Ervaring met Appenzeller

[Annika]

Wij hebben een Entlebucher gehad die denk ik wel redelijk hetzelfde zijn van karakter. Onze hond was voor het gezin fantastisch de kleinkinderen konden er alles mee doen. Buiten huis en met vreemde was hij een ramp.

Mijn vader deed behendigheid met hem maar hij is daar mee moeten stoppen omdat de hond bleef uitvallen naar andere honden. Reu of teef maakte niet uit. Toen mijn zus en ik zelfstandig gingen wonen en we onze eigen honden kregen hebben we ze kennis laten maken als pup met astor en dat ging goed.

Ik had hem voor geen goud willen missen maar gezellig op pad met hem kon absoluut niet. En dat is ook zeker de rede dat ik nu geen Entlebucher meer zou willen. De Entlebuchers en Appenzellers die ik ken zijn allemaal een beetje hetzelfde.

[Maeve]

Ze zijn er vast wel. Zoals er ook teringlijers van Goldens rondlopen en fijnbesnaarde Labs.

Dit is wel het belangrijkste denk ik. Ga uit van het algemene beeld: een serieuze hond, geen allemansvriend en niet altijd even subtiel. Als je dat kan accepteren kan het alleen maar meevallen En pas op dat je niet alles op slechte ervaring gooit wbt de moederhond. Het zal zeker meespelen, maar een Labrador kun je bij wijze van tien keer laten verscheuren door andere honden en ze blijven sociaal terwijl dit soort honden niet zoveel nodig hebben want ze zijn al niet echt fan van hun soortgenoten.

Een ervaring met 1 hond zegt ook niks, hoor. Maar in de overvloed aan minder positieve reacties durf ik wel een klein tegengeluid te laten horen. Ik hoop (en verwacht) niet dat dat dan het enige is wat men uit dit topic oppikt.

Oh ik bedoelde het ook niet als verwijt naar jou toe hoor! Maar meer een algemeen advies voor TS. Ga van het ergste uit, dan kan het alleen maar meevallen

[MissZoef]

Ze zijn er vast wel. Zoals er ook teringlijers van Goldens rondlopen en fijnbesnaarde Labs.

Dit is wel het belangrijkste denk ik. Ga uit van het algemene beeld: een serieuze hond, geen allemansvriend en niet altijd even subtiel. Als je dat kan accepteren kan het alleen maar meevallen En pas op dat je niet alles op slechte ervaring gooit wbt de moederhond. Het zal zeker meespelen, maar een Labrador kun je bij wijze van tien keer laten verscheuren door andere honden en ze blijven sociaal terwijl dit soort honden niet zoveel nodig hebben want ze zijn al niet echt fan van hun soortgenoten.

Goed advies

[DeDiana]

Ik ken er twee en ik vind ze inderdaad serieus, eenkennig en niet uitgesproken gezellig met andere honden of vreemde mensen.
De teef is heel goed opgevoed en doet ook best graag wat met de baas (hoewel ze met het apporteren van balletjes wel een stroomband om heeft anders lost ze nooit van haar leven meer) en is redelijk toegankelijk - als ze je eenmaal kent, komt ze wel even een knuffel halen, vreemde mensen negeert ze. Ze is ontzettend bazig met andere honden, een regelteef en ook allesbehalve subtiel, maar geen uitvaller of vechter. Mila adoreert haar
De reu is een vervelende patser die niet luistert, niet los kan en uitvalt naar andere honden en mensen en die eigenaren hebben er echt hun handen aan vol en volgens mij ook weinig plezier van de hond.
Wat ze duidelijk gemeen hebben is dat ze veel blaffen en dat is echt zo'n zware, harde, doordringende blaf.

Als jullie serieus een hond overwegen, zou ik gewoon beginnen met inventariseren wat jullie leuk vinden bij een hond en kijken wat daar goed bij past. Niet een Appenzeller nemen omdat de schoonouders die toevallig hebben. Ga anders eens naar een show of een clubwandeling om er meer te zien en met eigenaren te praten, zodat je een duidelijker beeld hebt van het ras dan alleen gebaseerd op één hond.

