Honden moment van 2015:

[Mieke-Navajo]

Mijn honden moment van 2015 is het moment dat Uma gevonden werd, of nou ja, aan is komen lopen. Dat moment, die foto, het verhaal, als ik er aan denk krijg ik er nog kippenvel van.

Wat is jouw honden moment van 2015?

[Manuma]

Wat ontzettend leuk om te lezen dat je zo meegeleefd hebt en het zoveel indruk heeft gemaakt

Uiteraard is dat ook voor mij hét hondenmoment van 2015. Niet alleen op hondengebied. Ik durf zelfs te zeggen dat het misschien wel het mooiste is dat ik ooit mee heb mogen maken. Niet alleen dat we haar uiteindelijk terug kregen maar de steun en medewerking die iedereen ons gaf, zelfs wildvreemden. Je kunt niet bedenken wat dat voor je doet als je het nooit meegemaakt hebt denk ik.
Door die vermissing heb ik veel meer met Uma gekregen. Ik ben een vreselijke bofkont met al die mensen en ik heb er een geweldige vriendin aan over gehouden die haar heeft kunnen vangen.
Het was de meest hectische maar ook mooiste periode van mijn leven.

Dat klinkt wel heel dramatisch he Het is wel waar.
Mijn Umaatje

[teckeltoos]

Sarah heeft het niet op met andere honden. Ook niet met de sjiwawa's van vrienden van ons.
Afgelopen zomer lagen we ergens met onze boten bij elkaar en zaten op de wal.
Zien we Saar voor het eerst in haar leven ineens een echte spelbuiging maken tegenover 1 van de sjiwawa's.
Die keek overigens met een blik van "wat mot ik hier nou mee " omdat Saar meestal snibbig is.

Maar op nummer 1 staat voor mij Sarah's brede kwispel toen buurvrouw koekje binnenkwam en zij in de bench lag
vanwege een hernia. Dat was voor ons het teken dat ze niet totaal verlamd was.

[DesireeB]

Het moment dat ik Noeska heb laten inslapen, dat deed zoveel pijn maar tegelijkertijd denk ik wel met plezier aan haar terug. Ze was verre van ideaal maar heb wel veel van haar kunnen leren.

Vervolgens het moment dat we Maylo zijn gaan halen en hij 's avonds besloot dat hij wel even op me kin kon sabbelen. Soms heb ik wel gedacht waar ben ik aan begonnen. Hij kwijlt, is lomp en niet de slimste. Toch heeft hij enorme stappen gemaakt en verrast me elke week wel met iets positiefs dan kan ik zo trots op hem zijn. Wat een wereld hond heb ik aan hem.

En Izzy die gewoon haar eigen ik is. Werkt graag en leert snel, heeft ook haar eigenaardigheden maar wat een leukerd is het toch. Ik had in het begin gehoopt dat Maylo en Izzy goed samen konden, maar zo goed als het gaat had ik nooit verwacht, ze kennen ook eigenlijk gewoon niet meer zonder elkaar.

En ook voor mij is de vermissing van Uma wel een dingetje geweest. Elk moment van de dag even kijken of er nieuws was over Uma en dan het moment dat ze eindelijk weer terug was met die intense foto erbij, ging door merg en been.

[Eilfy]

Het hondenforum momentje van 2015 qua honden vond ik toch wel het terugvinden van Uma. Hoe het hele forum heeft meegeleefd en de opluchting die rond ging toe ze gevonden was, was ontzettend mooi!

Wat betreft mijn eigen honden is het een gelijkspel tussen de promotie met Alfy naar de B1 behendigheid & Kenji's debuut in de Nadac Hoopers

[Tineke]

Er is niet een honden moment voor mij, de laatste vijf dagen met Rio bevatten er vele. Wij namen afscheid en er werd afscheid genomen van hem. Ook de eerste kennismaking met Lucie was een speciaal moment voor ons.

[Laura84]

Extern, Uma met stip op 1

En thuis? Nederlands kampioen worden was leuk, Laicka eindelijk op mijn naam was mooi maar elke dag die natte tong over mijn gezicht heen is onbetaalbaar dus laat ik het daarbij, elke dag is een hondenmoment

[wolvster]

Het moment dat we Axel hebben moeten laten gaan.
Het was klaar, hij was oud en op en het was fijn om hem zijn rust te gunnen, hoe gek dat misschien ook klinkt.

[LongFields]

In het algemeen staat het terugvinden en te pakken krijgen van Uma wel met stip op 1 inderdaad.

