Staartdracht

[blondie]

Ik wist dat ik er zelf ook eens wat foto's van had neergezet, hier http://www.hondenforum.nl/plaza/viewtop ... thoudingen

[gyanty]

Hoe een hond zijn staart draagt hangt van veel dingen af.
Ik zou zeker kijken naar hoe hij hem meestal draagt en van daaruit verder oordelen.

Mijn Teddy (border collie mix) droeg de staart doorgaans in een krul over de rug, ik heb bij hem geleerd vooral heel goed naar die staart te kijken want met rozenoren in een flink behaarde nek in dezelfde kleur vacht kon ik daar niets vanaf lezen. De mate van krul en de stijfheid of juist ontspannenheid waarmee hij kwispelde en hoe hij die staart droeg, daar kon ik uiteindelijk heel veel vanaf lezen.
Maar hoog was hij altijd terwijl het helemaal geen patser of dominante hond was, hij was heel vriendelijk en onzeker, echt een lieverd die liever iedereen te vriend had en zeker geen ruzie zocht.
De staart kon wel naar beneden maar dan was hij echt onzeker, bangig.
Hij heeft me wel geleerd dat de staart heel veel te vertellen heeft, maar je moet niet afgaan op de boekjes en wat men zegt.
Kijk naar hoe jou hond in diverse situaties zijn staart draagt, en trek daar je eigen conclusies uit.
Want juist in die situaties dat iedereen dacht dat mijn hond heel vriendelijk was (hoge kwispelende staart) zag ik een hoge stijf gekrulde staart vol spanning die weliswaar kwispelde maar dusdanig veel spanning uitstraalde dat ik hem heel rap uit de situatie haalde om een uitval te voorkomen. Terwijl een vrolijke ontspannen boog (oogt veel hoger) die rustig heen en weer kwispelt bij hem juist betekende dat hij ontspannen was en wel zin had in een spelletje.

Mijn mechel droeg haar staart heel anders, maar omdat zij zo'n sprekende kop met enorme prikoren had keek ik bij haar vooral naar de oren en heb ik pas van Teddy geleerd hoe veel een staart je vertellen kan.

Zo'n staart is machtig boeiend om te lezen als je hond daar veel bewegingsruimte heeft.
Maar altijd naar het totaal plaatje kijken en je hond goed observeren zodat je hem/haar echt goed kent is heel belangrijk.

Dat beoordelen veel mensen verkeerd hoor. Je hebt verschillende kwispels. Een vrolijke kwispel is breed en ontspannen. Een korte en stijve kwispel duidt op erg veel spanning, waarbij de spieren duidelijk strak staan waardoor je een houterig geheel krijgt. Dat zou bij elke eigenaar alarmbellen moeten doen rinkelen, maar helaas....

[Gollum]

Hoe een hond zijn staart draagt hangt van veel dingen af.
Ik zou zeker kijken naar hoe hij hem meestal draagt en van daaruit verder oordelen.

Mijn Teddy (border collie mix) droeg de staart doorgaans in een krul over de rug, ik heb bij hem geleerd vooral heel goed naar die staart te kijken want met rozenoren in een flink behaarde nek in dezelfde kleur vacht kon ik daar niets vanaf lezen. De mate van krul en de stijfheid of juist ontspannenheid waarmee hij kwispelde en hoe hij die staart droeg, daar kon ik uiteindelijk heel veel vanaf lezen.
Maar hoog was hij altijd terwijl het helemaal geen patser of dominante hond was, hij was heel vriendelijk en onzeker, echt een lieverd die liever iedereen te vriend had en zeker geen ruzie zocht.
De staart kon wel naar beneden maar dan was hij echt onzeker, bangig.
Hij heeft me wel geleerd dat de staart heel veel te vertellen heeft, maar je moet niet afgaan op de boekjes en wat men zegt.
Kijk naar hoe jou hond in diverse situaties zijn staart draagt, en trek daar je eigen conclusies uit.
Want juist in die situaties dat iedereen dacht dat mijn hond heel vriendelijk was (hoge kwispelende staart) zag ik een hoge stijf gekrulde staart vol spanning die weliswaar kwispelde maar dusdanig veel spanning uitstraalde dat ik hem heel rap uit de situatie haalde om een uitval te voorkomen. Terwijl een vrolijke ontspannen boog (oogt veel hoger) die rustig heen en weer kwispelt bij hem juist betekende dat hij ontspannen was en wel zin had in een spelletje.

