Mijn vriendje. Mijn geliefde. Mijn oude mannetje.
Je was oud. En stijf. En een beetje dement. Maar verder nog goed te pas. Nooit ziek. Nooit wat mis.
Je kon nog prima eten van het aanrecht jatten. En door de tuin scharrelen. En blaffen, dat kon je ook nog goed.
We hadden lekker in de tuin gescharreld, je jatte nog even een boterham van het aanrecht, liep de gang in om naar bed te gaan en viel om. Een splitseconde dacht ik dat je uitgleed en ik stond al naast je om je overeind te helpen, maar je begon gelijk te schokken. Ik hield je vast en hoopte dat je er weer uitkwam. Dat gebeurde niet.
Ik tilde je naar de bank en de hoop vervloog al. De kinderen waren nog wakker en kwamen gelijk toen ik ze riep.
Ondertussen appte ik de baas en belde ik de DA dat we eraan kwamen. Renee heeft je in de auto vastgehouden en gezorgd dat je niet viel. Mijn knappe meid.
Bij de DA was het eenvoudig. Het was tijd om jou je rust te gunnen.
Ik hield je vast terwijl de DA het middel in je ader spoot. Ik denk dat je nog even bijkwam, en ik kuste je op je kop en bedankte je voor alles, voor jou.
En toen was je weg. Zomaar weg. Binnen een half uur, van oud maar goed, naar voor altijd weg. Een goede dood...
God, wat heb ik van je gehouden. Wat was je een goede vriend. 8 maand oud kwam je in ons leven als een wervelwind. Een jonge spaanse God die van jeugdigheid en levenslust niet wist waar hij met zijn energie naar toe moest.
Je was een heerlijke stuiterbal, altijd in voor aktie. Altijd een goede hulp ten tijde van onze uitlaatservice. Een fantastische hond om mee te trainen. Je bent gelukkig en gezond oud geworden, een lieve oude bejaarde. Je hebt nog geholpen onze Fitz op te voeden. Je was Egans vijand-vriend, ruim 13 jaar lang.
Bedankt voor alle jaren plezier en liefde die we gedeeld hebben. We zullen je zó missen.
Ga nu maar naar je vrienden Woopy en Coyo, en naar je meisje Ghaya. Geef Kayltje een knuffel van me.
Het is fantastisch geweest, jij bent fantastisch geweest en nu is het over...
Tot ooit, mijn geliefde...
Maddie 
sterkte
