Bepaalde rassen agressiever naar honden?

[malinois]

Waarom negeren? Het is gewoon zo... er loopt hier 1 x staff teefje waar mijn reuen mee mogen spelen maar dan nog onder streng toezicht want ook bij haar is t dus plotseling en op wat oudere leeftijd al een paar keer echt fout gegaan bij andere honden... de rest van dit type honden blijf ik ver van. 1 baasje wat hier met 3 stuks loopt stelt dit ook erg op prijs want ook hij zegt als t fout gaat gaat t heel erg fout...

Overigens de kloothommel die een tijd geleden nog een loslopende pitbul had waarvoor ik Xena die arme opoe over mn schouder heb moeten gooien omdat ze er anders niet meer geweest was en knoeperd van een ambull en letterlijk meegesleurd werd achter zn honden zie ik gelukkig al een tijd niet meer (*klopt af*). zullen wel weer hun oude asielplekje weer opgezocht hebben...

Overigens heb ik jaren een hondagressieve hond gehad zonder enig probleem maar toen hij weg was zag ik pas hoeveel invloed hij gehad had op mn andere honden en op mezelf...

[EstherK]

Sommige Staffords hoeven maar een hond te zien om al knettergek in de bol te worden, andere zijn relaxed (door training of van nature, maakt niet uit). En alles er tussen in.

Het klinkt mij een beetje in de oren alsof je vriend zijn oude hond terug wil - dat kan dus niet. Elke hond heeft z'n eigen karakter en met een pup weet je dus gewoon niet zeker hoe hij/zij qua gedrag uit zal groeien. Maar als jij het belangrijk vindt dat je hond met andere honden kan, raad ik je de Stafford met klém af. Met honden die hem/haar bekend zijn zal het wel meevallen, maar vreemde honden zijn toch erg vaak een probleem.

Klopt, hij mist zijn oude hond enorm. Dat was zijn ideale hond, maar zoals ik hier lees wel een enorme uitzondering. Ik weet nog niet in hoeverre ik wil dat een hond met andere honden kan. Ik weet ook niet 100% zeker of ik de hond mee zou nemen naar mijn ouders, dat hangt ook van de hond zelf af. Ik denk dat ik het belangrijk vind dat een hond gewoon neutraal bij andere honden in de buurt kan zijn, zonder hun strot meteen door te willen bijten. Het engste aan een stafford lijkt mij de stress als ik over straat loop van: SHIT straks valt hij die hond aan..of die..Om die reden zou ik nooit een stafford kunnen hebben.

Dan zou ik ook niet voor een rottweiler gaan.

[Sulluna]

Ik heb ook jaren een hond agressieve hond gehad ( een stafford kruising). Ik heb dat toen nooit als probleem ervaren, ik liep gewoon met een gemuilkorfde hond in gebieden met een aanlijnplicht. Er is daardoor nooit iets mis gegaan. Hij kwam nooit los, alleen bij mij op stal waar geen andere honden kwamen. Was ontzettend lief naar mensen en naar Luna ( mijn andere hond) en kon super met katten ook. Was voorzichtig met kinderen en was echt een lieverd.

Maar als hij de kans kreeg, dan knalde hij op een andere hond ja. En goed ook. Met mijn ex wel een keer fout gegaan, gelukkig niet met een dodelijk afloop maar het scheelde niet veel.

Hond was van mijn ex en is na beëindiging van de relatie met hem mee gegaan. ( en Luna met mij) en ik moet zeggen, toen ik die hond dus niet meer had merkte ik pas wat voor beperking het was een hond agressieve hond. Met Luna ( en sultan) kan ik met elke groepswandeling aansluiten, kunnen de honden thuis naar binnen stormen, kan ik op visite bij andere honden en loop ik door elk losloopgebied.

Dus ondanks mijn liefde voor staffords, want ik vind ze geweldig, zal ik nooit meer kiezen voor dat type hond.. Echt nooit meer. De kans dat zij hondagressief worden, is vele malen groter dan bij andere honden. En echt, ik vind het echt een beperking.. Ik begin er niet meer aan. Daarnaast zou ik mijzelf nooit vergeven als het een keer fout zou gaan, ook al komt dat omdat een andere hond losloopt en niet luistert oid.. Als mijn hond een andere hond kapot bijt, zou ik mij zó schuldig voelen.. Nee, ik ben niet het type mens voor dat soort honden. Zonde, want naar mensen zijn het echt geweldige vrienden.