Mijn mechel droeg haar staart heel anders, maar omdat zij zo'n sprekende kop met enorme prikoren had keek ik bij haar vooral naar de oren en heb ik pas van Teddy geleerd hoe veel een staart je vertellen kan.

Zo'n staart is machtig boeiend om te lezen als je hond daar veel bewegingsruimte heeft.
Maar altijd naar het totaal plaatje kijken en je hond goed observeren zodat je hem/haar echt goed kent is heel belangrijk.

Dat beoordelen veel mensen verkeerd hoor. Je hebt verschillende kwispels. Een vrolijke kwispel is breed en ontspannen. Een korte en stijve kwispel duidt op erg veel spanning, waarbij de spieren duidelijk strak staan waardoor je een houterig geheel krijgt. Dat zou bij elke eigenaar alarmbellen moeten doen rinkelen, maar helaas....

Daar kun je je inderdaad lelijk in vergissen als beginnende hondeneigenaar

[blondie]

De kwispel vergissen heel veel mensen zich in inderdaad

[Gollum]

De kwispel vergissen heel veel mensen zich in inderdaad

Ik was pupje Gol daardoor bijna kwijt. We kwamen een hondje tegen die kwispelde enthousiast dacht ik. Helaas pakte ze Gol gelijk bij haar nek en begon te schudden.
Kwispelen is dus niet perse vriendelijk ontdekte ik toen.

[blondie]

Met eten is het heel wisselend, regelmatig gewoon slap naar beneden, maar net zo vaak ook gewoon hoog. Hij eet alleen in de schuur, niemand komt bij hem, Pippi eet in de keuken.

Wat ik ervan weet, is dat de neutrale houding van de staart gedragen wordt tijdens een steady draf naast de fiets zonder iets interessants in het blikveld. Hoe draagt Vriend zijn staart dan?

Aha, zou dat het zijn dan? Dan heeft hij de staart horizontaal, met het laatste stukje iets omhoog.
Dat heeft me regelmatig verbaasd, omdat hij juist altijd zo'n blije kwispel heeft en uitgerekend met fietsen, waar hij dol op is, heeft hij de staart half hangen.

Ik merk dat de staart ook wel voor de balans van de hond gebruikt wordt. Tijdens fietsen hebben mijn honden ook een andere staarthouding in draf.
Ik vond o.a. dit stukje, ook wel interessant om te lezen want ik lees ook weer iets over links en rechts kwispelen http://www.hondencentrum.com/artikels/kwispelen/

Kwam net dit filmpje tegen hier zie je goed dat een van de honden de staart echt wel nodig heeft om de balans te kunnen houden. Wat niet lukt helaas. Bij de ander zie je de staart veranderen als ze gaat zoeken.
http://vid55.photobucket.com/albums/g13 ... I_3333.mp4

[Manu]

Ik kan aan zijn staart zien hoe hij de situatie vindt, heel handig
Krulstaart vind ik niet altijd handig, ik merk dat veel honden het toch verkeerd interpreteren.

Wachten op mij, of niets in de omgeving. Staart hangt alleen zo in stilstand


In beweging


Neutraal, deze staartstand heeft hij vrijwel altijd


Dit is zijn alerte, ik-ben-zo-blij-staart. Met deze staart kan hij kwispelen, begint vaak spel of een keiharde sprint. Ook met de bekende honden.
Het lijkt veel op die neutrale stand, maar dan buigt het nog net even meer door over de rug.


En de "ik-doe-je-wat-als-je-mijn-groep-komt-verstieren-en-pesten"-staart.
Dit is zijn houding bij spanning.

