Labrador of Golden?

[Emmy12]

Graag wil ik jullie advies vragen. Past een Golden of een Labrador beter in een druk gezin? Ik ben opgegroeid met Goldens en ken daardoor dit ras aardig. Maar ik ken een gelegenheidsnestje met Labradors en we overwegen daar een pup van te nemen. Maar ik ben huiverig om een drukke hond in een druk gezin te halen. De Labradors die ik ken zijn goede lobessen maar ook druk en van die tanks.
Ligt dat mn aan de opvoeding of is dat toch inherent aan het ras? Anders moet ik het loslaten en mij puur focussen op een Golden.

[Branka]

Mijn ervaring is dat een Labrador gemiddeld genomen een wat energiekere hond is dan een Golden. Leven lijkt voor een Lab één groot feest, een Golden is wat relaxter. Hoewel onze huidige Golden de eerste jaren ook stuiterend door het leven ging.
Beiden zouden wel in een druk gezin kunnen passen, maar ik denk dat je dan ook naar de individuele pup moet kijken en het met hele gezin ook hele duidelijke afspraken moet maken over wanneer de pup met rust gelaten moet worden. Ik heb n.l. ook hele relaxte Goldens zien veranderen in stuiterballen omdat ze geen moment rust kregen.

[lucie]

Mijn ervaring is dat een Labrador gemiddeld genomen een wat energiekere hond is dan een Golden. Leven lijkt voor een Lab één groot feest, een Golden is wat relaxter. Hoewel onze huidige Golden de eerste jaren ook stuiterend door het leven ging.
Beiden zouden wel in een druk gezin kunnen passen, maar ik denk dat je dan ook naar de individuele pup moet kijken en het met hele gezin ook hele duidelijke afspraken moet maken over wanneer de pup met rust gelaten moet worden. Ik heb n.l. ook hele relaxte Goldens zien veranderen in stuiterballen omdat ze geen moment rust kregen.

[Lieske_1977]

Graag wil ik jullie advies vragen. Past een Golden of een Labrador beter in een druk gezin? Ik ben opgegroeid met Goldens en ken daardoor dit ras aardig. Maar ik ken een gelegenheidsnestje met Labradors en we overwegen daar een pup van te nemen. Maar ik ben huiverig om een drukke hond in een druk gezin te halen. De Labradors die ik ken zijn goede lobessen maar ook druk en van die tanks.
Ligt dat mn aan de opvoeding of is dat toch inherent aan het ras? Anders moet ik het loslaten en mij puur focussen op een Golden.

Ik denk beide. Mijn vorige lab was er een van het adhd-type die alles en iedereen leukleukLEUK! vond. Vooral in het begin was het lastig om haar aandacht te krijgen buiten, want andere mensen en honden waren véél interessanter dan ik. In haar dolle buien heeft ze op het strand ook wel eens een kind omver gekegeld Ik moet er wel bij zeggen dat ik haar wellicht té goed gesocialiseerd heb met andere mensen in haar puppytijd. Iedereen mocht haar op straat even aanhalen en aaien. Ze kwam uit ouders die beiden een stamboom hadden, maar haar 'fokkers' waren gewoon liefhebbers die een mooie reu voor hun teef hebben gezocht zonder echt naar karakters of lijnen te kijken. De gezondheidsonderzoeken die de NLV als vereiste heeft hebben ze wel netjes laten uitvoeren.
Overigens was dit de liefste en zachtaardigste hond die je je kunt voorstellen

Mijn huidige hond, ook een lab, is van een heel ander type: ze is van pup af aan sterk op mij gericht, naar andere mensen totaal niet lomp (heeft bv. ook nauwelijks opgesprongen), beheerst en heel werklustig. Ik zeg voor de grap wel eens dat er volgens mij een scheutje herder door gefokt is Ze is ook pittiger en minder een goedsul dan mijn vorige lab, al is ze hartstikke lief en prima hond- en menssociaal.
Het zal er vast mee te maken hebben dat ik de opvoeding wat anders heb aangepakt (bv. niet maar zo laten bepotelen op straat), maar haar fokker fokt ook zeer bewust op karakter. Ter illustratie: ze heeft eens een reu uit Finland gekocht omdat die er in haar ogen fantastisch uitzag, maar heeft hem niet ingezet voor de fok omdat ze hem veel te druk vond.

