CM - wat je normaal niet ziet

[Ivanneke]

De aflevering die in de OP wordt aangehaald heb ik al een aantal keer gezien op Nat.Geo en daar wordt die nog steeds regelmatig herhaald. Wat ik in die uitzending zag (maar ik kan er natuurlijk naast zitten) was dat CM behoorlijk ongeconcentreerd was en de hond aardig onderschatte.
Als ik me niet vergis zat de hond los in de tuin en kon hij alle kanten op mocht hij zich door CM bedreigd hebben gevoeld. Deze hond koos zelf voor de aanval, een reactie die in mijn ogen in die situatie totaal ongeoorloofd was. Dus dat dit een logische reactie was op de houding van CM is m.i. niet waar.

Ik snap eigenlijk niet zo goed hoe het komt dat de tegenstanders van CM struikelen over het op de zij leggen van sommige honden en het in de zij prikken/tappen als mishandeling zien maar dat zij het nooit hebben over het eindeloze geduld dat hij met andere honden heeft.
Persoonlijk heb ik erg veel gehad aan zijn afleveringen voor het leren lezen van onze zeer gevoelige, overprikkelde en wantrouwende herder die er niet voor terugschrok om zonder duidelijke waarschuwing zijn tanden als perforator te gebruiken.

[ranetje]

Het is toch geen kwestie van afpakken? Het is gewoon een rustig "los".

Wij zeggen het niet eens op 'commando-toon', maar gewoon rustig en vriendelijk. En we schreeuwen er ook niet bij want honden hebben best goeie oren. Als het een heel fijn dingetje is moet je soms heel even wachten, maar loslaten lukt gewoon altijd op een normale manier.

"Los" is voor mij wel degelijk een commando en ook nog eens een hele belangrijke.
Schreeuwen doe ik niet, maar "los" is ook echt los en wel meteen. Maakt me niet uit wat er los gelaten moet worden.
En ik laat me inderdaad ook echt niet bijten.

Lok jij het ook uit dan?

Want daar zit echt het verschil.

Malinois heeft haar honden vast en zeker niet uitgelokt om haar te bijten om ze daar vervolgens een draai om de oren voor te geven.
Toch, Malinois?

[GrethavW]

Nee, ik lok het niet uit.
Tenminste, het is maar wat je daar onder verstaat.

Ik heb wel eens heel kort zijn heerlijke verse bot gepakt. Gewoon los, braaaaaaf en alstublieft hier heb je hem weer.
Dit alles snel en niet meerdere keren achter elkaar. Ook niet mee weg gelopen o.i.d., blijf vlak bij hem staan.
Niet op een pest manier in mijn ogen. Maar hier zullen anderen anders over denken waarschijnlijk.

[malinois]

Het is toch geen kwestie van afpakken? Het is gewoon een rustig "los".

Wij zeggen het niet eens op 'commando-toon', maar gewoon rustig en vriendelijk. En we schreeuwen er ook niet bij want honden hebben best goeie oren. Als het een heel fijn dingetje is moet je soms heel even wachten, maar loslaten lukt gewoon altijd op een normale manier.

"Los" is voor mij wel degelijk een commando en ook nog eens een hele belangrijke.
Schreeuwen doe ik niet, maar "los" is ook echt los en wel meteen. Maakt me niet uit wat er los gelaten moet worden.
En ik laat me inderdaad ook echt niet bijten.

Lok jij het ook uit dan?

Want daar zit echt het verschil.

Malinois heeft haar honden vast en zeker niet uitgelokt om haar te bijten om ze daar vervolgens een draai om de oren voor te geven.
Toch, Malinois?

Nee ik lok t niet uit.

[ranetje]

Nee, ik lok het niet uit.
Tenminste, het is maar wat je daar onder verstaat.

Ik heb wel eens heel kort zijn heerlijke verse bot gepakt. Gewoon los, braaaaaaf en alstublieft hier heb je hem weer.
Dit alles snel en niet meerdere keren achter elkaar. Ook niet mee weg gelopen o.i.d., blijf vlak bij hem staan.
Niet op een pest manier in mijn ogen. Maar hier zullen anderen anders over denken waarschijnlijk.

Toen het vertrouwen er was heb ik dat ook een keer gedaan.
Voel er niet echt de behoefte toe, maar even een keer checken of de onderlinge communicatie klopte.
We "kluiven" wel af en toe samen aan een bot

Dat mijn honden de eenden, konijnen enz. ook bij me moeten brengen en afgeven zonder er eerst zelf op te knagen zal bij ons wel helpen denk ik.

