De tijd vliegt, maar tegelijkertijd: "nog maar een jaar?" Het lijkt alsof het altijd zo geweest is.
We zijn zo gek op haar en zij ook op ons.
In dit jaar hebben Vita en ik ook leren samenwerken.
En wat is dat leuk, je eigen hond zo goed leren kennen.
Zo anders dan voorheen met de honden in het asiel.
Grappig om weer terug te denken aan een jaar geleden.
Bloedje nerveus was ik. Het was allemaal zo vreemd, ondanks alle voorbereidingen. "Opeens" loop je met je eigen hond...
Volgens het asiel was ze ongeveer 8. Dus nu is onze dame onofficieel 9 jaar.
Gefeliciteerd Vita! Dat we jou nog heel lang jou bij ons mogen hebben!
Edit:
Gister heeft ze van haar hondenvriendje een knuffelkip met piep gekregen (baasje dus
). Verjaardagscadeautje. Telefoonfoto, dus geen geweldige kwaliteit. Ze is er blij mee.
En hier moet ie dood...
