Waarom zoveel problemen met pups

[malinois]

Ik verbaas me zeker de laatste tijd over de vele problemen met (erg jonge) pups. Pups die amper binnen zijn en dan begint de paniek. Ik ben alles behalve alwetend maar ik kan me nu 7 pups verder toch echt geen pup herinneren waarmee ik zoiets gehad heb. Ze komen hier in huis en draaien met de rest mee vanaf dag 1.
Ik ga ook geen dagschema's bedenken als ik boodschappen moet doen ga ik, als ik denk dat een pup moe is en zelf de rust niet neemt krijgt hij die en dat is zonder morren... neemt ie de rust zelf ook prima. Moet ie eruit gaat ie eruit, denknik dat t tijd os om te plassen ook al vond de pup zelf dat niet op dat moment biiten bleek van wel.
Nogmaals t gaat er niet om dat ik t zo goed doe maar wat gaat er nu zo verkeerd bij zoveel mensen... begrijp je dan niets van een pup, lees je je niet in vooraf, is t toch een beetje onderschat wat een pup inhoudt etc.
Als ik nu bij de laatste kijk, nu 6 maanden , t viel me vanochtend pas op dat hij eigenlijk al compleet met de rest meedraait. Gaat nog 1 x meer uit dan de rest op een dag en ook dat is na mijn vakantie denk ik over... hij doet niets meer tijdens dat loopje...

[runninggirl]

Niet alleen bij pups, maar ook bij de 'aanschaf' van asielhonden, herplaatsers of buitenlandse honden. Mensen verwachten een soort kant en klaar pakket, het moet vooral zo zijn zoals ze van te voren hadden bedacht. En als het een beetje moeite kost (bijvoorbeeld opbouwen alleen zijn, netjes aan de lijn leren lopen, etc.) dan kan dat al voldoende zijn om de hond meteen ook maar weer weg te doen.

[Benthe]

Omdat ik denk 75% van de aangeschafte pups een impuls aankoop is, zonder te weten dat een pupje ook een opvoeding nodig heeft, eigenlijk gewoon de eerste weken het zelfde werkt als een baby en dat je er een beetje werk aan hebt, maar dat veel mensen dat vergeten! Daarbij het zijn de feestdagen en op de een of andere manier zijn er altijd mensen die een pup/ hond cadeau doen. Wat ik overigens helemaal onverantwoord en ondenkbaar vind!

[Benthe]

Niet alleen bij pups, maar ook bij de 'aanschaf' van asielhonden, herplaatsers of buitenlandse honden. Mensen verwachten een soort kant en klaar pakket, het moet vooral zo zijn zoals ze van te voren hadden bedacht. En als het een beetje moeite kost (bijvoorbeeld opbouwen alleen zijn, netjes aan de lijn leren lopen, etc.) dan kan dat al voldoende zijn om de hond meteen ook maar weer weg te doen.

Nog niet zo lang geleden inderdaad van iemand gehoord, die een hond uit Griekenland via een particulier had laten komen..en dan zeggen " ik had gevraagd om een volwassen zindelijke hond die alles al kon"
Ik zei nog tegen haar grapje zeker, maar ze was echt serieus...Ik vind zulke mensen eigenlijk gewoon levensgevaarlijk...

[runninggirl]

Niet alleen bij pups, maar ook bij de 'aanschaf' van asielhonden, herplaatsers of buitenlandse honden. Mensen verwachten een soort kant en klaar pakket, het moet vooral zo zijn zoals ze van te voren hadden bedacht. En als het een beetje moeite kost (bijvoorbeeld opbouwen alleen zijn, netjes aan de lijn leren lopen, etc.) dan kan dat al voldoende zijn om de hond meteen ook maar weer weg te doen.

Nog niet zo lang geleden inderdaad van iemand gehoord, die een hond uit Griekenland via een particulier had laten komen..en dan zeggen " ik had gevraagd om een volwassen zindelijke hond die alles al kon"
Ik zei nog tegen haar grapje zeker, maar ze was echt serieus...Ik vind zulke mensen eigenlijk gewoon levensgevaarlijk...

Ja je hebt ze er echt bij zitten.

