Niet aan je hond gehecht zijn

[Judith]

Ik heb met Dux ook veel minder een klik dan dat ik met Dana heb. Dana is werkelijkwaar mijn alles, ik doe alles met haar en de band met haar is heeeel sterk.
Dux is een heerlijke knuffel binnen maar buiten blijft hij een hond waar je op moet letten. En daar heb ik niet altijd trek in, met name in het begin toen het gedrag steeds erger werd had ik gewoon geen zin meer om het uit te laten.
Ik ben gek op Dux, maar anders. Hij houd mij scherp.

Met Diesel had ik ook veel minder een klik, ik weet niet waarom. MIsschien omdat Dana echt mijn eigen zeer wel overwogen keuze was.

[GrethavW]

Ik denk dat het geen vergelijking is een hond die je een paar maanden in huis hebt en die ook nog eens kant en klaar is gekomen dus geen pup die je hebt moeten opvoeden en die vergelijk je dan met een hond die je al jaren hebt van pup af aan .

Ik herken het gevoel in ieder geval niet .

Het heeft wat mij betreft weinig te maken met hoe lang je een hond hebt, of dat je hem van pup af aan hebt of niet.
Het is gewoon het karakter wat je wel of niet aanspreekt (net als met mensen).

De hond waar ik geen klik mee had, had ik vanaf 8 weken.
De hond waar ik de sterkste band mee heb, heb ik als herplaatser van 6 maanden gekregen. Lastpak eerste klas en de eerste 2 jaar alles behalve ontspannen.

[Ptje]

Best wel herkenbaar die verhalen vooral als je twee honden hebt met ieder hun eigen karakter en hebbelijkheden.Rasta is zo ontzettend makkelijk, daar heb je geen kind aan, ik noem hem wel eens mijn levende Bart Smid hond.
Ziggy is totaal aanwezig, haalt streken uit wanneer het maar kan, is ondeugend en moet echt wat te doen hebben anders gaat ie klieren.
Heb ik er spijt van of houd ik minder van hem?
Absoluut niet want juist door die streken houdt ie me eigenlijk een spiegel voor en verder is ie gewoon ontzettend lief en aanhankelijk, het kleine "krengetje"heeft ons gewoon genadeloos ingepakt
Dus voor geen goud wil ik ze missen ook al is mijn band met ze totaal verschillend.

[Solo]

Inderdaad mooie en eerlijke verhalen in dit topic!
Ik heb maar 1 hond, dus kan niet goed meepraten. Maar hier ook een stabij in huis, dus herken wel veel in je beschrijvingen van Mayke. Ondanks dat je er soms gek van kunt worden, hou ik ook van zijn zelfstandige, eigenwijze karakter

[thom]

Ik herken het gevoel niet.

[Gollum]

Ik herken het ergens wel. Met Gol kan ik lezen en schrijven, mijn eerste hondje.. Ze heeft me door moeilijke situaties heengesleept en ik ben zo gek op haar. Aan Mika moest ik echt wennen, die is zo anders. Het duurde echt een tijdje voordat ik een band met haar voelde. Ik dacht eerst dat dat kwam omdat ik haar als herplaatser kreeg maar nu dat Rani er is merk ik toch wel het verschil. Met Rani had ik gelijk een klik en alles gaat veel sneller met haar lijkt het.

[Daisy@]

Ik had het een beetje met Leon zijn eerste werkhond. Die was ook mega op Leon gericht, dat was haar heilige. Leon trainde en werkte ook met haar, was echt zijn hond.
Het was ook een behoorlijke bitch. Nu is dat wel leuk natuurlijk op zijn tijd, haha. Maar ik had met haar het minste van alle honden.
Al was ik ook voor haar door het vuur gegaan, puur omdat je verantwoordelijk bent voor een hond die je hebt en ervoor moet gaan.

Mike is ook als herplaatser gekomen, net als Kelly, maar daar heb ik echt meer mee. Terwijl die mij ook echt niet zo ziet staan als hij bij Leon is. Toch heb ik wel een zwak voor hem.
Remy is ook Leon zijn hond, maar vind mij ook wel oké, haha. Die hebben we ook vanaf pup, scheelt misschien ook.

[marian*]

Niet gehecht zijn herken ik niet maar wel een andere band hebben met elke hond.
Max was mijn once in a lifetimehond die in een moeilijke tijd bij me kwam en ik denk dat dat soort dingen het verschil maken.
Met Kiki en al mijn andere honden heb en had ik ook een heel sterke band die al gesmeed wordt en werd zodra ze hier een poot binnen zetten.

