Waarom zoveel problemen met pups

[Hilde]

Ik denk ook dat het opgelegde druk is.

Dit inderdaad, samen met wat onzekerheid.

Opgelegde druk gaat volgens mij altijd samen met onzekerheid

Dat denk ik ook

[Barkley]

het is heel intimiderend en dan vooral hoe je omgeving soms kan reageren. Het is voor ons best een tijd geleden dat we een pup hebben gehad. Nu we er een hopen te krijgen in het voorjaar heeft opeens iedereen een mening.

[Esther12]

Mensen schieten in de stress net als bij hun eerste kind want iedereen vind wel wat en komt met zogenaamd goed advies en info.
Geef mij maar een beetje ouderwetse mentaliteit , komt het vandaag niet dan maar morgen want mijn hond moet in mijn wereldje passen en niet in ieder ander.
Het gevoel van falen en soms de pup helemaal niet leuk vinden terwijl iedereen om je heen liegt dat hij barst en dat alles roze gekleurd is.
Laat mij de kop niet gek maken , hoe meer honden of puppen hoe lekkerder dat ik functioneer.

Exact! Je bent met een eerste kind of pup nu eenmaal onzeker. Je bedenkt van tevoren hoe je het gaat doen maar uiteindelijk gaat alles toch anders. En iedereen weet alles beter.
Als ik alleen al kijk naar het verschil (vooral in stress, haha!) hoe ik met mijn 1e en met mijn 3e kind omging. En het zijn allebei hartstikke leuke mensen geworden. Gelukkig kunnen zowel honden als mensen best wel wat hebben.

Bij een volgende hond bedenk ik nu ook al van alles wat ik anders zou doen. En ook dat zal wel weer anders uitpakken dan ik verwacht.
Het grote voordeel van een pup (vind ik dan) is dat die veel sneller volwassen is dan kinderen

[TessaThomas]

Ik denk ook dat het opgelegde druk is.

Dit inderdaad, samen met wat onzekerheid.

Opgelegde druk gaat volgens mij altijd samen met onzekerheid

Dat denk ik ook

Ik negeerde die opmerkingen eerst, tot het bleek dat ons pupje een horrorverhaal(was hij zonder druk ook geweest haha) was. En die had ik nog nooit gehoord, alleen succesverhalen. Zelfs van mensen die impulsaankopen deden, die puppen draaiden allemaal meteen simpel mee. Kwam ik daar met mijn zorgvuldig uitgezochte hondje, na maanden wachten.

[Lieske1977]

Nou precies dit! Toen Pom kwam, ik was echt totaal wappie hoor. Niet dat ik haar weg wilde doen, maar ik was zo bezorgd, ik was na 2 nachten doorhalen (want ik deed geen oog dicht want ze zou eens wakker worden en moeten plassen ) helemaal kapot, ik kon amper douchen, geen tijd Na 3 dagen moest ik naar de supermarkt, heb ik bijna rennend gedaan omdat ik bang was dat ze ging zitten loeien hahahaah. Als ik eraan terugdenk... wat vreselijk Ik was niet onzeker over of ik het wel goed deed, maar ik was gewoon non stop met die hond bezig. Na een paar dagen belde de fokker om te vragen hoe het allemaal ging, en hij zei heel subtiel dat ik klonk als een opgewarmd lijk Na een week ging het idd al een stuk beter. Met Charlie had ik het echt een heel stuk minder, maar omdat ik het wist had ik ook vooraf besloten dat ik gewoon uitgebreid voor mezelf ging koken, genoeg slapen en in de douche haha. Dat scheelde al een heleboel Hij was ook wat makkelijker wel, niet zo'n handenbinder. Ik denk dat ik het met de volgende pup wel weer makkelijker zal vinden.

Joy was best een bewerkelijke pup in die zin dat ze van meet af aan een sterke eigen wil had die ze met het nodige verbale geweld uitte, én ze was een slome met zindelijk worden. Ik was dus ook druk druk druk, maar vooral bang om onherstelbare fouten (jaja... ) in de opvoeding te maken. Niet echt heel relaxt dus. Bij mijn eerste hond had ik dat vreemd genoeg weer veel minder. Alhoewel, vreemd genoeg... Ik had destijds veel minder kennis over honden en ging er daardoor onbevangener in.

