Hoe reageerde omgeving op aanschaf hond?

[Neeltje]

Nou ik kan me herinneren dat je een topictitel had met "een herder ipv kinderen" oid. Dat was van jou toch?

Ik snap er niets van waarom die vergelijking met kinderen zovaak worden gemaakt. Het zijn geen mini-mensjes in een vachtje. Ik snap niet dat een hond zo vaak wordt vergeleken met kinderen, terwijl ik niemand nog een pony of cavia met kinderen heb horen vergelijken.

Klopt dat was in het begin van onze zoektocht. Mijn vriend heeft een dochter uit zijn vorige relatie waar hij dol op is. Ik heb zelf geen kinderwens dus zal dat onvoorwaardelijke gevoel denk ik nooit voelen maar als ik kijk naar mijn tante en oma hoeveel die van hun honden hebben gehouden vroeg ik me af of een hond verzorgen dezelfde voldoening geeft als het zorgen voor een kind.

In mijn omgeving zijn het toch vaak de vrouwen die huisdieren nemen. Denk omdat wij het leuk en fijn vinden om ergens voor te zorgen en te genieten van iets wat helemaal op jou gericht is.

En bovenstaande was met een knipoog. Het dochtertje van mijn vriend is zeker niet te vergelijken met een hond maar ik als kinderloos denk dat je wel ontzettend veel van een dier kan houden wat soms sterker is dan de band met veel echte mensen in je omgeving.

Ik heb dan geen kinderen, maar ik denk echt niet dat je de band die je hebt met je hond, op wat voor manier dan ook kunt vergelijken met honden. En al helemaal de verzorging niet. Het hebben van een kind, brengt een veel grotere verantwoording mee en zul je je hele leven hebbenn, ook als ze volwassen zijn. Zelfs de band die ik heb met mijn petekinderen, die nu alle drie volwassen zijn en 2 zelf moeder zijn, is totaal anders als die ik met mijn dieren heb.

[Ytje]

Neeltje ik bedoel ook niet dat het te vergelijken is maar denk dat de liefde voor een dier wel heel diep kan gaan voor veel mensen. Bedoel niet dat er mensen zijn die een hond boven een kind uit verkiezen ofzo.

[iones]

Vervang hond eens door baby...

Waarom zou je? Dat is toch heel wat anders.

Ja, zeker anders. In de zin van 1000 x intensiever, en veel vergender.

Dus waarom dan al klagen dat een hond zoveel behelst? Mensen zouden oprecht meer na moeten denken als ze aan kinderen beginnen. Dat wordt allemaal gewoon gevonden, maar als het er op aan komt, valt het toch wel tegen omdat het juist zo intensief is en veel offers vergt. En veel ouders zeggen `je krijgt er veel voor terug` maar lang niet allemaal.

denk dat je wel ontzettend veel van een dier kan houden wat soms sterker is dan de band met veel echte mensen in je omgeving.

Het is even sterk in mijn geval. Mijn honden zijn voor mij familie. Mijn maatjes, mijn hondenkindjes, hondenbabies, noem maar op.

[bouvierpoedel]

Ben gek met mijn honden maar als het erop aan komt gaat het ook niet echt verder dan tegen mij aan krijpen en een lik over mijn bek als steun en hulp en zal hij nooit begrijpen waar ik mee zit en dat ik flatgebouwen,stropje in het trappengat,trein of brug loop te denken .En ook niet dat ik achterloop met de rekeningen of mijn operatie niet vergoed word.
En dat ik hem afsnauw omdat de verkering uit is of pijn in de kop van die kater. Of dat mijn gejank gaat over die ziekte van hem die niet te genezen is of de poen niet heb maar wel net genoeg voor zijn roze spuitje morgen.
Kortweg is het allemaal egoistiesch geneuzel en snapt hij net zoveel als je dochter die haar snotneus tegen je aandrukt met de woorden mama/pappa drietig ? Kinderen en honden zijn ook maar gewoon gegijzelde alleen voelt het wel lekker dat ze exlusief voor ons op de wereld zijn gezet om zo onvoorwaardelijk van ons te kunnen houden.
Als hij je kon begrijpen en keuzes maken stond hij misschien morgen wel met zijn knapzak bij de buren op de stoep.

