Eerst even een happie gegeten bij de grote, gele M
En toen was het zover, om 19.35 uur stonden we bij het aankomstadres. Juno (voorheen Missy) zat nog in haar bench. Helemaal in het achterste hoekje en ontzettend aan het hijgen. Ze was helemaal van 't padje door de lange reis. Met wat moeite kwam ze uit de bench en liep ze door het huis naar de tuin, met staartje stevig tussen de poten. Ze koos een plekje om te liggen en dat was het dan..... ze wilde geen lekker koekje, niet opstaan om even te plassen.... helemaal niks.
Nog wat formuliertjes ingevuld en toen was het tijd om naar huis te gaan, naar Juno's eigen thuis.
Maar de arme meid wilde niet in beweging komen. Gelukkig was daar nog de grote, Poolse chauffeur, hij bood aan om haar naar de auto te tillen.
Eenmaal in Almere aangekomen hebben we haar even bij het grasveldje gelaten, maar ook daar ging ze liggen en verroerde zich niet meer. Ik ben even op het stoepje naast haar gaan zitten en manlief kwam erbij. Zo hebben we even een halfuurtje rustig gezeten. Maar Juno maakte geen aanstalten om te plassen. Dus besloten we haar maar mee naar binnen te nemen. We hebben haar op haar kleedje gelegd, daar heeft ze een bak water leeggedronken -met zwaar knorrende maag- en 2 stukjes rodiworst. En nu ligt ze nog steeds op haar kleedje. Ze is nog steeds te bang om echt te bewegen. Af en toe gaat haar kop omhoog en je ziet dat haar ogen alles volgen..... maar ze wil niet eten of drinken, laat staan even naar buiten om een plas te doen.
De kinderen hebben haar even aan hun handen laten snuffelen en een aai gegeven en laten haar nu verder met rust.
Ik zal vanmiddag als het licht is was meer foto's maken en plaatsen
En nog een knuffel aan Nanna, dankzij haar is Juno nu thuis.














