zou ik er nog eens 3x over nadenken en misschien toch wel voor een volwassen herplaatser gaan. Ik zal de laatste zijn die roept dat ik altijd aan een pup zou beginnen. Een pup is gewoon echt niet alleen maar leuk.

Ook uit het buitenland komen leuke ongecompliceerde hondjes waar je als beginner leuk mee uit de voeten kunt. Het is alleen gewoon even zoeken. Vaak zitten buitenlandse hondjes eerst een tijdje in een Nederlands opvang gezin en is er al meer bekend over hoe zo'n hondje het in Nederland doet.

Zoals de anderen ook al zeggen zit aan beide voor en nadelen.

[jacq1970]

De makkelijkste honden vond ik mijn volwassen herplaatsers.. Bowie kwam als pup en die heeft mij echt kopzorgen, handen in het haar en bakken met geld gekost aan sloperij en vernielingen.. duurde ca 7 maanden eer ze enigszins iets van zindelijk was terwijl ik de volwassen honden binnen no-time zover had... Essie mijn bejaarde herplaatser was weer een heel ander verhaal.
Zoveel verschillende honden en zoveel verschillende verhalen, een pup is niet altijd lastig en niet altijd makkelijk, een volwassen herplaatser is de ene keer appeltje/eitje en de andere keer een crime... zoek een hond die jij kan geven wat die nodig heeft dan komt het vanzelf goed en dan maakt leeftijd geen ene malle moer uit.

[dre]

Een pup is niet compleet maakbaar en een volwassen hond is niet per definitie op voorhand al verpest

Ik heb zelf inmiddels 3 volwassen (3 jaar, 2 jaar, 6 jaar) herplaatsers uit het buitenland gehaald. Lopen allemaal los (mijn eerste had ik zelfs nooit een lijn bij), lopen allemaal cursus op de kc mee en 1 is inmiddels ook agilitywedstrijden gestart. De basis is wat je ziet en je moet jezelf afvragen of je daar iets mee kan, niet of ze zo lief kijken, of de stichting/opvang die zegt dat "het wel meevalt" of "vanzelf wel over gaat".
Dus wees eerlijk in wat je zoekt en blijf kritisch. En als de hond daar haaks op reageert: niet aan beginnen (pup of volwassen). Kijk niet (alleen) naar het uiterlijke plaatje, het innerlijke plaatje is veel moeilijker een plek te geven als die niet bij je past.

Over pupjes kan ik vrij weinig zeggen als ervaring, wij hopen volgend jaar ons eerste pupje in huis te verwelkomen

[Ingrid48]

Wij hebben Pippy vanuit stichting Mirtos geadopteerd. Ze heeft eerst in een gastgezin gezeten en wij konden daar rustig kijken of het met ons klikte. Silky en Nina waren ouder toen ze bij ons kwamen en eigenlijk zitten aan alle leeftijden voor- en nadelen.

Er staan nu zulke leuke pups op de site Die komen binnenkort naar Nederland....