Als ik jou was, zou ik dus kijken naar de ouderdieren van het gelegenheidsnestje. Op grond van hun karakters kun je een inschatting maken van hoe de pups zullen uitgroeien.

[mosquito1980]

Ik vind ze beiden leuk, maar heb ervaring met 1 Labrador super hond
Maar hij moet aan het werk het is absoluut geen hond die 10 minuutjes wandelen genoeg vind. Hij moet lopen, vliegen, rennen, zwemmen, spelen, apporteren en gezellig zijn

[Lieske_1977]

Ik vind ze beiden leuk, maar heb ervaring met 1 Labrador super hond
Maar hij moet aan het werk het is absoluut geen hond die 10 minuutjes wandelen genoeg vind. Hij moet lopen, vliegen, rennen, zwemmen, spelen, apporteren en gezellig zijn

Dat inderdaad ook. Ik denk dat veel labradors mede zo onbesuisd zijn doordat ze niet de beweging en (geestelijke) uitdaging krijgen die ze nodig hebben.

[Emmy12]

Dit klinkt zeer hoopgevend en ook erg in het straatje hoe ik zelf erover denk: dat de ouderdieren erg belangrijk zijn. We willen juist veel met de hond ondernemen als hij/zij daar oud genoeg voor is: fietsen, wandelen, zwemmen, jachttraining, hondentraining. Ik ben opgevoed met "een hond heeft beweging nodig". Ik begrijp hieruit dat ik mij daarbij niet hoef blind te staren op het ras Golden maar dat een Lab ook geschikt zou kunnen zijn. Leuk! Dan ga ik maar eens zien of ik kan gaan puppy-kijken binnenkort...

[Gollum]

Ik moet wel zeggen dat het een hoop werk is, een pup opvoeden. Zeker met drie jonge kinderen. Ik had geen kinderen en zat regelmatig met de handen in het haar om de kleine draak.

[Paisley]

Ik vind ze beiden leuk, maar heb ervaring met 1 Labrador super hond
Maar hij moet aan het werk het is absoluut geen hond die 10 minuutjes wandelen genoeg vind. Hij moet lopen, vliegen, rennen, zwemmen, spelen, apporteren en gezellig zijn

Dat inderdaad ook. Ik denk dat veel labradors mede zo onbesuisd zijn doordat ze niet de beweging en (geestelijke) uitdaging krijgen die ze nodig hebben.

Mwa denk ik niet hoor, in sommige labradors zit echt het talent om niets in t leven serieus te nemen
Ik kwam er gisteren 1 van 6 maanden tegen in t bos. Wij hadden 3 honden bij ons. Dat hondje stuiterde heen en weer tussen die honden en ons mensvolk, en overal werd ie afgewezen omdat zowel mensvolk als hondvolk helemaal niets met zn overdreven stuiterende voorkomen kon. Hij heeft zelfs een grauw aan Kiwi ontfutseld, die met haar 1,5 jaar toch nog behoorlijk speels is en echt niet snel gromt.
Ik vond t wel even leuk om zo tegen te komen, maar moet er niet aan denken om een pup in huis te hebben rondstuiteren met diezelfde jolige energie. Ik denk ook dat het weinig met opvoeding te maken heeft. Een hond met zo'n driest karakter verdient een baas die dit ook verdragen kan. Wat ikzelf nooit zou willen, is de spirit en glans uit zo'n overdreven vrolijk en jolig hondje trainen en opvoeden.

