Je eerste eigen hond, hoe ging dat?

[hakunamatata]

Je woont op jezelf en dan is het zover, je eerste eigen hond!

Misschien woonde je al jaren op jezelf en heb je er tijden over nagedacht, alles uitgezocht en gewacht tot 'het goede moment'. Misschien woonde je pas net op jezelf, was je nog student en kwam die hond eigenlijk heel impulsief. Was je voorbereid of totaal niet? Heb je de hond zorgvuldig uitgezocht of zomaar eentje gekozen? Is het goed uitgepakt of had je het beter anders kunnen doen? Zag je veel beren op de weg of kon je de wereld wel aan? En ga zo maar door.

Er is een moment dat die eerste eigen hond kwam. Nu ben ik heel erg benieuwd, hoe ging dat bij jullie?

[noekie]

Ik woonde nog thuis; liep stage in het asiel van Amsterdam en nam regelmatig honden mee voor een weekendje bij ons thuis.
En toen kwam er een pup van ongeveer 12 weken binnen; gevonden op de albert kuip en heel bang.
Die ging die avond lekker mee naar huis omdat hij zo bang was.
1 avond werden er 2 en 3 enz. Mijn moeder wilde absoluut geen hond in huis.
Zij was op vakantie; pup was onderhand al een week mee naar huis.
Tijdens telefoongesprek zei ze dat ze geen hond wilde en hij mocht absoluut niet blijven en dus heb ik boos opgehangen
Ze heeft toen gezegd dat ik hem op proef mocht maar zelf alles moest doen; dat was geen probleem want uitlaten ed is niet aan mijn moeder besteed en dus werd Scooby mijn eerste hond.

[Hilly45]

Ik heb wel tien jaar verlangd naar een hond, maar ik vond mezelf nog niet stabiel genoeg voor een hond. In 2005 heb ik het aangedurfd en kwam Sam. Ik had me er wel goed op voorbereid, ik werkte nog op een school en had heel veel overgewerkt, waardoor ik voor aanvang van de zomervakantie 2 weken extra kon opnemen en aan het eind van de zomervakantie ook, zodat ik 10 weken vrij was. Echt een zaligheid.

[Melissa]

Dat was ruim 9 jaar geleden.....
Ik woonde nog thuis. We hadden altijd herders gehad. Na een jaar zonder hond te hebben gezeten waren zuslief en ik er wel klaar mee.
We gingen op zoek naar een hond.
Ouders hadden al een paar keer laten weten dat ALS er een hond kwam, er absoluut geen grote hond kwam... Helder.. Zuslief en ik hadden ambities richting agillity en gingen opzoek naar een snel en klein hondje. Na een korte zoektocht was daar ons kleine witte monstertje Diesel. Mams ging mee en we gingen een durp verderop op de boerderie een pupje halen.
Eenmaal thuis vond pa het helemaal niks, zo'n klein wit ding...... maar het bloed kruipt waar het niet gaan kan. Pa ging ondertussen op zoek naar ( zoals hij dat noemde ) een echte hond.
Via via gewezen op een fokker met herderpups uit een leuke combinatie. Pups moesten nog geboren worden, maar pa ging alvast kennis maken.... Pa was razend enthousiast. Een aantal weken later toen de pups geboren waren zijn we met het hele gezin wezen kijken en ja hoor.... we waren om...
Ruim 3 maanden na de komst van Diesel was daar ook Cenzo.

[Nobbygaard]

Ik heb altijd een hond gewild maar door een te druk leven paste het niet en ging het ook niet vanwege onze kat die een hekel aan honden had en ze ook echt aanviel. In 2011 toen onze dochter een jaar oud was, ik tijd had en de kat overleden was ben ik gaan rondsnuffelen. Ik wilde perse een oude herplaatser, zoals bijna al onze dieren bij ons zijn gekomen. Op marktplaats werd ik verliefd en heb ik een hele grote gok gemaakt met Dora onze jack russel. Maar nog nooit spijt van deze beslissing gehad. Manlief die niets met honden had was na zeer korte tijd ook overstag voor de hondenliefde.

[Caro.]