[nomo]

De appenzellers die ik ken zijn ook niet bepaald gezellig vind er echt helemaal niks aan. De enige die ik nog redelijk leuk vind is degene die op een erf rondloopt. Hij is ook niet lief of gezellig, maar hij doet vol overgave zijn 'werk'.
De anderen zijn huishonden en dat zijn gewoon echt geen leuke honden. Verhaal wat Leonie schrijft had ik ook kunnen schrijven. Er loopt hier een die ook regelmatig het park in zijn eentje onveilig maakte en daar liep ik ook met een grote bocht omheen. Die hond heeft nog een keer een loopse lab gedekt. De twee baasjes die bij de lab hoorden werden gebeten toen ze hem weg wilden krijgen Zelfs labje kreeg nog flinke snauw en kon ook gehecht worden. Pups hebben ze niet laten komen... lab x appenzeller from hell vonden ze geen goed idee .
De anderen kunnen niet met andere honden, andere mensen hebben ze ook niks mee en ze hebben een persoonlijke zone ter grootte van een voetbalveld. Zodra je maar iets te dichtbij bent naar hun smaak gaat die bek al open en hangen ze blaffend en grauwend in de lijn

Nou ja, in het kort gezegd, ik hoef alvast geen pup

[*Wolf*]

Wat ik me een beetje afvraag, na al die toch wel negatieve reacties: zijn je schoonouders op de hoogte van de onhebbelijkheden van het ras? Of gaan ze puur af op hun eigen fijne exemplaar? Gezien het feit dat jij niet leek te weten dat het in z'n geheel toch best een lastig ras is, vermoed ik het laatste.

Hebben je schoonouders een wachtlijst? Anders lijkt het me nog helemaal niet eenvoudig om geschikte baasjes te vinden voor de pups, zeker als ze door de fokker niet op de hoogte worden gebracht dat het geen hond voor iedereen is.

[Chihuahua-paws]

Er lopen hier in de omgeving maar twee.
En die zijn beiden reu. En beiden ontzettende knuffelkonten.
Eentje wel heel erg van het niet spelen maar zit geen kwaad in.
De ander juist wel van het spelen met alles en iedereen. Klein hondje Tootsje is gek op zijn baasje een oude man en dat vind hij allemaal prima die hond komt altijd met mij tutten. Wel kan hij wat pittig doen naar andere reuen zal niet alles pikken. Ik weet niet hoe het ras verder is ken alleen die twee. Maar die zijn iig niet zoals de rest omschrijft.

[Pino01]

Ik heb een paar jaar geleden 1 op cursus gehad en wat een rotzak eerste klas. Die beet zijn eigen baas als hij iets moest doen.
En in het dorp loopt er ook 1 wat een sacherijn.
Nee ik zou er niet aan beginnen

[MissZoef]

Wat ik me een beetje afvraag, na al die toch wel negatieve reacties: zijn je schoonouders op de hoogte van de onhebbelijkheden van het ras? Of gaan ze puur af op hun eigen fijne exemplaar? Gezien het feit dat jij niet leek te weten dat het in z'n geheel toch best een lastig ras is, vermoed ik het laatste.

Hebben je schoonouders een wachtlijst? Anders lijkt het me nog helemaal niet eenvoudig om geschikte baasjes te vinden voor de pups, zeker als ze door de fokker niet op de hoogte worden gebracht dat het geen hond voor iedereen is.

Ik weet dat het een moeilijk ras is. Ik hoor er vaker meer over. Echter het viel me met deze echt zo mee (met wat ik er over hoor). En alles wat jullie beschrijven herken ik wel in de hond terug. (Doordringende blaf, duidelijke grenzen, vreemden en andere honden zijn geen feest), maar ik vind haar wel een leuke hond en daarom overweeg ik het toch. Ik vraag naar meningen van andere om erachter te komen of ze over het algemeen zo zijn.
Het is wel zo dat ik er nog sterkte twijfels bij heb. Maar ik roep ook niet gelijk nee

Nee geen wachtlijst

Sent from my SM-G925F using Tapatalk

[bouvierpoedel]

Ik vind het humorloze blafkonten met een licht agressief trekje.
Aan mij heb je dus niet zoveel qua positieve punten

hahah duidelijke taal geeft niet hoor, ik vroeg specifiek om beiden. Anders wordt het zo'n eenzijdig beeld

Nou ja, volgens mij zijn ze best intelligent en kunnen ze oud worden. Ik heb ook al niks met die enge steile achterhandjes van ze. Ben op de show trouwens ooit een chocoladebruine tegengekomen, dit als curiositeit.

Zeker een Afrikaans inportje.

[bouvierpoedel]

Weet iemand trouwens waarom die achterpoten zo eng steil zijn bij dit ras?