[iones]

Ben gek met mijn honden maar als het erop aan komt gaat het ook niet echt verder dan tegen mij aan krijpen en een lik over mijn bek als steun en hulp en zal hij nooit begrijpen waar ik mee zit en dat ik flatgebouwen,stropje in het trappengat,trein of brug loop te denken .En ook niet dat ik achterloop met de rekeningen of mijn operatie niet vergoed word.
En dat ik hem afsnauw omdat de verkering uit is of pijn in de kop van die kater. Of dat mijn gejank gaat over die ziekte van hem die niet te genezen is of de poen niet heb maar wel net genoeg voor zijn roze spuitje morgen.
Kortweg is het allemaal egoistiesch geneuzel en snapt hij net zoveel als je dochter die haar snotneus tegen je aandrukt met de woorden mama/pappa drietig ? Kinderen en honden zijn ook maar gewoon gegijzelde alleen voelt het wel lekker dat ze exlusief voor ons op de wereld zijn gezet om zo onvoorwaardelijk van ons te kunnen houden.
Als hij je kon begrijpen en keuzes maken stond hij misschien morgen wel met zijn knapzak bij de buren op de stoep.

Ja, heb je in bepaalde mate wel gelijk in. Die engelsen zeggen het heel mooi, `it´s in the eye of the beholder` dus het is net wat de mensen er in zien. En misschien dat sommigen honden of kleine kinderen daarom wel overschatten. Maar er gaat wel degelijk liefde van uit, ook al snappen ze niet alles. Maar daar staan weer andere dingen tegenover. Ze laten je namelijk altijd in je waarde. Hoe je op dat moment ook bent, ze vinden alles wel best. Ze wijzen je niet af. En niet zeggen dat ze daarin geen keuze hebben. Die hebben ze wel.
Ze kunnen zich van je afkeren en in zichzelf terugtrekken. Ze kunnen reserve hebben.

[bouvierpoedel]

Ben gek met mijn honden maar als het erop aan komt gaat het ook niet echt verder dan tegen mij aan krijpen en een lik over mijn bek als steun en hulp en zal hij nooit begrijpen waar ik mee zit en dat ik flatgebouwen,stropje in het trappengat,trein of brug loop te denken .En ook niet dat ik achterloop met de rekeningen of mijn operatie niet vergoed word.
En dat ik hem afsnauw omdat de verkering uit is of pijn in de kop van die kater. Of dat mijn gejank gaat over die ziekte van hem die niet te genezen is of de poen niet heb maar wel net genoeg voor zijn roze spuitje morgen.
Kortweg is het allemaal egoistiesch geneuzel en snapt hij net zoveel als je dochter die haar snotneus tegen je aandrukt met de woorden mama/pappa drietig ? Kinderen en honden zijn ook maar gewoon gegijzelde alleen voelt het wel lekker dat ze exlusief voor ons op de wereld zijn gezet om zo onvoorwaardelijk van ons te kunnen houden.
Als hij je kon begrijpen en keuzes maken stond hij misschien morgen wel met zijn knapzak bij de buren op de stoep.

Ja, heb je in bepaalde mate wel gelijk in. Die engelsen zeggen het heel mooi, `it´s in the eye of the beholder` dus het is net wat de mensen er in zien. En misschien dat sommigen honden of kleine kinderen daarom wel overschatten. Maar er gaat wel degelijk liefde van uit, ook al snappen ze niet alles. Maar daar staan weer andere dingen tegenover. Ze laten je namelijk altijd in je waarde. Hoe je op dat moment ook bent, ze vinden alles wel best. Ze wijzen je niet af. En niet zeggen dat ze daarin geen keuze hebben. Die hebben ze wel.
Ze kunnen zich van je afkeren en in zichzelf terugtrekken. Ze kunnen reserve hebben.

Die keuze kunnen ze niet maken omdat ze de brains daarvoor niet hebben. Net als een kind wat misbruikt of mishandeld word gewoon nog steeds alles doet voor papa en mama die de liefste op de wereld zijn. Hoe het wel hoord kennen ze niet en er is geen besef van goed of kwaad .
Het is meer de liefde die wij erin stoppen wat doet denken dat het ook allemaal terug komt en dat die hond net zoveel van ons houd als wij van hem.Maar goed bekeken is het eigenlijk ook maar het stockholm syndroom.
Echte liefde moet je toch bij je eigen soort zoeken die bewust een keuze maken voor jou en weten wat het allemaal inhoud.