Vroeger thuis hebben we altijd een hond gehad, dus toen ik het huis uitging - ik was 19 jaar - wist ik al snel dat
ik een hond wilde, maar de omstandigheden waren er nog niet naar.
Toen ik 21 jaar was kon het wel en ik wist het al: ik wilde een Boomer reutje
Oké, het plaatselijke asiel gebeld (was in '88 en meer een vervallen boerderij dan asiel) en gevraagd naar een
Boomer reutje. Ze hadden wel een Boomer, maar het was een teefje... nou ja, ook goed.

Dus wij erheen en toen haalden ze haar tevoorschijn... ehhh het was allerminst een Boomertje, maar een kruising
Rottweiler
Maar wat een mager lief scharminkel en hoppa daar ging Nouschka mee naar huis waar we direct het eerste
probleem al hadden, want ze kon geen trappenlopen en ze moest op een trap op naar onze maisonette woning.

Afijn, ze was ongeveer 1.5 jaar toen we haar kregen en is op 12.5 jarige leeftijd in 1999 in mijn armen overleden.

Dus weinig doordacht, totaal niet wat ik voor ogen had qua ras of geslacht, maar we hebben er een geweldige
hond aan gehad en zo is dus ook mijn voorliefde voor de Rottweiler ontstaan.

Rechts op de foto het hondje van mijn moeder, links mijn 'Boomer' (haha kruising Rottweiler dus) Nouschka:

[-Saskia-]

We hadden als gezin al een berner sennen die we volwassen en al helemaal opgevoed in huis kregen. Lief dier maar ik had al vrij snel door dat dat niet mijn type hond is. Ik wilde hondensporten beoefenen, kilometerslange wandelingen maken en ik wilde vooral eentje waar de gedrevenheid vanaf spat. Ik heb een tijdje gekeken naar asielhonden maar keer op keer hoorden we dat de hond al weg was. Tijdens een bezoek aan het asiel vond ik precies wat ik zocht: een laekense herder kruising. Beetje kijken naar de resterende honden en je raadt het al, op weg naar het onthaal adopteert iemand net die hond.

Ik werd ongeduldig en zonder grondig vooronderzoek te verrichten reageerde ik op een advertentie met border collie pupjes. Broodfokker uiteraard. Maar dat pupje in mijn armen ging mee.

Ik vond het vrij stresserend zo'n eerste pup. Veel te snel willen gaan met het alleen laten en dus kreeg hij verlatingsangst. Huilen en slopen alom. Hij was pas met z'n acht maand zindelijk. En ik had de neiging teveel druk te zetten tijdens het trainen, hij klapte dan dicht.

Nu zeven jaar later is het een droomhond. Ik heb me toen zoveel zorgen gemaakt om dingen die een paar maanden later verleden tijd waren. Had ik maar meer genoten van die puppytijd.
Ik heb er wel uit geleerd wat je niet moet doen bij een kersverse pup, ook belangrijk

[Veronique & Kyra]

Altijd opgegroeid met honden en het was voor mij ook duidelijk dat er ook een eigen hond zou komen zodra het kon.

Toen ik uit huis ging heb ik eerst een jaartje op een appartement gewoond waar honden liever niet welkom waren en icm werk niet de meest ideale oplossing.
Wel ben ik me toen al gaan verdiepen ik wat voor hond we later zouden willen. Gelezen, fokkers benaderd, gaan kennismaken met de fokker.

Voor ons was het toen al duidelijk van welke fokker onze eerste hond zou komen. Toen we concrete verhuisplannen hadden zijn we toen ook op de lijst gekomen voor een pup. In augustus verhuisd en eind september werd ze geboren.

Nooit spijt van gehad

[Paisley]

Zeg, heb jij misschien.... plannen?

[Stapper]

Ik leerde mijn a.s man kennen en gaf aan "kinderen weet ik nog niet maar als je geen hond wil kan je het vergeten". uiteindelijk (wilde we toch) kinderen en "joepie dan kon er ook een hond komen. Eerst kwam er 1 kind (ging bijna fout) waardoor onze carriere wensen wijzigde en toen een puppie, dit ging fout na nog een kind en wachten een puppie en wachten (als dit fout gaat nooit meer gaat het goed)

[samantha!]

Ik had geen huis, ik had helemaal niets behalve een uit de hand gelopen straatleven in mn uppie
En toch heb ik (met geleend geld) Macho gekocht.
Niets uitgezocht, ik wilde gewoon een maatje en ik ging naar de eerste de beste boer die ze te koop had, als arme sloeber kreeg ik nog korting ook
En toen was hij er dus en ik heb geen seconde spijt gehad, we hebben zoveel meegemaakt samen en onze band samen is geweldig.
Hij had als pup dus geen stabiele "thuisbasis" maar daar heeft hij niets onder geleden, het is de meest stabiele hond die ik ken, geen enkele spijt dus.

