Ik ging op de fiets met de twee heren ernaast nog even naar de Welkoop om Renske te halen. Altijd handig voor als ik weer eens vergeet te ontdooien. Welkoop zit dicht bij huis dus Zorro kon ook mee rennen, waren ze gelijk uitgelaten voor het avondeten en ze vinden het altijd wel leuk om daar wat rond te snuffelen.
Dus ik kom daar aan, vlak voor sluitingstijd... richting het hondenvoer, lekker warm binnen, langs een paar sfeervolle plastic kerstbomen...
tilt die vreselijke Roemeen van mij zijn poot op tegen een van die nepkerstbomen
Ik schaamde me vijftig tinten dood. Nadat ik Dalí op zijn falí had gegeven ben ik vlug naar de kassa gesneld voor een poetsdoek en begon van weersomstuit 'doet hij anders nóóit'-platitudes te stamelen. De jongen achter de kassa was niet erg onder de indruk. 'Dat gebeurt hier meerdere keeren per dag, mevrouw. U ruimt het tenminste nog op.' Ze kregen zelfs nog een koekje bij het afrekenen ook al probeerde Zorro die van Dalí af te pakken.
Ik durf daar dus voorlopig niet meer te komen, of in ieder geval niet met die twee semi-zindelijke lulwammesen en zeker niet zonder pruik en fopsnor
Vertel me vooral jullie gênante verhalen, dan voel ik me wat beter







