Ze blijft altijd naast me lopen aan de lijn, trekt niet, bijt niet op de lijn en als er iets is wat ze eng vindt (en dat is nogal wat) dan komt ze naar me toe en zoekt ze steun bij mij. Samen trotseren we dan al het 'gevaar' en dit gaat super goed. Ze gromt niet, ze blaft niet en reageert al heel aardig op haar naam als ik haar roep.
Omdat het zo goed gaat leek het me een goed idee om een flexilijn aan te schaffen. Dan heeft ze iets meer vrijheid en zit ze toch vast. Zo gedacht, zo gedaan. Flexilijn voor grote honden gekocht en daar gingen we vanmiddag mee op pad.
Juno vond het vanaf het begin maar niks.... er staat steeds spanning op de lijn en dat vind ze helemaal niet fijn. Dus vlakbij het bos draait ze zich om en doet 'hap'... 1x en de lijn is door.....
en ik ben natuurlijk zooooooo dom geweest om geen andere lijn mee te nemen.Daar sta ik dan bij het bos met een buitenlandse hond die net een week in nederland is, zonder reservelijn, of touw of iets anders om haar vast te houden. En om nou de hele tijd aan haar tuig te hangen, dat was voor ons allebei niet prettig. Dan maar los......
En geweldig dat Juno het vond. Ze kon lekker snuffelen, hield me goed in de gaten en als ik te ver was (zo'n 10 a 15 meter ) kwam ze weer aandraven en ik haar elke keer uitvoerig belonen. Een paar keer was ze aan het snuffelen en had ze niet direct door dat ik verder liep, toen heb ik haar geroepen. Haar kop kwam dan omhoog en je kon haar bijna horen denken 'heeee baas.... niet zo ver weglopen' en dan kwam ze keihard aangalopperen
Als er iets engs aan kwam liep ze er zelf met een wijde boog omheen, kortom helemaal top. Ik ben zoooooo trots op haar.
ga je het nu vaker durven?
