Een bijzonder moment.. je keek me recht aan.. stopte met krijsen en was stil.. muisstil.
De hele weg naar huis heb je me geobserveerd.. en thuis aangekomen besloot je dat het wel goed zat..
Had je je door je opvang baasje in Roemenie niet aan laten raken 3 weken lang.. dezelfde avond lag je bij me op de bank.
Je hebt je inmiddels, samen met je zusje, prima aangepast aan het Nederlandse leven, eigenlijk zonder enig probleem.
Ja, je bent angstig, soms zelfs met een heuse paniek aanval.. maar ook hier krijg ik je steeds eerder en beter uit, en sinds kort kom je uit jezelf naar me toe als het je teveel word, even steun zoeken, en dan gaan we weer verder.
Veel mensen die we tegenkomen hebben problemen met m'n aanpak.. want OPTILLEN IS SLECHT. En doordat ik je optil.. gaat hun hond opeens niet meer luisteren...
Niet ons probleem, toch? Inmiddels lopen we samen langs aangelijnde honden, en zijn alleen loslopende honden nog ' een probleem'.
Je bent geen makkelijk manneke, echt niet, maar wel MIJN manneke, en samen komen we er wel.
Mijn lieve kleine pluis, ik ben zo trots op jou!
Op naar volgend jaar!
Links boven: In het dodingsasiel.. een krijsende bal zwart haar.
Rechts boven: Net uit de bus.. je keek me recht aan...
Onder: Mijn knapperd nu...
