Thirsa had in het begin veel moeite met alleen zijn. Vanaf het moment dat ze hier in huis kwam zat ze aan mij vast geplakt, alsof ze bang was dat ik nooit meer terug zou komen.
De eerste keer alleen thuis lagen de kabelgootjes die om de deur heen lopen op de grond, de stekker naast de deur uit het stopcontact. Toen ik thuis kwam, was Thirsa aan het blaffen.
Regelmatig gaan zij en Tommy naar mijn ouders als ik een aantal uur weg moet. De eerste weken was het piepen zonder einde. Weggaan was niet leuk, ik kon mij alleen maar zorgen maken om haar. Gelukkig hoort mijn moeder de hoge tonen niet meer, dus kon ze het gepiep heel goed verdragen
Haha nee hoor, ze heeft gelukkig heel veel geduld met de opvangertjes die ik in huis neem. We hebben van alles geprobeerd om haar te kalmeren en af te leiden; lekker stukje leverworst, spelen, geruststellen. Een ander oppasadresje heeft regelmatig urenlang met haar op de bank gezeten. Daar heeft ze ook op de vensterbank gestaan, op de uitkijk naar mij. In de bench hielp ook niet als ik wegging, dan ging ze enorm blaffen en krabben aan de bench.
Rustig werd ze er niet van, terwijl dit inmiddels wel haar favoriete plek is om te slapen.
Bij een eerdere opvanger met verlatingsangst heb ik tips gekregen om een oud stuk kleding dat naar mij rook achter de deur op de grond te leggen, zodat als ze aan de deur loopt te snuffelen ze mij toch ruikt. We hebben een afscheidsritueel opgezet, waarbij ze een gevulde kong krijgen als ik wegga.
Op gegeven moment was het goed, ze vertrouwde erop dat ik haar weer kwam ophalen als ze ergens anders was en dat ik weer thuis kom als ik even wegga. Deze week zijn ze voor het eerst 5.5 uur alleen thuis geweest en alles was nog heel, geen klachten van de buren en toen ik door het raam keek lag ze lekker op de bank te slapen. Tot Tommy mij zag en begon te blaffen... Ik ben trots!
Leuk ook hoe dat is gegaan met hun samen. Ze kenden elkaar niet toen ze hier kwamen, hadden wel samen de vlucht naar Nederland gemaakt en de autorit van Amsterdam naar Roermond, maar het is vanaf dag 1 goed gegaan. Tommy is een reutje van ongeveer een jaar en Thirsa een teefje van ongeveer 10 jaar. Thirsa is heel rustig en gedwee, terwijl Tommy altijd “aan” staat. Groter worden de verschillen bijna niet, maar wat hebben ze veel gespeeld.
Na een paar weken zijn we met Diana (ook actief hier) en haar honden naar het bos geweest. Allebei los gelopen en ze zijn braaf bij de roedel gebleven. De lijn van Tirsa mocht los en ze heeft gerend en gespeeld alsof ze een pup was, zo mooi!
Ze zijn allebei zo gegroeid! Het was in het begin spannend of ze zouden wennen aan het verkeer, alle mensen, lopen aan de riem, het leven als huishond; ze doen het super goed! Vooral Thirsa, Tommy heeft meer moeite met wandelen, maar Thirsa schrikt niet meer overal van en loopt lekker rond te snuffelen. Gelukkig geeft Thirsa het goede voorbeeld aan Tommy, nu moet hij het nog opvolgen
Het zijn ook echt twee lieverds!