[Sulluna]

Nou ja, ik wil toch even nuanceren hoor.
Ik ken een aantal SBT's en 2 ambulls.
Een ambull zit bij me in de hondenschool, die ik met andere honden makkelijker dan mijn borders, is wel nog maar 13 maand dus kan nog veranderen.
Maar de STB's die ik ken van een kennis fokster lopen wedstrijd agility. Dus in drukte, tussen andere honden en in prikkelrijke omgeving (de honden zijn er dol op en supersnel). Tja, ik loop er ook met mijn pups geen meter voor om.
Bij haar in huis lopen die al jaren tussen haar cockers en jong kind. Ze zet ze wel gescheiden als ze er neit bij is, want je weet toch maar nooit, kan altijd fout gaan (maar dat heb ik met sommige honden in mijn roedeltje ook)
Het zullen misschien uitzonderingen zijn, maar dat zijn er dan toch al 6....

Dus?

Mijn husky loopt los, kan prima met katten en kippen en vee en loopt nooit weg. Kan alleen zijn en heeft geen hoog energielevel. Ik ken meer hussen die zo zijn.

Maar toch zijn huskies over het algemeen gewoon ontzettende jagers, met hoog energie level en die toch echt schapen zullen doodbijten als zij de kans krijgen. De uitzonderingen, zijn uitzonderingen. Dus ook al ken je er een paar die wel hondsociaal zijn, dat zegt weinig.

Ik liep ook zeer regelmatig met een stafford van boven de 3 jaar oud. En hier in de buurt lopen er ook een paar die sociaal zijn. Dan nog, zegt mij dat weinig. Net als een husky die niet jaagt. Het kán, maar ga er nooit van uit. TS geeft aan dat zij graag logeerhonden over de vloer heeft, dan kan zij beter voor een ander ras kiezen. Bij de stafford is er gewoon een verhoogde kans dat dit niet goed zal gaan. Net als iemand die graag kippen of schapen in zijn tuin heeft, die ga je dan ook geen husky aanraden lijkt mij.

[Budkes]

Ik had vroeger een hondagressieve Boxer, die wilde werkelijk alles vermoorden wat hij tegen kwam. Reu, teef, groot, klein of pup het maakte hem niets uit. Alles moest dood. Hij luisterde perfect. En je kon elke hond passeren onder strak appel, maar als je met je ogen knipperde en het contact even verbrak dan ging het mis.

En wat iedereen al zegt het is iets waar je mee leert leven, maar wat een verademing als je met vriendelijke honden loopt. Dan pas merk je dat met je honden lopen ontspanning is. Heerlijk.

Ik heb nu een oude kerel hier van bijna 12 die mensagressief is. Gelukkig is ie op een leeftijd aanbeland waarbij hij de meeste grote hardloop/wandelrondes niet meer mee kan, wat een genot voor mij en de overige 3 als we zonder hem op pad gaan.

Thuis zijn het heerlijke honden om van te houden. Dat was de Boxer en is de ouwe mechel. Maar als ik de keuze heb.....nooit weer.

[Shivaya]

Daarnaast zou ik mijzelf nooit vergeven als het een keer fout zou gaan, ook al komt dat omdat een andere hond losloopt en niet luistert oid.. Als mijn hond een andere hond kapot bijt, zou ik mij zó schuldig voelen.. Nee, ik ben niet het type mens voor dat soort honden. Zonde, want naar mensen zijn het echt geweldige vrienden.

Dit vat het voor mij heel goed samen, ik zou me wel aan de situatie aanpassen als mijn hond agressief is naar andere honden en ik zou daar prima mee kunnen leven. Maar je vergeeft het jezelf nooit als het verkeerd gaat, dat is ook wat ik tegen mijn vriend zei: nu ik van zoveel kanten hoor wat het risico is van een stafford kan zijn, zou ik oerdom zijn om een stafford te nemen en er dan vanuit gaan dat die van mij een uitzondering is..want als het dan mis gaat, dan is dat omdat ik zo koppig was.

