Hij is bij mij komen wonen via marktplaats op 16 september 2003. Hij kwam uit een situatie waarin hij zwaar mishandeld is geweest. Van mee op mijn rolstoel tot samen vele wandelingen maken. Vanaf de eerste week dat hij bij mij woonde mee naar de hondenschool. Tot aan vorige week.
Ontsnappen en zakken rollen waren zijn specialiteiten. Voor Joepie was er geen andere optie dan meegaan. Beleven, op avontuur. Thuis blijven was onbespreekbaar. Reuma of niet, als je opgaf overleefde je niet. En zo liep Joepie tot het laatste moment. Worstelend vooruit om maar door te gaan. Wij moesten besluiten dat de grens van een hondwaardig bestaan was bereikt. Eerst was er de zoveelste ontsteking. Daar zouden we ons wel door heen vechten met jou. Maar tijdens een misstapje van je 10 cm hoge bedje knakte er iets en raakte ook je andere pootje geblesseerd. Ook je achterpootjes waren te verzwakt om je nog langer te dragen.
Joepie is snurkend in mijn armen op reis gegaan. Boven gekomen zal hij vast eerst gemarkeerd hebben en pas daarna al zijn oude vrienden hebben begroet.
Dag Poepert , grote knappe kerel. Je hebt zoveel liefde gegeven dat ik nooit uitgepraat zal raken. Je hebt laten zien hoeveel strijdlust je had om door te gaan. Dank je wel voor alles! Dank je wel!
Alle onderstaande foto's zijn op de ochtend van zijn laatste reis genomen
. 