[*Skye*]

Ik denk dat het komt omdat je hoe goed je je er op voorbereid pas weet hoe het is als de pup/ hond er is. Ik had me super goed voorbereid. Had er voor gezorgd dat ik geen afspraken had en de buren zouden oppassen als ik even weg zou willen. Ik werd helemaal gek. De eerste 4 dagen was ik blij dat ik om 15u in de middag voor de eerste keer at. Het ene moment wist ik niet wat ik met het frummeltje aan moest en de leuke momenten verloor ik mezelf in het kroelen en spelen.

Na een week ging het al vele malen beter, maar ik had ineens veel meer begrip voor de mensen die na een week de hond weg willen doen. Het is nooit in me op gekomen en ik zal het ook nooit zomaar doen. Maar ik snap wel dat er mensen zijn die er niet mee om kunnen gaan.

Skye wordt deze maand 2 en nu pas begin ik echt mijn weg te vinden in hoe ik wil opvoeden en wat er nou bedoeld wordt met wat sommige mensen zeggen.

Ik vind het heel fijn voor heel veel mensen hier op het forum dat ze zo zelfverzekerd zijn en goed weten hoe ze iets willen doen. Maar niet iedereen is zo.

Al met al denk ik dat het komt doordat mensen het zo graag goed willen doen. En dat is niet makkelijk als je er geen feeling voor hebt. Je krijgt 100 verschillende adviezen en bij ieder hondje werkt het ook nog eens anders.

De meeste mensen doen het echt niet uit onwil maar weten gewoon niet beter.

[Shiloh86]

Ik denk dat het helemaal niet te maken hoeft te hebben met impuls aankoop...

Ik denk dat het een soort angst is van het heel graag goed willen doen en je hond niet op die leeftijd willen verpesten of met grote problemen komen te zitten... Ik denk dan ook dat het meer onzekerheid is en de wens het zo goed mogelijk te willen doen, dan dat er echt iets dramatisch aan de hand is.

[Ramiek]

Ik denk dat het helemaal niet te maken hoeft te hebben met impuls aankoop...

Ik denk dat het een soort angst is van het heel graag goed willen doen en je hond niet op die leeftijd willen verpesten of met grote problemen komen te zitten... Ik denk dan ook dat het meer onzekerheid is en de wens het zo goed mogelijk te willen doen, dan dat er echt iets dramatisch aan de hand is.

Dit is wat ik ook denk

[DeDiana]

Volgens mij onderschatten veel mensen gewoon hoeveel werk er in een pup gaat zitten, hoe behoeftig een heel jonge pup nog is, hoeveel aandacht ze nodig hebben en dat het de eerste tijd echt wel handenbindertjes kunnen zijn.
Ik denk ook dat het vaak wat makkelijker is als je al andere volwassen honden hebt, omdat de pup dan meedoet in die routine, het goede voorbeeld krijgt, zich minder alleen voelt als jij bijvoorbeeld even onder de douche staat, de volwassen honden vaak ook wel iets aan opvoeding overnemen of de pup bezighouden, etc.
Daarnaast is de ene pup de andere niet. Sommige pups zijn veel stouter dan andere en gaan meteen dingen doen die je niet wilt als je even niet oplet. Andere pups gaan gewoon braaf aan een botje kluiven of met een speeltje spelen en pakken veel makkelijker hun rust. Je hebt pups die snel zindelijk zijn en waarbij je al meteen hele nachten kunt doorslapen, en pups die echt voor gebroken nachten zorgen waardoor je al minder energie hebt en dingen misschien zwaarder gaan wegen.
Natuurlijk is dat ook deels afhankelijk van hoe je er zelf mee omgaat, maar ook van het karakter van de pup.

[alm@]

Ik denk dat het helemaal niet te maken hoeft te hebben met impuls aankoop...

Ik denk dat het een soort angst is van het heel graag goed willen doen en je hond niet op die leeftijd willen verpesten of met grote problemen komen te zitten... Ik denk dan ook dat het meer onzekerheid is en de wens het zo goed mogelijk te willen doen, dan dat er echt iets dramatisch aan de hand is.

