marsol schreef:Oke oke oke oke oke, ja en amen. Beter zo? Sorry hoor, maar waarom moet dat nu zo? Zoveel mensen hier die in de aanval gaan.. Zonder, argumenten, suggesties, voorbeelden, ervaringen. Ik wordt er ontzettend moe van. Ik geloof niet dat je een hond kan fokken zodat hij eigen soortgenoten als "vijand" "doelwit" "prooi" gaat zien. Ik geloof best dat je ze kan selecteren op pittigheid, korte lontjes etc. Maar niemand maakt mij wijs dat een hond zo gefokt is dat hij een andere hond ziet en denkt ik ga eens ff mijn eigen in gevaar brengen zodat ik diegene lekker te grazen kan nemen.. Want zo wordt het hier verkondigd. Ik geloof het gewoon niet, en ik zal het nooit gaan geloven ook. Het gaat namelijk om het grootste survival instinct van deze dieren, de roedelvorming, groepsgedrag what ever.
Het feit dat een deel van jullie het niet eens zijn met de "hondenparkmensen" betekent niet dat zij geen kennis hebben. Er zijn mensen bij met veel honden kennis, heel veel! Maar goed, dat zal nooit voldoende zijn als standpunt hier. Typisch dit. Ik zie het op alle forums waar ik kom. De harde kern van een forum heeft een idee, en daar mag nooit anders over gedacht worden syndroom noem ik dat(om maar net als mensen hier iedereen in hokjes te gaan plakken). Als lid van het harde kern van het kippenforum ging ik daar altijd tegen in! Juist vanwege de manier waarop men de boodschap brengt.
Er is zoveel dat ik wil zeggen, punten die ik wil noemen, maar ik ga de moeite niet nemen. Ik baal ontzettend van de lullige manier waarop mensen reageren. En dat tegen wat men hier blijkbaar een groentje vind. Daar heb ik echt wat aan in de rest van mijn "hondencarriere". Mooi man!
Omdat je uit je nek lult en je met je overtuiging mensen persoonlijk aanvalt?
Veel mensen hier met hond agressieve staffords of kruisingen daarvan. Wat hebben die dan verkeerd gedaan? Hun hond mishandeld? Niet genoeg koekjes en kaas gegeven? Enlighten me, alsjeblieft.
Zelf kom je overigens ook niet met argumenten, maar kennelijk is er toch niets dat jou op andere gedachten kan brengen. Verspilde moeite. Omdat het hier geregeld mee wordt gelezen een poging anderen op tijd te bereiken.
Hondagressie is bij stafford achtigen een raseigenschap. Niet iedere stafford ontwikkelt hondagressie, maar bij de aanschaf van een rashond of kruising van bekende rassen moet je altijd kijken naar de oorspronkelijke functie en of het nog leuk is wanneer de voor jou minst prettige eigenschappen in de hond naar boven komen.
Een stafford (x) haal je dus nooit in huis met het idee dat het een gezellige hond voor in parkjes en losloopplaatsen is. Die hebben andere, fantastische talenten.
Als je verstand van zaken hebt kun je veel in goede banen leiden en hoeft van buitenaf niet zichtbaar te zijn dat je hond hondagressief is. Achter de feiten aanlopen en achteraf met ongewenst gedrag aan de gang gaan is een crime.
Jij hebt in al je naïviteit
tot nu toe geluk als je een sociale hond wilde.
Geen reden om jezelf speciale eigenschappen toe te dichten (in ieder geval niet op gebied van "sociaal maken") en laten we nog maar even kijken hoe het over anderhalf voor staat.
Maar dan hoor je nooit meer wat.
Wat jij een roedel noemt is een gelegenheidsroedel. Niet vergelijkbaar met 2+ zorgvuldig uitgezochte samenlevende honden thuis. Ook dat laatste gaat geregeld fout, gruwelijk fout.
Mensen zoals jij zijn nu de boel voor mensen zoals mij aan het verpesten. Met een beetje pech in die mate dat er een nieuwe RAD komt en ik er mijn keuze straks gedwongen op aan moet passen, of met geknepen billen over straat zoals velen voor mij.
Vaak niet eens door kwade wil, maar door naïviteit, door de kapster van de nicht van de buurvrouw die toevallig wel een sociale steffert heeft en roept dat het allemaal aan de opvoeding ligt.
Vandaar het buitenproportionele aantal jonge staffords die aangeboden worden op advertentiesites en in het asiel zitten.
Allemaal mensen die dachten dat het allemaal wel mee zou vallen, als je maar goed socialiseert.
De stroom aan "dat doet ie anders nooit!" incidenten, de honden, zowel de gebeten (
uit elkaar gescheurde) hond als de bijter, die iedere keer weer onder een gebrek aan kennis, grootheidswaanzin, naïviteit of domheid moeten lijden.