@Zamunda, dat is inderdaad ook heel jammer en echt zonde van het mooie ras.

@Caro. de pluspunten die je noemt zijn inderdaad de dingen die ik zo leuk vind aan een rottweiler, maar daar tegenover staat een zeker risico en ik weet niet zeker of ik het risico wil nemen. De beperkingen zijn tot daar aan toe, maar wat als het mis gaat? Ik denk dat wij dan wel redelijk dezelfde overweging hebben. Ik wil inderdaad sowieso een teefje als ik zo'n ras neem.

Het is overigens niet dat ik vaak logeerhonden over de vloer heb, ja op dit moment maar dat is meer omdat we het hebben van een hond missen. Het gaat mij er meer om dat ik eventueel wil dat mijn ouders op kunnen passen, maar als ik een pittiger ras neem dan is dat sowieso geen optie want ik denk niet dat dat goed zal gaan. Dus dat is ook geen harde eis, het bij mijn ouders kunnen.

@malinois: Hopelijk kom je die ambull niet meer tegen inderdaad, vervelend zeg...Gelukkig dat je een hond hebt die je over je schouder kán gooien wat dat betreft.

@boutje: ik ken inderdaad ook wel wat uitzonderingen, bedankt voor je reactie, dat laat toch ook een andere kant zien.

@Budkes gek eigenlijk, die drang om alles te vermoorden. Kan me inderdaad voorstellen dat het een enorme verademing is als je niet telkens zo alert moet zijn.

[dagmar88]

Nou ja, ik wil toch even nuanceren hoor.
Ik ken een aantal SBT's en 2 ambulls.
Een ambull zit bij me in de hondenschool, die ik met andere honden makkelijker dan mijn borders, is wel nog maar 13 maand dus kan nog veranderen.
Maar de STB's die ik ken van een kennis fokster lopen wedstrijd agility. Dus in drukte, tussen andere honden en in prikkelrijke omgeving (de honden zijn er dol op en supersnel). Tja, ik loop er ook met mijn pups geen meter voor om.
Bij haar in huis lopen die al jaren tussen haar cockers en jong kind. Ze zet ze wel gescheiden als ze er neit bij is, want je weet toch maar nooit, kan altijd fout gaan (maar dat heb ik met sommige honden in mijn roedeltje ook)
Het zullen misschien uitzonderingen zijn, maar dat zijn er dan toch al 6....

Het spijt me zeer, maar je snapt er heel weinig van.
Juist die geweldige focus zorgt er voor dat er op dat moment de wereld om ze heen kan vergaan zonder dat ze er iets van merken.
Dat zegt helemaal niets over sociaal gedrag onder normale omstandigheden.
Ze moeten een taak hebben om zich volledig in vast te bijten, daar zijn ze voor gemaakt en dan zijn ze in hun element.
Dat is nu net de hele lol aan zo'n hond.

Charlie kun je met haar ei door een drukke stad laten lopen of in een groep honden gooien zonder dat het haar ook maar iets interesseert; eyes on the prize.





Het lastige is dat die taak er niet altijd kan zijn en dat andere honden en bazen onvoorspelbaar zijn.
Je moet uit zien te pluizen wat het klokje van je hond laat tikken en zo'n band opbouwen dat je elkaar blind kunt vertrouwen.
Aan Charlie merk je helemaal niets meer. Ze valt niet uit, lijkt gewoon een normaal retebraaf en sportief hondje. Mensen zijn beledigd dat ze geen contact met ze zoekt wanneer ze bezig is en vinden het maar raar dat ze niet met hond hond mag spelen.
Wat er achter zit en hoeveel tijd en training dat heeft gekost ontgaat de gemiddelde baas compleet.
Ze reageert niet op honden omdat ze weet dat ik alles voor haar oplos.