[Sassy]

Ik heb ook het idee dat mensen daar heel krampachtig mee omgaan. Idd druk vanuit de omgeving.

Wat maakt het uit als mijn pup met 13 weken nog niet zindelijk is, en die van de buurman met 12 weken dat wel al was?
Dat is iets wat ik mezelf (en de pup) opleg.

Niet douchen omdat er een pup in huis is? Haha, hier gaan ze gewoon heel nieuwsgierig mee tot aan het bad.
De enige waar ik tot nog toe mee heb moeten opletten dat ie niet mee in bad springt is de laatste, nu 8 maand.
Boodschappen doen, tja, die doe ik gewoon.
De volwassen reuen hier voeden ook wel een stukje mee op aan een pup, dat scheelt wel moet ik zeggen.

Ik heb trouwens ook wel het idee dat de mensen die na een week (of in ieder geval een heel korte termijn) hun pup weer willen afgeven doorgaans de mensen zijn die in een opwelling een broodfokpup gekocht hebben. Uitzonderingen daargelaten.

Kan me haast niet voorstellen dat iemand die wellicht lang op een wachtlijst gestaan heeft, goed contact had met de fokker, zijn pup (en moeder) op voorhand enkele keren gezien heeft het zo snel opgeeft aan een pup.
Mijn eerste vraag is dan ook meestal wat zegt de fokker ervan?
In 9 van de 10 gevallen krijg je dan geen antwoord meer...zegt genoeg m.i.

Of de borders die met 8 of 10 maand met spoed weg moeten omdat ie naar de kindjes gebeten heeft.
Ik kreeg nogal eens de vraag of ik zo een hondje niet kon opvangen en herplaatsen.
Vraag je naar de fokker...tja...die is er niet of geeft niet thuis. Marktplaatshondje

Ook dat gebeurt helaas...

[Miranda]

het is heel intimiderend en dan vooral hoe je omgeving soms kan reageren. Het is voor ons best een tijd geleden dat we een pup hebben gehad. Nu we er een hopen te krijgen in het voorjaar heeft opeens iedereen een mening.

Nou en? Maakt geen moer uit toch?
Jij werkt er hard aan om je hond op te voeden. Met jouw methode. Een methode waarin jij geloofd, anders gebruikte je die niet
Waarom is het belangrijk wat een ander daar van vindt?

Ik denk dat veel mensen zich zouden hebben geschaamd voor het gedrag van Skadi toen in mijn voorbeeld. Ik niet.
IK deed het goed namelijk. ZIJ misdroeg zich

[Shiloh86]

het is heel intimiderend en dan vooral hoe je omgeving soms kan reageren. Het is voor ons best een tijd geleden dat we een pup hebben gehad. Nu we er een hopen te krijgen in het voorjaar heeft opeens iedereen een mening.

Nou en? Maakt geen moer uit toch?
Jij werkt er hard aan om je hond op te voeden. Met jouw methode. Een methode waarin jij geloofd, anders gebruikte je die niet
Waarom is het belangrijk wat een ander daar van vindt?

Ik denk dat veel mensen zich zouden hebben geschaamd voor het gedrag van Skadi toen in mijn voorbeeld. Ik niet.
IK deed het goed namelijk. ZIJ misdroeg zich

Tja, nou eenmaal niet iedereen staat zo stevig in de schoenen om daar niks van aan te trekken.

[blacky]

Ik denk dat het helemaal niet te maken hoeft te hebben met impuls aankoop...