[loony]

Ik ben echt gehecht aan troyca en zirka, de 3 springers minder, maar deze zijn voor het werk en ik ben er me van bewust dat r sneller met hun wat kan gebeuren dan met zirka en troyca. Ook weet ik bewust dat de springers niet kunnen blijven tot ze van ouderdom sterven.

[Lunatic]

Ik herken het niet, maar ik kies mijn honden - puppen en herplaatsers- altijd zorgvuldig uit, dus de klik is er al voor ze mee naar huis gaan. Wel is de band met elke hond anders, even speciaal, maar anders

Ik vraag me af - en dat is geen oordeel maar een vraag- kan het ook komen omdat een hoop mensen hun hond uit bijv het buitenland, puur uitzoeken op een foto en een kleine beschrijving? Dan is het toch maar afwachten wat je in huis krijgt lijkt me.

[Tiny]

Ik herken het niet.
Beau was mijn eerste eigen pup, wat heb ik genoten van die tijd en wat een braaf hondje was het Ik kon lezen en schrijven met hem en ik wist zeker dat ik van geen een ander hondje nog kon houden.

En toen kwam Jeda. Jeda kwam eigenlijk uit medelijden, beestje was 8 maanden en werd vanaf dag 1 al slecht behandeld. Het werd mijn schaduw, een hondje waar ik overal mee naar toe kon zonder dat ik mij druk maakte hoe ze het zou vinden. Ik heb haar zelf teveel verwend en teveel op een voetstuk gezet waardoor ze een beetje een bitch was maar ik hield zoveel van haar dat ik haar alles vergaf. Toen ze overleed ben ik echt wekenlang doodziek geweest.

Na Jeda kwam Akira, vanaf het moment dat ik haar zag, en een lik in mijn gezicht kreeg, was ik verkocht Ik moest en zou haar hebben en het is een heerlijke hond gebleken. Totaal anders dan Beau en Jeda maar zo vertrouwd Ze past net zo bij mij als Beau en Jeda gedaan hebben.

[Cindy52]

Herken het gelukkig niet, ben gek op Pukie en zij op mij

[Ingding]

Met Sonja kon ik lezen en schrijven. Als ik haar aan keek dan wist ze bij wijze al wat ik van haar verlangde en ondanks dat er moeilijkere tijden zijn geweest, zat die band zo ontzettend diep. Met Corso was die band er minder, maar ik denk dat dat gedeeltelijk ook kwam doordat als we buiten waren, hij nog net geen middelvinger naar me opstak . Hij was veel onafhankelijker en had niemand nodig. Hij deed zijn eigen ding dus een band opbouwen was lastiger hoewel ik ook veel van hem hield.

Nu met Misha is het weer anders. Ze is dan wel geen Sonja, maar ze luistert als een trein, maakt contact en is tegelijkertijd nog steeds een rauwdauwer, dus ook met haar heb ik een speciale band.

[twinkeltje]

Ik hecht me aan alles wat in mijn huis komt maar toch heb ik met Blacky iets geks van dag 1 af toen hij bij ons kwam als herplaatster, of we telepathie doen of zo het is best apart , maar ik ben op al mijn dieren gek

[xTessa]

Ik heb nu voor het eerst een hond en ben echt enorm aan hem gehecht. Als mijn vriend de deur uit is met hem en ik kom thuis op dat moment vind ik het maar leeg aanvoelen.

[bram en thijs]

Ik heb eerder het tegendeel, ik hecht me aan iedere hond en heb ze omgekeerd ook altijd prompt aan mijn kont hangen.

[80564M]

Ik heb eerder het tegendeel, ik hecht me aan iedere hond en heb ze omgekeerd ook altijd prompt aan mijn kont hangen.

Ik ook. Moest ook echt wel slikken dat pup Sjaak na 5 weken weer vertrok

[_Leonie]

Ik denk dat ik echt afstandelijker ben dan veel mensen hier vwbt gevoelens naar dieren. Er is voor mij echt een grens tussen mens en dier. Rouwen om een dier doe ik dus nooit. Mijn alles zijn mensen. Honden heb ik voor erbij. Ik kan ze enorm missen na hun dood en waarderen zolang ze er zijn. Ik kan er mee vergroeien en enorm genieten maar dat was het wel.

Ik heb dat ook. Ik hou enorm van mijn hond, maar zal haar nooit mijn 'alles' noemen. Want als het moet kan ik prima zonder haar leven en plezier hebben.
Ik zou haar ook zo weggeven als ik daarmee bepaalde mensen terug kan halen, dat is niet omdat ik haar niet leuk vindt, maar omdat ik met het overlijden van sommige mensen echt heel veel moeite heb (gehad).