[blondie]

Bij die laatste foto heeft hij zijn oren nog wat neutraal, zo'n houding kon mijn reu ook hebben maar bij hem stonden de oren naar voren, hij had een heel kort lontje helaas.
Dit was een vreemde redelijk opdringerige rottie reu, ze hadden net gesnuffeld en de hond ging voor nu weg. Met weglopen echter bleef hij tegen Finn aanduwen, en toen heb ik de baasjes toch wel gevraagd om mij te passeren en dat ik even zou wachten want het werd er niet écht gezellig op.

Hier stond Bluf achter het hek, en dit was de tweede keer dat hij haar zag. Niet bepaald vriendelijk en ontspannen vond ik zelf. We waren ook op heel vreemd terrein

Hier een Bluf met een kleine waar de staarthouding niet goed van te zien is, maar die kleine was voor de duvel niet bang

En dit een kleine 3 tal foto's waarin ik in ieder geval aan de stand wel e.e.a. kan zien, en blijkbaar mijn reu ook.
Alles en iedereen opgewonden maar redelijk neutraal

Duitse staande had de speel als eerste, Bluf is het daar niet mee eens

Reu Finn reageert daar dus op en de houding van o.a. Bluf haar staart veranderd direct. Ook die van de Duitse Staande trouwens.

[Manu]

Bij die laatste foto heeft hij zijn oren nog wat neutraal, zo'n houding kon mijn reu ook hebben maar bij hem stonden de oren naar voren, hij had een heel kort lontje helaas.

Ik vind die oren bij hem dan weer niet neutraal
Meestal vindt hij het dan te spannend worden waarna hij een spelbuiging maakt en weg gaat. Bij deze reu wilde hij echt een punt maken, maar zoals je ziet kijkt hij hem niet recht aan. Het was dus niet bloedserieus. Die Galgo bleef heel erg ravotten in onze roedel, alleen maar lomp spel, maar Manu was het zat. Hij had al een paar keer gekalmeerd en toen dat niet hielp nam hij hem even apart
Als ik die oren zie weet ik dat ik even mijn mond moet houden en op hem moet vertrouwen.

Mooi die foto dat Finn zich ermee bemoeit en je gelijk de houding van de honden ziet veranderen

[blondie]

Overigens blijft het soms lastig om de honden in te schatten

Met dat ik bovenstaande tik.. zie ik deze foto, en mijn focus was altijd op de hond voorop geweest en nu zie ik duo reu op de achtergrond

Hier reu Itan voorop en Finn erachter, ons tegemoet kwamen nog twee herders

Hier werd Finn op tijd terug gefloten, de mechel was hondagressief en had een muilkorf om en liep aangelijnd. De duitse herder heren leken in aanvang met elkaar ok te gaan.

Hier zie je ook al wat spanning, maar dh werd rustig weggeroepen dus er gebeurde verder niets

Het was ook achteraf gezien wel de kat op het spek binden. 3 reuen waarvan 1 redelijk agressief uit de hoek kon komen en die aangelijnd en met een muilkorf liep. Maar toch was het een leuke wandeling, maar niet voor herhaling vatbaar Alle drie afzonderlijk van elkaar hadden een keer tijdens de 3-urige wandeling een conflict met elkaar. Ach jong en naïef waren we toen nog
Ik zal het in ieder geval nu niet zo snel doen, afspreken met 3 volle reuen van hetzelfde kaliber. Je weet dat ze niet gezellig gaan spelen in ieder geval

[Manu]

Ik zie allemaal bekende plekjes

[blondie]

Bij die laatste foto heeft hij zijn oren nog wat neutraal, zo'n houding kon mijn reu ook hebben maar bij hem stonden de oren naar voren, hij had een heel kort lontje helaas.

Ik vind die oren bij hem dan weer niet neutraal
Meestal vindt hij het dan te spannend worden waarna hij een spelbuiging maakt en weg gaat. Bij deze reu wilde hij echt een punt maken, maar zoals je ziet kijkt hij hem niet recht aan. Het was dus niet bloedserieus. Die Galgo bleef heel erg ravotten in onze roedel, alleen maar lomp spel, maar Manu was het zat. Hij had al een paar keer gekalmeerd en toen dat niet hielp nam hij hem even apart
Als ik die oren zie weet ik dat ik even mijn mond moet houden en op hem moet vertrouwen.