Wat mij persoonlijk betreft is het de bijzondere avond die ik met Nozem heb gehad tijdens een met spoed door de fotograaf ingelaste fotoshoot. Die was heel intens en waardevol, en leverde een aantal hele bijzondere herinneringen op door de mooie foto's die ik ervan kreeg.
Mooi, dierbaar en tegelijkertijd confronterend, omdat op de foto's voor mij goed te zien was dat Nozem er niet goed meer aan toe was, met zichtbare lymfeknopen en een heel opgezette buikstreek.
Twee dagen erna heb ik haar rustig kunnen laten gaan, voordat haar leven lijden zou worden.

[lucie]

mijn eigen 'Uma-moment'
nadat Kailen zo'n 30 uur vermist was, vond ik hem terug in de voormalige paardenwei kilometers verderop. Hier was hij terecht gekomen, had het herkend, en had besloten daar op ons te wachten De blijdschap als je je hondje weer terugziet

[Maeve]

Dit was toch wel mijn hondenmoment van 2015, de geboorte van de Colo's

[-Saskia-]

Dat ik me in een erg donkere periode inschreef op een hondenschool die volledig bleek aan te sluiten op hoe ik met mijn honden omga en train en ik onlangs ben gevraagd of ik er wil lesgeven. Het vooruitzicht op geluk leek even zo ver weg dus dit betekent ontzettend veel voor me.

Iets wat me ook heeft aangegrepen is dat topic met de doodsoorzaken van honden. Zo ontzettend veel honden die jong zijn gestorven, ik kan niet anders dan dankbaar zijn voor de tijd met mijn eigen dieren.

[ChantalTY]

Ik ben nog niet zo lang actief, dus volgend jaar misschien een hondenforum-moment voor mij.

Persoonlijk: Pas geleden (8 december) Yara volledig laten testen. De uitkomsten zijn tot nu toe goed, en dus gaat mijn fokdroom werkelijkheid worden!

[samantha!]

Het behalen van het felbegeerde KNJV-A diploma met mijn kanjer Jacky

[SuzieC1970]

Voor mij ook de vermissing en het terugvinden van Uma! Ik zat veel te ver weg om concreet iets te kunnen doen maar heb heel erg meegeleefd en de opluchting toen ze gevonden was was zo groot!
Thuis met de hondjes niet echt een moment dat er uit sprong, alle dagen met mijn kanjers zijn een feestje...

[&nicole]

Voor mij absoluut de komst van Catootje, en dat Khyra na haar komst zo opgeleefd is. Zo blij met hoe het uitgepakt is!

[Paisley]

De komst van Kiwi !!

Een klein, scharminkelig, vettig, nerveus hondje wat in een groep honden het pispaaltje was en via een opvanggezin werd herplaatst. Ze was 9 maanden toen ze voor het eerst wat anders te zien kreeg dan de achtertuin van de mensen waar ze woonde.
Dit fototje kreeg ik als eerst onder ogen


Ze is nu een mooie hond aan het worden




Door Kiwi in huis te halen, heb ik mijn relatie beëindigd. Dat klinkt een beetje dramatisch, mijn vriend was er tegen en door haar in huis te nemen, heb ik voor mezelf gekozen. Ik zag toen duidelijk onder ogen dat de houdbaarheidsdatum van onze relatie was verstreken. Het heeft natuurlijk weinig met Kiwi zelf te maken maar zij was het symbool van het einde.
Met Kiwi erbij brak dus een nieuw tijdperk aan, namelijk die van vrijgezel. We zijn verhuisd naar een prachtige bosrijke omgeving en ik geniet meer dan ooit van mijn honden.

[Chihuahua-paws]

Hier ook Uma.

Gelukkig zelf niks heftigs mee gemaakt met Toots in 2015.

[ellen en de birmanen]

mijn hondenmoment was op 18 oktober. toen hebben we een wandeling georganiseerd voor de 2 nesten die ik heb gefokt. op 2 na waren alle honden aanwezig. zo leuk om al je op de wereld gezette honden terug te zien.

En de bevalling van Twinkel haar eerste nestje, 4 weken oud.

Ellen

[Ri@nne]

21 februari, toen Kai als doodsbang hoopje zwarte pluis de transportbus uitgetild werd in z'n bench en hij me recht aankeek...

[thom]

Met stip het terugvinden van Uma.

