Ik ben met Duke kei hard aan het oefenen op het terug komen, nu met bijna 9 maanden zitten er regelmatig bananen in zijn oren. Nu ik er dagelijks heel veel aandacht aan besteed gaat hij echt met sprongen vooruit.
Ik loop hier langs het kanaal, op een gegeven moment moet ik onder de brug door en op dat stuk net 20 meter over het fietspad. Ik laat Duke daar altijd even onaangelijnd volgen. De rest van het kanaal loopt hij los.
Net als ik bij dat punt aankom en Duke naast me heb gevraagd om te volgen, zie ik een man met loslopende labrador te voorschijn komen vanaf de andere kant. Los volgen met een andere hond erbij is nog wel erg lastig, dus ik schuif Duke snel even zijn halsband+riem om zijn nek. Op een andere hond afstuiven op een fietspad lijkt me toch iets minder handig.
Duke blijft netjes volgen, kijkt niet eens naar die labrador (wat vrij uitzonderlijk is), en ineens uit het niets, komt die labrador als een idioot op ons afgestormd. Kei harde gemene grom/blaf, flink borstelend en intimiderend. Echt gewoon super imponerend agressief gedrag. Ik dacht ook echt even, die gaat bijten/aanvallen/knokken! en dat denk ik echt niet snel.
En die eigenaar? "Hij doet niks hoor!" ...
Ik was met stomheid geslagen... hoe kun je dat nou niks noemen? Ik vind dat niet niks, als je hond zwaar agressief op een andere hond af stormt die aangelijnd is en geen kant op kan. Duke reageerde gelukkig niet (nou ja, hij gaf onzekere angstige signalen), bleef bij mij en liep vlot mee toen ik doorliep, maar dus totaal niet reactief. Super fijn gedrag van hem, en ik hoop dat dit zo blijft, maar ja, dit soort incidenten zijn op deze leeftijd nu niet echt bevordelijk om dat zo te houden.
Ik heb iets kunnen uitstamelen van "nou, mijn aangelijnde hond voelt zich bedreigt en kan geen kant op. Dus zou toch wel willen dat u uw hond hier weghaalt."
Ik baal er altijd van dat ik dan nooit adrem kan verzinnen wat ik zeggen moet....
[edit 12-1, 14:42h ] Na de eerste reacties werd me duidelijk dat ik me wat onhandig heb uitgedrukt, waardoor er wat misverstanden kwamen. Daarom wil ik toch nog even iets toevoegen ophelderen, waarin ik niet duidelijk genoeg ben geweest.
Het gaat me niet om de hond en zijn gedrag. It happens, tuurlijk begrijp ik dat, dat gebeurd zelfs regelmatig. Duke misdraagt zich ook wel eens, dat valt nou eenmaal niet altijd te voorkomen. Waar ik me over frustreer is de laconieke houding van die eigenaar. Een beetje laten zien dat hij het zelf ook vervelend vind maakt al dat ik er heel anders over denk. Als hij direct had geprobeerd (al dan niet met succes) zijn hond terug te halen en iets had geroepen van "excuses hoor! Ik heb hem nog niet altijd onder controle", dan was de situatie natuurlijk nog steeds vervelend geweest, maar dan had ik gereageerd met "joh, kan gebeuren!" (Want ook dat komt minimaal wekelijks voor). En was ik vrolijk verder gewandeld. De manier waarop die man die woorden riep was heel loconiek, alsof dergelijk gedrag dood normaal is en dat hij het maar gewoon geaccepteerd heeft en geen zin heeft ermee te dealen. Ik moet maar vertrouwen dat die hond daadwerkelijk niet gaat bijten/knokken...
In die houding zit mijn verbazing en dat heb ik niet helder genoeg geformuleerd. Vandaar deze edit
Oh ja, en... labradors zijn normaal natuurlijk gewoon kei leuk