Staat tegenover dat ik moet zorgen dat ze niet te veel met andere honden in contact komt. Ze kan het netjes, maar voelt zich er niet lekker bij en dat bouwt naar verloop van tijd op, waardoor ze een terugval krijgt.
Regelmatig een fijne lange wandeling met haar maken zit er ook niet in, is ze niet voor geschikt. Dan gaat ze zich vervelen en patrouilleren, op zoek naar honden die in haar ogen wat fout doen om ze om te leggen.
Ze wil helemaal niet rustig de krant lezen, ze wil actie en echt samen wat doen. Het is een krachtsporter, geen duursporter. Kort knallen, alles geven wat ze heeft en met haar tong op haar enkels in bed ploffen.
Voor mij is ze geweldig en ik heb genoeg andere honden om een beetje mee rond te slenteren.
Voor de gemiddelde hondenbaas past zo'n hond gewoon niet bij hun wensen.

[malinois]

@malinois: Hopelijk kom je die ambull niet meer tegen inderdaad, vervelend zeg...Gelukkig dat je een hond hebt die je over je schouder kán gooien wat dat betreft.

Nou ze is een mechelaar oma van 14 jaar en 30 kg


Dus zo makkelijk ging t niet maar de andere optie wilde ik niet zien gebeuren... dus dan maar een geschrokken hond en een paar dagen pijnlijke nek, rug en schouder

[malinois]

Nou ja, ik wil toch even nuanceren hoor.
Ik ken een aantal SBT's en 2 ambulls.
Een ambull zit bij me in de hondenschool, die ik met andere honden makkelijker dan mijn borders, is wel nog maar 13 maand dus kan nog veranderen.
Maar de STB's die ik ken van een kennis fokster lopen wedstrijd agility. Dus in drukte, tussen andere honden en in prikkelrijke omgeving (de honden zijn er dol op en supersnel). Tja, ik loop er ook met mijn pups geen meter voor om.
Bij haar in huis lopen die al jaren tussen haar cockers en jong kind. Ze zet ze wel gescheiden als ze er neit bij is, want je weet toch maar nooit, kan altijd fout gaan (maar dat heb ik met sommige honden in mijn roedeltje ook)
Het zullen misschien uitzonderingen zijn, maar dat zijn er dan toch al 6....

Het spijt me zeer, maar je snapt er heel weinig van.
Juist die geweldige focus zorgt er voor dat er op dat moment de wereld om ze heen kan vergaan zonder dat ze er iets van merken.
Dat zegt helemaal niets over sociaal gedrag onder normale omstandigheden.
Ze moeten een taak hebben om zich volledig in vast te bijten, daar zijn ze voor gemaakt en dan zijn ze in hun element.
Dat is nu net de hele lol aan zo'n hond.

Charlie kun je met haar ei door een drukke stad laten lopen of in een groep honden gooien zonder dat het haar ook maar iets interesseert; eyes on the prize.





Het lastige is dat die taak er niet altijd kan zijn en dat andere honden en bazen onvoorspelbaar zijn.
Je moet uit zien te pluizen wat het klokje van je hond laat tikken en zo'n band opbouwen dat je elkaar blind kunt vertrouwen.
Aan Charlie merk je helemaal niets meer. Ze valt niet uit, lijkt gewoon een normaal retebraaf en sportief hondje. Mensen zijn beledigd dat ze geen contact met ze zoekt wanneer ze bezig is en vinden het maar raar dat ze niet met hond hond mag spelen.
Wat er achter zit en hoeveel tijd en training dat heeft gekost ontgaat de gemiddelde baas compleet.
Ze reageert niet op honden omdat ze weet dat ik alles voor haar oplos.

Staat tegenover dat ik moet zorgen dat ze niet te veel met andere honden in contact komt. Ze kan het netjes, maar voelt zich er niet lekker bij en dat bouwt naar verloop van tijd op, waardoor ze een terugval krijgt.
Regelmatig een fijne lange wandeling met haar maken zit er ook niet in, is ze niet voor geschikt. Dan gaat ze zich vervelen en patrouilleren, op zoek naar honden die in haar ogen wat fout doen om ze om te leggen.
Ze wil helemaal niet rustig de krant lezen, ze wil actie en echt samen wat doen. Het is een krachtsporter, geen duursporter. Kort knallen, alles geven wat ze heeft en met haar tong op haar enkels in bed ploffen.
Voor mij is ze geweldig en ik heb genoeg andere honden om een beetje mee rond te slenteren.
Voor de gemiddelde hondenbaas past zo'n hond gewoon niet bij hun wensen.