[Lieske_1977]

Klinkt als mijn eerste hond die ik hierboven beschreven heb, Paisley - hoewel die van mij in elf jaar tijd nooit is weggesnauwd door een andere hond. Kennelijk wist ze het leuk te brengen bij andere honden Maar een jolige stuiterbal was het wel en op de hondenschool werd ze door de instructeur betiteld als 'doldrieste allemansvriend' (met de vraag erachteraan: "Dat was zeker het drukste hondje uit het nest?" Euh... Nee, een middenmotertje ) Een clown is het altijd gebleven, maar met opvoeding kun je óók zo'n clown wel leren bv. niet tegen andere mensen op te springen en zich een beetje sociaal wenselijk te gedragen. Met een misser op z'n tijd, zoals een kind omver kegelen in de vlucht naar het water.

Dit was overduidelijk een karakterdingetje, net zoals het in Joys karakter zit dat ze baasgerichter, rustiger en minder onbesuisd is. Had ik mijn eerste hond echter niet genoeg beweging en uitdaging gegeven, dan was het denk ik een strontvervelende hond geworden. Labradors worden m.i. door hun imago van ideale gezinshond onderschat in hun bewegings- en trainingsbehoefte. Ik ken ze, jonge labs die het moeten doen met een paar aanlijnrondjes door de buurt en met geluk een boswandeling in het weekend. Omdat ze zo druk zijn (goh), worden ze ook in aanwezigheid van de eigenaren in de bench geparkeerd. Als ze dan wél een keer los mogen, gaan ze dat ook letterlijk en figuurlijk en is er geen land mee te bezeilen.

Karakter speelt zonder twijfel een grote rol, maar de onderschatting van hun bewegingsbehoefte (en daar niet in voorzien) bepaalt mede het gedrag.

[Belle]

Veel labradors die ik tegenkom zijn niet alleen druk en lomp, maar hebben vooral ook een plaat voor hun hoofd, d.w.z. dat ze signalen van andere honden wat minder goed doorhebben (of zich er niks van aantrekken) en gewoon doordenderen. Het kan natuurlijk ook opvoeding zijn, want de labradorpups die ik op cursus heb gehad en waarvan de baasjes de opvoeding serieus en consequent oppakten, deden het heel erg goed. Het zijn wel leergierige hondjes die graag voor de baas werken.
Mijn goldens vind ik net wat rustiger en minder lomp dan labradors, maar zijn ook zeker geen rustige honden. Ik denk dat het bij beide rassen goed is van het begin af aan aan zelfbeheersing te werken. Mijn goldens heb ik ook van het begin af aan geprobeerd te leren dat ze niet naar mensen toe hoeven. En nog zijn mensen (vooral mannen) favoriet. Ze lopen de bijbehorende honden zo voorbij om naar een mens te gaan.

[Emmy12]

We zijn eruit: het wordt toch een Golden. Ik ben te huiverig voor de onzekerheid of de lab niet teveel van het goede gaat zijn. Goldens ben ik gewend dus dat is wat vertrouwder.

[Leonie.]

Als ik naar mijn ervaringen kijk, lijkt dat me een goede beslissing. Alle pup Goldens en Labradors die ik ken zijn of waren super druk (letterlijk op eentje na, en die bleek ziek te zijn), maar de Goldens werden op den duur een stuk rustiger, terwijl de Labradors lompe stuiterballen bleven

[Gollum]

Het is maar net welke pup je uit het nest neemt denk ik. Gol en haar zus zijn heel verschillend bijvoorbeeld, zus was (en is) haantje de voorste en Gol was een beetje het achterblijvertje en de rustigste. En nog steeds eigenlijk. Het waren allebei jonge stuiterballen met een blok beton voor hun harses maar bij Gol veranderde dat rond een jaar of twee

Maar nou ken ik ook weinig heel rustige pups hoor, meestal is dat geen goed teken, welk ras het ook is.

