zo vaak heb ik gedacht hoe zou jij aan je einde komen,je leek maar niet op te gaan,die levenslust,die blijheid,dat leek maar niet op te houden...
wat was ik trots,trots op zo'n mooie ouwe man,trots hoe jij zo mooi bleef...
donderdag had je het ineens zo benauwd dat ik echt dacht dat je zou stikken,dood eng...maar je kwam er bovenop...vanmiddag kreeg je zo'n zelfde aanval,tijdens een laatste ronde door jouw wei...
we waren bijna thuis toen je weer begon te piepen,alleen nu ging het met rusten niet over,je kreeg het steeds benauwder,en onderweg naar de DA om je te helpen,want dit mocht je echt niet mee maken,was het vanzelf al over,gelukkig zat ik naast je en heb tegen je gepraat,je geaait , en alles nog gezegd wat ik zeggen wilde...
het is dan toch ineens zo over,onze laatste hond uit de oude roedel,dat boek kan nu echt dicht...
14 jaar in ons leven,14 jaar van je genoten...
dag lieve piep,ik hoop dat je bij je grote liefde Joes bent,je zusje,je maatje,je alles...je hebt haar zo gemist de afgelopen jaren...
ik hou van je,en zal je nooit vergeten...