Precies... de hond die ik gehad heb liep zelfs dagelijks los en kon tijdens t ipo trainen gewoon gelijk met tig andere honden op t veld trainen... máár gaf hem 1 sec niet opletten/aandacht verslappen en t was bingo.
Hij droeg ook altijd een bal met uitlaten overigens...
Hij moest iets dragen...

[Sas]

ik kwam dit weekend in het bos een prachtige loslopende hond tegen, had de hele tijd een speeltje in z`n bek en kwam een beetje buurten bij mijn honden, hartstikke relaxed beest. Ik dacht, toch eens vragen wat het er voor een is.

Was een amerikaanse stafford. Dat had ik niet gedacht echt een leuk beest en mooi ook, hij was een beetje blauwig.

[Caro.]

Daarnaast zou ik mijzelf nooit vergeven als het een keer fout zou gaan, ook al komt dat omdat een andere hond losloopt en niet luistert oid.. Als mijn hond een andere hond kapot bijt, zou ik mij zó schuldig voelen.. Nee, ik ben niet het type mens voor dat soort honden. Zonde, want naar mensen zijn het echt geweldige vrienden.

Dit vat het voor mij heel goed samen, ik zou me wel aan de situatie aanpassen als mijn hond agressief is naar andere honden en ik zou daar prima mee kunnen leven. Maar je vergeeft het jezelf nooit als het verkeerd gaat, dat is ook wat ik tegen mijn vriend zei: nu ik van zoveel kanten hoor wat het risico is van een stafford kan zijn, zou ik oerdom zijn om een stafford te nemen en er dan vanuit gaan dat die van mij een uitzondering is..want als het dan mis gaat, dan is dat omdat ik zo koppig was.

@Zamunda, dat is inderdaad ook heel jammer en echt zonde van het mooie ras.

@Caro. de pluspunten die je noemt zijn inderdaad de dingen die ik zo leuk vind aan een rottweiler, maar daar tegenover staat een zeker risico en ik weet niet zeker of ik het risico wil nemen. De beperkingen zijn tot daar aan toe, maar wat als het mis gaat? Ik denk dat wij dan wel redelijk dezelfde overweging hebben. Ik wil inderdaad sowieso een teefje als ik zo'n ras neem.

Het is overigens niet dat ik vaak logeerhonden over de vloer heb, ja op dit moment maar dat is meer omdat we het hebben van een hond missen. Het gaat mij er meer om dat ik eventueel wil dat mijn ouders op kunnen passen, maar als ik een pittiger ras neem dan is dat sowieso geen optie want ik denk niet dat dat goed zal gaan. Dus dat is ook geen harde eis, het bij mijn ouders kunnen.

@malinois: Hopelijk kom je die ambull niet meer tegen inderdaad, vervelend zeg...Gelukkig dat je een hond hebt die je over je schouder kán gooien wat dat betreft.

@boutje: ik ken inderdaad ook wel wat uitzonderingen, bedankt voor je reactie, dat laat toch ook een andere kant zien.

@Budkes gek eigenlijk, die drang om alles te vermoorden. Kan me inderdaad voorstellen dat het een enorme verademing is als je niet telkens zo alert moet zijn.

Je mag het niet mis laten gaan, dat is de kern. Je kan je hond niet een andere hond laten doodbijten of ernstig verwonden, dat kan niet en dat is
jouw verantwoording als je een hond hebt die niet hond sociaal is.
Bij mijn Rottweilerteefje was daar overigens geen sprake van hoor, ze was pittig, na de sterilisatie té pittig, maar absoluut geen killer.
Alleen een correctie van een pittige Rottweilerteef tegenover bv een Teckel is een te harde correctie voor zo'n beestje, dat kan niet. Of bv van
pups hield ze ook niet en er is ooit een te enthousiast pupje bovenop haar kop gesprongen en dan moet je dus wel wat in huis hebben om te zorgen
dat dit niet escaleert.
Ik had totaal geen problemen met mijn hond op zich, ze liep keurig los bij me, luisterde ontzettend goed en was heel erg braaf. Maar over andere
honden heb je geen controle en dus kwam het voor dat andere honden op haar afstoven en dáár kon ze dus niet tegen en dán waren haar correcties
te hard. Dus ik moest voor die situaties ogen in mijn achterhoofd hebben en zorgen dat ik haar altijd onder controle had (wat ik ook had).
Het waren alleen situaties met honden die dus op haar afkwamen, verder waren er nooit problemen: ze ging niet achter katten aan (nu hebben we
zelf ook katten hoor), ze kon zo bij een kinderboerderij tussen alles doorlopen, de kippen liepen zelfs onder haar door