[iones]

Nee, ik zie verschil. De een geeft meer terug dan de ander. Bij mensen zowel als bij honden. En het hangt af van de aard van het individu, én het hangt af van wat er ingestoken wordt.

[blondie]

Nou ik kan me herinneren dat je een topictitel had met "een herder ipv kinderen" oid. Dat was van jou toch?

Ik snap er niets van waarom die vergelijking met kinderen zovaak worden gemaakt. Het zijn geen mini-mensjes in een vachtje. Ik snap niet dat een hond zo vaak wordt vergeleken met kinderen, terwijl ik niemand nog een pony of cavia met kinderen heb horen vergelijken.

Klopt dat was in het begin van onze zoektocht. Mijn vriend heeft een dochter uit zijn vorige relatie waar hij dol op is. Ik heb zelf geen kinderwens dus zal dat onvoorwaardelijke gevoel denk ik nooit voelen maar als ik kijk naar mijn tante en oma hoeveel die van hun honden hebben gehouden vroeg ik me af of een hond verzorgen dezelfde voldoening geeft als het zorgen voor een kind.

In mijn omgeving zijn het toch vaak de vrouwen die huisdieren nemen. Denk omdat wij het leuk en fijn vinden om ergens voor te zorgen en te genieten van iets wat helemaal op jou gericht is.

En bovenstaande was met een knipoog. Het dochtertje van mijn vriend is zeker niet te vergelijken met een hond maar ik als kinderloos denk dat je wel ontzettend veel van een dier kan houden wat soms sterker is dan de band met veel echte mensen in je omgeving.

Ik vind het ook geen vergelijk. Ik was als kind al gek van dieren, en had daar ook een behoorlijke band mee. Mijn dieren waren van konijn tot rat en kat speciaaltjes
Mijn eerste hond was mijn maatje, het gezegde "lezen en schrijven met elkaar" dat was tussen hem en mij zo.
Dat ik een vrouw ben en alleen, zonder kinderen maakte niet dat ik dieren in huis nam omdat ik toch ergens blijkbaar de behoefte om te zorgen voelde. Ik hou van de gedragingen van dieren, en ja als ze er zijn moet je voor ze zorgen.
Het maakte wel dat ik vaak later op verjaardagen kwam, als ik de honden niet mee kon nemen, want die moesten na een werkdag eerst verzorgd worden.
Ik werk gewoon volledige dagen, dus in de avond wil ik er ook voor de dieren zijn. Dat sommige mensen daar moeite mee hadden/hebben is dan hun ding. De dieren zijn afhankelijk van mij, vinden het fijn als ik weer thuis ben en dan wil ik ook gewoon thuis zijn of met ze op pad gaan.

Minder werken wil ik graag, maar er moet toch ook gewoon brood op de plank komen, om de dieren en een huis te bekostigen, voor mij viel het goed te combineren, ook al denken anderen daar ook heel anders over.

Ik zie nog steeds echter mijn dieren niet als de vervanging van kinderen, genoeg familieleden met kinderen, maar ik hou het wel bij dieren denk ik.
Al kan ik nog wel eens een vergelijk trekken als het om opvoeden gaat dat dan weer wel.

[rubyhardbottle]

Ook hier vooral negatief, waar begin je aan, hoe moet dat als je straks werk hebt, etc. Kreeg zelfs een boze email van een tante waar ik dacht dat ik mee bezig was :') Ach ja... Gelukkig hebben we zelf hersens en zijn we zeker niet over één nacht ijs gegaan. Bovendien, als ik ineens zwanger was geweest had iedereen staan te juichen. Qua zorg lijkt me dat toch wel even iets anders.. Dan liever een hond dan een kind hoor!

[Ytje]

Ook hier vooral negatief, waar begin je aan, hoe moet dat als je straks werk hebt, etc. Kreeg zelfs een boze email van een tante waar ik dacht dat ik mee bezig was :') Ach ja... Gelukkig hebben we zelf hersens en zijn we zeker niet over één nacht ijs gegaan. Bovendien, als ik ineens zwanger was geweest had iedereen staan te juichen. Qua zorg lijkt me dat toch wel even iets anders.. Dan liever een hond dan een kind hoor!

Ja precies dat herken ik! Hoe zijn de mensen in je omgeving nu? Zien ze dat ze zich voor niks zo ongerust gemaakt hebben of blijven ze het niet slim vinden?