Ik denk dat het een soort angst is van het heel graag goed willen doen en je hond niet op die leeftijd willen verpesten of met grote problemen komen te zitten... Ik denk dan ook dat het meer onzekerheid is en de wens het zo goed mogelijk te willen doen, dan dat er echt iets dramatisch aan de hand is.

ja dit dus. Onze eerste honden kwamen en we deden maar wat. Ging prima er was toen nog geen bench maar de hond deden we in de keuken en de keuken deur ging dicht als we weg gingen. Ik dacht er toen echt niet bij na dat de hond wel eens niet alleen kon zijn. Gewoon in zijn mand met een brokje en zonder gezeur en gemier weg gaan.

Dan kom je op het hondenforum en hoor je dat je het altijd fout hebt gedaan. Alleen blijven moeten ze leren en moet je opbouwen. Tja en dan denk je er bij na en gaat alles heel gekunsteld en gaat het mis.

Hier nooit wat opgebouwd gewoon weg gegaan als ik weg moest brokje er in en in hun mand.
En natuurlijk heb ik wel problemen met mijn hondjes en dan is het fijn als je hier kunt lezen hoe anderen het doen. Maar daar haal ik wel uit wat er voor mij goed voelt en ik ben nou eenmaal iemand die niet van gezeur houd. gewoon doen wat je gevraagd wordt daarom ben jij de hond en ik je baas

[Miranda]

het is heel intimiderend en dan vooral hoe je omgeving soms kan reageren. Het is voor ons best een tijd geleden dat we een pup hebben gehad. Nu we er een hopen te krijgen in het voorjaar heeft opeens iedereen een mening.

Nou en? Maakt geen moer uit toch?
Jij werkt er hard aan om je hond op te voeden. Met jouw methode. Een methode waarin jij geloofd, anders gebruikte je die niet
Waarom is het belangrijk wat een ander daar van vindt?

Ik denk dat veel mensen zich zouden hebben geschaamd voor het gedrag van Skadi toen in mijn voorbeeld. Ik niet.
IK deed het goed namelijk. ZIJ misdroeg zich

Tja, nou eenmaal niet iedereen staat zo stevig in de schoenen om daar niks van aan te trekken.

Nee, dat snap ik wel, maar helpt die overweging van mij daar niet bij? Om iets meer geloof in jou en je methode (die je voor een goede reden gebruikt) te krijgen?

[Izzie_Anneke]

het is heel intimiderend en dan vooral hoe je omgeving soms kan reageren. Het is voor ons best een tijd geleden dat we een pup hebben gehad. Nu we er een hopen te krijgen in het voorjaar heeft opeens iedereen een mening.

Nou en? Maakt geen moer uit toch?
Jij werkt er hard aan om je hond op te voeden. Met jouw methode. Een methode waarin jij geloofd, anders gebruikte je die niet
Waarom is het belangrijk wat een ander daar van vindt?

Ik ben geen onzeker popje maar met Izzie heb ik het wel even moeilijk gehad. Ook met de buitenwereld want die viel ze aan . En ik maar denken dat ik een vrij gemakkelijke hond uit het asiel had gehaald. En dat bleek best zo te zijn toen ik eenmaal die methode had gevonden. Maar daarvoor heb ik echt wel hulp nodig gehad, al was het maar bij het vaststellen dat haar motivatie inderdaad angst was.

Het was bij mij vooral ook zelfopgelegde druk. Oh God, een levend wezen, dat MAG ik niet verpesten. En nog ben ik wel eens krampachtig met haar.

[Barkley]

het is heel intimiderend en dan vooral hoe je omgeving soms kan reageren. Het is voor ons best een tijd geleden dat we een pup hebben gehad. Nu we er een hopen te krijgen in het voorjaar heeft opeens iedereen een mening.

Nou en? Maakt geen moer uit toch?
Jij werkt er hard aan om je hond op te voeden. Met jouw methode. Een methode waarin jij geloofd, anders gebruikte je die niet
Waarom is het belangrijk wat een ander daar van vindt?

Ik denk dat veel mensen zich zouden hebben geschaamd voor het gedrag van Skadi toen in mijn voorbeeld. Ik niet.
IK deed het goed namelijk. ZIJ misdroeg zich

Tja, nou eenmaal niet iedereen staat zo stevig in de schoenen om daar niks van aan te trekken.