Maar het is een ras waarbij je meer risico loopt op hondagressie dan bv bij een Labrador ofzo en de kracht van een Rottweiler is nu eenmaal ook
enorm.
Een Stafford - hoe mooi ik ze ook vind - zou ik nooit overwegen vanwege de hondagressie. Die zijn erop gefokt om te vechten en de Rottweiler
is er niet op gefokt (veedrijver en beschermer/verdedigingshond). Dus op zich is een Rottweiler niet een agressieve hond hoor, tenminste, dat
hoort zo niet te zijn. Alleen ze zijn wel een stuk minder hondsociaal dan de 'gezelschapshonden' zeg maar.

[dagmar88]

Tja, ze zitten er ook mee in het cafetaria te eten en hebben ze bij op de prijsuitreiking.
Zijn wel allemaal honden uit haar eigen lijn... zou dat de oorzaak zijn?

En drukker op wedstrijden dus taak hebben en daar alleen op focussen en dus minder uitvallen... kan zijn maar bij mijn borders werkt dan net omgekeerd dan toch.

Ondertussen zijn er 2 pups van hen bij andere mensen, deze starten normaal gezien dit seizoen ook wedstrijden. Trainen niet bij ons dus ken ze niet maar ik ben benieuwd!
Het zijn in elk geval honden die mijn vooroordelen sterk afgezwakt hebben

wat nou vooroordelen? Niemand hier zegt dat iedere stafford swiffers voor ontbijt eet hoor.
Alleen is de kans groot dat een aangeschafte pup als volwassen hond niet meer met andere honden kan.
Als je dat niet ligt moet je er geen nemen, of een oudere herplaatser zoeken.
En ja borders zijn geen staffords, dat leek me wel duidelijk.
Uitvallen is sowieso geen vergelijk, daar gaat het helemaal niet om. Het korte lontje en knokken tot het naadje wel.

[Valerie]

Ik vind SBT's ook echt wel wat anders dan de amstaffkruisingen waar de ongelukken steeds mee gebeuren en waarover mensen praten als ze zeggen "Stafford". Het is net zoiets als ervaringen vragen over de rottweiler en dat je dan gaat praten over de dobermann van de buurman. Het is gewoon wat anders.
Ik heb zelf ook een sociale SBT gehad. Helemaal geen uitzondering verder. Maar dat is Jigzy ook niet en zij is gewoon niet sociaal naar andere honden. Als dat een vereiste is moet je verder kijken (en ook geen rottweiler nemen).

[dagmar88]

MIJN vooroordelen. Want die had ik wel degelijk tov "klapkaken".

Grote terughoudendheid naar vechthonden heeft alles te maken met gezond verstand en niets met vooroordelen.
Ik houd mijn honden graag heel.

[Shivaya]

Nou ze is een mechelaar oma van 14 jaar en 30 kg


Dus zo makkelijk ging t niet maar de andere optie wilde ik niet zien gebeuren... dus dan maar een geschrokken hond en een paar dagen pijnlijke nek, rug en schouder

Aii...ik doe het je niet na...

@dagmar88 wat een leuke hond heb je, ik snap dat dat niet voor iedereen weggelegd is. Je moet ook maar net dát vinden wat hem bezig kan houden. Is het dan niet dat hij op een gegeven moment uitgekeken is en iets anders wil?

@malinois: handig zo'n hond die zijn eigen bal draagt..Onze oude hond (inmiddels overleden) vond het altijd heel leuk om met de bal te spelen en de terugweg droeg ze de bal ook wel..maar halverwege was ze de bal zat en dan liet ze hem ergens vallen en dan was je hem kwijt..