[Paisley]

Maar nou ken ik ook weinig heel rustige pups hoor, meestal is dat geen goed teken, welk ras het ook is.

Ik denk dat het onderscheid tussen rustig en druk ook niet de lading dekt.

Het gaat me meer om beheerst en onbeheerst.

Kiwi is bijvoorbeeld een hond met ONWIJS veel energie zoals een werkhond betaamt. Maar zó beheerst. Ze zit me nooit in de weg, is gemanierd en weet van ophouden. Niet rustig, wel beheerst, en daarmee de tegenpool van het driest type labrador wat ik wel eens tegen kom.
Een heel ander type hond, dat weet ik. Daarom hoef ik ook niet persé een labrador

[Brindlecardi]

Over labradors, ze zijn voor mijn gevoel altijd meer van de blije lompe uitspattingen. Even helemaal gek doen en lomp zijn, maar dat kan na een paar tellen ook weer over zijn, en dan ploffen ze ergens neer en hoor je ze even niet.
Goldens zijn wat meer beheerst in die uitspattingen. Maar zowel golden als labrador noem ik in normale omstandigheden niet zozeer druk.
Golden is soms wel net iets meer oppassen met speeltjes en eten, ze hebben toch wel vaak de neiging bezitterig te zijn, iets wat de gemiddelde labrador dan weer vreemd is.
Maar een golden is hoe dan ook hartstikke leuk succes met de zoektocht!

[Gollum]

Maar nou ken ik ook weinig heel rustige pups hoor, meestal is dat geen goed teken, welk ras het ook is.

Ik denk dat het onderscheid tussen rustig en druk ook niet de lading dekt.

Het gaat me meer om beheerst en onbeheerst.

Kiwi is bijvoorbeeld een hond met ONWIJS veel energie zoals een werkhond betaamt. Maar zó beheerst. Ze zit me nooit in de weg, is gemanierd en weet van ophouden. Niet rustig, wel beheerst, en daarmee de tegenpool van het driest type labrador wat ik wel eens tegen kom.
Een heel ander type hond, dat weet ik. Daarom hoef ik ook niet persé een labrador

Oh dat lijkt me wel fijn, beheerst is niet een woord wat hier snel gebruikt zal worden. Bij alledrie niet
Doldriest kan ik mijn Lab ook niet (meer) noemen maar beheerst is mij onbekend

[Zeeuwse labjes]

Maar nou ken ik ook weinig heel rustige pups hoor, meestal is dat geen goed teken, welk ras het ook is.

Ik denk dat het onderscheid tussen rustig en druk ook niet de lading dekt.

Het gaat me meer om beheerst en onbeheerst.

Kiwi is bijvoorbeeld een hond met ONWIJS veel energie zoals een werkhond betaamt. Maar zó beheerst. Ze zit me nooit in de weg, is gemanierd en weet van ophouden. Niet rustig, wel beheerst, en daarmee de tegenpool van het driest type labrador wat ik wel eens tegen kom.
Een heel ander type hond, dat weet ik. Daarom hoef ik ook niet persé een labrador

Oh dat lijkt me wel fijn, beheerst is niet een woord wat hier snel gebruikt zal worden. Bij alledrie niet
Doldriest kan ik mijn Lab ook niet (meer) noemen maar beheerst is mij onbekend

Toch ken ik dat dan weer wel. Jutter is nu onze 5e labrador en helemaal niet van het doldrieste type, maar wel vól energie. Maar geen van die 5 labradors die wij (gehad) hebben was doldriest te noemen. Bailiff was nog het meest onbehouwen, maar kon desondanks toch goed doseren. In een trekspelletje met mij gooide hij zich volldig in de strijd, terwijl hetzelfde spelletje met een kindje heel behoedzaam ging. En zelf in een trekspelletje met mij, terwijl er een kindje in de tuin rondliep ging gedoseerd. Dan bleef hij in de gaten houden waar het hummeltje rondliep, zodat hij haar niet omver gooide in het spel met mij. Met een andere labrador kon hij heel onbehouwen spelen, maar met zijn favoriete dwergteckelvriendinnetje was hij weer super voorzichtig. Zo heeft hij diverse honden die bang waren voor grote honden voor zich weten te winnen. Hij kon dat juist als geen ander.