[korthaar]

Nee, ik lok het niet uit.
Tenminste, het is maar wat je daar onder verstaat.

Ik heb wel eens heel kort zijn heerlijke verse bot gepakt. Gewoon los, braaaaaaf en alstublieft hier heb je hem weer.
Dit alles snel en niet meerdere keren achter elkaar. Ook niet mee weg gelopen o.i.d., blijf vlak bij hem staan.
Niet op een pest manier in mijn ogen. Maar hier zullen anderen anders over denken waarschijnlijk.

Toen het vertrouwen er was heb ik dat ook een keer gedaan.
Voel er niet echt de behoefte toe, maar even een keer checken of de onderlinge communicatie klopte.
We "kluiven" wel af en toe samen aan een bot

Dat mijn honden de eenden, konijnen enz. ook bij me moeten brengen en afgeven zonder er eerst zelf op te knagen zal bij ons wel helpen denk ik.

De onderlinge communicatie zit wel goed bij een hond, die in feite z'n eerste levensbehoefte bij je komt brengen.

[63673J]

Nee, ik lok het niet uit.
Tenminste, het is maar wat je daar onder verstaat.

Ik heb wel eens heel kort zijn heerlijke verse bot gepakt. Gewoon los, braaaaaaf en alstublieft hier heb je hem weer.
Dit alles snel en niet meerdere keren achter elkaar. Ook niet mee weg gelopen o.i.d., blijf vlak bij hem staan.
Niet op een pest manier in mijn ogen. Maar hier zullen anderen anders over denken waarschijnlijk.

Toen het vertrouwen er was heb ik dat ook een keer gedaan.
Voel er niet echt de behoefte toe, maar even een keer checken of de onderlinge communicatie klopte.
We "kluiven" wel af en toe samen aan een bot

Dat mijn honden de eenden, konijnen enz. ook bij me moeten brengen en afgeven zonder er eerst zelf op te knagen zal bij ons wel helpen denk ik.

Dat sluit ik niet uit. Wij hebben een terriër, die niet heel erg geneigd is om dingen los te laten. Dreigen, intimideren of schreeuwen zou haar alleen maar het gevoel geven dat het inderdaad iets heel belangrijks is wat ze in haar bek heeft wat je dus écht niet los moet laten, een buurman heeft dat een keer gedaan toen ze zijn stoffer had gejat, met als gevolg dat ze alleen maar fanatieker werd. Als wij gewoon rustig 'lós' zeggen, dan laat ze dus los.

Flauw misschien, maar ik heb me weleens afgevraagd hoe CM om zou gaan met jachthonden, want die lopen altijd maar heel zelfstandig voor de baas uit, wat denken ze wel.

Enfin, ik vind hem heel erg moeilijk te volgen in waarom hij bepaalde dingen doet om leiderschap af te dwingen, of wat hij onder leiderschap verstaat. En waarom hij vaak overduidelijk gestresste honden 'calm and submissive' kan noemen snap ik ook niet.

[korthaar]

[Flauw misschien, maar ik heb me weleens afgevraagd hoe CM om zou gaan met jachthonden, want die lopen altijd maar heel zelfstandig voor de baas uit, wat denken ze wel.

Enfin, ik vind hem heel erg moeilijk te volgen in waarom hij bepaalde dingen doet om leiderschap af te dwingen, of wat hij onder leiderschap verstaat. En waarom hij vaak overduidelijk gestresste honden 'calm and submissive' kan noemen snap ik ook niet.

Omgaan met een jachthond is een vorm van participerend leiderschap, dat gaat echt boven CM z'n klak.

[63673J]

[Flauw misschien, maar ik heb me weleens afgevraagd hoe CM om zou gaan met jachthonden, want die lopen altijd maar heel zelfstandig voor de baas uit, wat denken ze wel.

Enfin, ik vind hem heel erg moeilijk te volgen in waarom hij bepaalde dingen doet om leiderschap af te dwingen, of wat hij onder leiderschap verstaat. En waarom hij vaak overduidelijk gestresste honden 'calm and submissive' kan noemen snap ik ook niet.

Omgaan met een jachthond is een vorm van participerend leiderschap, dat gaat echt boven CM z'n klak.

Ik denk dat je daar helemaal gelijk in hebt!