[lieke]

Ik herken het niet, maar ik kies mijn honden - puppen en herplaatsers- altijd zorgvuldig uit, dus de klik is er al voor ze mee naar huis gaan. Wel is de band met elke hond anders, even speciaal, maar anders

Ik vraag me af - en dat is geen oordeel maar een vraag- kan het ook komen omdat een hoop mensen hun hond uit bijv het buitenland, puur uitzoeken op een foto en een kleine beschrijving? Dan is het toch maar afwachten wat je in huis krijgt lijkt me.

Ik heb drie honden uit het buitenland gehaald. Van een foto gekozen. En vanaf de eerste keer dat ik ze op een foto zag, was er die befaamde 'klik'. Toen ik Gina (die uit Polen kwam) ontmoette, keek ze me aan en toen ik de autodeur open deed, sprong ze direct in de auto. Bonnie haalde ik op en die sprong op zoonliefs schoot en heeft de hele terugweg in zijn armen gelegen en toen ik Maggie van Schiphol ophaalde, ging ze direct tegen me op staan. Dus die klik was er van beide kanten.
Gewéldige honden aan gehad, vooral Bonnie. Ik ben nog steeds kapot van haar dood. Veel meer dan van al mijn andere honden.

En ook met mijn andere herplaatsers was die klik er meteen. Alleen met Liesje niet echt. 't Was echt een schatje, hoor. Maar haar heb ik uit medelijden genomen. Een 9-jarig sheltiemeisje met een schildklierziekte was gewoon niet plaatsbaar en haar vrouwtje was terminaal ziek. Ze paste overigens prima bij mijn roedel en ik heb heel veel plezier van haar gehad. Dus ze zat me echt niet in de weg.

De enige hond waar ik absoluut geen klik mee had en nooit heb gekregen is de enige hond die ik als pup zorgvuldig had uitgekozen. Stambomen uitgeplozen (vader was een halfbroer van mijn Kyra), op de wachtlijst gestaan, diverse keren fokker bezocht en na een half jaar opgehaald.
Kennelijk ben ik ontzettend slecht in het inschatten van puppenkarakters. Vind ze schattig, hoor. Maar het zegt me niet zo veel. Terwijl ik een foto van een hond kan bekijken en vóelen dat deze hond bij me past. En dat gevoel heeft me nog nooit bedrogen.

[Maeve]

Ik herken het niet, maar ik kies mijn honden - puppen en herplaatsers- altijd zorgvuldig uit, dus de klik is er al voor ze mee naar huis gaan. Wel is de band met elke hond anders, even speciaal, maar anders

Ik vraag me af - en dat is geen oordeel maar een vraag- kan het ook komen omdat een hoop mensen hun hond uit bijv het buitenland, puur uitzoeken op een foto en een kleine beschrijving? Dan is het toch maar afwachten wat je in huis krijgt lijkt me.

Dat is hier niet zo. Voor zowel Nilo als Coda heb ik ruim een jaar op de wachtlijst gestaan, vanaf het moment dat ze geboren waren veel bezocht en dergelijke. Bij Nilo was de keuze uit 2 reutjes en ik had niet echt een voorkeur, Coda kwam uit een nest van 5 teven en waar koos ik met 3 weken uit: Dit is mijn pup! En dat verschil is er nog steeds. Ik geef ook veel om Nilo hoor, zou hem niet meer kunnen missen. Maar het is niet te vergelijken met de band die ik met Coda heb. En Bizzy is zelfs hier geboren, als dochter van Coda maar ook zij heeft niet dat speciale ofzo.

Ik denk eerder dat het te maken heeft met karakter. Mensen die mij en de honden goed kennen zeggen wel eens dat Coda als mijn spiegel is Als je honds gedrag vertaalt naar menselijke eigenschappen denk ik dat wij enorm op elkaar lijken, en soortgelijke reacties geven op bepaalde situaties. Nilo en Bizzy lijken veel meer op elkaar en nemen het leven iets minder serieus.

[malinois]

Ik kan bij een nest puppen gaan kijken maar geen klik hebben. Dan neem ik er dus geen pup van. Ik zou uit dit nest van Xavi geen pup nemen stond nl al 2 jaar op de wachtlijst bij een buitenlandse fokker waarvan de teef nu elk moment gedekt kon gaan worden.
Toch was er 1 pup die er vanaf dag 1 uitsprong voor mij eerst op foto en film en de fokker bevestigde mijn gevoel er over. Toen de teef in t buitenland toch niet gedekt kon worden door de reu waar ik graag een pup van wilde was t voor mij absoluut niet moeilijk om voor Xygan te gaan... ook live was hij zo leuk!
En waarom? Geen idee...
Ik ga altijd op mijn gevoel af en tot op heden heeft mij dat nog nooit in de steek gelaten zowel met Xena, Xito, Xavi als Xygan.