Ik ken ze wel hoor, die plaat voor de kop types labrador, maar zelf is mijn ervaring dat je dat ook prima in goede banen kunt leiden in je opvoeding. Maar ja, labradors worden nog te vaak gezien als makkelijke gezinshonden, waardoor de aandacht voor opvoeding soms net te weinig is. En omdat ze toch geen vlieg kwaad doen wordt het lompe gedrag goed gepraat met 'hij doet niks hoor'
Jammer, want zo hoeven ze echt niet te zijn.

[Gollum]

Maar nou ken ik ook weinig heel rustige pups hoor, meestal is dat geen goed teken, welk ras het ook is.

Ik denk dat het onderscheid tussen rustig en druk ook niet de lading dekt.

Het gaat me meer om beheerst en onbeheerst.

Kiwi is bijvoorbeeld een hond met ONWIJS veel energie zoals een werkhond betaamt. Maar zó beheerst. Ze zit me nooit in de weg, is gemanierd en weet van ophouden. Niet rustig, wel beheerst, en daarmee de tegenpool van het driest type labrador wat ik wel eens tegen kom.
Een heel ander type hond, dat weet ik. Daarom hoef ik ook niet persé een labrador

Oh dat lijkt me wel fijn, beheerst is niet een woord wat hier snel gebruikt zal worden. Bij alledrie niet
Doldriest kan ik mijn Lab ook niet (meer) noemen maar beheerst is mij onbekend

Toch ken ik dat dan weer wel. Jutter is nu onze 5e labrador en helemaal niet van het doldrieste type, maar wel vól energie. Maar geen van die 5 labradors die wij (gehad) hebben was doldriest te noemen. Bailiff was nog het meest onbehouwen, maar kon desondanks toch goed doseren. In een trekspelletje met mij gooide hij zich volldig in de strijd, terwijl hetzelfde spelletje met een kindje heel behoedzaam ging. En zelf in een trekspelletje met mij, terwijl er een kindje in de tuin rondliep ging gedoseerd. Dan bleef hij in de gaten houden waar het hummeltje rondliep, zodat hij haar niet omver gooide in het spel met mij. Met een andere labrador kon hij heel onbehouwen spelen, maar met zijn favoriete dwergteckelvriendinnetje was hij weer super voorzichtig. Zo heeft hij diverse honden die bang waren voor grote honden voor zich weten te winnen. Hij kon dat juist als geen ander.

Ik ken ze wel hoor, die plaat voor de kop types labrador, maar zelf is mijn ervaring dat je dat ook prima in goede banen kunt leiden in je opvoeding. Maar ja, labradors worden nog te vaak gezien als makkelijke gezinshonden, waardoor de aandacht voor opvoeding soms net te weinig is. En omdat ze toch geen vlieg kwaad doen wordt het lompe gedrag goed gepraat met 'hij doet niks hoor'
Jammer, want zo hoeven ze echt niet te zijn.

Mijn ervaring is natuurlijk beperkt tot 1 Labrador en twee kruisingen. Met kinderen zijn ze allemaal heel voorzichtig, het doldrieste zat hem bij Gol vooral in contact met andere honden. Ze dacht dat iedereen haar wel leuk vond en rende zo op honden af die daar helemaal geen trek in hadden. Ik heb daar echt flink op moeten trainen, dat ging niet gelijk prima

[Shari]

Ik ga toch niet mee met de meningen van andere over labradors wij hebben nu onze 2de blonde labrador kleur scheelt al wel. De bruine zijn vaak het drukst. Maar als pup allebei rustig tuurlijk zijn pups. Maar Soof is nu bijna 11 mnd maar geen drukke onbehouwen lomperd alles behalve dat. Super lief voor mijn nichtjes. Wij doen wel veel maar met voldoende wandelen en echt geen uren per dag is ze een geweldig lieve rustige en sociale hond.
Onze reu hiervoor ook. Wij zijn zelf ook wel rustig en consequent dat scheelt mischien de helft.