Berg op en af gaat beter met een paar steile poten dan met veel hoeking waar je de kracht in verliest.

[bouvierpoedel]

Het zit er dik in dat het karakter op die van de moeder lijkt.

In alle nesten die ik heb gefokt, heb ik maar twee keer een karakter als dat van moeder gekregen. De rest was allemaal anders.
Dus je op voorhand rijk rekenen op basis van het karakter van de moeder lijkt me niet zo verstandig. Uitgaan van wat gangbaar is in het ras lijkt me zinvoller, en Appenzellers zijn nou eenmaal niet de clowntjes van de hondenwereld.

Je was mij voor.
Nesten bestaan hoofdzakelijk uit verschillende karaktertjes , blijft in principe een roedelbeest van nature en een roedel kan niet overleven met allemaal dezelfde karaktertjes.

[bouvierpoedel]

Ach wat voor de 1 een ramp kan zijn kan voor de ander een droom zijn.
Geloof dat je niet alleen naar het ras op zich moet kijken maar ook hoe jullie sociale leven , gezin in elkaar zit en wat je verwachtingspatroon is .Of je graag wandeld en het leuk vind met andere hondeneigenaren op te trekken.
Heb je een buiten waar die hond zich een beetje als ras kan gedragen. Moet je vaak opppas inschakelen want er van uit gaan dat jouw hond zo geaccepteerd word bij ma om en in huis is geen zekerheid.
Komen er veel mensen over de vloer zoals huishoudelijke en zorghulp of vrienden die zomaar binnen vallen zonder kloppen.
Heb je kinderen en komen er vriendjes over de vloer.
Kun je zo'n hond aan en waarderen om wat hij is en ook op de lange termijn.

[laeken]

Een appenzeller is een fantastische hond. Dat is mijn mening. Ze zijn super degelijk dus hebben eigenlijk niet vaak wat medisch. Ze lopen als een zonnetje en ook op het gebied van hun poten zitten ze mooi stevig in elkaar. Dan het karakter. Dat is super rechtlijnig. Ik vind dat fantastisch. Een appenzeller houdt van je en daarmee is het gezegd. Hij zal protesteren als het hem niet bevalt met gebrommel. Hij zal als jij de leiding niet kan nemen op straat ook gaan brommelen, grommelen en blaffen. Maar dat heeft wel alles te maken met of jij een appenzeller baasje bent of een hond nam en te maken kreeg met de appenzeller terwijl je een golden retriever had moeten nemen.

Hier waar ik woon zijn appenzellers in de mode. Ik ken er een paar. De leukste en meteen de meest mopperende is een reu. Hij is groot, stoer en dwars van karakter. Maar hij doet echt niks hoor. Ik kom hem wel eens tegen met mijn kleine keffertje en dat gaat prima. Meneer ruikt, is beleefd naar mijn hondje en naar mij maar daar is ook alles mee gezegd.

Deze honden moet je alleen nemen als je vrijstaand woont en een beetje een erf hebt met een lekker hekwerk. Deze honden moet je niet nemen in een rijtjeshuis in een woonwijkje vol honden want dan aarden deze honden niet. Als ze geen vrijheid mogen ervaren in de grote tuin en dus niet zichzelf mogen zijn dan gaan ze problemen geven.

Vaak willen appenzellers lang en veel in de tuin liggen, kijken naar wat er voorbij komt en soms ook even blaffen naar wat er voorbij komt. Dat doen ze hier allemaal. Ze liggen bij boeren en vrijstaande huizen. En ze liggen bijna allemaal een paar uur per dag buiten. Dat willen deze honden gewoon graag. Dat is hun taak. Dus ga er niet mee klooien op hondensport en denken dat je met een appenzeller behendigheid moet gaan doen. Er zal er vast een tussen zitten die dat leuk vindt maar de meeste appenzellers zijn daar veel te eigengereid voor.