Dat denk ik ook. Ik heb nu al meer dan 35 jaar honden en medio februari komt mijn allereerste pup want ik heb altijd herplaatsers gehad. Herplaatsers heb ik altijd zó naar binnen geschoven onder het mom van: we zien wel en dat ging altijd goed. Het is niet zo dat ik nu al loop te panikeren maar ik zit wel al te bedenken hoe ik dat allemaal moet gaan doen straks met betrekking tot zindelijk maken, socialeren en opvoeden. Ik heb altijd aan heropvoeden gedaan dus dit is toch een beetje onbekend terrein voor mij.

[Hilde]

Ik denk ook dat het opgelegde druk is. Van de omgeving, uit boeken, op internet, overal. Als je buurman zegt dat zijn pup met twaalf weken al zindelijk was, dan begin je misschien al wel zenuwachtig te worden als jouw pup dat in zijn dertiende week nog niet is. En de hond van Malinois op internet draaide met een half jaar al compleet mee in de roedel, dus ik moet aan de slag dat mijn pup dat ook redt! En oh nee, hij bijt in alles terwijl de pup van mijn tante helemaal nooit iets kapot gemaakt heeft, moet ik 'm nou straffen of negeren of wat moet ik doen Ik denk echt dat het dat soort dingen zijn, een pup 'moet' al erg veel dingen. Wat als jouw pup met een half jaar nog niet had mee gedraaid? Had je dan nagedacht, hoe ga ik dit doen? Of als hij ongelooflijk was gaan zitten krijsen als je weg ging en de buren dreigden met politiemelding? Er is (bij iedereen) een bepaald verwachtingspatroon en als de pup daar niet aan voldoet, beginnen de 'problemen'.

[bouvierpoedel]

Mensen schieten in de stress net als bij hun eerste kind want iedereen vind wel wat en komt met zogenaamd goed advies en info.
Geef mij maar een beetje ouderwetse mentaliteit , komt het vandaag niet dan maar morgen want mijn hond moet in mijn wereldje passen en niet in ieder ander.
Het gevoel van falen en soms de pup helemaal niet leuk vinden terwijl iedereen om je heen liegt dat hij barst en dat alles roze gekleurd is.
Laat mij de kop niet gek maken , hoe meer honden of puppen hoe lekkerder dat ik functioneer.

[bouvierpoedel]

Ik denk dat het helemaal niet te maken hoeft te hebben met impuls aankoop...

Ik denk dat het een soort angst is van het heel graag goed willen doen en je hond niet op die leeftijd willen verpesten of met grote problemen komen te zitten... Ik denk dan ook dat het meer onzekerheid is en de wens het zo goed mogelijk te willen doen, dan dat er echt iets dramatisch aan de hand is.

Dat denk ik ook. Ik heb nu al meer dan 35 jaar honden en medio februari komt mijn allereerste pup want ik heb altijd herplaatsers gehad. Herplaatsers heb ik altijd zó naar binnen geschoven onder het mom van: we zien wel en dat ging altijd goed. Het is niet zo dat ik nu al loop te panikeren maar ik zit wel al te bedenken hoe ik dat allemaal moet gaan doen straks met betrekking tot zindelijk maken, socialeren en opvoeden. Ik heb altijd aan heropvoeden gedaan dus dit is toch een beetje onbekend terrein voor mij.

Oh das mooi dat we dat nu pas te horen krijgen. wat voor pup.?

[alm@]

Mensen schieten in de stress net als bij hun eerste kind

Dat gevoel heb ik inderdaad een beetje

[bouvierpoedel]

Mensen schieten in de stress net als bij hun eerste kind

Dat gevoel heb ik inderdaad een beetje

En dat op jouw leeftijd. Natuurlijk wel een liefdesbaby.?

[Belle]

Ik denk ook dat juist de mensen die zich wel voorbereiden en inlezen allerlei verwachtingen van pups 'volgens het boekje' en dan valt het soms tegen. Toen ik mijn eerste pup kreeg had je nog nauwelijks boeken over hondenopvoeding en ik had bovendien nergens over nagedacht of me nergens op voorbereid. Het beestje kwam en we zijn gewoon op ons gevoel afgegaan. Ik denk dat het mijn makkelijkste pup en hond van allemaal is geweest.

