Eilfy schreef:Het touwtje is niet bijzonder sterk dus een hond die echt flink sjort en trekt die heeft de bal zo los. Ik heb er met Kenji (border collie die fanatiek speelt) in ieder geval niet zo lang plezier van gehad.
Gebruik zelf de gele foamballen aan een touwtje en die gaan wel lang mee (tenminste, die leeft nog):
http://www.beestenspul.nl/upload/RfmZuo ... 90JTbg.jpg
Ik had al het idee dat die kong ballen al niet te stevig waren, die van Staracademy ziet er een stuk steviger uit. Tnx voor de tip
Hilde schreef:Marc147 schreef:Toen ging er bij mij een lampje branden. De hond wil nog wel eens uitvallen naar andere honden, wat zij al op een flinke afstand kenbaar maakt door bepaald gedrag te tonen. Als zij zo gek op tennisballen is, kan ik haar misschien voldoende mee afleiden, zodat zij niet/minder uitvalt. Vandaar ik ook over de versie met touw denk, meer mogelijkheden en controle over de bal, je kan ermee touwtrekken en nog andere dingen mee doen om haar af te leiden.
Door afleiden maak je het gedrag (en gevoel) vaak niet minder, je verzet enkel op dat moment hun gedachten. Het is eerder interessant om daadwerkelijk dat gedrag te gaan trainen ipv de hond alleen een afleiding te bieden. Alleen volgens mij heb je het over een asielhond? Wat wordt er daarmee aan training gedaan of helemaal niets?
Het betreft hier inderdaad een asielhond, mijn favoriete wandelmaatje, Maddy.
Maddy is een enigszins onzekere hond, houd een zekere afstand naar mensen die ze niet kent. Naar mij is ze opener en speelser, maar ik wandel al een paar maanden een paar keer per week met haar. Zelfs de medewerkers in het asiel valt het op hoe goed zij op mij reageert.
Maddy zit al minimaal 2 jaar in het asiel, ik vermoed voornamelijk door dit uitvallen. Het is een sterke hond, dus het is tijdens wandelen altijd opletten. Gelukkig kom je maar weinig honden met wandelaars tegen die niet uit het asiel komen, dus die weten wel dat ze uit de buurt moeten blijven. Ze valt ook niet tegen alle honden uit, maar bepaalde honden lokken deze reactie uit. Het betreft hier dan vrijwel altijd grote krachtige honden als staffies en Amerikaanse Bulldogs. Ik heb ook het vermoeden dat het een reactie is op een slechte ervaring met een andere hond, en zij nu iets heeft van, kom niet in mijn buurt. Maar dit is speculatie mijnerzijds.
Als zij een van die honden ziet gaat ze zich al van redelijk ver focussen op die hond, hoe dichterbij ze komt hoe harder ze gaat trekken, en negeert alles om haar heen. Zelfs snacks negeert zij dan bijna altijd.
Ze deelt haar kennel al een tijd met Timo, een kruising Bordercollie reu van 5 jaar oud, en daar zijn, voor zover ik weet, nog nooit problemen mee geweest.
Qua training heeft ze in het asiel volgens mij vrij weinig aandacht gehad. Ze weten precies wat haar karakter is, en wat de problemen zijn, maar gericht eraan werken, ik heb het idee van niet. Misschien hebben ze het wel in het begin er wel aan gewerkt, ze zit al minimaal 2 jaar daar. Ik heb mij de laatste tijd qua training meer gericht op de basis dingen (zitten, liggen, blijf enz), omdat ze daar haar eigen ideeën over had wanneer ze wel of niet luisterde. En dit gaat al een heel stuk beter.
Ik weet ook niet echt hoe ik hiermee verder moet, het idee achter de bal is dan ook om het focussen op andere honden te onderbreken, zodat ik haar beter kan sturen.
Wat zou ik verder nog kunnen proberen?