Wandelen vinden ze heerlijk. Kan niet ver en lang genoeg zijn in de natuur. Niet in de stad De stad is gewoon niet waar ze horen en daar krijgen ze dus stress van. Daarom blaffen ze vaak zoveel. Op het platteland valt dat heel erg mee. Hier blaffen de appenzellers niet veel. Ze vallen geen honden aan, bewaken wel hun tuinen en ze vallen niet uit op straat. Maar ze wandelen er hier elke dag meer dan 2 uur mee en ze doet heel veel aan het zijn van de baas. Toch mopperen de honden nog hoor. Als zij zegt meelopen dan brommelen en sputteren ze heel erg. En als ze ze mee trekt dan blaffen ze een paar keer uit protest. Je moet er van houden maar dan heb je ook wat. Een super goede waakhond die heel erg trouw is. Niet weg loopt en als je het goed speelt ook heel erg stabiel is van karakter. Ik vind ze mooi. Als ik ooit een waakhond nodig heb dan zou ik dit ras best overwegen. Oogt vriendelijk, niet te groot maar staat zeker zijn mannetje. En dat moet je ze ook geven. Geen tuin of platje kan wat mij betreft echt niet. Buiten leven is wat dit ras hoort te doen.

[Lothian]

Ik ken er één. Onzeker type, erg waaks, schroomt niet om vreemden te bijten.

[*Esther]

Verschillende Appenzellers op les gehad en ik deel de mening dat het blafgrage "alleen op de wereld" types zijn. Geen aanrader wat mij betreft. Gister toevallig een gesprek gehad met een mevrouw die helemaal idolaat was van haar Appenzeller en die was bijna 16 geworden. Zijn eigen bedachte taak was om de kippen niet verder in de tuin te laten komen dan een borderrand maar de hond ging ook heel actief en loslopend mee hardlopen. Ze was nog steeds lyrisch over deze hond. Een dierenarts die ook aan dezelfde lunchtafel zat en dit verhaal ook aanhoorde, deelde mijn mening en vond verder dat het absoluut geen honden zijn voor beginners.

[MissZoef]

Dankjewel voor jullie reacties!


Sent from my iPad using Tapatalk

[Nicoline]

Een vriendin van mij heeft er eentje en begint er geloof ik niet nog een keer aan. Hij is nu wat ouder en iets rustiger, maar tot voor kort accepteerde hij absoluut niemand buiten de mensen die hij van pup af aan kent. In huis sowieso niet, bij elke vorm van bezoek moet hij in de studeerkamer, heeft het zelfs gepresteerd om door zn muilkorf heen iemand bij dr broekspijp te pakken en de trap af te trekken :-/ Komt ook nog bij dat hij niet te corrigeren is ook niet door eigen gezin, die gaat gewoon de discussie aan en heeft zn eigen baas ook wel eens flink te pakken gehad. De enige manier om verkeerd gedrag om te buigen was afleiden, maar een simpele "nee" kan al genoeg zijn om hem kwaad te maken. Vorig jaar was voor het eerst na zo'n 10 jaar dat hij mij in zijn huis accepteerde zonder muilkorf om, en dat ik hem kon aaien. Ze zijn natuurlijk wel gek op hem, en hij zal wel een extreem geval zijn, maar bij een volgende hond komt er toch een ander ras denk ik

[h a n s]

Mijn zoon heeft er eentje; een reu. Een lief beest (ja echt!) met inderdaad; patsertrekjes. Kan met de meeste honden, maar heeft een baas nodig die zeer consequent is en er voor zorgt dat hij zijn plaats weet. Met de 2 kinderen gaat ook prima samen dus ik denk dat het wel kan als huishond maar dat het afhankelijk is van de persoonlijkheid van de hond en dat je het moet treffen. Persoonlijk zou ik nooit een Appenzeller nemen.

[Thomas]

Alle appenzellers die ik ken zijn enórm eenkennig en waaks, maar met vooral een lage bijtdrempel. Bij ééntje moesten we zelfs met sluizen en luiken werken, omdat we niet in de buurt konden komen. Die hond is inmiddels overleden, maar ze hebben wel een nieuwe Appenzeller genomen.
Tja, je kunt er van zeggen wat je wil, maar waken kon ze.

Als je een zelfstandige erfhond zoekt vind ik dit ras heel geschikt, eigenlijk.
Maar zoek je dit niet, of zoek je naast erfhond ook nog iets anders in een hond, dan zou ik niet voor een Appenzeller gaan. Ik snap dat het al lastiger wordt om nee te zeggen tegen familie naarmate het dichterbij komt, maar probeer dat niet mee te laten spelen in je keuze.

[MissZoef]

Wij zien er waarschijnlijk vanaf. Ik heb niet zo'n probleem met de 'verkeerde' gedragingen die deze honden vaak hebben, maar het zit me ergens toch niet helemaal niet lekker. En dan kan ik het beter niet doen. Ga er niet voor de volle 100% voor als het ware. Dank voor jullie input.

Sent from my SM-G925F using Tapatalk