[alm@]

Ik denk dat het helemaal niet te maken hoeft te hebben met impuls aankoop...

Ik denk dat het een soort angst is van het heel graag goed willen doen en je hond niet op die leeftijd willen verpesten of met grote problemen komen te zitten... Ik denk dan ook dat het meer onzekerheid is en de wens het zo goed mogelijk te willen doen, dan dat er echt iets dramatisch aan de hand is.

Dat denk ik ook. Ik heb nu al meer dan 35 jaar honden en medio februari komt mijn allereerste pup want ik heb altijd herplaatsers gehad. Herplaatsers heb ik altijd zó naar binnen geschoven onder het mom van: we zien wel en dat ging altijd goed. Het is niet zo dat ik nu al loop te panikeren maar ik zit wel al te bedenken hoe ik dat allemaal moet gaan doen straks met betrekking tot zindelijk maken, socialeren en opvoeden. Ik heb altijd aan heropvoeden gedaan dus dit is toch een beetje onbekend terrein voor mij.

Oh das mooi dat we dat nu pas te horen krijgen. wat voor pup.?

Een standaard langhaar teckel. Een reutje En voor de duidelijkheid ik weet het zelf ook nog niet zo lang Ongeveer een week nadat ik Raffie dood in zijn mandje vond belde ik de fokker (ik had al eens eerder contact met hem gehad) om mij op de wachtlijst te laten zetten voor een langhaar pup. Tot mijn verbazing zei hij dat hij de 2e week december een nestje verwachtte en als daar een reutje bij zou zitten, deze van mij zou worden. En laat ze nou 5 reutjes en 2 teefjes krijgen

[bouvierpoedel]

Ik denk dat het helemaal niet te maken hoeft te hebben met impuls aankoop...

Ik denk dat het een soort angst is van het heel graag goed willen doen en je hond niet op die leeftijd willen verpesten of met grote problemen komen te zitten... Ik denk dan ook dat het meer onzekerheid is en de wens het zo goed mogelijk te willen doen, dan dat er echt iets dramatisch aan de hand is.

Dat denk ik ook. Ik heb nu al meer dan 35 jaar honden en medio februari komt mijn allereerste pup want ik heb altijd herplaatsers gehad. Herplaatsers heb ik altijd zó naar binnen geschoven onder het mom van: we zien wel en dat ging altijd goed. Het is niet zo dat ik nu al loop te panikeren maar ik zit wel al te bedenken hoe ik dat allemaal moet gaan doen straks met betrekking tot zindelijk maken, socialeren en opvoeden. Ik heb altijd aan heropvoeden gedaan dus dit is toch een beetje onbekend terrein voor mij.

Oh das mooi dat we dat nu pas te horen krijgen. wat voor pup.?

Een standaard langhaar teckel. Een reutje En voor de duidelijkheid ik weet het zelf ook nog niet zo lang Ongeveer een week nadat ik Raffie dood in zijn mandje vond belde ik de fokker (ik had al eens eerder contact met hem gehad) om mij op de wachtlijst te laten zetten voor een langhaar pup. Tot mijn verbazing zei hij dat hij de 2e week december een nestje verwachtte en als daar een reutje bij zou zitten, deze van mij zou worden. En laat ze nou 5 reutjes en 2 teefjes krijgen

Oh leuk , wat voor kleur .?

[_Leonie]

Ik was bang dat als ik wat verkeerd deed ik grote problemen zou krijgen, zoals verlatingsangst. Dus was ook krampachtig bezig. Gelukkig was ik niet alleen en heb ik een gezin die mij hielp (moeder die al kinderen heeft opgevoed scheelde ), kon ik ten alle tijden de fokster bellen en heb veel gehad aan een paar mensen op het forum.

En daarnaast snap ik niet dat mensen pups zo geweldig vinden: je hebt er veel werk mee en duurt eeuwen voor je er echt wat mee kan.
Al denk ik, als ik nu weer een pup kreeg, ik er meer van ga genieten omdat ik niet zo krampachtig meer ga doen. Gewoon de kamer uit lopen, gewoon naar de winkel, etc..

