Dat liep gelukkig goed af maar toen zat de schrik er wel even in.
Gister had ik de moed hervonden en ben 's avonds alleen met Rani en de fiets weggegaan. We hebben eerst een tijdje gelopen met de fiets aan de hand om te wennen. Ver weg van wegen ben ik opgestapt en op een rustig tempo gaan fietsen. Rani vond het wel heel spannend maar dribbelde goed mee! Af en toe stapte ik af om een koekje te geven, en om weer een stukje te lopen. Aan- en aflijnen vond ze nog te spannend terwijl ik op de fiets zat, dat was te dichtbij. Ik moest echt afstappen en de fiets even wegzetten om dat te kunnen doen.
Al met al zijn we ruim een half uur weggeweest. Ik had niet het idee dat ze er lichamelijk moe van was maar dat koppie draaide overuren natuurlijk. Rani was heel blij toen we weer thuiskwamen en ze haar 'zusjes' weer zag
Ik vond het wel een succes voor de eerste keer! Gaan we vaker doen
