Weet je, volgens mij moet je gewoon tegen een hond aanlopen waarbij je direct die klik hebt. Ik had nog nooit een hond gehad, was meer een kattenmens, man en kinders wilden het heel graag dus okee, vooruit, we gingen op zoek, en toen zag ik Jack:Lydia88 schreef:Heb jij van in het begin meegevolgd? Ik dacht het niet, dus jij velt je oordeel om wat enkele hiervoor zeggen...Crystalclear schreef:Ik denk ook niet dat ze nog terugkomt... jammer hoor.
Als je niet tegen eerlijke meningen kan moet je daar niet om vragen
Allerlaatste poging...
Ik heb niet om die meningen gevraagd, ik vroeg ERVARINGEN met bepaalde rassen. Er is iemand die gewoon wat begint te verzinnen en veronderstellen (en duidelijk niet al mijn posts gelezen heeft alvorens te antwoorden of zelfs gewoon mijn woorden verdraaien) en vervolgens volgt heel de groep. Alsof ik niet weet dat je een hond moet trainen en niet elke hond hetzelfde is. Ik wil alleen maar weten welk ras het beste bij mijn wensen past zodat ik de grootste kans heb dat mijn hond daarbij aansluit. Er zijn er dan nog die beweren dat alle honden een jachtinstinct hebben. Als je van hun mening moet afgaan dan maakt het eigenlijk niet uit welk ras je neemt. Heel slim hoor!
Korte samenvatting: het is dus de bedoeling dat ik een ras vind die eigenschappen heeft die het dichtst mogelijk bij mijn wensen aanleunen om een zo goed mogelijke start te hebben. Dan is het uiteraard de bedoeling dat ik die hond opvoed/train, en dus mee naar de hondenschool ga. Als er nu toevallig eens een eigenschap bij zit die ik minder graag heb en die er ondanks veel training niet uitgaat dan is dat zo en ik zal dat beest even graag zien maar op die manier is de kans toch minder groot dan dat ik een ras neem die volledig tegenovergestelde eigenschappen heeft dan die ik wil.
Als dat hier niet begrepen word ligt het IQ hier heel erg laag hoor!
En meer woorden maak ik er niet meer aan vuil.
en ik was eigenlijk wel meteen verkocht. Ik had nog nooit van podenco's gehoord, wist niks van het ras, maar ben me als een gek gaan inlezen en het zijn halve katten, die podenco's. 
Smoorverliefd op die hond, en het was zo'n slimme goeie hond dat ik er eigenlijk niks aan kon verkloten, en ik heb wat aangekloot. 
En nooit een seconde spijt gehad. Ook van de volgende twee niet, Lilo was een bang ding en nu een heerlijk knuffeltje, en Toto is een verrukkelijk blij ei. Gehoorzaam zijn ze niet, maar ze zijn voorspelbaar, en daar kan ik wat mee. Je moet gewoon niet denken dat het makkelijk wordt. Je leven wordt een heel stuk ingewikkelder met een hond, en hoe leuker de hond, hoe ingewikkelder en vermoeiender. En als je een hond hebt waar je smoorverliefd op bent maakt dat alle gedoe en toestanden een beetje draaglijker.
)
Toen ik hem eindelijk weer in zicht had, bracht hij me netjes naar een doodstil liggende kip in de struiken. Gelukkig kwam dat beest na wat aandringen van mijn kant netjes overeind en liep dieper de struiken in. Geen zichtbare verwondingen, liep gewoon goed. Elco blijkt gelukkig een opjager te zijn, geen doder. Maar ik was 'not amused', zacht gezegd... En die paar minuten uit beeld: vreselijk! Gelukkig op een plaats waar de kans onder een auto te komen erg klein is
Verder is ze een dwingelandijtje, bemoeial en ondanks dat ze inmiddels erg gehoorzaam is geworden blijft ze grenzen opzoeken.