[alm@]

Oh leuk , wat voor kleur .?

Rood of black and tan we hebben voorkeur voor black and tan maar karakter is belangrijker.

[heimwee]

Ik denk dat het ook te maken heeft met de ongelofelijke hoeveelheid informatie die nu beschikbaar is..

Ik merk dit bijvoorbeeld met Kalev. Mijn eerste eigen hond en ik wilde het graag goed doen. Dus je begint met lezen. Maar dat is de grote (stress) valkuil van internet. Als je eenmaal begint, waar houdt het dan op? Zoveel mensen zoveel meningen. Op een gegeven moment las ik enkel nog maar herder = vervelend, kan niet los met anderen. Reu = vervelend, kan niet los met anderen wordt vechten. Zit je dan met je eerste eigen herder reu..
Daarnaast alle succesverhalen en nachtmerries over een slechte socialisatie ed.. En over het absolute vereiste dat je hond ten allen tijden 100% onder appel moet staan, want hoe durf je hem anders los te laten lopen..

Dan moet je wel een sterk in je schoenen staan wil je je niet gek laten maken.
Als ik naar de situatie zelf kijk, doet Kalev het eigenlijk super. Maar eerlijk is eerlijk, ik ben best een tikje onzeker aangelegd. Ik laat Kalev enkel los (tjah een jonge herder reu..) in alle vroegte of tijdens het eten wanneer ik niemand anders verwacht..
Heeft hij ooit problemen veroorzaakt? Nee.. Maar goed, hij luistert niet perfect en andere honden hebben wel al eens stom naar hem staan grommen.. Dus die onzekere kant van mij durft nu gewoon niet goed..

Met ons eerste boomer mixje die ik kreeg toen ik 11 was ging alles een stuk makkelijker. Jah die trok wel eens een lange sprint en was dan wel eens een tijdje weg.. Maar toen wist ook nog niet dat dat door de serieuze honden eigenaren gezien wordt als doodzonde nummer 1..

Nu we weer in Nederland zijn en ik een hondenschool heb gevonden waar ik me echt op mijn gemak voel en ondersteund voel in alles, kan ik er pas echt ook buiten van hem genieten. Binnenhuis was hij al perfect, maar buiten liep, en loop ik nog steeds regelmatig op eieren..

[Iris-Marie]

Ik moet zeggen dat een pup me alleszins meevalt. Ik ben juist vooraf heel bang gemaakt. Complete plannen van aanpak als het gaat om alleen laten, zindelijk maken, tijdschema's voor het wandelen en allerlei onzin. Ik heb wel alles met een korreltje zout genomen en ik ben vrij nuchter, gelukkig, anders had ik mezelf en Finna gek gemaakt. Het enige waar ik strak aan vast hou is een lijst met dingen waarvan ik wil dat ze aan went voor de socialisatie, omdat ik gemerkt heb met Bodi hoe verkeerd dat uit kan pakken. Finna plast sinds ze hier is al na een dag niet meer binnen, ze slaapt zonder gedoe door, ze kan makkelijk anderhalf uur alleen thuis zijn als we even boodschappen gaan doen o.i.d. en ze is zó makkelijk. Ze draait helemaal mee.

Die puppystress slaat volgens mij bij veel mensen gigantisch over op de hond. Dat hoeft volgens mij echt niet altijd onwetendheid te zijn. Ik werd van tevoren zo bang gemaakt door iedereen over wat een klus het was, en hoe moeilijk het was, en weet ik het wat voor onzin. Als ik Bodi niet had gehad en dus niet het zelfvertrouwen/de nuchterheid van dat ik het kon en dat ik vooral moet doen wat bij de hond past, had ik me wellicht ook gek laten maken en dus Finna ook.

En ja, ik krijg er wel kritiek op. Waarom ik bepaalde dingen nu al doe, waarom ik zo bezig ben met punt A en punt B nog even laat voor wat het is. Welk voer ik geef. Want zo staat het in de boekjes dus zo hoort het ook volgens velen. Welke theorie ik aan zou moeten hangen. Allemaal dat soort onzin.