@caro. dat bedoel ik ook inderdaad, dat ik het niet kan laten gebeuren. Als het mis zou gaan dan vergeef ik het mezelf nooit meer en dat is best wel een druk om te voelen als je met een hond wandelt lijkt me..Je moet eigenlijk alles constant voor zijn. Wat je zegt is inderdaad het onderscheid wat ik in mijn hoofd ook maak tussen de rottweiler en de stafford, dat de rottweiler volgens mij meer als veedrijver/waakhond gefokt is en dus niet per definitie hondagressie doorgefokt heeft, maar het risico is er wel alleen niet zo groot als bij een stafford, maar dat betekent niet dat er geen risico is.

[dagmar88]

@dagmar88 wat een leuke hond heb je, ik snap dat dat niet voor iedereen weggelegd is. Je moet ook maar net dát vinden wat hem bezig kan houden. Is het dan niet dat hij op een gegeven moment uitgekeken is en iets anders wil?

Nee, nooit, echt heel handig. Ze stort zich vol overgave 10.000 keer op hetzelfde stomme spelletje.
Ik doe wel verschillende dingen hoor, anders is er voor mij weinig aan.

[Hippo]

Wij hebben het ook getroffen met Hippo, die is niet hondagressief, zelfs niet als hij zelf wordt aangevallen. Toch moet je altijd opletten, mijn honden zitten daarom ook gescheiden als wij er niet bij zijn('s nachts en als we van huis zijn). Hij is nog maar bijna 5, maar ik zal denk ik niet snel nog een stafford- of pitbullachtige nemen, want je kunt het ook minder goed treffen. Ik ken overigens net zoveel staffies/pitjes die wel(op volwassen leeftijd) samen kunnen met andere honden als die andere honden echt willen vermoorden.

Mijn mechels zijn overigens niet neurotisch zoals die van je vriendin, maar ze zijn wel lekker DRUK (vooral buiten). Ik vind dat heerlijk, maar ik kan mij voorstellen dat je dat vervelend vindt .

Mijn achterbuuf heeft 2 beaucerons, wat een fantastische honden zijn dat. Stukken rustiger als een mechel, maar moeten wel veel beweging hebben. Ze teef kan met alles samen, haar reu duldt niks van andere reuen.
Gewicht zegt trouwens lang niet alles, ik fiets en loop met mijn honden tegelijk. Samen zijn ze vele malen sterker dan ik, maar zolang ze onder appèl staan is er niks aan de hand.

[M@scha]

Nou ja, ik wil toch even nuanceren hoor.
Ik ken een aantal SBT's en 2 ambulls.
Een ambull zit bij me in de hondenschool, die ik met andere honden makkelijker dan mijn borders, is wel nog maar 13 maand dus kan nog veranderen.
Maar de STB's die ik ken van een kennis fokster lopen wedstrijd agility. Dus in drukte, tussen andere honden en in prikkelrijke omgeving (de honden zijn er dol op en supersnel). Tja, ik loop er ook met mijn pups geen meter voor om.
Bij haar in huis lopen die al jaren tussen haar cockers en jong kind. Ze zet ze wel gescheiden als ze er neit bij is, want je weet toch maar nooit, kan altijd fout gaan (maar dat heb ik met sommige honden in mijn roedeltje ook)
Het zullen misschien uitzonderingen zijn, maar dat zijn er dan toch al 6....

nope.

staffords zijn zeer gedreven in hun taak. mijn grootste terrorhond qua hondagressie Sam kon ik de af en blijf oefening doen terwijl alle honden om hem heen gingen keten. sam deed niet mee want hij was aan het werk

lola was een kreng met andere honden, maar kon juist bij behendigheid en flyball mee. kwam van het parcours af en dronk met 5 honden uit één bak (toen mijn man dat voor het eerst zag was er paniek "mas, da ga nie goe!!!")

maaarrr!!

zonder "opdracht" kon lola niet met honden samen. snauwde ze meteen af. wachten bij flyball op je beurt met opgewonden blaffende border collies was recept voor een lola op haar tenen, zichzelf opblazend en giftig blaffend naar de border collies.

en sam? sam vrat zonder opdracht gewoon elke hond in de buurt op.

elkaar aten ze niet op omdat ze in één huis woonden. ja, ook apart als ik er niet bij was, maar "eigen volk is oké" geldt over het algemeen enorm bij staffords

m.a.w.: ik lees niks vreemds in jouw verhaal.