[Nakisha]

Dit filmpje is bepaald niet geheim geloof ik. Volgens mij weet CM zelf ook wel dat hij er met Holly een potje van maakte. Zonder vertragingen vond ik destijds de signalen van Holly zo pijnlijk overduidelijk dat de daadwerkelijke beet me totaal niet verraste.
Ik heb geen idee of CM inmiddels er anders in staat dan toen, maar Holly was een goed voorbeeld van een compleet verkeerd ingeschatte situatie van iemand die toch wel beter zou moeten weten.

Wat betreft training hier.

Wij doen hier liever dingen op basis van respect.

Ik kan voedsel zonder problemen afpakken. Rhodi is door mij opgevoed en vol vertrouwen dat áls ik al wat afpak, hij erop kan rekenen dat hij er niets op verliest. Want dat is mijn eigen regel. Ik pak niet af om jou te pesten. Ik pak af omdat ik dat nodig acht, en je krijgt het terug als het veilig en oke is, je krijgt wat anders als het niet zo is, en een héél enkele keer moet je het met een ''brave hond'' doen.
Rhodi is altijd al een supermakkelijke hond geweest op dit punt. Afgeven? Okee, dat kan geen kwaad.

Branco kreeg ik met één jaar oud. Voernijd tot uit zijn TENEN. Zodra ik de bak neerzette moest ik weg, anders bleef hij dreigen en grommen en hij was niet te benauwd te snappen ook. Als hij een kluifje had, verdedigde hij dat met alles wat hij had en o wee als je dan toch dacht te moeten dwingen.

Eh. Ja. Dat dácht ik niet. Dan gaat mijn regel weer in; ik pak NIET af om jou te pesten.
Maar ik wil ook geen gesodemieter als ik dat wél wens.

Met heel veel geduld hebben we dus mijn regel aangeleerd. Ik pak niet af om jou te pesten en je schiet er niet bij in.
Hij pikte het redelijk snel op. Dreigen en grommen werd door mij straal genegeerd. Ik kwam vrolijk bij de voederbak... om er vervolgens even stoicijns stukjes leverworst bij in te gooien.
Gut. Dat was toch niet zo beroerd.
Wat hij ervan vond, kon me geen snars schelen. Je dreigt maar een end weg. Ik kom naar die bak, dat is een feit, maar ik kom ook met goede bedoelingen.

Binnen een week was het gesnauw rond de bak over. Ik kon gewoon naderen, ernaast staan, ernaast zitten, er kwam geen grommetje meer uit. Hooguit een ''heb je weer lekkers?'' blik.

Daarvanuit zijn we gaan werken met de bak wegpakken. Ja, nú moet je inleveren. Maar de eerste keer raak ik je bak aan, stop er vervolgens weer een stukje lever bij, en klaar.
Weer een weekje later kon ik de bak gewoon pakken, optillen, op het aanrecht zetten, de worst toevoegen en teruggeven.

Vrouwtje bij de bak? Ja, prima. Dat is alleen maar goed!


Met de kluiven deden we eigenlijk hetzelfde, alleen dat was beduidend moeilijker. Als ik je kluif kom bekijken, krijg je er een koekje bij en mag je je kluif houden. Dat was snel begrepen.
Als ik je kluifje vastpak, krijg je er een koekje bij. Ook die had hij snel door.

Maar... dat kluifje is hem zo lief, dat zelfs nu, met tien jaar, hij hem soms liever niet wil afgeven. Dan bromt hij. Hij dóet niks, hij houd het puur op brommen.
Ik negeer dat nog steeds en zorg gewoon voor een ruilmiddel. Zodra hij dat in de smiezen heeft, is de kluif meteen los.

Ik dénk dat ik het wel zo ver kan krijgen dat hij, net als Rhodi, direct lost op commando. Maar tussen Branco en mij ben ik prima tevreden met deze prestatie. Niemand hoeft meer te vrezen dat er een bulletje in z'n vingers hangt als hij een kluifje beetpakt die hij in zijn bekkie heeft. Da's mooi genoeg.


Branco had wel meer kleine dingen trouwens. Zijn oren bijvoorbeeld; hij snapte meteen als je eraan kwam. (Oorontsteking)
Ook daarvoor hadden we veel tijd, geduld en vooral vertrouwen nodig. Tegenwoordig mag ik alles doen wat ik wil. Geen brommetje komt over zijn lippen.


Geduld en vertrouwen.
Ik doe niks om je te pesten en handel niet in jou nadeel. Je verliest niks op mijn handelen, en die uitzonderlijke keer dat dat wél het geval is, nemen we dan voor lief. Want 99% van de tijd is mijn oordeel een voordeel... voor hén.