't Zal me aan m'n derrière oxideren wat men zegt, ik luister niet meer naar boekjes en bangmakerij. Wel lezen en aanhoren, maar niet klakkeloos overnemen. Als iedere pupkoper dat doet worden pups een stuk leuker.

[sbientje]

Ik denk dat het komt omdat je hoe goed je je er op voorbereid pas weet hoe het is als de pup/ hond er is. Ik had me super goed voorbereid. Had er voor gezorgd dat ik geen afspraken had en de buren zouden oppassen als ik even weg zou willen. Ik werd helemaal gek. De eerste 4 dagen was ik blij dat ik om 15u in de middag voor de eerste keer at. Het ene moment wist ik niet wat ik met het frummeltje aan moest en de leuke momenten verloor ik mezelf in het kroelen en spelen.

Na een week ging het al vele malen beter, maar ik had ineens veel meer begrip voor de mensen die na een week de hond weg willen doen. Het is nooit in me op gekomen en ik zal het ook nooit zomaar doen. Maar ik snap wel dat er mensen zijn die er niet mee om kunnen gaan.

Skye wordt deze maand 2 en nu pas begin ik echt mijn weg te vinden in hoe ik wil opvoeden en wat er nou bedoeld wordt met wat sommige mensen zeggen.

Ik vind het heel fijn voor heel veel mensen hier op het forum dat ze zo zelfverzekerd zijn en goed weten hoe ze iets willen doen. Maar niet iedereen is zo.

Al met al denk ik dat het komt doordat mensen het zo graag goed willen doen. En dat is niet makkelijk als je er geen feeling voor hebt. Je krijgt 100 verschillende adviezen en bij ieder hondje werkt het ook nog eens anders.

De meeste mensen doen het echt niet uit onwil maar weten gewoon niet beter.

Nou precies dit! Toen Pom kwam, ik was echt totaal wappie hoor. Niet dat ik haar weg wilde doen, maar ik was zo bezorgd, ik was na 2 nachten doorhalen (want ik deed geen oog dicht want ze zou eens wakker worden en moeten plassen ) helemaal kapot, ik kon amper douchen, geen tijd Na 3 dagen moest ik naar de supermarkt, heb ik bijna rennend gedaan omdat ik bang was dat ze ging zitten loeien hahahaah. Als ik eraan terugdenk... wat vreselijk Ik was niet onzeker over of ik het wel goed deed, maar ik was gewoon non stop met die hond bezig. Na een paar dagen belde de fokker om te vragen hoe het allemaal ging, en hij zei heel subtiel dat ik klonk als een opgewarmd lijk Na een week ging het idd al een stuk beter. Met Charlie had ik het echt een heel stuk minder, maar omdat ik het wist had ik ook vooraf besloten dat ik gewoon uitgebreid voor mezelf ging koken, genoeg slapen en in de douche haha. Dat scheelde al een heleboel Hij was ook wat makkelijker wel, niet zo'n handenbinder. Ik denk dat ik het met de volgende pup wel weer makkelijker zal vinden.

[TessaThomas]

Ik denk ook dat het opgelegde druk is. Van de omgeving, uit boeken, op internet, overal. Als je buurman zegt dat zijn pup met twaalf weken al zindelijk was, dan begin je misschien al wel zenuwachtig te worden als jouw pup dat in zijn dertiende week nog niet is. En de hond van Malinois op internet draaide met een half jaar al compleet mee in de roedel, dus ik moet aan de slag dat mijn pup dat ook redt! En oh nee, hij bijt in alles terwijl de pup van mijn tante helemaal nooit iets kapot gemaakt heeft, moet ik 'm nou straffen of negeren of wat moet ik doen Ik denk echt dat het dat soort dingen zijn, een pup 'moet' al erg veel dingen. Wat als jouw pup met een half jaar nog niet had mee gedraaid? Had je dan nagedacht, hoe ga ik dit doen? Of als hij ongelooflijk was gaan zitten krijsen als je weg ging en de buren dreigden met politiemelding? Er is (bij iedereen) een bepaald verwachtingspatroon en als de pup daar niet aan voldoet, beginnen de 'problemen'.

