Namens Gerda:
Lieve lieve mensen,
Dank je wel voor de overweldigende reacties die ik heb mogen ontvangen na het overlijden van mijn superboef Cayuse....dit gaat een lang verhaal worden en hoop dat jullie ff de tijd ervoor willen/kunnen nemen....want dat verdiend ze!!!
Ik kan niet iedereen persoonlijk bedanken of mailen....ben blij dat ik de dag door kom...want kan jullie wel vertellen dit doet zeer heel zeer....alles maar dan ook alles werd op mijn wijffie afgestemd en begrijp me goed met alle liefde hoor....ik heb GEEN seconde spijt gehad met mijn beslissing om haar een kans te geven om weer op de been te komen....het heeft me heel veel gekost (en dan heb ik het niet over het geld)
Kan er gewoon nog niet bij dat ze zo is overleden en kan jullie oprecht vertellen dat ik nog NOOIT zo in paniek ben geweest....die onmacht wat me/ons overkwam gun ik geen mens.
Tranen blijven maar stromen het gemis is verschrikkelijk in alles zie en hoor ik d'r en mis ik haar.
Honden eten geven automatisch pak je drie bakken, met de honden lopen eerst Cayuse d'r tuig zodat die normaal naar buiten kon gaan zonder door de andere twee omver gebeukt te worden...
(zijn tenslotte wel lompe lotjes he die boeven)
Als ik in bed lig hoor ik haar en ga dan kijken maar er is geen Cayuse meer.....
Heb al twee nachten achter de rug met zware nachtmerries waarin ik alles keer op keer weer beleef en erger....meerdere keren kun je me in de kamer vinden jankend als een klein kind.
Mannnnn ik wou dat ik iets had kunnen doen en toch blijft er iets knagen of ik iets heb gemist....
Het voelt zo als falen he....ja en ik weet zelf wel dat ik er alles aan heb gedaan maar mijn gevoel maakt me helemaal gek....het is zo gemakkelijk gezegd meid je hebt het goed gedaan.
Natuurlijk zijn er altijd mensen die zeggen/denken ze is beter af zo...of erger nog kritiek leveren met de ergste dingen erin.
Maar beste mensen als er 1 boef vechtlust heeft laten zien dan is dat mijn Cajoesje wel....nooit lopen miepen of zeuren altijd de blije boef van voor haar tia altijd kwispelde haar staart....
Maar dat alles hebben we niet alleen kunnen doen daar hebben een aantal mensen en behoorlijk steentje aan bij gedragen en die mensen zal ik mijn levenlang dankbaar blijven voor het vertrouwen in mij en mijn boef.
Gert van Dijk dat je haar weer op de benen hebt gekregen nadat er een verkeerde diagnose was gegeven.
Ria Wildeman en Johan voor het opvangen vd eerste weken na haar tia omdat ik haar gewoonweg niet mee kon nemen naar Het Perron en ik zelf met Brandy in een caravan woonde...mijn pollewop mijn steun en toe verlaat....in maart vorig jaar kwam ook Dyani gelukkig weer bij me wonen.
Maar ook zeker wil ik Ina Kruize & Donny Carelsz bedanken voor de dagen/weken van zorg dat ik aan het werk was zodat er iemand bij haar was en ging kijken en later nog voor de weken dat ze bij jullie kon zijn omdat Ria en Johan met vakantie gingen.
Altijd 100 % inzet bij haar hydrotherapie van Anja Aartsen in Annen wat elke week beter ging.
Bij Mandy Van Beek van Dogsplash kon ze heerlijk ontspannen in het water natuurlijk moest ze daar ook aan het werk, maar het water waar ze lekker gewichtloos in was en gewoon in lag te dobberen heerlijk om haar zo te zien genieten, lekker alle spiertjes ontspannen want ze moest al zo werken.
(Kom gauw weer een keer bij je met mijn andere boeffies)
En voor iedereen was er een dikke lebber....al zat je daar niet altijd op te wachten.
Ook team Perron een waar stel vrienden die haar uiteraard altijd wat lekkers toe stopten want ze was een beetje de vriendin van iedereen geworden.....