[hakunamatata]

Schitterend die verhalen, zo verschillend ook allemaal!

Caro. niet echt en boomertje inderdaad
Samantha, bijzondere manier waarop Macho in je leven kwam. Maar zo zie je maar, ook dan kan het juist heel goed gaan en de band die je dan samen hebt

[hakunamatata]

Zeg, heb jij misschien.... plannen?

Maybe..


Zelf ben ik dus zo'n tobber en zie ik altijd zoveel beren op de weg. Toen ik op kamers woonde en het allemaal ging qua kamer en huisgenoten etc toen heb ik gekozen om een kat te nemen. Heel lang over nagedacht en ook heel bewust voor gekozen. Alles uitgedacht zoals kosten en ook dat ik niet op buitenlandse stage zou kunnen. Het ging fantastisch met die kat en daarna met de andere katten ook. Nu alleen met een hond nóg meer beren op de weg. Bewust van de zomer opvanghond Sion genomen, dat was al een hele grote stap. Jeetje, wat zag ik toen ook veel beren, terwijl het gewoon zo onwijs goed ging en ik best weet wat ik doe met een hond. Maar de stap naar een echt eigen hond..

[RedPassion]

Wat een leuk topic, al die verschillende verhalen.

Ik heb Pim vrij impulsief gekocht. Wel bij mijn ouders altijd honden gehad en als ik 'groot' was wilde ik zeker weer honden maar op dat moment woonde ik heel klein, waren huisdieren daar niet toegestaan (en de huisbaas woonde onder mijn appartementje) en was de richting in mijn leven heel onduidelijk en dus niks stabiel.
Vrienden van me, waar op dat moment mijn paard stond, hadden al een Kelpie en kregen er een pup bij. Omdat de fokster op vakantie was en 1 pup nog niet geplaatst was logeerde hij ook een weekje bij hen. Dat was Pim dus. Ik zag hem die week dagelijks. Heel leuk, maar het kon gewoon niet... En toen kwam de dag waarop hij weer opgehaald zou worden. Die vrienden en ik zagen daar zo tegenop en toen ze zeiden 'neem jij hem dan gewoon' heb ik ook niet meer getwijfeld. Ik had op dat moment net een relatie met mijn inmiddels man en die heeft wel 100 keer gezegd hoe onverstandig het was. Gelukkig had hij toen nog geen inspraak. (En nu nog steeds maar een beetje.)
Nooit spijt van gehad, die hond bracht stabiliteit en vreugde en leven.

[welshwitch]

Wij woonden net 2 jaar samen toen vriendlief zei dat hij wel graag een hondje wilde, een Jack Russell om precies te zijn.
Ik ben van huis uit een kattenmens en we hadden er op dat moment 3 in huis. Mijn ervaring met Jack Russells was ook niet de beste, kennissen van mij hadden er 3 en een boxer en als je daar binnen kwam had je de Russells aan je broek en de boxer om je nek.
Dus hond prima, maar we gaan op cursus!
Zo geschiedde, tussen de broodfokkers op marktplaats een prima "hobbyfokker" gevonden en Tommy opgehaald (we hebben nog steeds contact met die mensen en ze vinden het geweldig om hem te kunnen volgen). Nooit spijt van gehad en we hebben veel plezier met en van hem.

[RedPassion]

Zeg, heb jij misschien.... plannen?

Maybe..


Zelf ben ik dus zo'n tobber en zie ik altijd zoveel beren op de weg. Toen ik op kamers woonde en het allemaal ging qua kamer en huisgenoten etc toen heb ik gekozen om een kat te nemen. Heel lang over nagedacht en ook heel bewust voor gekozen. Alles uitgedacht zoals kosten en ook dat ik niet op buitenlandse stage zou kunnen. Het ging fantastisch met die kat en daarna met de andere katten ook. Nu alleen met een hond nóg meer beren op de weg. Bewust van de zomer opvanghond Sion genomen, dat was al een hele grote stap. Jeetje, wat zag ik toen ook veel beren, terwijl het gewoon zo onwijs goed ging en ik best weet wat ik doe met een hond. Maar de stap naar een echt eigen hond..

