Maar met een Uma die nog steeds de bibbers heeft om heel wat dingen vond ik het wel genoeg.
Toch bleef ik met de broertjes in mijn hoofd rondwandelen. Die spitse snuiten en die grote ogen en dan die prachtige kleuren.
Ik besloot toch een berichtje te sturen. Er bleek nog steeds opvang nodig en vrij dringend ook.
Na een fijn telefoongesprek wist ik beter wat te verwachten en besloten we ervoor te gaan. Mijn enige zorg was wel, hoe ver gaat die angst?
Afgelopen zondag zijn we in de auto gestapt en hebben we Foxy opgehaald. Wils, zijn broer, zit bij Zamunda
Ik bleef Foxy maar "haar" noemen of "zij". Ik ken de naam Foxy als Beyoncé in Austin Powers: Fóxy Cleopatra.
Vriend vond hem zo op een coyote lijken en Cody klonk wel. Dus we hebben hem omgedoopt tot Cody.
Eenmaal binnen bij zijn vorige opvanggezin gaf de vrouw al aan dat hij nu zijn broer al weg was, veel losser was dan anders. Ik zag dat hij wild zijn neus bewoog en heb hem bewust wat genegeerd toen we net binnen kwamen. Hij bekeek ons met zijn kop laag, dan weer hoog en wist niet zo goed wat hij met zijn lichaam aan moest. Al gauw kwam hij even aan me snuffelen en mocht ik hem onder zijn kop kriebelen. Hij is prachtig. Hoog, smal, mysterieus. Echt een bijzondere hond om te zien.
Het was al vrij donker dus we konden niet te ver lopen, waar hij vandaan kwam was geen straatverlichting.
Er was gezegd dat hij wel eens wat kon laten lopen in de auto dus dat het misschien verstandig was hem in een bench te doen. Ik had het dus wel meegenomen maar ik hou er eigenlijk niet zo van. Mijn auto is ook ingericht op de honden met drie zachte kussens en een zachte mand dus we besloten hem zo mee te nemen en dat een van ons hem gerust zou stellen. De eerste paar minuten was hij echt angstig, ik gaf hem snoepjes en kriebelde hem en uiteindelijk lag hij stil met zijn kop op mijn vriend zijn arm terwijl hij genoot van zijn kriebels.
Eenmaal thuis heb ik Manu en Uma opgehaald en zijn we gaan lopen.
Gek genoeg reageerden mijn honden niet veel op Cody. Cody trok als een malle aan de riem met zijn staart plat tegen zijn mooie billen aan en wilde wég.
Het is wat, kom je van de stille Veluwe, zo terecht in de straten van Den Haag met fietsers, geparkeerde auto's, scooters en zelfs trams
Hij dook al een aantal keer in Manu, ik heb hem bewust wat laten lopen, hij was echt op slot. Na een minuut of 10 kalmeerde hij wat en deed hij zelfs een plas. Manu moet hem nog veel leren, want hij plast als een meisje
We hebben ongeveer een half uur gelopen en zijn naar huis gegaan. Manu had nog steeds niet echt op Cody gereageerd dus ik was wat bang dat er binnen spanning zou ontstaan omdat ze elkaar daar niet gemakkelijk uit de weg kunnen gaan. Maar nog steeds niks.Ze liepen naar binnen alsof ze altijd al met zijn drieën waren. Cody zette grote ogen op en wandelde onrustig heen en weer.
Ik strooide wat snoepjes waarop ze alledrie begonnen te snuffelen en te zoeken en dat ging heel vredig. Cody houdt van eten
De eerste nacht ging niet zo goed. Hij sliep tot 3 uur.
Daarna ging hij het huis rondrennen en was duidelijk gestrest. Veel hijgen, grote ogen.
Ik ben gaan zitten en heb hem niet aangekeken maar wel tegen hem gepraat. Op een gegeven moment kwam hij bij me en kalmeerde wat toen ik hem aaide en geruststelde. Ik nam hem mee naar bed maar hij kon zijn plek niet vinden. Hij ging naast het bed liggen aan mijn zijde en werd daar even rustig. Na een minuut of 20 begon hij weer flink te hijgen.
Ik besloot hem af te zetten, het was inmiddels 05:30 u en mijn wekker gaat om 6:30 u
Ik vond een grote koffer en sleepte die naast het bed, zodat ik een kleine ruimte voor hem had afgezet. Ik heb mijn hand op zijn buik gelegd en heb nog even tegen hem gepraat waarna hij in een diepe slaap zakte.
Vannacht heeft hij heel stoer in Manu zijn mand geslapen en schrok ook niet toen ik het bed uit stapte.
Ik merk dat hij me nu al in vertrouwen neemt. Hij staat soms vanuit de hal naar me te loeren en ik nodig hem uit te komen kijken. Als hij komt krijgt hij een snoepje.
Hij hangt erg aan de andere honden. Als ik thuis kom van mijn werk doet Cody heel blij mee met kwispelen, en als ik de riemen pak staat Cody heel blij met een scheef koppie naar me te kijken.
Gisteravond liet ik ze uit en daagde hij me zelfs even uit tot spel. Met een boevenkop keek hij naar me, maakte een paar sprongetjes van links naar rechts en toen ik naar hem lachte sprong hij zo tegen me aan waarop ik hem kusjes heb gegeven en lekker heb gekriebeld. Hij vond het heerlijk.
Manu is zijn beste vriend, die twee liggen regelmatig samen en Manu pikt ongelofelijk veel van hem.
Als Cody schrikt springt hij er soms bovenop en Manu blijft lekker liggen op zijn onderkin.
Zo braaf
Cody is zo leuk!
!
.
. En dan niet alleen rond de schemering hè, nee ook gewoon midden op de dag 
. 
