Castreren kan bij zowel reu als teef. Echter verschild de betekenis in volksmond nogal eens van wat de daadwerkelijke betekenis van het woord is.
Daadwerkelijke betekenis
Bij castreren worden de zaadballen of de eileiders weggenomen.
Bij steriliseren gaat het om het maken van een onderbreking in de zaadleiders of eileiders.
In de volksmond wordt vaak benoemd dat we een reu castreren: weghalen van de zaadballen (dat strookt dus met originele betekenis) en een teef steriliseren, terwijl we eigenlijk vaak bedoelen castreren (strookt dus niet met de originele betekenis).
De gevolgen van castreren wordt ingrijpender benoem, omdat het hormonaal een groter gevolg heeft dan enkel het onderbreken door steriliseren.
Baarmoederonsteking wordt vaak benoemd als een groot risico bij niet geholpen teven. Echter lijken deze uitkomsten erg vertekend en is de vraag hoe groot aandeel van de honden er echt mee te maken krijg. Zelfde geld voor de melkklierhormonen.
Dat van die schijnzwangerschap geloof ik niet zo. Want ondanks dat ik mens het hond niet zo vaak vergelijk doe ik dat wel op bepaalde vlakken als zijnde zoogdier, want de basiswerking van het lichaam is wezenlijk niet zo veel anders. Een vrouw zou dan ook door schijnzwangerschap gaan, laat ik daar dan weinig last van hebben en moodswings hoort bij het vrouw zijn

Overigens is het ook te weinig omvattend om te zeggen dat het vrouwelijk hormoon alleen opspeelt tijdens de periode. Misschien de voor de buitenstaander zichtbare negatieve gedragingen, maar een vrouwelijk hormoon is meer dan dat.
Overigens zijn er inmiddels onderzoeken de tegenhangen wat de voordelen van neutraliseren zijn. Zoals dat bepaalde vormen van kanker (volgens mij botkanker?) bij geholpen dieren in een grotere mate aanwezig zijn en zo zijn er volgens mij nog een aantal zaken die meer voorkomen bij geneutraliseerde dieren. Overigens hebben we de castraterenvacht al benoemd. Nu ontwikkelingen ze het niet allemaal, maar de vacht wordt zeker altijd minder mooi. Minder glans, meer verharen en vaak met net iets meer klitten. Het dikker worden (langzamer gaan van de stofwisseling) is ook (zeker bij deze herders) wel iets om in je achterhoofd te houden. En minder voeren is niet altijd de oplossingen, want sommige honden ontwikkeling een enorme honger, waarbij ze van alles proberen om aan eten te komen (denk aan ongewenst gedrag zoals uitbreken, slopen om bij eten te komen, zaken van straat eten, niet eetbare dingen eten etc etc)
En de bespiering is zeker een punt. Deze word altijd minder mooi en minder sterk. Herders kunnen lichamelijk gebreken krijgen zoals hd en ed (en vast nog meer skeletgerelateerde problemen). Een dier met minder bespiering zal dan altijd in het nadeel zijn, ook bij een ingreep om de klachten te verminderen, waarbij zaken opgevangen moeten worden door spierkracht. Met een geneutraliseerd dier ben je dan dus wel in het nadeel.
Mijn reu is ongeholpen, mijn teef is uiteindelijk met 3 jaar wel gecastreerd. Ze is nu wat minder labiel, maar het gedrag is wezenlijk niet veel veranderd. Hiervoor een moeilijke reu gehad die al geholpen was toen wij hem kregen en een ongeholpen teef gehad, die uiteindelijk baarmoederonsteking kreeg, maar goed geholpen is en dus uiteindelijk met 10 jaar gecastreerd, waarna ze dus incontinent werd. Iets wat dus ook kan gebeuren (en deze teef werd 16, dus maar 6 jaar, maar bedenk dat je 16 jaar met een incontinente teef zit.....) Verder nog 2 reuen die op bejaarde leeftijd vanwege medische redenen geholpen moeten worden (vergrote prostaat, honden waren beide over de 12 jaar) En nog 1 reu die gewoon tot zijn dood reu was.