En dan die vreselijke woensdagavond....ineens geen Cayuse meer....dan moet je dingen gaan regelen die je helemaal niet wilt regelen want dan is het definitief....afscheid nemen bestaat niet zeggen ze....maar helaas het bestaat wel.
Gistermiddag kwam haar grote vriendin Ria nog ff afscheid van haar nemen en dat was goed en was ik heel blij mee....ook belde er veel mensen sorry mensen ik was niet is staat om de telefoon op te nemen....maar ook jullie dank je wel voor het mee leven.
En dan moet je haar weg brengen ik heb de hele weg erheen zo'n beetje zitten huilen...bij het crematorium in stadskanaal aangekomen werden we heel hartelijk ontvangen en kreeg ik alle tijd om afscheid van mijn wijffie te nemen.....maar dan moet je op een gegeven moment weg...nou dat moment heb ik paar keer uitgesteld ik kon haar niet achter laten....het voelde zo niet goed alsof ik haar in de steek liet.
Met een laatste LOF JOE heb ik me omgedraaid en ben weg gelopen.
En dan voel je je leeg en zo vreselijk alleen en kom je thuis waar 2 boeffies op je wachten de 1 van slag de ander merkte je weinig aan.....je bent boos op de hele wereld....maar vooral op jezelf.
Je moet op een gegeven moment op bed en je hebt de ene nachtmerrie na de andere dus er maar weer uit en gaat naar de kamer waar mijn wijffie me niet op haar Cayuse begroet want hoevaak je de kamer ook in kwam ze liet altijd wel ff wat van zich horen...
vandaag heb ik haar samen met Glenn weer opgehaald, Glenn is vandaag jarig we zijn samen lekker op pad geweest, want ik heb geen zin in mensen om me heen om steeds weer het verhaal te vertellen want dat is een verhaal die wil je niet weten.
Op de foto zie je de urn waar mijn joesje in zit en dat “kreng” is best nog zwaar
Ook zie je een plukje haar erop liggen met witte haartjes eraan dat was een heel dwars stukje die altijd weer terug kwam op haar rechteroor....
Ik wou een plukje haar van haar bewaren en dat was het enige plukje wat in me op kwam het klopte gewoon
En nu hoe verder stapje voor stapje en het komt wel weer goed maar voor nu is mijn hart vies gebroken.....het doet pijn heel veel pijn, want zoals ik al zei alles wat ik deed moest af gestemd worden op Cayuse en dat is ineens allemaal weg gevallen....
Zoals ik al zei het is een lang verhaal geworden voor de mensen die de moeite hebben genomen DANK JE WEL.
Liefs Ger en haar boeffies xxx
Edit:
Nog wat foto's van de afgelopen periode
De andere dames nemen afscheid
Hoeveel kan een mens hebben....geheel onverwachts is vanavond Brandy overleden....tijdens het wandelen viel ze maar zo om....bij huis nog een keer gelijk de DA gebeld ze loopt zelf naar de auto daar valt ze nog een keer....en in de rit naar de DA is ze mij er tussenuit gepiept...
Vertel mij maar hoe ga ik dit allemaal doen....voor mij hoeft het ff niet meer..
Mijn speciaal wijffie mijn steun en toen verlaat mijn superboef....mijn allessie mijn pollewop.....lieve bolle hoe moet ik in godsnaam verder zonder jou
Laatste foto samen met Dyani en mijn aller mooiste boef vd hele wereld mijn wijffie mijn bolle mijn pollewop...mijn allessie
Hoe ik hier ooit overheen ga komen ik weet het niet voor nu voelt het alsof ik een blok beton in mijn lichaam heb ipv een hart zij was de enige die ik blindelings vertrouwde altijd maar dan ook altijd kreeg ik onvoorwaardelijke liefde en trouw van haar.
Samen hebben we hele diepe dalen overwonnen...maar super fijne pieken beleefd....maar alles maar dan ook alles valt in het niets met die ongelooflijke leegte die er nu al is....
Dyani weet niet waar ze het moet zoeken...maar hoe troost je een boeffie als je zelf ontroostbaar bent
(Geplaatst door Jeannettebo, op verzoek van Gerda)
. 