[Stapper]

Agressie naar honden van dezelfde sekse is rottweilers ook zeker niet vreemd.

of naar alle honden?
hou er vooral ook rekening mee dat je dan een behoorlijk gewicht aan je arm hebt hangen
een rottweilerreu hier in de buurt, die door een man uitgelaten wordt, is de enige hond waar ik, met mijn teef, echt voor omloop.
ik verwacht nog steeds dat die een keer losschiet, met alle ellendige gevolgen van dien.

Om die reden heb ik gezegd: niet groter dan een rottweiler..ik ken mensen met een valse deense dog en als zo'n formaat hond vals is..dan ben je écht de sjaak.. Tenzij het een grote loebas is, dan wil ik wel een uitzondering maken.

Nou, een doorsnee rottweilerreu weegt ook gauw tegen de 50kg, hoor. Als die aan het lopen gaat, wapper je er als een vaantje achteraan.

Doet me trouwens denken aan een voorval met mijn zus en haar toenmalige rottweilerteef Mandy. Mijn zus zat mij altijd te pesten met de opmerking dat zij échte honden had en dat mijn collies maar nephonden waren. Nou ja, ik lachte daar altijd om. Totdat zij besloot een keer voor het eerst in haar leven een show met Mandy te gaan lopen. Ze vroeg mij mee als support.
Afijn, zij doodzenuwachtig de ring in en Mandy, normaal altijd de rust zelve, werd van de weeromstuit ook zenuwachtig en bedacht dat ze dit eigenlijk helemaal niet wilde. Dus begon ze door de ring heen te draven, op zoek naar de uitgang. En mijn zus (zo net 1.60m lang) kon haar dus niet houden en werd meegesleept. En Mandy maar rennen, niet één keer maar wel drie keer door de ring heen voor ze de uitgang vond en weggaloppeerde.
Ik stond buiten de ring en iedere keer als ze langs kwam wapperen, deed ik het zowat in mijn broek van het lachen.

Mooi omschreven

[Stapper]

Agressie naar honden van dezelfde sekse is rottweilers ook zeker niet vreemd.

of naar alle honden?
hou er vooral ook rekening mee dat je dan een behoorlijk gewicht aan je arm hebt hangen
een rottweilerreu hier in de buurt, die door een man uitgelaten wordt, is de enige hond waar ik, met mijn teef, echt voor omloop.
ik verwacht nog steeds dat die een keer losschiet, met alle ellendige gevolgen van dien.

Om die reden heb ik gezegd: niet groter dan een rottweiler..ik ken mensen met een valse deense dog en als zo'n formaat hond vals is..dan ben je écht de sjaak.. Tenzij het een grote loebas is, dan wil ik wel een uitzondering maken.

Nou, een doorsnee rottweilerreu weegt ook gauw tegen de 50kg, hoor. Als die aan het lopen gaat, wapper je er als een vaantje achteraan.

Doet me trouwens denken aan een voorval met mijn zus en haar toenmalige rottweilerteef Mandy. Mijn zus zat mij altijd te pesten met de opmerking dat zij échte honden had en dat mijn collies maar nephonden waren. Nou ja, ik lachte daar altijd om. Totdat zij besloot een keer voor het eerst in haar leven een show met Mandy te gaan lopen. Ze vroeg mij mee als support.
Afijn, zij doodzenuwachtig de ring in en Mandy, normaal altijd de rust zelve, werd van de weeromstuit ook zenuwachtig en bedacht dat ze dit eigenlijk helemaal niet wilde. Dus begon ze door de ring heen te draven, op zoek naar de uitgang. En mijn zus (zo net 1.60m lang) kon haar dus niet houden en werd meegesleept. En Mandy maar rennen, niet één keer maar wel drie keer door de ring heen voor ze de uitgang vond en weggaloppeerde.
Ik stond buiten de ring en iedere keer als ze langs kwam wapperen, deed ik het zowat in mijn broek van het lachen.

Mooi omschreven