Nee, dat snap ik wel, maar helpt die overweging van mij daar niet bij? Om iets meer geloof in jou en je methode (die je voor een goede reden gebruikt) te krijgen?

Ik weet wel zeker dat wij stevig genoeg in onze schoenen staan om onze eigen lijn te trekken. Dat we twee traphekjes hebben gekocht in plaats van de door iedereen geprezen bench kon al op verbazing rekenen. Een pup de vrije ruimte geven? Ongehoord. Maar niet iedereen kan dat. En het is dan wel fijn als je een plek hebt, zoals hier, waar je op terug kunt vallen.
Want ondanks dat ik denk dat we straks veel plezier gaan hebben en een maand vrij hebben ben je toch bang dat je iets doet wat je puppy "verpest".

[Shiloh86]

Nee, het helpt soms inderdaad wel als iemand dan even zegt "ja dus... nou en.." ik heb er zelf niet zo veel last (meer) van hoor. Ik irriteer me er nu eerder aan als mensen, om het "mee te kunnen praten", je vertellen hoe je het het wel even moet doen... hou op, schij uit, ga weg

[sbientje]

Nou precies dit! Toen Pom kwam, ik was echt totaal wappie hoor. Niet dat ik haar weg wilde doen, maar ik was zo bezorgd, ik was na 2 nachten doorhalen (want ik deed geen oog dicht want ze zou eens wakker worden en moeten plassen ) helemaal kapot, ik kon amper douchen, geen tijd Na 3 dagen moest ik naar de supermarkt, heb ik bijna rennend gedaan omdat ik bang was dat ze ging zitten loeien hahahaah. Als ik eraan terugdenk... wat vreselijk Ik was niet onzeker over of ik het wel goed deed, maar ik was gewoon non stop met die hond bezig. Na een paar dagen belde de fokker om te vragen hoe het allemaal ging, en hij zei heel subtiel dat ik klonk als een opgewarmd lijk Na een week ging het idd al een stuk beter. Met Charlie had ik het echt een heel stuk minder, maar omdat ik het wist had ik ook vooraf besloten dat ik gewoon uitgebreid voor mezelf ging koken, genoeg slapen en in de douche haha. Dat scheelde al een heleboel Hij was ook wat makkelijker wel, niet zo'n handenbinder. Ik denk dat ik het met de volgende pup wel weer makkelijker zal vinden.

Joy was best een bewerkelijke pup in die zin dat ze van meet af aan een sterke eigen wil had die ze met het nodige verbale geweld uitte, én ze was een slome met zindelijk worden. Ik was dus ook druk druk druk, maar vooral bang om onherstelbare fouten (jaja... ) in de opvoeding te maken. Niet echt heel relaxt dus. Bij mijn eerste hond had ik dat vreemd genoeg weer veel minder. Alhoewel, vreemd genoeg... Ik had destijds veel minder kennis over honden en ging er daardoor onbevangener in.

pom was redelijk snel zindelijk, maar Charlie weer totaal niet. Dat vond ik dan weer helemaal niet erg. En toen Pom op het eind van haar eerste week hier ineens met een opzwellende kop zat, was ik wel weer heel koel. Het was meer het algehele gevoel dekn ik, die eerste dagen Met Charlie heb ik het allemaal wat losgelaten (ook door zijn fokker, die als tip gaf om het eerste jaar sowieso niet teveel te doen en vooral te werken aan een band opbouwen, dat vond ik wel een fijne instelling) en dat is echt een stuk relaxter. Nee, mijn honden luisteren niet perfect, nou en. Ze kunnen een hoop wel, en ook een hoop niet. Ik maak me er al niet meer druk om Als je soms op het forum leest lijkt het wel of hier alleen maar perfect onder appel staande honden zijn.

[veertje]

Veel weten is niet altijd handig en kan vaak ook tegen je werken. Bij sommige dingen komt toch ook een stukje gevoel kijken en als je verstand door het vele inlezen tegen je gevoel ingaat is het lastig schakelen. Ik denk dat dat vooral bij eigenaren met een eerste hond geldt. Met meer ervaring met pups, zal het vast vanzelf makkelijker gaan.

