Dat moment had ik vanochtend.
Tijdens ons ochtend rondje in het bos stond Pompidou samen met d'Artagnan een 30 meter verderop. Ze stonden wel verdacht stilletjes daar met zijn 2en.
Op het moment dat ik riep kwam d'Artagnan vrolijk aanrennen. Maar Pompidou bleef op voorzichtige afstand. Bij nog eens roepen kwam ze toch maar wat dichterbij, en toen zag ik waarom.
Mevrouw liep met een karkas van een konijnen kop in haar bek (dat rest stuk konijn lag daar al even zo te zien) en er staken heel schattig 2 konijnen oortjes uit haar mond. *ugh*.
Bij het commando los en waarop ze dat nog netjes deed ook kwam er natuurlijk net een andere hond aan rennen, en greep ze het snel weer vast... stel je voor dat je het kwijt raakt. Het gevolg... gekraak van het schedeltje tussen de tanden van Pompidou. De rest van de wandeling is konijn mee op stap geweest... tot we naar de auto gingen. Toen heeft ze het keurig ergens achter gelaten.
Oké...hoe lief ik mijn schatjes ook vind... ik ben voor vandaag toch echt even uitgekust met ze
Ik heb maar geen foto gemaakt om jullie het beeld te besparen
Toch maar even een leuke foto dan van de 'dader'.










