Ik voel me wel wat aangesproken, ik weet dat ik het goed doe en toch voel ik het.
Als ik naar mijn honden kijk denk ik niet dat ze ongelukkig zijn. Wel zie ik, zoals ik al eerder schreef, dat ze los net even dat extra plezier hebben.
Wat Laeken al zegt: ze struinen, snuffelen, sprinten, hebben interactie met andere honden. Zo wil Uma aan de riem geen contact met mensen of andere honden maar zodra ze los loopt is dat al heel anders. Ze kan dan namelijk weg wanneer ze wil.
Ik ben wel van het proberen, beide honden ben ik nu al eens kwijt geweest, en toch is mijn streven om ze weer eens los te laten.
Zo bekijk ik waar omheinde gebieden zijn. In Monster is een stuk duin dat omheind is, daar gaan we dan dit weekend naar toe. Manu liep gisteravond gewoon los op het strand.
Soms loopt hij zelfs in de woonwijk los, hij moet dan wel in de buurt blijven maar dat doet hij ook braaf. Ik vind de vrijheid voor hem fijn, maar dat heeft dus wel een tijd geduurd. Tot hij 10 maanden oud was liep hij vrijwel altijd los. Dan gingen we de bergen van Frankrijk in en liep hij urenlang mee. Soms verdween hij even uit zicht en kwam hij kletsnat terug. Had hij een beekje gevonden waar hij lekker even ingesprongen was, of hij ging met een noodvaart een heel steile berg af om vervolgens heel blij weer terug naar boven te klimmen.
Tot hij dus eens achter een konijn aan ging en niet meer terug kwam en de kippen van bewoners had vermoord
Daarna ben ik veel voorzichtiger geworden. Ik ben nog geen 2 jaar in het bezit van honden dus ik modder maar wat aan en kijk wat het beste werkt.
Laeken heeft gelijk, Uma is in een heel andere situatie weggelopen dan het normale loslopen wat we deden.
Toch denk ik dat het best nog eens kan gebeuren. Daarom gaan we eerst werken aan die situaties, daar heb ik wel vertrouwen in.
Tot die tijd gaan we gewoon naar omheinde gebieden. Ik zorg altijd dat ze in ieder geval eens per week los kunnen lopen. Manu wat vaker.
De ene week sta ik 5x op het strand, de andere week rijd ik naar een speelveld. Ze zijn beide sociaal, Manu kan los ook beter met andere honden. Het lijkt een blij ei, maar hij is nog best handig in die hondentaal.
Ik weet nu al dat ik komend weekend met knikkende knieën sta om Uma weer los te laten. Ook al is het omheind.
En ergens weet ik ook al dat er geen enkel probleem gaat vormen, ze rondjes om ons heen gaat rennen en ze in een straal van 15 meter om ons heen zal blijven lopen. Ik maak me gewoon graag druk denk ik
Wel ben ik geschrokken van het aantal Podenco's dat alleen al door Den Haag struint.
In de tijd dat Uma vermist was hebben wij 3 Podenco's van straat gehaald, we kregen meldingen dat het Uma was. Eentje liep los en is zo over drukke wegen de stad in gerend.
"Ach dat doen ze hè, die Podenco's".
Ik zou toch een hartaanval krijgen. Uma was 15 dagen weg, maar als Manu al 5 minuten uit zicht verdwijnt kan ik al bijna aan de beademing. Uma verdwijnt niet gauw uit zicht. Die zoek je, en blijkt ze gewoon achter je benen te staan en al een paar keer meegedraaid te zijn
Manu is wel een echte zwerver. Die gaat de hort op als je even niet oplet.
Die moet je echt bezig houden, ook als hij los loopt. Daarom laat ik hem alleen los als ik goed in mijn vel zit, dan komt hij graag terug. Hem moet je paaien. Hij hoeft geen snoep, geen aai, maar een blije baas is zijn grootste beloning. En op sommige momenten is dat ook niet genoeg. Soms stiert hij wel bijna 100 meter voor je uit omdat hij een mooie teef ziet. Dan kan ik roepen wat ik wil maar hij gaat die sprint echt niet onderbreken. Dus ik roep pas als hij daar is en dan komt hij wel.
Zo leer je de knopjes kennen van je hond denk ik dan maar. En wie weet is dat over een jaar weer wat verbeterd. Ik had bijvoorbeeld vorig jaar nooit gedacht dat hij nu zo veel los zou kunnen lopen als hij doet.
Maar goed, nu ik dit veel te lange verhaal typ, besef ik me dat ik me niet zo aangesproken hoef te voelen
Ook al lopen mijn honden niet veel los, ze zijn blij. Dat durf ik te garanderen.
Zodra ik Manu's trektuig pak staat hij ontzettend te joelen, veel meer dan wanneer ik vraag of hij mee gaat met zijn riem in mijn hand. Of zodra ik de fiets pak, staat Uma er al naast met haar staart omhoog gekruld. Ze vinden dat ook heel erg leuk om te doen.
Dat doe je samen, en ondanks dat beide zeer zelfstandige honden zijn, doen ze heel graag dingen samen met ons.
) dan is het snel klaar.
Ik vind dat een hond wel los moet als het mogelijk is. Desnoods doe je maar moeite. Dat is nu net de hele discussie. 