Ik ben -ondanks mijn eigen verhaal hier boven- helemaal voor doordacht en weloverwogen huisdieren nemen. Het zou een hoop leed schelen als meer mensen dat zouden doen. Maar met wat ik zoal van jou heb gelezen zou ik zeggen; neem je eigen onderschrift ter harte.

[Leonie.]

Ik was extreem voorbereid. Uitgebreid in rassen verdiept, half jaar op de wachtlijst, hele boekenkast gelezen. En toch was het een hele zware tijd, met zo'n hyperpup en alles in mijn eentje doen. Ik zei dat ik nooit meer een pup zou nemen. Maar over een paar maanden loopt er hier nog eentje rond

[Brindlecardi]

Leuk topic!

Apple is mijn eerste eigen hond. Ik wilde al jaren mijn eigen hond, maar we hadden honden thuis dus dat was niet zozeer nodig.
Op een gegeven moment mocht ik wel op zoek. Ik ben toen bij een ontzettende leuk DH-combinatie uitgekomen. Stabiele en sociale moeder en vader. Helaas was juist de pup die ik zou krijgen achteraf niet gezond, en is ze door de fokker ingeslapen met 8 weken.
Dat was dus wel een flink balen. (alles was al in huis, naam bedacht etc.)
Na een tijdje toch weer gaan verdiepen in rassen, en toen ook uitgekomen bij de corgi. Daar heb ik toen voor op de lijst gestaan bij een fokker, alleen de enige eis was dat een teef zou zijn. Geen teefjes dus
Ik was wel even klaar met 'pups', en zodoende op het idee gekomen te beginnen met een oudere, kleine herplaatser.
We zijn toen een FB gaan halen van 8 jaar oud. Zou allemaal goed zijn, heel sociale hond etc.
Helaas vloog ze eigenlijk direct Ben naar de keel. En laat Ben nou normaal naar teven heel erg tolerant zijn, maar een hond die hem naar de keel vliegt, reu of teef, dat werkt niet. Via het forum is zij toen gelukkig snel bij een opvang adres gekomen. (fokker wilde haar onder geen beding terug hebben )

Ik denk toch zeker wel een jaar na dit alles, ben ik eigenlijk met mijn vriend bij een corgi fokker gaan kijken, om te zien of het ras hem ook aansprak.
Daar bleek toen ook een nestje te zijn, en nog 3 pups beschikbaar. Qua tijd kwam het heel erg goed, woonde toen ook samen, dus pupje hoefde ook niet op te groeien met Ben. De moeder en de vader sprak ons ook aan qua karakter.
Toen zijn we dus ook een paar weken later Apple gaan halen
Tot op de dag vandaag uiteraard geen spijt. Het was ondanks dat het vrij snel besloten is uiteindelijk, voor mij dus zeker geen impuls beslissing geweest.

Ik ben zelf ook een enorme twijfelkont met dingen, ik speel ook vaak met de gedachte er nog een hond bij te nemen, maar dan is er altijd een klein stemmetje dat zegt, 'ja maar....' Dus tot op heden nog geen tweede hond.

Ik zou als je zelf nadenkt over het nemen van een hond, echt eens goed bij jezelf te rade gaan wat er nou eigenlijk op tegen zou zijn om het wel te doen. Zijn het financiën? Kijk dan of je iemand om je heen hebt die je zou kunnen/willen steunen in geval van nood. Gaat het om tijd? Kijk dan of je je prettig voelt bij bijvoorbeeld een HUS. Pas je ras ook aan op wat je kan bieden.
Kan je bijvoorbeeld niet 3 dagen in de week sporten met de hond, kies dan gewoon een hond die dat niet nodig heeft. Heb je een ruime tuin? Kies dan een hond die je daar blij mee maakt. (bijvoorbeeld)

[hakunamatata]

Leuk topic!
Ik zou als je zelf nadenkt over het nemen van een hond, echt eens goed bij jezelf te rade gaan wat er nou eigenlijk op tegen zou zijn om het wel te doen. Zijn het financiën? Kijk dan of je iemand om je heen hebt die je zou kunnen/willen steunen in geval van nood. Gaat het om tijd? Kijk dan of je je prettig voelt bij bijvoorbeeld een HUS. Pas je ras ook aan op wat je kan bieden.
Kan je bijvoorbeeld niet 3 dagen in de week sporten met de hond, kies dan gewoon een hond die dat niet nodig heeft. Heb je een ruime tuin? Kies dan een hond die je daar blij mee maakt. (bijvoorbeeld)

