Maandagmiddag is Schoffie thuis ingeslapen.
Hij was al een aantal weken niet meer de drukke, altijd aanwezige Schoffie die we kenden en dat was voor ons een teken dat het einde nabij kwam. Afgelopen donderdag hebben we besloten hem nog een geweldige week te bezorgen om hem daarna in te laten slapen. Maar dit weekend werd het duidelijk dat een week te lang zou zijn. Maandagmorgen was hij er zelf klaar mee. Hij wilde helemaal niet meer naar buiten en niet meer eten. Op de biefstuk na dan, die we hem wel moesten brengen.
Maandagmiddag is onze dierenarts thuis geweest om hem in zijn eigen omgeving rustig in te laten slapen.
We hebben heel wat meegemaakt met het ventje, meerdere keren gedacht dat het over was voor hem. Een maagtorsie, een daaropvolgende operatie, een tumor op zijn teen die met teen en al verwijderd is, een GVS aanval…. En iedere keer schudde onze Schoffelmans even zijn mooie grote kop en stond weer op, net zo sterk als voorheen.
Maar dit keer had de ouderdom in combinatie met een aantal tumoren de winnende hand.
In november hebben we nog heerlijk met hem kunnen genieten in het mooie Overijssel tijdens zijn (eerste?) vakantie.
Wat hebben wij bijna vier jaar lang van hem genoten. Van zijn streken, van zijn genegenheid en zijn lieve kanten. Puppy’s, katten, ratten, konijnen, vogels…. hij was zo voorzichtig met ze.
Dank je wel Malinios dat wij voor Schoffie hebben mogen zorgen, wij zullen hem missen en nooit vergeten!
Rust zacht lieve oude man, we houden van je!
