En dat alles in zijn slaap. Hij was duidelijk monsters aan het bevechten
Ik wachtte even af of hij er zelf uit zou komen, maar hij bleef maar doorgaan, dus uiteindelijk heb ik hem wakker geroepen en even gerustgesteld waarna we weer gingen slapen.
Vanochtend voelde hij zich heel wat. Uiterst hanig begroette hij Skadi, kop over haar rug, staart hoog....the works.
Ik herkende dat gedrag
Dus ik vroeg aan Jeroen of er gisteren tijdens de wandeling een confrontatie was geweest met een andere hond. Jeroen zei eerst van niet, maar later herinnerde hij zich wel een confrontatie.
Er waren drie honden van een oprit af komen stormen (we wonen in het buitengebied), recht op Cayuga af. Skadi was daar met donder en geweld tussen gesprongen, en Cayuga had zich met een snoekduik in veiligheid gebracht, áchter Skadi en Jeroen
Er zijn niet zoveel honden die blijven argumenteren met een nijdige Skadi, dus na tien seconden 'babbelen' waren de drie al weer weg.
Dan voel je je blijkbaar best lullig als 'stoere' reu. Dat je vrouw je zaakjes voor je opknapt.
Gelukkig heeft hij zijn dromen nog, om zijn zelfbeeld en ego te herstellen
Herkenbaar?




Bonnie 09-05-'99 ~ 06-09-'15