Dankjewel! Het leek me ook echt heel leuk om te horen hoe dat bij iedereen ging

En ik wilde niet dat dit topic over mijn twijfelkonterij ging, maar ik zal toch even reageren
Zelf weet ik eigenlijk precies wat ik kan bieden en wat bij mij past etc. Ik ben heel blij met de keuze eerst een opvanghond te nemen. Dat heeft heel veel twijfels al weggenomen, zoals of mijn katten het wel zouden kunnen handelen zonder teveel stress en of ik überhaupt de zorg voor een hond zou kunnen dragen ivm gezondheid. Beide zijn heel positief uitgepakt. Financiële achtervang heb ik, als nodig willen mijn ouders wel voorschieten, ook al hebben zij totaal niks met mijn dieren. Teveel alleen thuis nu of in de toekomst zal vrijwel niet aan de orde zijn, omdat ik lichamelijk nooit meer dan parttime zou kunnen werken. Qua ras ben ik juist van een kruising en bij voorkeur een wat ouder hondje dat weinig meer moet maar nog wel wat kan, ook weer vanwege mijn eigen gezondheid en omdat ik daar juist ook een zwak voor heb de oudjes. Qua formaat kleiner maar niet formaat chihuahua, o.a. zodat ik die wel de trappen kan tillen en makkelijker mee te nemen is. Wat uiterlijk betreft heb ik wel zo mijn voorkeuren, maar eigenlijk doen die er bij mij totaal niet toe, als de klik er is dan is het goed. Eigenlijk zijn al mijn eigen bezwaren dus vrij makkelijk te ontkrachten en zijn om die enkele dingetjes die misschien net wat minder handig kunnen zijn wel een mouw aan te passen. De periode dat opvanghond Sion hier was is uiteindelijk een van voor mijn gezondheid beste periodes geweest de afgelopen paar jaar. Ik genoot van de wandelingen, had verplicht ritme, moest meer mijn dag plannen, ging super met de katten.. En toch hè, toch twijfelen. En dan heb nu ook nog eens een hondje gespot die aan het perfecte plaatje voldoet, qua álles

[[Sandra]]

Ik werkte vanuit huis en wilde wel een hond om mezelf naar buiten te 'dwingen', maar omdat ik toen in een appartementencomplex woonde, wilde ik dat niet (al hadden andere bewoners er wel een hond). Vriend overleed, ik kon een huis met een tuin krijgen, en daar kreeg ik inbraak. Toen zeiden mensen tegen me: je moet een hond nemen. Verrek, dacht ik, dat kan nu veel gemakkelijker.
Omdat mijn vriend en ik destijds ooit een koppeltje Engelse bulldogs wilden, ben ik aanvankelijk daarop gaan zoeken (zonder me toen nog bewust te zijn van de problemen van dat ras), en ik wilde wel graag een pup. Maar die vond ik nogal duur. Tot ik een oepsnestje op Marktplaats tegenkwam. Moeder was een EB en vader een maltezer en ineens lagen daar op een ochtend die pupjes. De mensen die aanvankelijk voor 'mijn' reutje gingen, waren niet meer komen opdagen en zo viel Otto mij toe. Hij heeft de bouw en veel van het karakter van de EB, maar een heerlijk hondje is het

[runninggirl]

Mijn vriend en ik waren verhuisd vanuit een klein appartement naar een huis met tuin. Dus vonden we dat er wel plek was voor een hond.
We waren helemaal verliefd op een hond die vlakbij ons woonde, dat bleek Rhodin de Catahoula van Gaby hier te zijn. Haar een bericht gestuurd, later naar een fokker helemaal in Limburg geweest. Maar het bleek het niet voor ons te zijn. Asielen afgezocht maar geen klik gehad met de honden die er zaten. Op internet gezocht en daar kwamen we twee honden tegen die ons aanspraken. Van de eerste (stichtinghond) kregen we geen bericht terug. Dus de tweede hebben we toen contact over opgenomen en dat was Jura. Die kwam een paar week later uit Spanje overvliegen.
We waren niet goed voorbereidt in de zin van buitenlandse honden problematiek, maar we hadden genoeg tijd en liefde. Jura bleek een heel pittige hond te zijn die eigenlijk niet zo geschikt is voor het leven in de stad. Dus we hebben veel moeten leren en aanpassen door haar. Het was wel echt een vuurdoop, maar ik heb het er graag voor over gehad.