[_Leonie]

Let inderdaad op met baknijd. Dat hoor je vaak bij Goldens. Lees je goed in en ga vooral niet kloten met het eten (hand er bij in, afpakken en terug geven, etc.).
Verder kan ik het alleen maar eens zijn met de keuze natuurlijk haha

[kipo]

Ik moet wel zeggen dat het een hoop werk is, een pup opvoeden. Zeker met drie jonge kinderen. Ik had geen kinderen en zat regelmatig met de handen in het haar om de kleine draak.

Ik zou hier niet overheen lezen. Ik weet niet hoe oud je kinderen zijn, maar de combi kleine kinderen en een pup is behoorlijk pittig.

[Goldylocks]

Bij ons in de straat is een gezin die voorheen een Golden hadden.Ze gingen met een blonde hond weg en kwamen met een zwarte terug ,zulk smeerkees was dat.
Nu hebben ze een labradorpup,want; en ik citeer: die maken zich nooit zo vuil als een Golden Yeah right!

[Lieske_1977]

Bij ons in de straat is een gezin die voorheen een Golden hadden.Ze gingen met een blonde hond weg en kwamen met een zwarte terug ,zulk smeerkees was dat.
Nu hebben ze een labradorpup,want; en ik citeer: die maken zich nooit zo vuil als een Golden Yeah right!

Bij een bruine of zwarte valt het in elk geval wél minder op

[Emmy12]

Ik heb eerder een pup opgevoed dus weet dat het veel werk is. De combi met de kinderen lijkt mij pittig maar ik wil graag de investering doen. Ik werk niet en de kinderen gaan naar school dus wat dat betreft is er ruimte.
Baknijd zal ik rekening mee houden. Bedoel je nou dat we juist niet het voer weg moeten halen en hand in voer moeten doen of juist wel? Ben me al aan het inlezen en ga dat nog veel meer doen. Verder op pupcursus.

[Gollum]

Ik heb eerder een pup opgevoed dus weet dat het veel werk is. De combi met de kinderen lijkt mij pittig maar ik wil graag de investering doen. Ik werk niet en de kinderen gaan naar school dus wat dat betreft is er ruimte.
Baknijd zal ik rekening mee houden. Bedoel je nou dat we juist niet het voer weg moeten halen en hand in voer moeten doen of juist wel? Ben me al aan het inlezen en ga dat nog veel meer doen. Verder op pupcursus.

Geen voer weghalen, alleen toevoegen. Een hand die meer voer geeft is veel fijner dan een hand die weghaalt.
Zeker met jonge kinderen die rondwandelen zou ik de associatie met mensen die in de buurt van de voerbak/ kluif komen positief houden. Het beste is met rust laten maar dat heb je niet altijd in de hand.

[Emmy12]

Dank je. Mijn opvoedkennis is wat roestig, 15 jaar geleden moest je nog de kluif wegpakken en weer teruggeven...

[_Leonie]

Ik zou er helemaal niet iets mee gaan doen. Hier één die als pup ontzettend baknijd had.
Hoe minder we deden, hoe beter het werd. Als we bij haar dingen er bij in hadden willen stoppen was dat nog teveel geweest, want het werd een 'ding'. Maar dat was die van ons.

Sowieso is een rustige plek om te eten altijd goed. En ken ook wel Goldens die het niet hebben, maar een waarschuwing vooraf is altijd fijn.