[Miranda]

Ik houd heel erg veel van Cayuga. En ik zou hem niet willen missen.
Van Jeroen houd ik trouwens ook heel erg veel

Maar toen ik in het ziekenhuis lag, en hoorde dat ik weer naar huis mocht, ging er als eerste de gedachte aan Skadi door me heen. JAAAA! Naar mijn meisje!
Jeroen, Cayuga en de katten mistte ik ook echt heel erg hoor. Maar gescheiden zijn van mijn meisje, dat vond ik bijna onverdraaglijk. We lijken qua karakter inderdaad heel erg veel op elkaar, het zou kunnen dat dát het is, ik weet het niet.
Ze is trouwens (daardoor) ook degene met wie ik het vaakst bots overigens vooral toen ze een stuk jonger was.

[Paisley]

Als je schrijft dat je haar zal missen als ze weg is ben je toch juist wel aan haar gehecht?
Anders zou ze zo weg mogen van je .

Op een andere manier zou ik haar missen. Ik vind haar heel gezellig, met uitlaten is het een feest om de honden met elkaar te zien ravotten. Maar als ik haar een weekje zou moeten neerzetten bij een goede oppas, zou ik dat zonder problemen doen.

Mayke zou ik ècht missen, die wil ik niet zomaar kwijt. Maar Kiwi parkeer ik zonder problemen op een plek waar ik weet dat ze het goed heeft. Meer uit plichtsbesef dan uit gevoel.

Ben jij meer gehecht aan Mayke of Mayke aan jou?
Heavy is ook een hele makkelijke hond die zou ik makkelijker ergens laten logeren dan Jip.
Maar dat is omdat Jip heel erg aan mij hangt , ik weet dat hij me mist en zit te wachten en misschien niet eet. Ik moet ook heel veel rekening met hem houden ( gaat het onweren wordt hij bang vandaag) dus ik ben vanzelf veel meer met hem bezig ook in mijn hoofd

Mayke is wel gek op me, maar vermaakt zich overal wel. Dat is het niet. Juist Kiwi hangt enorm aan me, en dat wekt bij mij soms irritatie op (wat ik van mezelf niet chique vind, maar het is zo)

[Paisley]

Ik vraag me af - en dat is geen oordeel maar een vraag- kan het ook komen omdat een hoop mensen hun hond uit bijv het buitenland, puur uitzoeken op een foto en een kleine beschrijving? Dan is het toch maar afwachten wat je in huis krijgt lijkt me.

Voor mij gaat dat niet op. Kiwi is erg overwogen gekozen, Mayke is lukraak uitgezocht uit een nest met pups die ik allemaal niet kende. Zelfs bij de keuze van de stabij heb ik mijn keuze gebaseerd omdat ik het wel 'geinig' vond om een hondje uit de regio te kiezen, en de stabij is een populair scheepshondje en ik werkte toen in de vaart. Dus keus gemaakt


Ik ben vrijwilliger voor een stichting geweest en kwam veel in het griekse asiel, en heb 1 keer een heel intense klik ervaren met een hond waarvan ik eigenlijk op het plaatje al wist dat ik gek op dr zou worden.
Helemaal niet mijn 'type' en kwa profiel paste ze totaal niet hier in huis. Daarom heb ik haar niet gekozen, maar dat was absoluut een hond waar ik als een blok voor viel.

Raar zijn dat soort dingen he?

[Suzanne]

Ik ben gehecht aan alle honden en katten die ik heb of gehad heb, zelfs aan de russische hamsters en de schildpad. Maar zeker geen klik met allemaal. En dat was en is wederzijds. Ze kiezen blijkbaar voor een favoriet gezinslid en dat is prima.

[Lunatic]

Ik herken het niet, maar ik kies mijn honden - puppen en herplaatsers- altijd zorgvuldig uit, dus de klik is er al voor ze mee naar huis gaan. Wel is de band met elke hond anders, even speciaal, maar anders

Ik vraag me af - en dat is geen oordeel maar een vraag- kan het ook komen omdat een hoop mensen hun hond uit bijv het buitenland, puur uitzoeken op een foto en een kleine beschrijving? Dan is het toch maar afwachten wat je in huis krijgt lijkt me.

