Sabi85 schreef:
- Ik heb het gevoel dat ik Wilma nog steeds niet 100% ken. Ik leer nog steeds dingen over haar. Is het dan niet te snel om een hond erbij te nemen?
Ik denk dat je je hond nooit 100% kunt kennen. Wat wel fijn is, is dat je een beetje op elkaar kunt bouwen.
Mijn reu kon heel explosief op honden of mensen afspringen uit enthousiasme, en ik wilde dat absoluut niet x 2. Dus ik heb daar eerst aan gewerkt en toen dat een aantal maanden goed ging ben ik gaan kijken naar een tweede hond.
Het had natuurlijk ook gekund dat dat vanzelf weg was gegaan als hij een hond naast zich had lopen, maar ik durfde dat risico niet goed te nemen. Ik vind het uitlaten echt heel erg leuk en dat moest niet iets gaan worden waar ik tegenop zou gaan zien.
Zo kunnen voor jou weer andere dingen belangrijker zijn.
Sabi85 schreef:-Hoe reageert een andere hond op het uitvallen aan de riem? Die gaat waarschijnlijk meedoen zodat we met 2 uitvallende honden zitten?
Als je een beetje een stabiele hond kunt vinden zal dat geen probleem zijn.
Mijn opvanger Blanche blafte ook naar andere honden de eerste dagen. Mijn reu (die echt wel stabiel te noemen is) ging dan ook wel eens mee staan loeien maar ik moet dat dus echt niet hebben

Kop dicht en doorlopen was de boodschap. Mijn reu weet dat dat menens is

dus die hield op en na 2 dagen was dat bij Blanche dus ook gewoon helemaal over. Ik zou dan wel op zoek gaan naar een zelfverzekerd type, niet eentje waarbij al in de beschrijving staat dat hij/zij uit kan vallen.
Sabi85 schreef:-Is 3 katten en 2 honden teveel op een flat?
Neuh. Denk ik niet. Binnen is rust neem ik aan? Je legt twee kussens neer en dat is dan hun plaats. Klaar. Spelen kan en mag maar keten niet. Dan heb je er op een kleine ruimte niet veel last van geloof ik hoor.
Sabi85 schreef:-We hebben geen auto. Wilma meenemen met het openbaar vervoer gaat best goed, maar met 2 honden wordt dit lastiger. Een klein hondje zou dan makkelijker zijn, maar daar is Wilma te lomp voor denk ik?
Mijn reu is ook behoorlijk groot en in spel vrij lomp maar ze passen zich gauw aan hoor. Uma is ook maar een fragiel hondje ondanks haar hoogte en dat gaat gewoon heel erg goed.
Overigens had ik ook een tijd geen auto en zat ik met mijn twee grote honden (68 en 60 cm) gewoon in de tram, trein en bus. Ze hebben zich maar te gedragen en dat is best eenvoudig aan te leren denk ik.
Sabi85 schreef:-Vindt Wilma het wel leuk om de aandacht te delen? Ze kan wel eens jaloers reageren als we de katten aaien. Ze laat zich dan wel wegslaan door de katten.
Dat zou ik niet toelaten eerlijk gezegd. Er wordt aandacht gegeven als jij dat wil lijkt me.
Misschien zal je de eerste weken wel merken aan haar dat ze zich wat meer naar de achtergrond schuift, dat vind ik lastiger dan een hond die het komt opeisen. Opeisen is plaats. Niet doen, jij bepaalt wie er wanneer aandacht krijgt. Aan mijn reu merkte ik de eerste weken wel dat hij wat minder in mijn buurt kwam, en daar is hij gewoon bovenop gekomen. Een nieuwe hond is gewoon even wennen, voor de hond, voor jou maar ook voor de huidige hond. Daarna zal ze je vast dankbaar zijn
Sabi85 schreef:-Kan ik ooit zoveel van een andere hond houden als van Wilma?

Ik hou ziekelijk veel van mijn reu. Echt, soms heb ik gewoon vlinders in mijn buik.
Met Uma heb ik dat niet, maar ik ben ook gek op haar. Het is gewoon anders denk ik. Wilma is ook jouw eerste hond toch? Dat is misschien toch ook een stukje, je hebt alles wat je nu weet geleerd van Wilma. En straks leer je weer dingen van de nieuwe hond.
Elke hond is weer zo anders, geef het de tijd en dan kun je net als ik enorm genieten van een gouden duo
Voor mij is het echt de allerbeste keuze geweest. Die honden zijn echt een wereldduo.
Ze helpen elkaar waar nodig, hebben steun aan elkaar, verzorgen elkaar en spelen samen. Je ziet dat ze zo ontzettend op elkaar ingespeeld zijn, ook al zijn ze zo verschillend.