[80564M]

We woonden al een tijd samen toen we gingen trouwen. Tijd later liepen we samen met de buren - nadat we op de boulevard hadden gegeten - terug naar huis. En vroeg buuf toen "willen jullie nu ook kinderen?". En mijn antwoord was heel snel en impulsief: "Nee, wij willen honden!" Maar goed kon niet, want beiden full-time aan het werk. Haar reactie was even spontaan "O, maar ik wil wel 2 dagen in de week op een lease-hond passen hoor!"

Zelf altijd honden gehad, maar ze liep nu tegen de zestig of wilde geen eigen hond meer. Tijd over doorgekletst en ik zag het eigenlijk helemaal zitten. We konden allebei best 1 dag thuis werken (deden we al), en die 5e dag in de week zouden we wel zien. Om en om een halve dag vrij nemen ofzo. Volgende dag zou ik voor een reunie van de lagere school naar de Achterhoek reizen en bij mijn ouders overnachten. En 's ochtends in de Telegraaf viel mijn oog op een nestje pups die bij mijn ouders in de buurt te koop werd aangeboden.
Heel fout. Geen broodfokker, maar een man van 85 die graag nog iets om handen had. Alleen was sla-plantjes kweken een betere hobby geweest. Maar goed, Sam was er en we waren heel blij met hem. Toen hij 10 maanden later verongelukte wilde ik dan ook persé terug naar die zelfde boer. Die gaf ons ook nog 100 euro korting

[Sanner]

Leuk om te lezen allemaal.

Mijn eerste eigen hond is Jamie, ik was 19 en woonde nog thuis toen Jamie bij mij kwam wonen. Thuis hadden we altijd meerdere honden maar mijn ouders waren pas gescheiden, één hond bleef thuis en één ging met mijn vader mee. Één hond is het net niet dus mocht ik (na een klein beetje zeuren) al gauw mijn eigen hondje van mijn moeder. Ik wilde graag een klein hondje die ik overal mee naartoe kon nemen, eigenlijk wilde ik een cavalier maar na wat googlen had ik al gauw door dat dat geen beste keus bleek te zijn. Was eigenlijk niet per se op zoek naar een chihuahua maar ik zag de foto van Jamie en toen waren we (mijn moeder ook!) gelijk verliefd. Mijn moeder werkte veel en ik ging gewoon naar school dus Jamie heeft ook veel tijd bij mijn opa en oma doorgebracht. Na een jaar kwam Kiwi, ook toen woonde ik nog thuis maar ik was toen wel klaar met school en had een baan bij een dierenpension waar ze mee naartoe konden.

[TessaThomas]

Tessa is onze eerste eigen hond. We waren al een tijd bezig met alles uitzoeken, maar dat we een Duitse Herder wilde was zeker. We woonden toen nog bij mijn schoonouders, mijn schoonmoeder was niet zo enthousiast, mijn schoonvader wel. Omdat zij een Berner reu hadden, wilden wij graag een teefje. Grotere kans dat het zou klikken. We waren aan het rondkijken naar een volwassen herplaatser, maar werden bij alle fokkers en bij verschillende asiels afgewezen. Te jong, te onervaren. Toen kregen we ons eigen appartementje, gingen nog een week op vakantie en daarna was het appartement binnen een week klaar qua klussen. Nog steeds druk aan het rondkijken, tot ik Tessa zag op een site van een asiel. Mailtje gestuurd, maar geen antwoord, de volgende ochtend gebeld en gaan rijden.

In principe niet helemaal wat we zochten en we wilden eigenlijk een paar keer kijken, maar dat is niet helemaal gelukt. Zo gingen we dus na 1 keer kijken terug naar Nederland met een hond, terwijl we nog geen spullen hadden(alleen een bench die we gekregen hadden). Ja, een oude halsband en riem. Dus naar huis gereden, kennis laten maken met Thomas en toen snel wat dingen gaan halen.