[Caro.]

Haha, ik moet ineens denken aan onze Tara, mijn eerste pup. Daarvoor alleen herplaatsers gehad en toen
kwam Tara, een Rottweilerpupje van 7 weken (ja, ook veel te vroeg... niet ingelezen, niks). Ik zag geen
enkel probleem, tenslotte had ik al mijn hele leven honden.
Ehm, tja het bleek een nogal fel pupje te zijn en uit stilstand gewoon omhoog in je gezicht te bijten
Toen zat ik ook wel even met m'n handen in m'n haren 'wat moet ik híer nu weer mee?'

Daarna kwam Kaya als pup, een zo zoet en braaf pupje, wat niet de minste moeite heeft gekost om die op
te voeden. Puchu was iets pittiger, maar eigenlijk ook gewoon een makkelijke pup en inmiddels ben ik dus
wat ervaringen rijker.
Maar dat een eerste pup even tegen kan vallen, dat men niet verwacht dat je er toch écht werk in moet steken,
dat kan ik me soms wel voorstellen als je nooit een pup hebt gehad.

[Dreesje]

Ik ben van mezelf vrij relaxed, heb de babytijd van beide kids overleefd en alle boeken over pups gelezen. Toch komen er als de pup er eenmaal is vragen die geen boekje kan beantwoorden. Of het gaat niet volgens het boekje. Je moet het toch zelf ervaren, maar het is wel fijn dat er een forum is waar je wat kan vragen aan mensen met ervaring.

Verstuurd vanaf mijn LG-D331 met Tapatalk

[Benthe]

Het zijn allemaal factoren. 75 % impuls, 10 % overschot aan informatie en onzekerheden en dan de 15 % die gewoon tot de orde van de dag overgaan ( misschien zijn de percentages niet geheel juist dit is mijn idee ervan).

Ik deel de mening dat er ook een teveel aan informatie kan zijn dat je gewoon zo'n onzeker ervan wordt.
Ik betrap mezelf er ook op dat ik soms ongevraagd adviezen geef. Maar uiteindelijk moet een ieder zijn haar eigen weg erin vinden.. Maar diegene die na 24 uur al een verwachting patroon hebben daarvan is het negen van de tien keer een impuls aankoop geweest is mijn ervaring.

[crutz]

Haha, ik moet ineens denken aan onze Tara, mijn eerste pup. Daarvoor alleen herplaatsers gehad en toen
kwam Tara, een Rottweilerpupje van 7 weken (ja, ook veel te vroeg... niet ingelezen, niks). Ik zag geen
enkel probleem, tenslotte had ik al mijn hele leven honden.
Ehm, tja het bleek een nogal fel pupje te zijn en uit stilstand gewoon omhoog in je gezicht te bijten
Toen zat ik ook wel even met m'n handen in m'n haren 'wat moet ik híer nu weer mee?'

Daarna kwam Kaya als pup, een zo zoet en braaf pupje, wat niet de minste moeite heeft gekost om die op
te voeden. Puchu was iets pittiger, maar eigenlijk ook gewoon een makkelijke pup en inmiddels ben ik dus
wat ervaringen rijker.
Maar dat een eerste pup even tegen kan vallen, dat men niet verwacht dat je er toch écht werk in moet steken,
dat kan ik me soms wel voorstellen als je nooit een pup hebt gehad.

7 weken is niet te vroeg hoor mag wettelijk gewoon en denk zomaar dat de meeste rottweiler pups ook wel rond die leeftijd vertrekken

[Angelique.]