Dit inderdaad, samen met wat onzekerheid. Wij hebben wel naar de hond gekeken en ons daarop aangepast, maar je voelt je toch falen als je leest dat mensen meteen of binnen een paar dagen door konden slapen en jij zelf gewoon maandenlang naast de pup hebt geslapen, hem niet zindelijk kreeg. En hem niet in een bench kon doen, niet in een ren en de kamer waar hij 'veilig' kon lopen gewoon de gipsplaten van de muur afgetrokken werden.

En nu met Winni was ik net zo onzeker, maar zij was veel makkelijker. Als zij onze eerste pup was geweest, was die onzekerheid meteen weggegaan denk ik.

[_Leonie]

En over het absolute vereiste dat je hond ten allen tijden 100% onder appel moet staan, want hoe durf je hem anders los te laten lopen..
Ik laat Kalev enkel los (tjah een jonge herder reu..) in alle vroegte of tijdens het eten wanneer ik niemand anders verwacht..
Heeft hij ooit problemen veroorzaakt? Nee.. Maar goed, hij luistert niet perfect en andere honden hebben wel al eens stom naar hem staan grommen.. Dus die onzekere kant van mij durft nu gewoon niet goed..

Dit herken ik. Het lijkt wel eens alsof elke hond perfect luistert, hele etiquette hangt er aan vast.
En wat blijkt? Hier in het dorp houdt niemand zich er aan, alles loopt los en het gaat prima (op een enkeling na). Altijd gezellig. Als jij een lieve en sociale herder hebt is het zonde om je zo te laten beperken.

[Shiloh86]

Ik denk ook dat het opgelegde druk is. Van de omgeving, uit boeken, op internet, overal. Als je buurman zegt dat zijn pup met twaalf weken al zindelijk was, dan begin je misschien al wel zenuwachtig te worden als jouw pup dat in zijn dertiende week nog niet is. En de hond van Malinois op internet draaide met een half jaar al compleet mee in de roedel, dus ik moet aan de slag dat mijn pup dat ook redt! En oh nee, hij bijt in alles terwijl de pup van mijn tante helemaal nooit iets kapot gemaakt heeft, moet ik 'm nou straffen of negeren of wat moet ik doen Ik denk echt dat het dat soort dingen zijn, een pup 'moet' al erg veel dingen. Wat als jouw pup met een half jaar nog niet had mee gedraaid? Had je dan nagedacht, hoe ga ik dit doen? Of als hij ongelooflijk was gaan zitten krijsen als je weg ging en de buren dreigden met politiemelding? Er is (bij iedereen) een bepaald verwachtingspatroon en als de pup daar niet aan voldoet, beginnen de 'problemen'.

Dit inderdaad, samen met wat onzekerheid. Wij hebben wel naar de hond gekeken en ons daarop aangepast, maar je voelt je toch falen als je leest dat mensen meteen of binnen een paar dagen door konden slapen en jij zelf gewoon maandenlang naast de pup hebt geslapen, hem niet zindelijk kreeg. En hem niet in een bench kon doen, niet in een ren en de kamer waar hij 'veilig' kon lopen gewoon de gipsplaten van de muur afgetrokken werden.

En nu met Winni was ik net zo onzeker, maar zij was veel makkelijker. Als zij onze eerste pup was geweest, was die onzekerheid meteen weggegaan denk ik.

Nou dat ook inderdaad. Duke is nu 8 maanden en nog steeds niet helemaal zindelijk. In mijn eigen huisje gaat het super, maar bij anderen thuis niet. Bij mijn ouders moeten we nog steeds de achterkamer afzetten, omdat hij anders achter plast (je hebt ook geen zicht op dat deel van het huis). Maar ja, dat huis is ook veel groter. Het is dat ik door dit forum weet dat dat echt niet zo ongewoon is en dat dat vanzelf goed komt. Zat ik hier niet, dan had ik me door mijn moeder al lang gek laten maken dat "het echt niet normaal is hoor, dat mijn hond nog steeds niet 100% zindelijk is"...

