Ik denk veel meer dan de helft? Ik heb hier in de buurt heel veel staffs en aanverwanten zien komen als leuk puppeding, en ik heb er drie meegemaakt die uiteindelijk op respectabele leeftijd zijn overleden. Twee daarvan waren echt hun leven lang stiksociale honden, en een van die drie vrat ook andere honden, maar die baas koos ervoor om de hond niet in het asiel te pleuren en er voorzichtig en verantwoordelijk mee om te gaan.dagmar88 schreef:Jonas26 schreef:Ik begrijp nu dat socialisatie en opvoeding bij deze rassen niets zegt en dat ze vrijwel allemaal omslaan naar hondagressief toch?toots schreef:
Als je zo wil wandelen dan kun je een aantal rassen waaronder de stafford echt van het lijstje schrappen, zelfs als de hond gezellig is, je zult met zo'n ras altijd alert moeten zijn. Er zijn veel honden rassen die leuk zijn en ook best pittig kunnen zijn waarbij je wel die gezellige wandelingen kunt maken zonder constant op je hoede te moeten zijn.
Zo ongeveer de helft. Opvoeding doet niets aan het karakter; het maakt alleen het gedrag beheersbaar.
Een volwassen (drie plus) herplaatser die sociaal is naar anderen, zie ik geen enkel probleem in hoor.
Verder heb ik nooit pits of staffs gekend die ouder waren dan 2 of 3. De tig honden die nu in de buurt rondlopen zijn ook allemaal jonger dan 2 jaar, en dat is dan zo ongeveer het moment dat ik er in een hele grote boog omheen ga lopen, want je kan er op wachten dat ze rond die leeftijd een keer een andere hond aan barrels bijten, en dan dus richting asiel gaan. Dieptriest allemaal, maar vooral eng. Er zijn zat andere rassen die ook niet fijn met andere honden gaan, maar bij staffs en pits is het zo verraderlijk omdat ze als jonge hond vaak stikleuk met alles en iedereen kunnen. En dan gaat opeens onverwachts die knop om en heeft iemand anders een dooie of zwaargewonde hond. Daarvan ken ik er trouwens wel meer dan drie.
Gewoon niet doen. En niet dommig meelullen over socialiseren, want je kan raseigenschappen er niet uit socialiseren.