Mooi die foto dat Finn zich ermee bemoeit en je gelijk de houding van de honden ziet veranderen

Ik druk me verkeerd uit, zijn oren geven in mijn ogen aan dat hij geen conflict wil, maar in zijn houding geeft hij aan wel alert te zijn. De oren van manu staan zijwaarts. Finn kon ook wegkijken, blek afwenden en in die houding staan, maar dan stonden zijn oren wel naar voren gericht, een iets meer alerte houding en in mijn ogen daarom ook wat re- actiever.
Om die reden nam ik altijd het zekere voor het onzekere en werd er gewoon niet meer met vreemde honden interactie gemaakt. Het kon gewoon niet.
Met die staande hond had ik afgesproken en liepen we op Finn kende haar heel goed, en Bluf kende haar nog niet zo goed maar wilde een punt maken, daar stak Finn een stokje voor. Met vreemden zouden ze ook zo doen maar zodra ik andere honden ontwaarde moest mijn stel altijd even bij me komen lopen of lijnde ik even aan, teveel regeltjes in zijn kop had mijn reu waar anderen zich aan moesten houden
Was niet leuk voor mij, andere baasjes en andere honden die wel gewoon wilden spelen en dollen met iedereen op strand.

[blondie]

Ik zie allemaal bekende plekjes

Haha ja, er veranderd weinig qua omgeving. Foto's met de herders zijn al zeker van 9 jaar geleden.

[Marjoleine]

Toch is wat voor de een neutraal is, dat voor de ander niet.
Chaconne is altijd de pineut in die zin dat andere honden iets van haar verwachten door haar staartdracht.
Dinthe heeft die staart vaak lager (niet laag, maar lager dus), Jet draagt hem ook op de rug.
Dat geeft soms best verwarring.

[blondie]

Toch is wat voor de een neutraal is, dat voor de ander niet.
Chaconne is altijd de pineut in die zin dat andere honden iets van haar verwachten door haar staartdracht.
Dinthe heeft die staart vaak lager (niet laag, maar lager dus), Jet draagt hem ook op de rug.
Dat geeft soms best verwarring.

Misschien omdat dan de lichaamshouding ook wat verwarrend is?

Ik plaatste hierboven een foto van Bluf met die pincher, Tanja. Een hele kleine hond, met nauwelijks een staartje. Toch is zij nauwelijks tot nooit in de problemen gekomen. Ze liep regelmatig zonder eigenaar rond en was echt voor de duvel niet bang. Ze was ook niet het type hond dat keffend of grommend ergens op af ging. Ze was een hond in al haar doen en laten, kleine of grote honden boeiden haar gewoon niet, zij was zij en dat was te merken
Ze trok een lip op als ze dat nodig vond, of stond Bluf ineens aan te blaffen omdat ze vond dat Finn van haar was en Bluf pikte dat gewoon van haar op eigen terrein

Reu Finn is wat meer belaagd, ik denk nog steeds omdat hij zeker op latere leeftijd wat moeite had met zijn staart. Die hing te hangen en wellicht rook of oogde hij voor anderen wat zwak.
Als het er in die tijd op aankwam ging zijn staart wel ineens de lucht in bij directe confrontatie, maar ja, dan hadden die andere honden (of baasjes) het al verkeerd ingeschat vaak.
Bluf liep altijd wel met een zwierstaart, op haar kwamen de honden dan minder snel af die het niet leuk bedoelden.
En Jol is neutraal, maar kan heel snel met haar lichaamshouding en houding staart vertellen hoe ze zich opstelt. Met haar krulstaart en houding vind ik het vaak mooi om te zien hoe duidelijk ze is. Ze bemoeit zich nauwelijks met anderen, maar zij kan andere honden ook heel snel duidelijk maken wie ze is en hoe ze is, klein of groot ze heeft er gewoon geen moeite mee. Het verbaasd me nog wel eens als ik dat zie gebeuren en dat ze zonder gedoe ook weer verder haar ding kan doen.