[Eilfy]

Ik herken Hilde's verhaal heel erg. De verwachtingen naar een nieuwbakken pupeigenaar liggen soms echt heel hoog. Zindelijk zijn, alleen kunnen blijven, perfect appèl, 100% terugkomen en dat allemaal ook nog eens louter positief getraind want wee je gebeente als je een keertje nee zegt. En daar sta je dan met een vrolijke stuiterbal van een week of 14 die nog zo lek is als een mandje in huis ondanks verwoede pogingen, die af en toe denkt "oh dat is ook leuk!" en pleite is, die je vervolgens met een rood beschaamd hoofd bij iemand met een witte broek vandaan moet halen omdat hij niet terugkwam en aan het vertellen was hoe leuk hij net in de modder gespeeld heeft...

Er wordt m.i. heel veel focus gelegd op de "extreme" succesverhalen en de "extreme" horrorverhalen. En dat maakt je als nieuwe pupeigenaar onzeker...

[Daisy@]

Ik begrijp nu wat je bedoelt. 15 jaar geleden had ik je totaal niet begrepen. Ik moet eerlijk zijn dat ik bij de eerste pup ook wel met m'n handen in het haar heb gezeten.
Nu, jaren later en een aantal pups en herplaatsers later draaien we ook ons hand niet meer echt om voor een pup of herplaatser. Het komt, krijgt wat meer aandacht die het behoeft en draait mee met de dingen van alledag. Omdat je weet dat het toch wel goed komt.
Maar ik kan me de onzekerheid etc wel voorstellen hoor. Je wilt er toch een stabiele, goed luisterende hond van maken als je een pup in huis krijgt.
Ik weet van m'n eerste hond dat ik totaal niet wist wat ik met dat gebijt moest doen, en het alleen zijn s'nachts. Intussen heel wat bijgeleerd en anders in gaan zien, dus dat zijn de problemen niet meer nu.
Maar ik kan me echt voorstellen dat je als je een pittige bijtgrage pup hebt je echt niet weet hoe en wat en je je afvraagt of dat ooit goed komt.

Even de impulsaankopen terzijde gelaten... dat vind ik een heel ander verhaal. Dan willen ze idd een kant en klaar pakketje. En dan valt het bitter tegen.

[Miranda]

Ik denk ook dat het opgelegde druk is.

Dit inderdaad, samen met wat onzekerheid.

Opgelegde druk gaat volgens mij altijd samen met onzekerheid

Skadi was een horrorpup (NOOIT weer!), en ik heb regelmatig met de handen in het haar gezeten, maar ik bleef toch overtuigd van mijn eigen kunnen. Dat ik er uiteindelijk een leuke hond van zou maken. Wat andere mensen daar van vonden, kon me geen moer schelen Die druk voelde ik dus totaal niet, en dat scheelt de wereld, denk ik.

Ik heb wel eens een kwartier lang in het bos gestaan met een Skadi die krijste alsof ze levend gevild werd
Ze wou NU ergens naar toe (Jeroen was vooruit gelopen naar de auto ), en ik vond dat ze eerst rustig moest worden. Van alle kanten kwamen er kwaaie mensen aangesneld, om te kijken wie die beul was die zijn hond zo mishandelde
En dan kwamen ze ter plekke, zagen ze een doodkalme mevrouw boom spelen met aan de riem een jonge herder die volledig over de zeik was
"Wat is er met die hond aan de hand???" vroeg een verbijsterde meneer.
"Ze loopt zich op te naaien en moet eerst rustig worden voor we iets gaan doen" zei ik grijnzend.
Uiteindelijk kalmeerde ze, en zette ik een paar passen, waarop ze de hele show herhaalde. Al met al heeft het hele verhaal drie kwartier geduurd, toen pas viel het kwartje. En in die tijd hebben we behoorlijk wat publiek getrokken

[crutz]

Ik fok nu 10 jaar en merk de laatste 2 jaar vooral een omslag dat mensen met hun eerste pup snel in de steeds schieten. En dan zijn dat kopers die vaak lang hebben moeten wachten, goed rondgekeken hebben bij diverse fokkers etc. Dus juist de goed voorbereide koper van een eerste hond.