Mijn zwarte lab was onzichtbaar op dit uur van de avond... Ze was geschrokken van iets wat uit mijn handen glipten wat ik na de afwas in het kastje wilde zetten, tegelijk waren er net vrienden vertrokken dus ze rent naar buiten achter die auto aan de weg op...
Ik haar achterna op mijn sokken... Kwijt....
Ik roepen en roepen... Zie ik haar wil ik haar pakken, schrikt ze van me en rent weg
Dus ik wist niet meer wat ik moest doen, helemaal in paniek. Hoor ik een vrouw roepen, zag ik haar naar die vrouw lopen die ook een hond had. Maar die riep dat ik niet op haar af moest gaan. Dus ze tilde Luna op en bracht haar naar huis... Maar luna wilde niet naar huis :'( toen met koekjes kunnen kalmeren en uiteindelijk weer een kwispel, en wilde ze weer naar huis. Na 20 minuten was ze kalm.
Ik heb me hond nog nooit zo bang gezien, deed echt pijn te zien dat ik haar niet kon kalmeren en iemand anders wel...
Gelukkig slaapt ze, en dat ga ik ook maar doen.
Gelukkig bestaan er lieve mensen die willen helpen in dat soort situaties. Ik riep naar iedereen of ze konden helpen, me hond is weg... Mensen liepen gewoon door, deze vrouw had zelf een hond en begreep me...

. 
TARAK