[renee-uk]

ik denk toch de 12e november.
die extra dag met mijn rietje die ik bewust ingepland heb, omdat mijn onderbuik me zei dat het foute boel was en ik niet weer zonder een soort van afscheid een hond wilde verliezen.
denk dat dat rietje die dag zelf ook nodig had, want ze leefde helemaal op en we hebben nog fijne dingen gedaan en kunnen genieten van elkaar.
de volgende morgen was ze beroerder dan ooit en 's middags is ze ingeslapen.

voor mij mag die foto van nikki, jonathan en uma foto van het jaar worden.
een plaatje zegt meer dan woorden en dat gaat voor die foto zeker op.
ik kan hem tenminste nog steeds niet bekijken zonder een brok in mijn keel...

[sbientje]

voor mij persoonlijk de komst van Kareltje, die uitgroeit tot een heerlijke vent. Toen zijn fokker belde dat er alleen maar reuen waren geboren heb ik wel getwijfeld, maar achteraf ben ik zo blij dat ik het gedaan heb want ik had me echt geen leukere hond kunnen wensen.

Algemeen gesproken inderdaad het terugvinden van Uma, dat was een bijzonder moment. En het A-diploma van Samantha en Jack omdat ik daar toch wel mee meeleefde. Zo hard voor gewerkt dus een mooie beloning voor hun. Verdiend!

[_Jules_]

De bevalling van Ivy, zo speciaal om mee te maken van je eigen hond;)

[Iris-Marie]

Het terugvinden van Uma. Ik heb volgens mij niet gereageerd maar màn, wat heb ik vol spanning op F5 zitten drukken toentertijd.

Hier thuis is er zoveel gebeurd op hondengebied. Wat voor mij denk ik op nummer 1 staat is de verandering die Bodi hier door heeft gemaakt. Zo veel zelfverzekerder, zo veel ontdekt en gezien, zo veel vertrouwen in zijn omgeving. Ik vond dat prachtig en ik word nog steeds emotioneel als ik eraan denk. Nee, hij is niet hier blijven wonen maar hij is zó vooruit gegaan en heeft zó genoten en zó veel geleerd in zijn tijd hier.

[Feather__]

Toen er een klein bang hondje uit de kennel op Schiphol kwam. Ze keek zo zielig en kroop bijna in haar zusje.
We zeiden nog tegen de vrouw die haar zusje had; Nou, jij hebt blijkbaar de stoerste!

Maar niks is minder waar, Yin is niet meer bang voor vreemde en zelfs mensen met stokken zijn niet meer eng.
Zusje is nog steeds doodsbang voor mensen

En wat een geweldige hond is het Snoop is helemaal opgeleefd.
Dit was echt een super keuze.

[lieke]

Voor mij het belangrijkste moment dit jaar was het moment dat ik Bonnie terughaalde van de dierenarts en het eigenlijk al duidelijk was dat ze stervende was. Ik had haar in haar bench gelegd en daar lag ze, helemaal apathisch. Ineens werd ze onrustig en bleef me strak aanstaren en ik heb haar in mijn armen genomen en ze werd weer kalm. Terwijl ze me bleef aanstaren, zuchtte ze een keer en stierf toen. Heel rustig.
Een moment dat ik niet snel zal vergeten. Het vertrouwen dat ze in me had en het verdriet dat ik tot op de dag van vandaag nog steeds heb om haar dood.

[Pepie]

Mijn moment is het moment dat Dol ging manken en ik besefte dat ze toch ook een jaartje ouder word.

[Ingrid48]

er zijn op het forum heel veel speciale momentjes geweest, maar inderdaad het terugvinden van Uma staat bij mij ook op nr 1. Als ik die foto weer zie met jullie, dan schiet er weer een brok in mijn keel...

Thuis geen speciale momentjes met de dames meegemaakt. Het gaat gelukkig heel erg goed met ze en ik hoop dat ze alle 3 nog heel veel jaartjes meegaan want ik kan ze echt niet missen, nooit!

[Fotogravinnetje]

Algemeen inderdaad de terugkomst van Uma.
En zelf? Kan moeilijk kiezen tussen meedoen aan De Nationale, BOB op Dogshow Bleiswijk of Elco's begroeting de ochtend na m'n thuiskomst uit de VS. Of Elco's voorzichtigheid toen m'n jongste neefje z'n lijn vasthield.
Ach, er zijn zoveel gedenkwaardige momenten geweest in dit tweede jaar met Elco. Ik vind het ook bijzonder om te zien hoe hij hoe langer hoe volwassener wordt, gehoorzamer, met meer zelfbeheersing. En hoe dat in sprongetjes gaat