Achteraf niet de beste keuze, het is een lastige hond met andere honden, maar aan de andere kant is ze super makkelijk. Kon eigenlijk meteen alleen thuis blijven (hoefde alleen niet), vreselijk lief en ze heeft ons een hoop geleerd. En het was makkelijk, vriend werkt fulltime en ik studeerde nog met weinig contact uren.

[lucie]

Ik wilde pas aan een hond beginnen als ik niet meer zou werken. Omdat we al aan het begin van mijn carrière emigratieplannen hadden, hoefde ik gelukkig niet tot mijn pensioen te wachten . De tussenliggende jaren gebruikte ik om me goed in te lezen in hondengedrag en opvoeding, oa hier op dit forum. Ik had niet echt een voorkeur voor een ras, al vond ik herders altijd wel erg mooi. Wat ik wel wist, is dat ik een herplaatser wilde. Principe kwestie. En nog steeds.

Toen ik dan eindelijk mocht, 12 jaar geleden, ben ik het internet af gaan speuren. We hadden ons oog laten vallen op een leuke kruising, maar bij het asiel aangekomen, was ie al weg. Er was nog wel een Golden Retriever, die al een paar keer geplaatst was geweest maar wegens agressie problemen weer teruggebracht. Allemaal de schuld van de eigenaren volgens het asiel en wij konden ons niet voorstellen dat zo'n lieverd agressief zou zijn . Om een heel lang verhaal kort te maken: na 3 maanden konden we hem echt niet meer houden. Alle stoppen waren bij hem doorgeslagen en mijn man, toch echt geen klein ventje, heeft hem diverse malen van zich af moeten slaan. Toen hij hem naar de keel was gevlogen, was het genoeg geweest En nog was het met pijn in ons hart want we hadden ontzettend veel tijd en liefde in dat beest gestoken. Waarschijnlijk hadden we met een broodfok product te maken gehad, waar aardig wat steekjes bij los zaten.

Ondanks deze zeer nare ervaring, ging het bij mij toch al snel weer kriebelen. Ik had het gevoel dat als we het niet snel nog eens zouden proberen, de drempel steeds hoger zou worden. Gehinderd door geen enkel vooroordeel over rassen, gingen we naar een ander asiel voor een lieve MHxDH teef. Nog geen 3 jaar, was ook zij al 5 keer van eigenaar gewisseld . De laatste was een autosloperij die haar puppies had laten baren en vervolgens gedumpt wegens te lief
Het beest was duidelijk erg mishandeld geweest, en zeer onzeker geworden, maar lief was ze . We zijn er vol voor gegaan, en ik was dagelijks urenlang met haar in de weer. het werd een top-hond die ruim 2 jaar geleden overleed en die ik nog steeds erg mis. Van haar heb ik veel geleerd over honden en aan die ervaring heb ik later nog veel gehad. Haar beschouw ik als mijn echte eerste

[veertje]

Thuis hadden we twee honden waar ik veel mee deed, maar toen ik ging studeren was het te ver reizen om te blijven trainen. Dat miste ik wel een beetje, maar omdat ik studeren en alles eromheen heel leuk vond en het reuze naar mijn zin had, paste een hond toen niet. Wel paste ik regelmatig op en als ik even tijd had nam ik Joris van thuis mee. Toen ik eenmaal uitgefeest was en er serieuzere dingen (stage en scriptie) moesten gebeuren, begon het hebben van een hond steeds meer te kriebelen. Een aantal van mijn toenmalige huisgenoten vonden het niet zo'n goed plan en omdat ik ook altijd beren op de weg zie, ging ik daarin mee. Bovendien woonden we met 5 samen, dus als iemand het niet zag zitten hield het sowieso op. Ik begon me wel wat te oriënteren en opende daarom hier dit topic.
Eind van de zomer kwam _Inge_ opeens met een berichtje dat ze op facebook gezien had. Een klein hondje uit Roemenië, net 3 dagen in Nederland en hij was nu al erg makkelijk. 'Je moet wel snel zijn, zo een is zo weg'. Uhh oke, wat nu... Mijn moeder gevraagd, huisgenoten gevraagd (inmiddels een aantal nieuwe), nagedacht en nog meer nagedacht (ik had eigenlijk al maanden nagedacht over hoe en wat, maar op dat moment zag ik meer beren dan ooit tevoren...). Uiteindelijk zei mijn moeder dat ik het maar gewoon moest doen en eventuele problemen konden we gaande weg wel een oplossing voor vinden. Dat hakte de knoop door, dus ik had het formulier voor de stichting ingevuld en mijn interesse aangegeven. Toen begon het allemaal te lopen en kreeg ik een kennismakingsgesprek, kwam er iemand langs om thuis te kijken en uiteindelijk dan het bericht dat ik hem mocht ophalen
Ik heb er nog geen seconde spijt van gehad en ook al die beren die ik zag zijn er nooit geweest of makkelijk opgelost