Het is niet alleen met pups zo.....herplaatsers net zo.....mensen willen een kant en klaar pakketje stel je is voor dat je er wat tijd en energie in steekt

Voor doorgewinterde hondenbezitters gaat alles als "vanzelfsprekend" kijken nergens meer van op, doet er zich een probleem voor werk je eraan maar voor heel veel mensen geld echt dat ze een kant en klaar pakketje willen en er vooral geen tijd en energie in willen steken....1 stap verkeerd en hond moet oprotten.

zo dat was frustratie SHRN

[Dreesje]

En het is zo te vergelijken met de eerste baby. Iedereen heeft een mening en raad. Mijn ouders hebben hun honden met pannedeksels opgevoed en op de eerste dag kwamen ze even naar ons pupje kijken en kwamen de pannedeksels al uit de kast. De verbijstering op hun gezichten toen ik zei dat Zoey naar mij moest luisteren en niet naar pannedeksels [FACE SCREAMING IN FEAR] Dat ging nooit goedkomen zonder pannedeksels.[FACE WITH TEARS OF JOY]

Verstuurd vanaf mijn LG-D331 met Tapatalk

[Laura84]

Ik merk het heel sterk in de groepen die ik les geef, de pups.
Nieuwe taak die erin gegroeid is, is de mensen aan hun verstand te peuteren dat het allemaal wel goed komt, dat het baby's zijn in een hele nieuwe wereld en dat ze allemaal op hun eigen tempo leren maar vooral dat ze er van "moeten" genieten want voor je het weet zijn ze volwassen.
Het komt allemaal zoals het komt en het gaat zoals het gaat.

[Yara]

Ik heb 2 mechelpups tegelijk zindelijk moeten maken en opvoeden. Ik zou maar eentje houden uit ons nest maar het werden er 2. Maar ik heb er totaal geen problemen mee gehad. De keren dat ze in huis wat gedaan hebben is op 1 hand te tellen. Gewoon heel vaak eruit laten dan valt het kwartje zomaar. Een bench hadden we ook niet. We gingen er wel meteen toen ze 8 weken waren mee naar de hondenclub. Ze hebben wel eens wat gesloopt in huis als we weg waren maar dat hoort er wel een beetje bij vind ik. De meeste dingen zet je wel buiten bereik van de honden als je weggaat dus het is hoogstens wat prullaria wat er vernield word. Daar lig ik niet wakker van. Een keer hebben ze een hondenkussen met bolletjes gesloopt. Toen kwamen we thuis in een huis vol witte bolletjes. Dat was wel wat minder al moest ik er ook wel om lachen.

Herplaatsers hebben we ook genoeg gehad. Die draaiden ook heel snel gewoon met de rest mee. Daar hebben wij verder ook weinig moeilijkheden mee gehad. Je moet ze de kans geven om te wennen en niet alles willen forceren.

Veel mensen hebben inderdaad commentaar en een mening maar als je zelf er van overtuigd bent dat je het goed doet dan moet je dat naast je neerleggen want de ene zegt dit en de andere dat. Ik heb het ook gewoon op mijn manier gedaan en het zijn hele fijne gehoorzame honden geworden. Ik krijg vaak complimenten van mensen dat mijn honden zo goed luisteren. Dat doet me dan wel goed. En een ander doet het maar op zijn manier. Dat mensen hier advies vragen over een pup vind ik alleen maar goed. Al vraag je je soms af of ze weten waar ze aan begonnen zijn. Maar dan kan dit forum toch wel behulpzaam zijn om ze de juiste richting op te sturen.

[Manuma]

Het is niet alleen met pups zo.....herplaatsers net zo.....mensen willen een kant en klaar pakketje stel je is voor dat je er wat tijd en energie in steekt

Voor doorgewinterde hondenbezitters gaat alles als "vanzelfsprekend" kijken nergens meer van op, doet er zich een probleem voor werk je eraan maar voor heel veel mensen geld echt dat ze een kant en klaar pakketje willen en er vooral geen tijd en energie in willen steken....1 stap verkeerd en hond moet oprotten.

zo dat was frustratie SHRN

Manu heeft als pup de meest chaotische start gehad geloof ik zo
Baasje wilde een Husky dus hop, daar was Manu. Slecht doordacht, impulsief maar hij had gelukkig heel veel ervaring :pfff:
Potverdikkeme heremekriebels, ik heb toch aan moeten poten! Gelukkig was hij als pupje ontzettend lief en braaf De tijd daarna echter

Ik had dan ook geen idee wat ik moest doen trouwens. Ik heb gewoon gedaan wat ik dacht dat goed was en dat heeft goed uitgepakt Tot hij een ruim half jaar was, toen zat ik met mijn handen in het haar.

