Hij is 3 jaar oud, maar groot en stevig voor zijn leeftijd, en loop makkelijk een ronde van 3 kwartier mee.
Hij vind het prachtig, allemaal slakken en vliegbeesten, en heeeel veel stokken
Maar na het rondje van vandaag weet ik niet of ik hem nog wel mee moet nemen
We wandelen het bos in, ik klik onze hond los en hou max(mijn zoon) nog even aan de hand want er loopt nog een meneer met losse hond die ik laat passeren.
Na een stukje lopen zie ik een bull terrier op me af rennen....denk nog, wat een geinig bekkie heeft die zeg, max laat zijn stok vallen en geeft mij een hand,en we lopen door, ( dat zijn de regels,zie je een andere hond, stok laten vallen en mamma een hand)
Dat beest sprint vol op max af en voor ik kan ingrijpen heeft hij een volle pootafdruk op zijn wang staan.
Ik geeft die hond een zwieper aan zijn halsband de andere kant op, maar madam komt gewoon terug in lompe volle vaart om het nog is te proberen en raakt max in zijn rug.
Kind vol pootafdrukken, hij had nog een wit shirt aan ook, geen gezicht
maar goed, max huilen ,ik enigszins geïrriteerd, mijn hond staat zich heel klein te maken in de bosjes want die houd niet van drukdoenerij, en geen baas te bekennen
Ik wil net gaan roepen van wie dat beest is, als ik een drietal bullen met erachteraan hobbelende mevrouw het pad op zie draaien.
1 aan een flex de rest los, en je raad het al, het spul zet de pas erin om ons even liefdevol te komen begroeten.
Nu was ik voorbereid en heb ze bij ons weggebruld,waarop het zooitje bij mijn hond kwam buurten.
Beer(onze hond) zie ik heel laag en super traag verder lopen via de struiken.
Ik trek max mee langs de zooi en hoor de mevrouw nog iets roepen van "sorry maar ze luisteren voor geen meter"
Zelf gil ik terug dat we het wel overleven, tja kan gebeuren, risico als je in een losloopbos loopt en er was niet echt schade dus we vergeten het maar.
Ik ben maar even rustig blijven staan en max uitgelegt dat niet alle honden naar hun baasje luisteren.
Het echt niet nog is gebeurt, en mamma de volgende keer beter zal opletten....
Zo iedereen was weer gekalmeert dus we konden verder.......kom ik dat mens aan het eind van de wandeling toch weer tegen!
Hetzelfde senario als hier boven beschreven alleen dan plus nog 2 bull terriers erbij volgden, de mevrouw deed nog een rondje geloof ik.
Toen ik bij de auto was had ik een hysterisch gillend kind met een hand vol brandnetel blaren,
een beduust om zich heen glurende hond en een smerige broek
Mevrouw probeerde nog wel exuses te maken, maar het was wat moeilijk te verstaan door de chaos en ik was niet echt meer in de stemming
En nou is max bang voor honden, en zie ik onze gezamelijke wandelingen opgaan in rook.
Bedankt mevrouw de bull terrier fokker (dat stond op haar bus) hoop dat u een fijne wandeling heeft gehad