[Neeltje]

Hier heeft het heel lang geduurd voordat ik mijn eerste eigen hond had. Ik wilde er al een toen ik net op mezelf woonde, maar op een flat, en ik ging nog veel uit en op vakantie, vond niet dat het kon. Dus toen kwam maar kat 1. Vier jaar later een huis gekocht en weer kwamen de kriebels. Maar weer, na veel voor- en tegens afgewogen, kat 2 kwam. Een jaar of 6 later weer, ja ik ga een hond nemen, en toen was ik er echt van overtuigd, maar nee, toch nog maar niet, dus kwam kat 3. Toen begonnen met EHBO voor dieren en een paar jaar later als vakantie, ik bedoel, als je geen hond hebt en kunt dan 5 dagen met honden bezig zijn, de opleiding Instructeur I bij Martin Gaus gedaan. Een heerlijke week gehad daar en toen was ik er wel van overtuigd dat het best wel kon. Nog een keuze gemaakt tussen Westie of Franse Bulldog, en dat is dus Franse Bulldog geworden en in augustus 2000 kwam hier Tirsa naar binnen getrippeld.

We hebben samen de krant gehaald: (vooraan met witte jas)


Èn we zijn op tv geweest:

[Miranda]

We hadden thuis al honden, maar ik blééf zeiken om een eigen hond. Elke verjaardag had ik een verlanglijstje dat er hetzelfde uitzag.

Halsband
Riem
Mand
Voerbak
Hond


Op mijn 14e of 15e verjaardag was het eindelijk zo ver.
Ik lag een beetje op de bank te lezen en toen werd er ineens een pup op mijn schoot gezet.
Dat was mijn eerste eigen hond. Een bastaard blauwe kees.

[Fotogravinnetje]

Al voor ons trouwen hadden we het erover gehad: als het financieel uit kan, halen we een labrador uit het asiel. En in november, een paar maanden na ons trouwen, was het dan zover. M'n man kwam thuis uit de sauna en zei tegen mij: jij wordt verantwoordelijk voor Fikkie. Dus meteen even gekeken op dierenasiels.com en jawel, daar vonden we welgeteld 1 labrador die aan onze eisen voldeed en niet overdreven ver bij ons vandaan in een asiel zat. Het was avond, dus we konden niet meteen gaan en ook niet even bellen.
De volgende ochtend, terwijl we zaten te ontbijten, belde ik meteen bij het opengaan van het bewuste asiel: wij willen Boomer graag hebben, kunnen jullie hem voor ons vasthouden terwijl we vanuit Rotterdam naar Utrecht rijden? Nee, dat kon niet. Dus hebben wij ons ontbijt laten liggen en zijn in de auto gesprongen.
Bij het asiel aangekomen moesten we even op onze beurt wachten. Een van de medewerkers aan de telefoon had het over mogelijk geschikte honden voor de beller, waaronder Boomer. Waarop ik meteen aangaf: Boomer niet, daar komen wij voor. Officieel moesten we er nog een nachtje over slapen, maar aangezien we al maanden eerder serieus nagedacht hadden over een hond en we in feite op de bonnefooi vanuit Rotterdam gekomen waren, mochten we hem dan aan het eind van de dag komen ophalen.
Zo geschiedde. Niet alleen in de maanden voordat Boomer kwam, maar ook in de maanden erna bleven we lezen en onderzoeken hoe we het beste met onze hond om konden gaan. Boomer is in feite ons broddellapje geweest, maar daar was hij ook enorm geschikt voor. Echt een ideale eerste hond.
En eerlijk gezegd: wij zijn nog altijd niet uitgeleerd over het fenomeen 'hond'

[Miranda]

En eerlijk gezegd: wij zijn nog altijd niet uitgeleerd over het fenomeen 'hond'

Ik heb nieuws voor je: Je raakt nooit uitgeleerd