Dat is hier niet zo. Voor zowel Nilo als Coda heb ik ruim een jaar op de wachtlijst gestaan, vanaf het moment dat ze geboren waren veel bezocht en dergelijke. Bij Nilo was de keuze uit 2 reutjes en ik had niet echt een voorkeur, Coda kwam uit een nest van 5 teven en waar koos ik met 3 weken uit: Dit is mijn pup! En dat verschil is er nog steeds. Ik geef ook veel om Nilo hoor, zou hem niet meer kunnen missen. Maar het is niet te vergelijken met de band die ik met Coda heb. En Bizzy is zelfs hier geboren, als dochter van Coda maar ook zij heeft niet dat speciale ofzo.

Ik denk eerder dat het te maken heeft met karakter. Mensen die mij en de honden goed kennen zeggen wel eens dat Coda als mijn spiegel is Als je honds gedrag vertaalt naar menselijke eigenschappen denk ik dat wij enorm op elkaar lijken, en soortgelijke reacties geven op bepaalde situaties. Nilo en Bizzy lijken veel meer op elkaar en nemen het leven iets minder serieus.

Dat klinkt al heel anders, bij Nilo geen voorkeur en Coda sprong er echt uit.

Doran is ook mijn spiegel Ik kies altijd op karakter, ik heb wel het geluk dat ik heel vaak bij de fokkers mag zijn, hele weekenden zelfs, dan zie je echt de verschillen in karakter en tot nu toe zijn ze altijd zo geworden als dat ik verwacht had

[Mit]

Bij wat ik met Tsuki had valt alles in het niet, maar de ukken zitten onder mijn huid. Daar ben ik erg aan gehecht.
Aan Stellar niet, dat is echt Lars zijn hond. Daarom is zij ook bij hem gebleven en heb ik de ukken meegenomen. Zoals het hoort, zeg maar.
Ik heb het daar wel moeilijk mee gehad hoor, voelde me vaak schuldig. Maar ze was gewoon mijn hond niet.

[80564M]

Bij wat ik met Tsuki had valt alles in het niet, maar de ukken zitten onder mijn huid. Daar ben ik erg aan gehecht.
Aan Stellar niet, dat is echt Lars zijn hond. Daarom is zij ook bij hem gebleven en heb ik de ukken meegenomen. Zoals het hoort, zeg maar.
Ik heb het daar wel moeilijk mee gehad hoor, voelde me vaak schuldig. Maar ze was gewoon mijn hond niet.

Saar zat in àl mijn porieën, ik kon lezen en schrijven met haar (ik heb die donderdagochtend ook de beslissing genomen om haar te laten gaan; ze stond 's ochtends vroeg in de gang-opening met haar pootje omhoog, ik zag haar ogen en het was klaar). En toch was het helemaal Pieter's meisje. Met wandelingen had ik ook altijd huppelkut vast, en Pieter Saar. Ze leek ook blijer als Pieter thuis kwam, dan wanneer ik thuis kwam.
En tóch zat ze in mijn porieën.

En Miep fladdert als een vlindertje door heel mijn lijf. Ze maakt me aan het lachen. Ze maakt me aan het moederen. Het is helemaal mama's kindje, altijd geweest. En toch, had ik ze beiden achtergelaten bij Pieter als wij uit elkaar zouden zijn gegaan. Met een zwaar hart, maar wel een heel gerust hart. Want ik weet hoeveel geduld Pieter met ze heeft, en hoe lief hij ze heeft. Beiden. Al was ook voor hem Saar het speciaaltje.

[Laura84]

Ik herken het niet.
De meiden hier zijn 2 compleet verschillende honden die beide op hun eigen manier mijn hart hebben veroverd

[renee-uk]

Ik vraag me af - en dat is geen oordeel maar een vraag- kan het ook komen omdat een hoop mensen hun hond uit bijv het buitenland, puur uitzoeken op een foto en een kleine beschrijving? Dan is het toch maar afwachten wat je in huis krijgt lijkt me.

voor mij heeft dat er niks mee te maken.
riet heb ik ook van een plaatje.
toen ik haar foto zag wist ik dat van al die honden op die site juist zij bij mij moest komen wonen en dat het een match made in heaven is, zal iedereen die ons een beetje gevolgd heeft wel weten.
zelfs ouwe hondjes gaan onder je huid zitten en kruipen je hart in

ik heb me altijd verbonden gevoeld met mijn honden, met twee was de band dieper dan met de rest maar dat wil niet zeggen dat de band met de andere honden niet diep was.
de enige hond waar ik jaren mee geleefd heb en minder verbonden mee was was cerva, maar cerva was van mijn ex partner en ik denk dat dat voor mij het verschil gemaakt heeft.