[Cindy52]

Toen ik Pukie nam was het ook een impuls, vier weken jong en het hele nest in het dodingsstation dus ik heb ze allemaal eruit gehaald, twee gingen naar een vriendin en twee bleven, dat was Pukie en haar zus. Een dag later hadden ze parvo lagen ze in de spoedkliniek, beiden erboven op gekomen en toen ging haar zusje naar een andere vriendin. En er was geen druk in opvoeding, niet over nagedacht, ze hobbelt gewoon met alles mee. Het scheelt natuurlijk wel dat ik geen kinderen heb, heel erg vrij woon en een ruim terrein heb. Toch duurde het redelijk lang dat ze zindelijk was omdat ze buiten te druk was met zich overal tegen aan te bemoeien. Spelenderwijze heeft ze een boel geleerd en wat ik het belangrijkste vind is dat ze komt als ik roep, zit en af, niet nodig hier, de zit heeft ze zich min of meer zelf aangeleerd als ze wat lekkers wil. Ik heb er een wereldhond aan en volop genoten van haar als pup. Ze is nu ruim een jaar en ik kan er mee lezen en schrijven.

[renee-uk]

ik vind het zo jammer dat zo veel mensen, doordat ze zo gestresst bezig zijn, helemaal geen tijd meer overhouden om te genieten van hun pup of hun nieuwe hond.
gemiste kansen zijn dat

[Ri@nne]

waar het imo is gaat,bij zowel volwassen honden als pups, is dat alles leuk moet zijn, alles moet gaan volgens het boekje.
Mensen krijgen adviezen van iedereen, adviezen die mijlenver van elkaar liggen.
Zelf denken en anticiperen op de situatie en het gedrag van je hond lijkt heel moeilijk te zijn.
"want zo MOET het!" " dat is FOUT. Zo MOET het!"

[renee-uk]

waar het imo is gaat,bij zowel volwassen honden als pups, is dat alles leuk moet zijn, alles moet gaan volgens het boekje.
Mensen krijgen adviezen van iedereen, adviezen die mijlenver van elkaar liggen.
Zelf denken en anticiperen op de situatie en het gedrag van je hond lijkt heel moeilijk te zijn.
"want zo MOET het!" " dat is FOUT. Zo MOET het!"

volgens mij vergeten veel mensen juist dat het ook leuk kan.
lach eens om de fouten die je maakt, geef je hond een aai over de kop en doe het de volgende keer beter.

[Izzie_Anneke]

ik vind het zo jammer dat zo veel mensen, doordat ze zo gestresst bezig zijn, helemaal geen tijd meer overhouden om te genieten van hun pup of hun nieuwe hond.
gemiste kansen zijn dat

Ik heb zeker een week of 2 - 3 rondgelopen met twijfels of ik Izzie wel zou houden. Zelfs de proeftijd verlengd met een paar weken zodat ik die optie zou houden.
Oke, het zijn 3 luizige weken maar voor mij gaat bovenstaande voor die periode wel op. Nu haal ik dat gelukkig in maar leuk was anders.

[Ri@nne]

waar het imo is gaat,bij zowel volwassen honden als pups, is dat alles leuk moet zijn, alles moet gaan volgens het boekje.
Mensen krijgen adviezen van iedereen, adviezen die mijlenver van elkaar liggen.
Zelf denken en anticiperen op de situatie en het gedrag van je hond lijkt heel moeilijk te zijn.
"want zo MOET het!" " dat is FOUT. Zo MOET het!"

volgens mij vergeten veel mensen juist dat het ook leuk kan.
lach eens om de fouten die je maakt, geef je hond een aai over de kop en doe het de volgende keer beter.

Ja, dat bedoelde ik, drukte het een beetje verkeerd uit.
Alles moet leuk zijn, dus als het fout gaat, is het meteen een drama..